Tojad - Wersja do druku

Tojad - Wersja do druku

+- Forum Ezoteryczne Dobry Tarot (https://dobrytarot.pl)
+-- Dział: Dary Ziemi (https://dobrytarot.pl/forumdisplay.php?fid=299)
+--- Dział: Zioła, kwiaty i inne rośliny zielne (https://dobrytarot.pl/forumdisplay.php?fid=64)
+--- Wątek: Tojad (/showthread.php?tid=3244)

Strony: 1 2

RE: Tojad - Krystyna - 25-02-2023

Aconitum Lycoctonum subsp. Vulparia
Występowanie:
Rośnie w Europie Środkowej, z pewnością we Francji, Szwajcarii, północnych Włoszech, Niemczech, Austrii i Czechach.
Znamy kilka miejscowości w południowych Czechach w Czeskim Krumlowie i Prachaticku.
Krawędź obszaru tworzą miejscowości południowoczeskie; na niektórych roślinach odpowiadających subsp. Vulparia i podgatunki nominalne subsp. Lycoctonum .
Ekologia:
Siedliskiem są lasy piargowe, rośnie na bogatszych podłożach na glebach dobrze zasobnych w składniki pokarmowe.
Opis:
Bylina ziołowa; łodygi są proste, 50-120 cm wysokości, szczególnie owłosione w górnej części.
Liście są naprzemienne, podzielone dłoniowo, z 5 (–7) segmentami; ogonek ma do 20 cm długości; ostrze jest okrągłe w zarysie, o średnicy do 15 cm, sekcje są nieregularnie grubo ząbkowane do postrzępionych.
Kwiatostan jest racemose, prosty lub rozgałęziony; łodygi kwiatowe są zawsze owłosione i z przeplatanymi gruczołami; kwiaty symetryczne, dł. 1,5–2,5 cm, żółte, kielich (płatek górny) ok. 3 razy dłuższy niż szeroki, cylindryczny i często lekko zakrzywiony, u wierzchołka zaokrąglony, płatki boczne prawie kuliste; pręcików jest wiele; słupki są owłosione i gruczołowe.
Pęcherze w czerwiu mają około 1,5 cm długości.
Zagrożenie i ochrona:
Pod względem zagrożenia kolcowój pospolity jest oceniany na Czeskiej Czerwonej Liście (2012) jako takson rzadszy wymagający dalszej uwagi (C4b) , zgodnie z ustawą o ochronie Aconitum Lycoctonum jest gatunkiem zagrożonym
Uwaga:
Nomenklatura Oleandrów z grupy pomoru wilka jest skomplikowana i nieco niejasna:
nazwa Aconitum Vulparia była również czasami błędnie używana w naszej literaturze dla typowego Aconitum Lycoctonum .
https://botany.cz/cs/aconitum-vulparia/

RE: Tojad - Krystyna - 25-02-2023

Aconitum Moldavicum-Tojad Mołdawski
Gatunek rośliny należący do rodziny jaskrowatych.
W Polsce występuje tylko podgatunek Aconitum Moldavicum subsp. Hosteanum nazywany też tojadem Hosta
Rozmieszczenie geograficzne
Jest subendemitem karpackim występującym w całych niemal Karpatach (prawdopodobnie nie występuje tylko w słowackich Karpatach Zachodnich), a także na Wyżynie Transylwańskiej, na Roztoczu, w Opolu, w Gołogórach, Woroniakach, Miodoborach, na zachodnim Wołyniu i południowym Małym Polesiu.
W Polsce występuje na ograniczonym obszarze; na Wyżynie Małopolskiej, w Kotlinie Sandomierskiej, w Górach Świętokrzyskich i w Karpatach Wschodnich po Beskid Sądecki (na Rozsypańcu, Rozsypańcu 1115 m, w Hoczwi, Siankach i w Mikowie).
Występuje też w Górach Sanocko-Turczańskich (w rezerwacie przyrody Góra Sobień i na górze Krzyż), oraz w Beskidzie Niskim w dolinie Roztoki.
Jego występowanie w Polsce wymaga dalszych badań terenowych, a podawane stanowiska na Pogórzu Przemyskim wymagają potwierdzenia

