Forum Ezoteryczne Dobry Tarot

[attachment=67360]
Freyr, Frey - Pan słońca, deszczu i płodności.
Zgodnie ze zwyczajem Wanów Freyr, kiedy dorósł, stał się partnerem swojej siostry Freya
Jednak do czasu....
Rodowa tradycja okazała się bowiem słabsza niż porywy serca...
Na temat znaczenia imienia Freyr do dzisiaj toczą się spory.
Według niektórych badaczy oznaczało ono po prostu, pan, inni natomiast wolą interpretować je jako, ziarno,...
Sam Bóg pojawił się w Eddzie Snorriego Sturlusona jako jedna z głownych postaci skandynawskiego panteonu.
Zgodnie z tym przekazem był to piękny młodzieniec mający władzę nad deszczem i słońcem.
Jest on jasnym Bóstwem, dającym ludziom płodność i dobrobyt.

Freyr jest jednym z Wanów, którzy przybyli do Asgardu po wojnie pomiędzy Asami i Wanami.
Jego domem jest Alfheim i dlatego czasem nazywany jest władcą Alfów (elfów).
W jego posiadaniu są okręt Skidbladnir i magiczny Dzik, Gullinbrusti.
Posiada także magiczny miecz, który sam walczył.
Podarował go swemu służącemu, Skirnirowi, gdy ten wyruszał w jego imieniu zabiegać o rękę Gerd.
Jest bogiem światła nieba, bogiem ciepła, pokoju, żyzności i dobrobytu.
W czasie starogermańskich świąt przesilenia zimowego dnia z nocą, jest szczególnie blisko i najłatwiej z nim nawiązać kontakt.
W tym też czasie składano mu ofiary.
Odgrywa szczególna rolę dla męskiego aspektu w nas.
źródło
źródło

[attachment=67361]
Freyr             
Syn Njórda i: wg wcześniejszej tradycji - jego bliźniaczej siostry (prawd. Nerthus), wg późniejszej - olbrzymki Skadi.
Mąż olbrzymki Gerd.
Bóg wegetacji, urodzaju, płodności i pokoju.
Wg teorii Dumezila w trójpodziale boskich funkcji był odpowiedzialny za funkcję reprodukcyjną (szczegóły patrz ->o Alkowie).
Prawdopodobnie zajął na tym stanowisku pozycję Njórda (lub Njórda i Nerthus), po czym dzielił ją razem ze swą siostrą bliźniaczką, Freyą.
Władca Alfheimu, który otrzymał tuż po urodzeniu, i gdzie miał swój pałac, oraz Alfów
Znane są imiona trzech służących mu Alfów: Skirnir, Byggwir i Beyla
Po wojnie Asów z Wanami przez pewien czas przebywał jako zakładnik w Asgardzie.
W nieznanych okolicznościach zabił olbrzyma Bela.
Nazywano go "najszlachetniejszym Bogiem w Asgardzie" i twierdzono, że "kochają go wszyscy".

Jego świętymi zwierzętami były Koń i Dzik.
Jako Wan znał przyszłość (epitet "Wielewiedzący").
Posiadał zdolność magicznego uwalniania się z więzów.
Atrybuty:
Koń Blodughofi (podarował go swemu słudze i przyjacielowi, Skirnirowi).
Dzik Gullinbursti (Złota Szczecinka), zwany też Slidrugtanni.
Latający statek Skidbladnir (Złożony z Cienkich Deseczek) .
Pierścień Draupnir (dostał go po śmierci Baldra).
Magiczny miecz (podarował go później Skirnirowi).
Jeleni róg (Jeleń symbolizuje płodność, nie dziwi więc używanie przez Freya broni z jego rogu) - walczył nim po oddaniu miecza.
W czasie Ragnaróku zginie z ręki władcy Płomiennych Olbrzymów- Surta.

[attachment=67362]
Freyr znany jako Ingus, Ing...
Jedna z postaci skandynawskiego Boga Freya, występująca u germanów, Bóstwo Światowe, patron świeckich uciech i imbirowego piwa /od Ingwer- imbir/.
Brat Freya
Jego żoną była Gerd, córka olbrzyma Himira.
Był on synem Njorda.
Często przedstawiano go pędzącego na Dziku o imieniu Gullinbursti /”złota szczecina”
Ku jego czci obchodzono święto Jul, czyli uroczystości zimowego przesilenia /nowy rok/.
Za jego symbole uznawano Jelenia i Koło.

