Forum Ezoteryczne Dobry Tarot
Lobelia - Wersja do druku

+- Forum Ezoteryczne Dobry Tarot (https://dobrytarot.pl)
+-- Dział: Dary Ziemi (https://dobrytarot.pl/forumdisplay.php?fid=299)
+--- Dział: Zioła, kwiaty i inne rośliny zielne (https://dobrytarot.pl/forumdisplay.php?fid=64)
+--- Wątek: Lobelia (/showthread.php?tid=1139)


Lobelia - Krystyna - 20-11-2011

   

Lobelia (Lobelia L.)
Rodzaj roślin z rodziny dzwonkowatych.
Nalezy do niego około 370 gatunków występujących głównie na obszarach o klimacie umiarkowanym i subtropikalnym, szczególnie licznie w obydwu Amerykach i w Afryce
Gatunkiem typowym jest Lobelia dortmanna L.
Rośliny jednoroczne, byliny i krzewy o bardzo różnej wysokości; od drobnych, płożących się roślinek do duzych krzewów

Gatunki flory Polski
• lobelia jeziorna (Lobelia dortmanna L.)
• lobelia przylądkowa, stroiczka przylądkowa (Lobelia erinus L.)– gatunek uprawiany

Zastosowanie
Liczne gatunki są uprawiane jako rośliny ozdobne.
Ich walorami są ładne kwiaty i ulistnienie.
W zależności od gatunku uprawiane są jako rośliny rabatowe i obwódkowe w ogrodach, jako rośliny doniczkowe w wiszących lub stojących pojemnikach.
Niektóre gatunki nadają się do obsadzania oczek wodnych.
źródło

Re: Lobelia - Krystyna - 20-11-2011

[ATTACHMENT NOT FOUND]
Lobelia rozdęta (Lobelia inflata L.)
Gatunek rośliny z rodziny dzwonkowatych (Lobeliaceae).
Inna nazwa zwyczajowa: stroiczka rozdęta.
Pochodzi z Ameryki Północnej.

Roślina roczna.
Łodygi o długości 30–60 cm, Kwiaty małe o barwie niebieskiej lub białawej, nieliczne, zebrane w groniaste kwiatostany na szczycie pędu,
Owoc to torebka kulista, zwisająca w czasie dojrzewania.

Roślina lecznicza
Surowiec zielarski: ziele stroiczki rozdętej zawiera liczne alkaloidy pirydynowe i alkaloidy piperydynowe: lobinę, lobelinę, lobelaninę, lobelanidynę, izolobelanidynę i inne np. sedanina.
Działanie: : wyciągi z surowca działają podobnie do lobeliny, jednak znacznie słabiej.          
Lobelina ma zastosowanie jako analeptyk.
Początkowo obniża, a następnie podwyższa ciśnienie krwi, zwalnia czynność serca i rozszerza oskrzela.
Działa silnie pobudzająco na ośrodek oddechowy (przyspiesza i pogłębia oddech).                
Działanie lobeliny jest krótkotrwałe gdyż w organizmie jest ona szybko rozkładana.
Inną wadą tego alkaloidu jest bliskość dawki terapeutycznej i toksycznej, co stwarza możliwość przedawkowania.
Surowiec ma także działanie przeciwastmatyczne.
źródło

Re: Lobelia - Krystyna - 20-11-2011

[ATTACHMENT NOT FOUND]
Lobelia erinus comp....Lobelia przylądkowa
Jest rośliną naturalną Afryki Południowej - tam jest rośliną wieloletnią.  
Należy do rodziny lobeliowatych, stroiczkowatych (Lobeliaceae).
Roślina silnie rozkrzewia się.
Jej kwiaty występują w barwach: białej, niebieskiej i fioletowej.
Kwitnie długo i bardzo obficie od maja do września.
Liście lancetowate o soczyście zielonym kolorze.
Doskonała do pojemników na balkony i tarasy, oraz na rabaty.

Re: Lobelia - Krystyna - 20-11-2011

   
   
(Lobelia dortmanna L.) Lobelia jeziorna
Roślina jest reliktem borealno-atlantyckim.
Zasięg obejmuje obszary Ameryki Północnej, w Europie występuje głównie w południowej części Półwyspu Skandynawskiego, znacznie rzadziej w Wielkiej Brytanii, we Francji, Belgii, Niemczech.
W Polsce występuje wyłącznie na Pomorzu Środkowym i Zachodnim, w okolicach największej koncentracji jezior lobeliowych.
Przez Polskę przebiega południowa granica zasięgu gatunku w Europie.