Bylina osiągająca do 150 cm wysokości o wzniesionej i silnie rozgałęzionej łodydze, górą pokrytej białymi, łukowatymi włoskami
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do sierpnia, zapylany jest przez trzmiele.
Rozmnaża się przez nasiona, ale również wegetatywnie. Liczba chromosomów 2n = 16.
Bieszczadach rośnie na połoninach i w ziołoroślach.
Występuje również w niższych położeniach górskich wzdłuż potoków w olszynce karpackiej (Alnetum incane).
Poza Karpatami spotykany jest w wilgotnych zaroślach i lasach

Jak wszystkie gatunki Tojadów jest rośliną bardzo silnie trującą, jedną z najbardziej trujących rosnących u nas.
Trująca jest cała roślina, a szczególnie nasiona i korzenie.
Roślina zawiera akonitynę, która w niewielkich dawkach działa pobudzająco, przy większych powoduje paraliż nerwów ruchowych i czuciowych, w rezultacie śmierć.
Może się wchłaniać także przez skórę
https://pl.wikipedia.org/wiki/Tojad_mo%C5%82dawski
https://zielnik-karpacki.pl/atlas-roslin/rosliny_o_kwiatach_czerwonych_rozowych_niebieskich/tojad_moldawski
https://botany.cz/cs/aconitum-moldavicum/

RE: Tojad - Krystyna - 25-02-2023

Aconitum Napellus
Gatunek wysoce toksycznej rośliny kwitnącej z rodzaju Aconitum z rodziny Ranunculaceae , rodzimy i endemiczny dla zachodniej i środkowej Europy.
Jest to wieloletnia roślina zielna dorastająca do 1 m (3 stopy 3 cale) wysokości, z bezwłosymi łodygami i liśćmi.
Liście są zaokrąglone, o średnicy 5–10 cm (2,0–3,9 cala), dłoniowo podzielone na pięć do siedmiu głęboko klapowanych segmentów
Kwiaty są ciemnofioletowe do niebieskawo-fioletowych, wąskie, podłużne, w kształcie hełmu, o wysokości 1–2 cm (0,39–0,79 cala).
Roślina jest wyjątkowo trująca zarówno po spożyciu, jak iw kontakcie z ciałem .
Aconitum Napellus jest uprawiany w ogrodach w strefach umiarkowanych ze względu na kolczaste kwiatostany , które są efektowne w połowie jesieni oraz atrakcyjne liście.
W uprawie występują również odmiany białe i różowe.
Odmiana „Spark's Variety” zdobyła nagrodę Royal Horticultural Society Award of Garden Merit .
https://en.wikipedia.org/wiki/Aconitum_napellus

Występowanie:
Zachodnia Europa i Alpy, prawdopodobnie docierając do gór Półwyspu Bałkańskiego i być może Karpat.
Został wprowadzony do wschodniej części Ameryki Północnej.
Gatunek jest bardzo zmienny, wyróżnia się wiele podgatunków i odmian, niektóre z nich są dość wyraźnie oddzielone od siebie geograficznie granicami swojego obszaru, ale zazwyczaj kilka taksonów pokrywa się na danym obszarze (w tym znaczeniu Tyrol jest chyba najbardziej zróżnicowany).
Gatunek ten nie występuje w naszym kraju, nie jest to ziemianka pospolita, która występuje w górach masywu czeskiego.
Ekologia:
Rośnie głównie na terenach górskich i podgórskich, sporadycznie docierając do strefy subalpejskiej, pospolity na górskich łąkach, na obrzeżach pastwisk, na skrajach lasów.
Kwitnie od czerwca do października.
Opis:
Bylina zielna, 30-130(-200) cm wysokości, łodyga prosta, przeważnie rozgałęziona w górnej jednej trzeciej, liście petiolate, naprzemienne, sztywne, okrągłe w zarysie, dłoniowo połączone, segmenty głęboko nacięte, kwiatostan przypominający grono, 10- 30 cm długości, kwiaty ciemnoniebieskie do niebieskofioletowych, kielich niski, co najwyżej szeroki. Owocem jest pęcherz.
Uwaga:
Aconitum Napellus, podobnie jak inne gatunki oleandrów, jest również bardzo trujący, bydło unika go podczas wypasu.
https://botany.cz/cs/aconitum-napellus/

