Perz -
Krystyna - 19-06-2013
Perz (Elymus)
Rodzaj roślin należący do rodziny wiechlinowatych.
Obejmuje ok. 170 gatunków występujących głównie w strefie klimatu umiarkowanego na obu półkulach, głównie w Azji
Gatunkiem typowym jest Elymus sibiricus L..
W Polsce dziko rosną 4 gatunki, 2 dalsze dziczeją przejściowo z upraw
Gatunki flory Polski
perz psi (Elymus caninus (L.) L., syn. Agropyron caninum (L.) P. Beauv., Triticum caninum L.)
perz siny (Elymus hispidus (Opiz) Meldris, syn. Agropyron intermedium (Host) P. Beauv.)
perz sitowy (Elymus farctus (Viv.) Runemark ex Meldris, syn. Agropyron junceum (L.) P. Beauv., Triticum junceum L.)
perz właściwy (Elymus repens (L.) Gould., syn. Agropyron repens (L.) P. Beauv., Triticum repens L.)
Elymus athericus L. – efemerofit
Elymus canadensis L. – efemerofit
źródło
Re: Perz -
Krystyna - 19-06-2013
Perz sitowy (Elymus farctus)
Gatunek byliny należący do rodziny wiechlinowatych.
Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006) w grupie gatunków wymierających - krytycznie zagrożonych (kategoria zagrożenia: E).
Re: Perz -
Krystyna - 19-06-2013
Perz psi (Elymus caninus (L.) L., syn. Agropyron caninum (L.) P. Beauv
Re: Perz -
Krystyna - 19-06-2013
Perz siny (Elymus hispidus (Opiz) Meldris, syn. Agropyron intermedium (Host) P. Beauv.)
źródło
źródło
Re: Perz -
Krystyna - 19-06-2013
Elymus sibiricus L.
Występuje na całym obszarze europejskim byłego ZSRR (północna część południowych Uralu), Azji Środkowej (obszary górskie), na Syberii (z wyjątkiem Arktyki), i na Dalekim Wschodzie.
wysokość do 1.40cm
Kwitnie w czerwcu , nasiona dojrzewają w sierpniu
źródło
RE: Perz -
Krystyna - 25-04-2018
Elymus canadensis
źródło
RE: Perz -
Krystyna - 25-04-2018
Elymus elymoides
źródło
RE: Perz -
Krystyna - 25-04-2018
Elymus hoffmannii
źródło
RE: Perz -
Krystyna - 25-04-2018
Elymus magellanicus
źródło
RE: Perz -
Krystyna - 25-04-2018
Perz właściwy (Elymus repens (L.) Gould., syn. Agropyron repens (L.) P. Beauv., Triticum repens L.)
Gatunek byliny należący do rodziny wiechlinowatych.
Perz właściwy (Agropyron repens) nazywany także psią trawą, psią paszą lub psim zębem rośnie dziko w całej Europie a także na Syberii w Afryce i w Ameryce Północnej.
U nas jest bardzo pospolitym i trudnym do wytępienia chwastem ogrodów, pól uprawnych, nieużytków, zarośli i polan leśnych.
Zauważono, że najbardziej rozrasta się w zasiewach pszenicy.
Już staropolskie przysłowie mówiło, że „czym złodziej w komorze, a wilk w oborze lub świnie w szkodzie, tym perz w ogrodzie”.
Jest on wieloletnią trawą wytwarzającą bardzo silnie rozgałęzione rozłogi podziemne o żółtawej barwie i słodkawym smaku, a nad ziemią cienkie i płaskie źdźbła zakończone kłoskiem.
W lecznictwie używa się kłączy perzu (Rhizoma Agropyri syn. Rhizoma Graminis) wykopywanych późną jesienią lub wczesną wiosną przed rozpoczęciem wegetacji.
Są one wtedy mięsiste i kruche.
Po otrzepaniu z ziemi płucze się je, a następnie suszy na słońcu lub w podwyższonej temperaturze, nie przekraczającej jednak 40°C, po czym oczyszcza szczotkami lub ociera na sitach, eliminując w ten sposób drobne korzonki.
Do celów leczniczych po wysuszeniu rozłogi tnie się na drobne kawałki.
Już w średniowieczu perzu nazywanego wtedy „manną kalabryjską” używano jako leku „zmniejszającego obstrukcję bez szkody chorego”, a jego świeży sok podawano dzieciom jako środek przeciwrobaczy.
Z kłączy zmielonych na mąkę z dodatkiem kaszy i mleka sporządzano pożywną zupę.
Wytwarzano z nich również syrop do słodzenia napojów, piwo, a nawet gorzałkę.
Współczesne lecznictwo wykorzystuje znajdujące się w kłączach perzu związki cukrowe m.in. fruktan, fruktozę, inozytol oraz kwasy organiczne, zwłaszcza kwas glikolowy i glicerolowi, a także sole mineralne zasobne w rozpuszczalną krzemionkę.