Rośnie w przybrzeżnej strefie litoralu, na podłożu mineralnym, tworząc swoistą strefę szuwaru w jeziorze.
Ze względu na bardzo wysokie wymagania siedliskowe została uznana za jeden ze wskaźników jezior lobeliowych.
Lobelia jest rośliną wodną.
Podwodne liście są ciemnozielone, równowąskie, tępo zakończone, odgięte, zebrane w przyziemną rozetkę.
Jej zwarty pokrój jest ściśle związany z oligotroficznymi warunkami siedliska w jakich żyje.
Kwiaty są grzbieciste, białe, zebrane w luźny, groniasty kwiatostan, wzniesiony kilkanaście centymetrów nad powierzchnię wody.
Kwitnie w lipcu i sierpniu.
Lobelia jeziorna jest gatunkiem objętym ochroną gatunkową oraz ujętym w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin.
Według czerwonej listy roślin jest gatunkiem narażonym na wyginięcie na terenie Polski.
W Parku Narodowym „Bory Tucholskie” występuje w jeziorach:
Małe Gacno, Wielkie Gacno, Głuche, Nierybno i Wielkie Krzywce.
źródło

Re: Lobelia - Krystyna - 14-07-2013

[ATTACHMENT NOT FOUND]
Lobelia pochodzi z Ameryki Północnej, możemy ją znaleźć rosnącą wzdłuż dróg we wschodniej części Stanów Zjednoczonych, w Kanadzie oraz na Kamczatce.
Lobelia lubi rosnąć na ugorach, łąkach, pastwiskach, wzdłuż krawędzi leśnych oraz dookoła rowów.

Indianie Ameryki Północnej najpierw używali tego zioła, paląc jego liście w celu złagodzenia astmy oraz innych dolegliwości płucnych.
Amerykański zielarz Samuel Thomson (1769 – 1843), który sądził, że lobelia to zioło, które leczy wszystko, przedstawił je na forum publicznym w początkach XIX wieku.
Był on również zwolennikiem zastosowania lobeli nawet po tym, jak został oskarżony o przytrucie jednego ze swoich pacjentów tym ziołem.
Thomson i jego zwolennicy przepisywali lobelię nie tylko jako środek w leczeniu problemów układu oddechowego, lecz również stosowali ją w celu złagodzenia konwulsji, we wspomaganiu porodu, oraz jako środka wywołującego wymioty.
Analizy chemiczne lobeli przeprowadzone przez naukowców udowodniły, że zioło to zawiera alkaloid, lobelinę, oraz inne substancje, które relaksują mięśnie.
W ostatnich latach lobelia zyskała popularność środka wprawiającego w stan euforii; wystarczyło palić liście lobeli lub sporządzić z nich herbatkę ziołowa.
Jakkolwiek zioło to powinno być raczej unikane przez laików.
Jego przedawkowanie może spowodować paraliż, śpiączkę lub nawet śmierć.

Carl von Linne, szwedzki botanik znany jako Linneusz, ojciec współczesnej botaniki, nazwał rodzinę Lobelia inflata po flamandzkim botaniku i zarazem prywatnym lekarzu króla James’a I, Matthiasie de Lobel.

Indianie Ameryki Północnej używali tego zioła w ceremoniach odpędzania burz, kładli go na grobach, jak również stosowali go w tańcach podczas deszczu.
Inne grupy indiańskie sporządzały z lobeli miłosne napoje oraz używały jej jako antidotum na takie właśnie zaklęcia, uroki.
Niektórzy też palili lobelię w celu odpędzenia komarów.

Indianie Ameryki Północnej leczyli lobelią tuziny dolegliwości, począwszy od gorączki i chorób wenerycznych do bólów ucha i sztywności szyi.
Amerykański zielarz Samuel Thomson, o którym była wzmianka wcześniej, stworzył kontrowersyjny system leczenia skupiający się wokół tego zioła, które przepisywał w celu wywołania wymiotów.
Zawierając znacznie wysokie poziomy manganesu, witaminy A oraz C, lobelia jest obecnie wykorzystywana do oczyszczania krwi oraz używana jako środek pobudzający układ oddechowy w leczeniu oskrzelowej oraz spazmatycznej astmy, jak również chronicznego zapalenia oskrzeli.
Lobelina, główny składnik tego zioła, pobudza głębsze oddychanie.
Zastosowana zewnętrznie, lobelia działa jako środek rozluźniający mięśnie w leczeniu skręcenia stawu oraz oczywistych problemów z bólem pleców.