RE: Tojad - Krystyna - 25-02-2023

Aconitum Napellus subsp. Vulgare
Występowanie:
Zasięg tego podgatunku obejmuje prawdopodobnie Pireneje i Góry Kantabryjskie w północnej Hiszpanii; związek z podobnymi typami z innych pasm górskich południowej Europy jest niejasny.
Ekologia:
Siedliskiem są wilgotne polany w lasach górskich oraz wysokie terasy trawiaste powyżej górnej granicy lasu, preferuje gleby zasobne w składniki pokarmowe, zwłaszcza azot.
Stanowiska położone są na wysokości 600–2700 m.
Opis:
Wieloletnia roślina zielna o burakowatych korzeniach; łodygi są proste, do 2 m wysokości. Liście są naprzemienne, palmate; ostrze podzielone na 3/4–5/7, segmenty ostatniego rzędu są liniowe, szerokości tylko (1–)2–3(–4) mm, zwykle zaostrzone w wierzchołku.
Kwiatostan jest racemose, prosty lub rzadszy z krótkimi bocznymi gałęziami, wrzeciono ma głównie krótkie kręcone włosy, rzadko przeplatane gruczoły; kwiaty symetryczne, dł. 1,5–2,5 cm, ciemnoniebieskie do niebieskofioletowych, kielich (płatek górny) szerszy niż długi, płatki boczne prawie okrągłe; pręcików jest wiele; owocolistki to 3–5.
Pęcherze wsobne mają około 1,5 cm długości; nasiona są czarne, z poprzecznymi paskami.
Uwaga:
Aconitum Napellus to bardzo złożona grupa, której taksonomia nie została jeszcze w zadowalający sposób rozwiązana. Ostatnio pojawiły się również rozwiązania „ekstremistyczne”, które klasyfikują bardzo niewielkie odchylenia jako odrębne taksony; przeciwstawia się temu uogólnianie pojęć, które wręcz przeciwnie, wrzucają do jednego worka morfologicznie i geograficznie różne typy.
Wprowadzone rośliny wyraźnie różnią się od większości populacji alpejskich bardzo wąskimi segmentami liści ostatniego rzędu.
https://botany.cz/cs/aconitum-vulgare/

RE: Tojad - Krystyna - 26-02-2023

Aconitum Nasutum
Występowanie:
Pochodzi z Kaukazu , występuje w zachodniej części pasma górskiego po stronie rosyjskiej i gruzińskiej, ale rozciąga się także na północno-wschodnią Turcję.
Ekologia:
Rośnie w górach wokół strumieni, w zaroślach i na skalistych miejscach, wznosząc się do wysokości 2400 m.
Opis:
Bylina zielna o wysokości 50–70(–100) cm; łodyga jest prosta, naga. Liście są palmately podzielone, segmenty są głęboko rozwidlone, spiczaste.
Kwiatostan jest wolnym gronem, czasem rozgałęzionym w dolnej części; przylistki liniowe; łodygi kwiatowe nagie; kwiaty są niebieskofioletowe, nagie, wysokość kasku 2-3 cm, część hełmu łukowata, z wąskim dziobem na końcu, wewnętrzna para płatków jest mniej więcej prosta, płatki są okrągłe, 2- 2,2 cm długości, dolna para ma tylko 5 – 8 mm szerokości liści; pręciki są liczne; słupków jest zwykle 3.
Owoce to nagie kapsułki.
Uwaga:
Typowymi cechami tego gatunku są nagie łodygi i wrzeciona kwiatostanowe oraz obecność dziobowatego wyrostka na końcu kielicha.
https://botany.cz/cs/aconitum-nasutum/

RE: Tojad - Krystyna - 26-02-2023

Aconitum Orientalne
Aconitum Orientale to bardzo trujący gatunek rośliny z rodziny jaskierowatych , opisany przez Philipa Millera
Wolfsbane, który jest endemiczny dla Kaukazu i wschodniego regionu Morza Czarnego w Turcji , rośnie w lasach, krzewach i łąkach na wysokości od 1650 do 2200 metrów.
Kwitnie w lipcu i sierpniu. [5] Długość gatunku waha się od 0,9 do 1,5 metra.
https://tr.wikipedia.org/wiki/Aconitum_orientale
https://www.inaturalist.org/taxa/557043-Aconitum-orientale/browse_photos