Mannitol, kwas glikolowy i inne związki zwiększają ilość wydalanego moczu, a w nim szkodliwych produktów przemiany materii. Kwasy glikolowy i glicerolowy przyśpieszają jednocześnie procesy utleniania szkodliwych związków w tkankach, co prowadzi do obniżenia ich zawartości w organizmie. Jest to tzw. „działanie czyszczące krew”.
Rozpuszczalna krzemionka wywiera natomiast korzystne działanie ochronne na skórę, błony śluzowe, narządy wewnętrzne, tkankę łączną i naczynia krwionośne, nadając im właściwą elastyczność i odporność.
Współdziałający z krzemionką inozytol, obniża poziom tłuszczów i cholesterolu we krwi, co przeciwdziała stłuszczeniu wątroby.
Ponadto kłącza perzu działają łagodnie przeczyszczająco, regulując w ten sposób częstotliwość wypróżnień.
Wykazują także działanie antybiotyczne, żółciopędne i przeciwgorączkowe.
W związku z tym kłącza perzu stosuje się przede wszystkim jako leki moczopędne przy nieżytach nerek, obrzękach, kamicy moczowej oraz przy nadciśnieniu.
Zaleca się je również przy dolegliwościach wątroby związanych z niedostatecznym wydzielaniem żółci oraz przy różnych schorzeniach związanych z nieprawidłową przemianą materii m.in. przy trądziku.
Używa się ich także przy skłonności do zaparć i otyłości.
W domu, z 1 1/2 łyżki wysuszonych kłączy zalanych 2 szklankami letniej wody, doprowadzonych powoli do wrzenia, a następnie gotowanych pod przykryciem około 5 minut można sporządzić odwar.
Po odstawieniu na 15 minut do naciągnięcia i odcedzeniu pije się go po 1/2–2/3 szklanki od 2 do 4 razy dziennie.
Przy dolegliwościach chronicznych taką kurację przeprowadza się przez 3–4 tygodnie.
Ponieważ perz nie zawiera żadnych substancji szkodliwych dla organizmu, odwar z niego można pić w ilości do 1 litra dziennie.
źródło
źródło
RE: Perz -
Krystyna - 25-04-2018
Perz właściwy - Agropyron repens
Zastosowanie lecznicze:
Wewnętrznie:
Kłącze perzu stosowane jest w kamicy moczowej, w przypadkach zaburzeń pracy nerek z towarzyszącymi obrzękami.
W niewydolność wątroby i zmniejszonym wydalaniu żółci, skłonność do tworzenia kamieni w drogach żółciowych.
Ponadto przy podwyższonym poziomie cholesterolu i tłuszczów we krwi.
W leczeniu schorzeń w których jest wskazane zwiększone wydalanie szkodliwych produktów przemiany materii, np. w chorobie gośćcowej, skazie moczanowej, niektórych chorobach skórnych (np. trądzik pospolity, wyprysk).
Również po zatruciach pokarmowych oraz po przebytych zakażeniach, kuracji antybiotykami i chemioterapeutykami.
Stosowany także jako ziele przeciwcukrzycowe.
Przeciwwskazania: Gdy masz niedrożność dróg moczowych, obrzęki spowodowane niewydolnością serca i/lub nerek.
Ostrzeżenia: Brak danych odnośnie bezpieczeństwa stosowania w ciąży i okresie karmienia piersią.
Stosować po konsultacji z lekarzem.
Przed zastosowaniem należy sprawdzić datę ważności podaną na opakowaniu.
Nie należy stosować po terminie ważności.
Należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, w zamkniętych opakowaniach, zgodnie z wymaganiami producenta, chronić od światła i wilgoci oraz wpływu obcych zapachów.
źródło
RE: Perz -
Krystyna - 25-04-2018
Perz dla żył i mózgu
Chwast rozrastający się wśród kwiatów w ogródku.
Nieustannie wymaga pilnowania i pielenia...
Niezwykle żywotny i uparty perz, odradza się z maleńkiego, pozostawionego w ziemi, kawałka korzenia już następnego dnia.
Usunie go tylko staranne wykopywanie z głębin, ale – broń Boże – nie należy go wyrzucać do kompostu.
Jednak ten niezniszczalny perz, a dokładnie jego korzenie, to także wspaniały lek.
Naprawdę!
Odwar z perzu oczyszcza krew, czym wspomaga wątrobę, poprawia przemianę materii, stabilizuje i obniża poziom cukru, oraz oczyszcza żyły ze złogów.
Na dodatek poprawia pracę mózgu. Nie wyrzucajmy więc jego białych korzeni, lecz użyjmy ich dla własnego dobra!!!
Cudowny napój :
1. Ususz perz na zimę
Wykopywane pędy wypłucz i potnij na kawałeczki, ususz na kartce papieru.
Wrzuć do szklanej buteleczki, nie zakręcaj jej – przechowuj do roku.
Z nich możesz zrobić napój wzmacniający.
2. Napój wzmacniający
Łyżkę suchych pędów wrzuć do rondelka, zalej szklanką wody i doprowadź do wrzenia. Gotuj 5 minut, po lekkim ostudzeniu wypij.
GM
źródło
Gwiazdy Mówią nr 31/2012