A tutaj inne  spojrzenie na tą postać....
Ing (źródło słów imienia nieznany
Być może oznacza "cis" lub "włócznie").
Ingunarfrey ; Yngwi/Yngwifrey
Syn boga Manna
Ojciec i eponim germańskich Ingewonów.
Być może tożsamy z Yngwem, który prawdopodobnie jest hipostazą Freya.
W tradycji anglosaskiej postać o tym imieniu przybyła zza morza i dała początek wyspiarskim Sasom.
Potem odpłynęła z powrotem (co mogło symbolizować podróż pośmiertną - wtedy Ing związany byłby ze światem zmarłych
źródło
źródło

[attachment=29538]
Frejr – Wan dzielący los Asów
Poprzedni artykuł poświęcony był bogini z rodu Wanów – Freji. 
Freja łączyły z siostrą uczucia nie tylko typowe dla rodzeństwa. 
Jak się zdaje, wśród Wanów nie było to niczym szczególnym, ale wśród Asów panowały inne prawa, którym zakładnicy musieli się podporządkować. 
Frej wyrzekł się zatem incestu i związał z olbrzymką Gerdą. 
Ale oczywiście nie obyło się bez pewnych komplikacji po drodze.
Frejr zakochał się w Gerdzie od pierwszego wejrzenia. 
Nie chciał jeść, spać, ani z nikim rozmawiać. 
Dziwne zachowanie syna nie mogło umknąć oku Njorda. 
Wysłał on tedy swego sługę Skirnira, by dowiedział się, co jest przyczyną trosk Freja. 
Wan wyznał mu prawdę:

Cytat:

Widziałem ją gdy szła w Gymira grodzie,
Ukochana dziewczyna moja;
Ramiona lśniły, od nich padał blask
Na cały świat i morze.

Kocham to dziewczę, jak nikt dotychczas
Nigdy nie kochał;
Lecz nikt z Asów ni Alfów nie chce
Abyśmy się pobrali¹.

Związki z Olbrzymkami nie były bowiem pochwalane przez Asów i związanych z nimi Wanów. 
Trudno też sądzić, by ojciec wybranki był zachwycony takim zięciem. 
Skirnir obiecał Bogu, że przyprowadzi mu wybrankę serca, niezależnie od tego, czy jej ojciec zgodzi się na to, czy nie. 
Potrzebował jednak dwóch rzeczy – Konia, który zdoła dotrzeć do siedziby olbrzymów i miecza Freja. 
Wan zgodził się chętnie, ale jego decyzja okazała się brzemienna w skutkach. 
Oddanego Skirnirowi miecza zabraknie synowi Njorda w czasie Ragnaröku. 
I jak wiadomo, włócznia nie sprosta ognistemu mieczowi Surtra.

Skirnir udał się do Gerdy. 
Obiecał jej w zamian za zgodę na małżeństwo z Frejem jabłka Idunn, Draupnir, a nawet miecz, który sam dostał od Wana. 
Nic z tego – Olbrzymka nie paliła się do małżeństwa. 
Również groźby Skirnira nie przełamały jej oporu. 
Wtedy posłaniec sięgnął po coś, w czym Wanowie, w tym również Frej, byli prawdziwymi mistrzami – magię. 
Zagroził Gerdzie m. in. obłędem i małżeństwem z Thursem o trzech głowach. 
Na koniec uciekł się do potężnej magii Run, ryjąc trzykrotnie runę THURISAZ oraz ODALA 
I w tym momencie Gerda dała za wygraną. 
Zgodziła się spotkać z Frejem za dziewięć nocy w gaju Barri. 
Sama nazwa może być przetłumaczona jako „pole zboża” i podkreśla związki Freja z płodnością i urodzajem. 
Niektórzy wywodzą bowiem imię Gerdy od „Earth” – „ziemia”. 
Nad ich związkiem, choć przecież wpisanym w przeznaczenie świata, wisi ponura groźba zagłady i śmierci Freja, który, by zdobyć Olbrzymkę, oddał swoją broń.
Barbara Augustyn
źródło

https://www.enbuenasmanos.com/wp-content.../freyr.jpg
Bóstwo związane z Runą INGWAZ
INGWAZ jest kojarzony z bohaterem-bogiem Freyrem, po duńsku Ing lub Ingwi, który reprezentuje męskie bóstwo płodności:
Freyr, syn Nerthusa, matki ziemi, i brat Freyi, piękny i lubieżny, postacie ucieleśniające siły płodności natura.
Należy do boskiej rasy Wanirów, rywali Asów (Asów), do których należeli Odyn, Thor i Tiw.
Ing był powiązany z efektami księżycowymi i nawożeniem, które mogą reprezentować uprawy rolne, substraty glebowe i kiełkowanie nasion, ale także zbiory i połowy.
Co za tym idzie, kojarzy się z ludzką płodnością i seksualnością, ochroną domu i rodziny, więc była to wysoce opiekuńcza boskość życia, spraw rodzinnych i małżeńskich.
Podobnie Igg-Freyr zarządza deszczem i letnim słońcem, a także roślinnością.
go o żniwa, pokój i dobrobyt.
Stąd jego związek z Runą INGWAZ