RE: Tojad - Krystyna - 26-02-2023

Aconitum Plicatum-Tojad Sudecki
Rzadki gatunek będący endemitem Masywu Czeskiego, który charakteryzuje się wysokimi kwiatostanami o niebiesko-fioletowych kwiatach.
Jego kwiaty łatwo rzucają się w oczy nie tylko ze względu na wysokość ale także ze względu na jaskrawą barwę, dobrze wyróżniającą Tojady pośród górskich traworośli lub źródliskowych ziołorośli.
Okres kwitnienia: VII-IX

Gatunek będący endemitem środkowoeuropejskich gór hercyńskich (Masywu Czeskiego), którego areał obejmuje górskie i podgórskie tereny w Europie Środkowej.
Notowany m.in. w południowo-zachodniej Polsce (Sudety), Czechach (Szumawa, Góry Izerskie, Góry Orlickie, Karkonosze, Jesioniki, Góry Zdziarskie) i w południowych Niemczech (Alpy Bawarskie, Las Bawarski, Góry Fichtel, Rudawy w Saksonii).

W Polsce gatunek stwierdzony tylko w wyższych partiach Sudetów, gdzie występuje na pojedynczych stanowiskach w Sudetach Zachodnich (Karkonosze i Góry Izerskie), Sudetach Środkowych (Góry Orlickie, Góry Bystrzyckie) a także w Sudetach Wschodnich na Masywie Śnieżnika (Dolina Kleśnicy, Polana pod Śnieżnikiem).
Wiele stanowisk chronionych jest na obszarze Karkonoskiego Parku Narodowego (m.in. młaki wokół kotłów polodowcowych) a także w rezerwacie Jaskinia Niedźwiedzia i Śnieżnik Kłodzki.
Poza tym niektóre populacje znajdują się na obszarach Natura 2000.

Jest to wysoka bylina osiągająca do 150 cm, u której w Polsce wyróżniono dwa podgatunki i jedną odmianę:
* Aconitum Plicatum ssp. Plicatum var. Plicatum-Tojad Sudecki Typowy, posiada nieogruczolone i owłosione szypułki kwiatów a także miodniki z główkowatą ostrogą i owłosione pręciki.
Występuje głównie w Karkonoszach i Górach Izerskich.

* Aconitum Plicatum ssp. Plicatum var. Clusianum-Ttojad Sudecki Kluzjusza, odmiana Tojadu Sudeckiego Typowego, która posiada nieogruczolone i nagie szypułki kwiatów.

*Aconitum Plicatum ssp. Sudeticum-Tojad Sudecki Gruczołowy , u którego szypułki dolnych kwiatów odchodzą prostopadle i są z domieszką włosków gruczołowych, słupki nagie lub owłosione.
Endemit Sudetów Wschodnich, w Polsce notowany wyłącznie na Masywie Śnieżnika.

Gatunek występuje głównie na terenach otwartych lub w widnych zaroślach terenów górskich, w miejscach występowania wilgotnych i kwaśnych gleb, często o charakterze torfowym z warstwą próchnicy.
Preferuje miejsca o wysokiej runi łąkowej, głównie wysokogórskie traworośla, nadrzeczne lub źródliskowe ziołorośla górskie, zakrzewienia kosodrzewiny, młaki niskoturzycowe a także śródleśne polany i obrzeża dróg.
Jest to gatunek charakterystyczny dla ziołorośli ze związku Adenostylion.

Roślina objęta jest w Polsce ścisłą ochroną gatunkową, która została w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin umieszczona w kategorii VU (narażony).
Do głównych zagrożeń należą zmiany stosunków wodnych oraz zarastanie ziołorośli przez gatunki drzewiaste.
Wiele stanowisk Tojadu jest chronione w ramach parku narodowego i dwóch rezerwatów przyrody.
Badania morfologiczne i genetyczne sugerują iż Tojad Sudecki jest reliktem glacjalnym, który powstał w wyniku hybrydyzacji dwóch innych gatunków.
Proces ten zaszedł w czasie trwania któregoś z pleniglacjałów (maksymalnych zlodowaceń), kiedy to dwa wysokogórskie gatunki występowały na tym samym terenie na przedpolu gór w rejonie Bramy Morawskiej oddzielającej Karpaty i Sudety.
https://przyrodniczo.pl/rosliny/tojad-sudecki/
https://en.wikipedia.org/wiki/Aconitum_plicatum
https://botany.cz/cs/aconitum-plicatum/