Lobelia była tradycyjnym środkiem leczniczym u Indian Ameryki Północnej.
Zioło to jest wartościowym środkiem leczniczym w przypadku astmy, zwłaszcza astmy oskrzelowej lub chronicznego zapalenia oskrzeli.
Lobelia rozluźnia mięśnie mniejszych rurek oskrzelowych, przyczyniając się tym do otwarcia dróg oddechowych, pobudzając oddychanie oraz wzmagając odkrztuszanie flegmy.
W ziołowej tradycji anglo-amerykańskiej lobelia zawsze była łączona z pieprzem cayenne, którego „gorąca” akcja pobudzająca pomagała w przepchnięciu krwi w obszary, które z kolei lobelia rozluźniała.
Jako środek rozluźniający mięśnie, lobelia jest najbardziej skuteczna, kiedy napar lub rozcieńczona nalewka jest zastosowana zewnętrznie.
Relaksuje mięśnie, zwłaszcza mięśnie gładkie, co powoduje, że zioło to staje się pożyteczne w przypadkach skręcenia stawu oraz problemów z krzyżem, gdzie napięcie mięśni jest główną przyczyną tych bólów.
Lobelia połączona z pieprzem cayenne była stosowana jako maść do nacierania klatki piersiowej oraz zatok.

Dzięki swojemu chemicznemu podobieństwu do nikotyny, lobelia jest wykorzystywana przez zielarzy w pomocy rzucania nałogu palenia przez pacjentów.
źródło
źródło

Re: Lobelia - Krystyna - 14-07-2013

   
Lobelia błyskotliwa "Queen Victoria" (łac. Lobelia fulgens)
bylina wysoka, rabatowa, roślina wieloletnia, na rabaty, na kwiat cięty, kwiat czerwony, intensywny (VI-VIII), liść czerwony, wys. 100,
wilgotność duża, stanowisko słoneczne lub lekki cień, gleba próchniczo-piaszczysta, żyzna,
źrodło

Re: Lobelia - Krystyna - 14-07-2013

http://pics.davesgarden.com/pics/2010/10/19/tepelus/af3bfb.jpg
Lobelia Gerarda "Vedrariensis" (łac. Lobelia gerardii)
bylina wysoka, rabatowa, roślina wieloletnia, na rabaty, kwiat fioletowo-purpurowy, grona (VII-IX), wys. 120

RE: Lobelia - Krystyna - 15-09-2018

   
   
   
   
   
   
Lobelia erinus
Ojczyzną Lobelii przylądkowej (L. erinus), od której pochodzą odmiany uprawne jest południowa Afryka. 
Jej małe urocze kwiatki ukazują się tak gęsto, że praktycznie nie widać rośliny. 
Odmiany niskie tworzą zwarte krzaczki wysokości 10 – 15 cm. 
Najpopularniejsze są te o kolorze niebieskim, ale też ładnie prezentują się te o kolorze lawendowym, różowym, purpurowym czy też białym. 
W wiszących koszach idealnie sprawdzają się odmiany zwisające.
Wśród nich są odmiany o pędach nieco krótszych jak np. ‘Blue Star’ czy ‘White Star’. 
Tworzy prawie idealne kule, ale rzadko zakrywają wiszące kosze. 
Odmiany średnie jak np. L. e. Laguna mają długość 30 – 40 cm i pięknie się przewieszają. 
Najdłuższe odmiany np. ‘Big Blue’ mają bardzo długie pędy i duże kwiaty.

RE: Lobelia - Krystyna - 15-09-2018

       
   
   
   
   
 Giant lobelia (Lobelia deckenii)   

RE: Lobelia - Krystyna - 16-09-2018

   
Lobelia aberdarica
Jest ograniczony do wyżyn Kenii i Ugandy(1860-3350 m). 
Jego naturalnym siedliskiem są niższe i wyższe góry i podalpejskie mokradła i łąki.
 Został wprowadzony do kultywacji.
źrodło