We wszystkich kulturach ziemia jest powiązana z kobiecością, matką, w tym przypadku Nerthus, ale tutaj płodność skupia się z całości, gdzie zasady żeńskie (Freya) i męskie (Freyr) oraz sama ziemia tworzą trójcę, w której polaryzacje są zunifikowane, definiując w ten sposób w pełni zamanifestowaną płodność.

Ing-Freyr jest łagodnym bogiem letniego słońca i deszczu, panem pięknego królestwa Alfheimr, siedziby lekkich elfów. Jeździ na Gullinbursti, lśniącym dziku zrobionym przez krasnoludy, i pozuje na statku Skidbladnir, który zawsze cieszył się pogodnym wiatrem i można go było złożyć i nosić w małej torbie, gdy nie jest używany.
Ing posiadał również magiczny miecz, wykonany z promienia słońca, który był w stanie walczyć sam, „jeśli ten, kto go dzierżył, był mądry”.
źródło

[attachment=67357]
Beyla ( staronordycki: [ˈbœylɑ]) jest jedną ze służących Freyra wraz z mężem Byggvirem w Mitologii Nordyckiej. 
Beyla jest wspomniana w zwrotkach 55, 66 oraz we wstępie prozatorskim do wiersza Eddy poetyckiej Lokasenna. 
Ponieważ jest to jedyna wzmianka o Beyla, uczeni zwrócili się do etymologii imienia Beyla w celu uzyskania dodatkowych informacji na jej temat. 
Jednak znaczenie jej imienia jest niejasne i zaproponowano, że jest powiązane z „krową”, „fasolą” lub „pszczołą”.
Beyla – Wikipedia, wolna encyklopedia

[attachment=67359]
Byggvir
W Mitologii Nordyckiej Byggvir jest jednym z Elfów, którzy służą bogu Freyrowi i jest mężem Beyli. 
Pomimo tego, że jest Elfem, jest pomniejszym bóstwem, a konkretnie Bogiem Jęczmienia , z którego wytwarza się piwo, napój wysoko ceniony przez Vikingów.
Jako Bóg Piwa był czczony wraz z dwoma wielkimi bóstwami płodności Wanów, Freyrem i Freyją, w obrzędach płodności, które odbywały się wczesną wiosną.[/url] 
Byggvir był rzadko czczony wyłącznie, biorąc pod uwagę jego status jako Pomniejszego Bóstwa, które było obecne w życiu Vikingów tylko w pierwszych miesiącach wiosny.
Jego najsłynniejszą interwencją w Eddach jest ta opisana w poemacie Lokasenna, w którym bóg Loki obraża go, mówiąc mu, że nie wie, jak prawidłowo rozdzielać dobra między ludzi, po tym, jak Byggvir stanął w obronie Freyra z powodu zniewag Lokiego.
Chrześcijanie porównywali go do rzymskiego Boga Bachusa, ponieważ obaj byli czczeni w zasadzie w ten sam sposób: poprzez napój alkoholowy (wino w przypadku Bachusa, piwo w przypadku Byggwira) i z obrzędami orgiastycznymi, choć te poświęcone skandynawskiemu Bogu nie były tak przesadzone jak te rzymskiego Boga i miały wyraźny rytualny charakter kultu płodności.
[url=https://es.wikipedia.org/wiki/Byggvir]Byggvir - Wikipedia, la enciclopedia libre

Byggvir to postać z mitologii nordyckiej. Jedyna zachowana wzmianka o Byggvirze pojawia się w prozie rozpoczynającej Lokasennę i strofach od 55 do 56 tego samego poematu, gdzie jest on określany jako jeden ze sług Freyra i mąż Beyli.
Byggvir to staronordyckie słowo oznaczające jęczmień
Następnie, Byggvir jest często utożsamiany z tą etymologią jego imienia, a powiązania zostały umieszczone ze wzmianką o opisanym zaangażowaniu Byggvira w mielenie młynarskim jako potencjalne odniesienia do przetwarzania jęczmienia. [1] 
Pojawiają się porównania do anglosaskiej figury Beowa (staroangielskie "jęczmień"). 
Byggvir – Wikipedia, wolna encyklopedia