RE: Tojad - Krystyna - 26-02-2023

Aconitum Rotundifolium
Rodzina: Ranunculaceae (Buttercup family)
Synonimy: Aconitum Tianschanicum, Aconitum Napellus var. Rotundifolium
Nazwa zwyczajowa: Monkshood Roundleaf
Monkshood Roundleaf znajduje się w Himalajach, od Afganistanu, Kaszmiru do Nepalu i C. Azji, na wysokości 2700-4400 m.
Kwitnienie: sierpień-wrzesień.
https://temperate.theferns.info/plant/Aconitum+rotundifolium

RE: Tojad - Krystyna - 26-02-2023

Aconitum Septentrionale
Aconitum Septentrionale to zielna, wieloletnia roślina wytwarzająca wyprostowaną łodygę, która może mieć 65 - 200 cm wysokości
Roślina może być jadalna.
Zakres
Europa Północna.
Siedlisko
Skraje lasów i bogate łąki
Lasy, obrzeża lasów, wysoka roślinność zielna, łąki leśne, lasy liściaste na dnie, wąwozy, brzegi rzek, góry do granicy lasu, łąki subalpejskie i rzadko alpejskie

Północny Tojadrzadko kwitnie w Finlandii, ale kiedy już to robi, to niezły widok.
Rośnie dziko tylko w siedmiu miejscach w Północnej Karelii na grzbietach, brzegach strumieni i obrzeżach lasów wokół Kitee i Tohmajärvi.
Jego fińskie siedliska, które są bardzo bogate, stanowią zachodnią granicę jego siedliska, która rozciąga się daleko na wschód.
Uważa się, że te osobliwe duże łąki zasługują na swój własny określony biotyp roślin, zwany gajami typu Aconitum (AT). Na terenach powalonych Szwecji i Norwegii Tojad północny jest dość pospolity.

Północny Tojad rośnie szybko na wiosnę, wykorzystując składniki odżywcze przechowywane w grubej, bulwiastej podkładce, a jego liście są już w pełni ukształtowane, gdy inne rośliny dopiero zaczynają wypuszczać swoje.
Roślina rośnie rok po roku przez okres do dziesięciu lat, każdego roku z nieco większymi liśćmi, aż w końcu jest wystarczająco duża, aby zakwitnąć.
Kwitnąca łodyga może osiągnąć wysokość 2 metrów (80 cali), a kwiaty są imponujące.
Nic dziwnego, że w starożytnej mitologii stary fiński pogański bóg Ukko Ylijumala wziął najwyższy, przypominający hełm płatek rośliny za swoją czapkę.
Jak można wywnioskować ze specjalnej struktury kwiatu, jego biologia zapylania jest wysoce wyspecjalizowana.
Tojad północny jest zapylany przez _ Bombus consobrinus_, jedyną pszczołę w północnej Europie, która wyraźnie wyspecjalizowała się w jednej roślinie, która zapewnia jej pożywienie.

Członkowie rodzaju Aconitum należą do najbardziej trujących roślin w Finlandii: nawet niewielka dawka jest śmiertelna, a długotrwały kontakt ze skórą może spowodować zatrucie.
W Finlandii dwaj inni przedstawiciele rodzaju rosną jako pozostałości po uprawach: Mnicha-Aconitum Napellus i Pstrokaty-Aconitum x Stoerkianum ).
Ich kwiaty mają wyraźnie niższe kaptury, przy czym Mnicha jest szersza niż wysoka, a różnobarwna jest mniej więcej tak samo szeroka jak wysoka.
Dodatkowo ich liście są bardziej klapowane niż Tojadu Północnego
Gdy nie kwitnie, Tojad północny można mieszać również z Ostróżką Świecznikową-Delphinum Elatum
https://luontoportti.com/en/t/1418/northern-wolfsbane
https://www.inaturalist.org/taxa/859076-Aconitum-septentrionale/browse_photos
https://temperate.theferns.info/plant/Aconitum+septentrionale
http://www.phytoimages.siu.edu/taxpage/0/0/79/binomial/Aconitum%20septentrionale.html

RE: Tojad - Krystyna - 26-02-2023

Aconitum Tauricum
Gatunek rośliny z rodziny jaskierowatych
Niektóre źródła podają go jako podgatunek Aconitum Napellus pod nazwą Aconitum Napellus subsp. Tauricum
Ten dziki kwiat pochodzi z Europy ( Austria , Niemcy , Rumunia , Ukraina , Jugosławia ), gdzie rośnie na terenach alpejskich i subalpejskich.
Biotopy zamieszkałe obejmują łąki i wysoką roślinność zielną.

Aconitum Tauricum to wysoki wrzecionowaty wyprostowany do skąpego krzew, który jest wieloletni z kłączy.
Kłącza nie są kuliste.
Ma podzielone liście z słabo widocznymi siatkowatymi żyłkami liściowymi na spodzie (liście łodygowe).
Okres kwitnienia rozciąga się głównie od sierpnia do października.
Kwiatostan jest wiechowaty i prosty lub rozgałęziony z kilkoma bocznymi pręgami.
Roślina osiąga wysokość około 0,8 m.
Zapylanie odbywa się przez owady ( Bombus spec. i inne).
Owoce to strączkowate pęcherzyki , dojrzałe nasiona są czarne. Aconitum Tauricum jest trujące ze względu na obecność alkaloidów , takich jak akonityna .
https://en.wikipedia.org/wiki/Aconitum_tauricum

Występowanie:
Pochodzi ze środkowych i południowo-wschodnich Alp, rośnie w południowych Niemczech, Austrii, północno-wschodnich Włoszech i Słowenii.
Występowanie opisywane w literaturze z Polski, Ukrainy, Rumunii, Chorwacji i innych krajów bałkańskich najwyraźniej odnosi się do innych gatunków.
Ekologia:
Rośnie wzdłuż strumieni i na wysokich, trawiastych terenach zalewowych, preferuje podłoża kwaśne, rzadziej na wapieniach i dolomitach.
Stanowiska leżą na wysokości 600-2600 m npm, skupisko występowania występuje głównie w poziomie subalpejskim, rzadziej spławiany jest drogami wodnymi na niższe stanowiska.
Opis:
bylina o wysokości (10–)40–80(–100) cm, o prostej, sztywnej łodydze; korzenie są grube jak burak.
Liście są naprzemienne, ogonek ma 3–5 cm długości, blaszka jest prawie okrągła w zarysie, dłoniasta, około 12 cm długości i 10 cm szerokości, naga, ciemnozielona, segmenty są połączone u nasady około 5–8 mm długi.
Kwiatostan jest gęstym gronem; przylistki liniowo do nitkowatych, (2–)3–4(–7) mm długości, nagie lub orzęsione tylko na krawędzi; łodygi kwiatowe mają 1–3 cm długości, nagie u podgatunków nominatywnych; kwiaty są symetryczne; okwiat zwykle ciemnopurpurowy, zawsze nagi na zewnątrz, kielich długości 1,5–1,6 cm; pręciki nagie lub krótko owłosione; słupki są (2–) 3, wolne, nagie lub owłosione na szwie.
Kwiaty rozwijają się w zestaw pęcherzy o długości 3–4 mm.
Zastosowanie:
Roślina bardzo silnie trująca, zawiera różne alkaloidy; jednak te wysoce skuteczne trucizny są częstą częścią leków homeopatycznych.
W przeszłości był używany zarówno jako lek, jak i roślina ozdobna, dlatego był uprawiany.
Obecnie w ogrodach znacznie częściej spotyka się różne odmiany o mieszańcowym pochodzeniu; odnosi się do nich również nazwa Aconitum ×Cammarum .
Uwaga:
Gatunek z bardzo skomplikowanej taksonomicznie grupy oleandrów Aconitum napellus agg.;
Uprawiane odmiany są również odpowiedzialne za tę złożoność, która może również genetycznie wpływać na naturalne populacje. Ponadto notowano krzyżowania z innymi gatunkami oleandrów, np. z Aconitum Variegatum
W obrębie tego gatunku niektórzy autorzy wyróżniają także inne typy na poziomie podgatunków, odmian i form, różniące się w szczególności obecnością okrywy w różnych częściach kwiatostanu; różni się od blisko spokrewnionego oleandra Aconitum Napellus nagimi płatkami.
Na naszych zdjęciach typ nominalny ma głównie nierozgałęzione kwiatostany, nagie łodygi kwiatowe i nagie włókna pręcików.
https://botany.cz/cs/aconitum-tauricum/

Tojad Tauri jest gatunkiem górskim południowo-wschodniej Europy, występującym we Włoszech na wschodnich Alpach od Lombardii po Friuli.
Rozmieszczenie regionalne, raczej fragmentaryczne, koncentruje się na obszarach górskich Friuli, z kilkoma stacjami na równinie Friuli i jedną stacją na górze Sabotino, która reprezentuje najbardziej wysunięty na południe punkt pasma. Rośnie na wysokogórskich łąkach i pastwiskach oraz w konsorcjach wysokich traw, często w pobliżu malghe, na glebach raczej świeżych, bogatych w związki azotowe, od pasa górskiego po subalpejskie, rzadko nawet niżej.
Wszystkie gatunki z rodzaju zawierają różne alkaloidy, w tym akonitynę, silną truciznę, śmiertelną nawet w bardzo małych dawkach: objawami są silne ciepło w gardle i brzuchu, suchość języka, wymioty, biegunka, osłabienie mięśni, zaburzenia rytmu aż do zatrzymania akcji serca.
Różne gatunki były używane do zatruwania grotów strzał lub przygotowywania trucizn.
Nazwa rodzaju pochodzi od greckiego słowa „akoniton”, które w pismach Teofrasta i Dioscoridesa oznaczało trującą roślinę rozpowszechnioną w pobliżu wioski Acona w Bitynii; specyficzna nazwa odnosi się do serii Tauri.
Postać biologiczna: geofit kłączowy. Okres kwitnienia: lipiec-sierpień. Rzadki w Parku, obecny w rejonie Musi-Zajavor.
http://dryades.units.it/prealpigiulie/index.php?procedure=taxon_page&id=1019&num=4727

RE: Tojad - Krystyna - 27-02-2023

Aconitum Variegatum-Tojad Dziobaty, Pstry
Bylina wysokości do 1,5 m, o bulwiastym kłączu i o łodydze prostej, pojedynczej lub słabo rozgałęzionej, skrętolegle ulistnionej.
Liście dłoniaste do dłoniasto siecznych, grubo ząbkowane. Kwiaty niebieskofioletowe, sporadycznie białe na długich, odstających szypułkach, zebrane w groniasty kwiatostan, złożone z 5 działek, z których górna, największa, przypomina hełm - stosunkowo wysoki i wąski.
Występowanie :
Góry środkowej i południowej Europy. W Polsce w Sudetach i Karpatach, na wyżynach, a także w północnej części kraju.
Rośnie w ziołoroślach, nad brzegami potoków oraz w wilgotnych miejscach śródleśnych.
Kwitnienie :VI-IX
W Polsce gatunek ten objęty jest prawną ochroną gatunkową
źródło
https://zielnik-karpacki.pl/atlas-roslin/rosliny_o_kwiatach_czerwonych_rozowych_niebieskich/tojad_dziobaty_t_pstry

Jaskrowate (Ranunculaceae)
Okres kwitnienia: VII-IX
Gatunek europejski, którego areał występowania obejmuje głównie góry i wyżynne obszary Europy Środkowej oraz Wschodniej, od Wyżyn Południowopolskich, poprzez Masyw Czeski z Sudetami, pasmo Karpat aż po tereny środkowej Ukrainy i północnej Polski.
Stanowiska notowane są częściowo także w Europie Zachodniej, na terenach przedgórza alpejskiego i Alp Wschodnich (na wschód od linii Jezioro Bodeńskie – Jezioro Maggiore), w górach Harzu, Szwarcwaldzie i Jurze Szwabskiej.
Poza tym pojedyncze i izolowane populacje stwierdzono w Azji Mniejszej i na płw. Bałkańskim.

W Polsce jest to najpospolitszy Tojad, którego stanowiska są rozprzestrzenione w wielu rejonach Polski, podczas gdy areał pozostałych gatunków ograniczony jest wyłącznie do pasma wyżyn i gór.
Tojad Dzióbaty został stwierdzony zarówno na południu (Sudety i ich przedgórze, Karpaty, Wyżyny Południowopolskie) ale także na północy w rejonach Kujaw, Pomorza Gdańskiego i Warmii. Chroniony w kilku parkach narodowych oraz leśnych rezerwatach przyrody, m.in. Dolina Kłodawy, Ostrzycki Las, Pióropusznikowy Jar, Segiet i Wysokie Skałki.

Na Dolnym Śląsku jest to gatunek stosunkowo rzadki, którego pierwotny areał obejmował Sudety Zachodnie i Środkowej a także Pogórze Zachodniosudeckie i Przedgórze Sudeckie z pojedynczymi stanowiskami w dolinie Odry na wysokości Wrocławia, Brzegu Dolnego i Wołowa.
Obecnie na wielu obszarach nie został odnotowany a do znanych i potwierdzonych miejsc występowania należą Karkonosze, Góry Wałbrzyskie, Góry Kamienne, Rudawy Janowickie oraz pasma Ziemi Kłodzkiej (Góry i Pogórze Orlickie, Góry Bystrzyckie, Góry Stołowe, Masyw Śnieżnika).
Chroniony w obu dolnośląskich parkach narodowych oraz nielicznych rezerwatach przyrody (Śnieżnik Kłodzki, Jaskinia Niedźwiedzia).

Gatunek o stosunkowo szerokim spektrum siedliskowym, preferujący głównie tereny okrajkowe pomiędzy lasem i łąką, a także ziołorośla, traworośla i zakrzaczenia.
Występuje na podłożu wilgotnych lub umiarkowanie wilgotnych, żyznym, na glebie mineralno-próchniczej, zasobnej w humus, często z dużym udziałem rumoszu skalnego oraz na podłożu z ruchliwą, dobrze natlenioną wodą, w miejscach z obfitą i długo zalegającą pokrywą śnieżną.
Tojad rośnie m.in. w górskich i podgórskich lasach bukowych, lasach świerkowych, mieszanych lasach iglasto-liściastych, przeważnie na mniej lub bardziej stromych stokach, gdzie panuje chłodny i wilgotny mikroklimat.
Najczęściej preferuje wysokogórskie ziołorośla i traworośla składające się z okazałych bylin dwuliściennych i traw z klasy Betulo-Adenostyletea oraz zespołu Parzydła i Omiega górskiego (Arunco-Doronicetum austriaci).
https://przyrodniczo.pl/rosliny/tojad-dziubaty/

RE: Tojad - Krystyna - 27-02-2023

aaaaaaaaaaaa

RE: Tojad - Krystyna - 27-02-2023

aaaaaaaaaaaaaaaa

RE: Tojad - Krystyna - 27-02-2023

[attachment=10543]
Piękny, ale bestia.
Tojad z kwiatami jak kaptury mnicha łatwo może zauroczyć.
Ale uwaga, bywa niebezpieczny.
Kiedyś czarownice przyrządzały z niego zabójcze mikstury.
Tojadem najprawdopodobniej został otruty słynny filozof Arystoteles, co w jego czasach nie było ewenementem.
Rzymski historyk, Pliniusz Starszy, uważał Tojad za roślinny arszenik.
Według mitologii greckiej roślina wyrosła ze śliny trzygłowego psa Cerbera pilnującego wejścia do Hadesu.

Z imion roślin można sporo wywnioskować: mamy więc jadalną to-jeść, mamy i to-jad, nazywany swojsko mordownikiem.
W Polsce obok Lulka, Szaleju i Wilczej Jagody należał przez lata do żelaznego zestawu trucizn.
Posiłkowały się nim czarownice do sporządzania magicznych mikstur, a nafaszerowane Tojadem mięso wystawiano przed dom, by odstraszać wilkołaki.

Jak to zwykle z roślinami trującymi bywa, groźny Tojad może też być lekarstwem.
Szczególnym poważaniem cieszy się w hinduskiej sztuce leczenia – ajurwedzie.
W śladowych ilościach i po odpowiednim przetworzeniu rzeczywiście łagodzi ból, gorączkę, uspokaja.
Tojad – pod łacińską nazwą Aconitum – wykorzystują też homeopaci, ale oficjalna medycyna w połowie ubiegłego wieku wycofała go z użycia, uznając za zbyt niebezpieczny.
Tym bardziej nie należy się nim kurować na własną rękę.
wiecej tutaj...