Stewia -
Krystyna - 11-10-2014
Stevia
Rodzaj z rodziny astrowatych obejmujący ok. 240 gatunków.
Rośliny te występują w Ameryce Południowej i Ameryce Środkowej sięgając na północy po Meksyk i Stany Zjednoczone.
Naukowa nazwa rodzaju upamiętnia Pedro Jaime Esteve (zwanego Steviusem) – botanika i medyka z Walencji, zm. 1556.
Do rodzaju należą rośliny jednoroczne, byliny, półkrzewy i krzewy osiągające zwykle ok. 50–120 cm wysokości.
Pęd jest wzniesiony i zwykle rozgałęziony.
Liście ułożone w większości naprzeciwlegle lub skrętolegle, ogonkowe lub siedzące.
Blaszka liściowa 1- lub 3-żyłkowa, kształtu od równowąskiego, przez lancetowate do jajowatego i trójkątnego, całobrzega do piłkowanej, gładka lub naga.
Kwiaty skupione w dyskowate koszyczki luźne do gęstych.
Korona kwiatów purpurowa do różowej, rzadziej biała, kształtu dzwonkowatego\\
Około 240 gatunków, w tym:
Stevia Anisostemma
Stevia Bertholdii
Stevia Crenata
Stevia Dianthoidea
Stevia Enigmatica
Stevia Eupatoria
Stevia Lemmonii
Stevia Micrantha
Stevia Ovata
Stevia Plummerae
Stevia Rebaudiana
Stevia Salicifolia
Stevia Serrata
Stevia Tunguraguensis
Stevia Viscida
źródło
Re: Stewia -
Krystyna - 11-10-2014
Stevia Rebaudiana
Gatunek roślin astrowatych.
Pochodzi z Brazylii (Mato Grosso do Sul) i Paragwaju (Amambay, Concepción).
Jest uprawiana w wielu rejonach świata.
Roślina o bardzo wysokiej zawartości związków słodzących i z tego względu używana do słodzenia napojów i potraw.
Charakteryzuje się bardzo niską kalorycznością w porównaniu do tradycyjnego cukru.
Ważnym efektem spożywania stewii jest jej zdolność do obniżania ciśnienia krwi.
Mechanizm obniżania ciśnienia krwi polega na zatrzymaniu napływu jonów Mg2+ z płynu międzykomórkowego.
Stewia posiada również właściwości przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze.
Stewiozydy (związki słodzące zawarte w stewii) nie wykazały ujemnego wpływu na płodność, przebieg ciąży i zdrowotność młodych w badaniach nad szczurami, nie wykazały też większego wpływu na układ sercowo-naczyniowy w doświadczeniach na ludziach.
Badania laboratoryjne przeprowadzone w krajach Ameryki Południowej wykazały, że stewiozydy mają pewną aktywność w niektórych procesach fizjologicznych[potrzebne źródło].
W grudniu 2008 dopuszczono ją do sprzedaży na terenie USA.
W listopadzie 2011 glikozydy Stewii zostały dopuszczone do stosowania w Unii Europejskiej jako środki słodzące oznaczane na liście dodatków do żywności symbolem E960[5].
Stewia jest szeroko stosowana w krajach Dalekiego Wschodu (w Japonii od ok. 40 lat).
Stewiozyd zawarty w Stevii jest około 300 razy słodszy od normalnego białego cukru, przy czym zawartość stewiozydu w roślinie to ok. 10%.
Jest stabilny termicznie do 180 stopni C (czyli nadaje się do pieczenia) i chemicznie w szerokim zakresie pH (do kwaśnych potraw).
Nie jest źródłem fenyloalaniny, więc może być stosowany przez chorych na fenyloketonurię
źródło
RE: Stewia -
Krystyna - 24-01-2018
Stevia nadaje się do używania w kuchni bez żadnej obróbki.
Wystarczy dodać świeże liście do sałatek czy gotowanych potraw.
Podobnie używamy wysuszone, sproszkowane liście.
Możemy je dosypać do kawy, herbaty czy Yerba Mate.
Liście widoczne w potrawach (szczególnie jasnych) mogą niekiedy przeszkadzać.
Unikniemy tego, stosując wyciąg (ekstrakt) ze Stewii.
Otrzymamy go, gotując liście przez kilka minut w małej ilości wody.
Odparowując wodę, uzyskamy bardziej zagęszczony wyciąg.
W sprzedaży dostępny jest wyciąg w formie proszku, uzyskany po odparowaniu praktycznie całej wody.
Świeże liście mogą być dodawane do sałatek.
Suszone sproszkowane liście są dodawane do filiżanki herbaty lub kawy.
Z powodzeniem można stosować Stewię do przetworów owocowych, soków czy np. osłodzenia świeżych truskawek.
Stewia zachowuje się zupełnie inaczej niż cukier przy pieczeniu ciast.
Nie zmienia się w karmel, nie doda kruchości ciastkom, nie będzie pożywką dla drożdży.
Dlatego niektórzy wolą stosować np. ksylitol (cukier brzozowy).
Są specjalne przepisy na ciasta ze Stewią, które uwzględniają jej właściwości.
Mieszanie z solą lub kwasami organicznymi takimi jak kwas cytrynowy, octowy, mlekowy, jabłkowy i winowy, wzmacnia słodkość i redukuje nieprzyjemny posmak Stewii.
źródło
RE: Herbata Ziołowa i Owocowa -
Krystyna - 01-04-2022
Naturalny Ziołowy Słodzik-Stevia Rebaudiana
Stevia Rebaudiana – gatunek roślin astrowatych.
Pochodzi z Brazylii (Mato Grosso do Sul) i Paragwaju (Amambay, Concepción)
Jest uprawiana w wielu rejonach świata
Słodka trawa jest silnie słodkim ziołem, które jest używane do słodzenia napojów i herbaty od XVI w.
Słodka trawa jest często reklamowana jako bezpieczny i zdrowy substytut cukru, który może dosładzać żywność.
Produkty bez negatywnych skutków zdrowotnych związanych z rafinowanym cukrem .
Jeśli masz cukrzycę, stewia może być sposobem na osłodzenie jogurtu lub gorącej herbaty bez dodawania węglowodanów. Wiele osób mówi o korzystnym wpływie stewii na poziom cukru we krwi – co czyni ją idealną dla osób z cukrzycą typu 2, które chcą schudnąć – lub używa zioła jako markera.
Stewia jest wyjątkowa wśród produktów spożywczych, ponieważ jest najbardziej ceniona za to, czego nie robi.
Nie dodaje kalorii do naszej diety.
W przeciwieństwie do innych substytutów cukru, stewię uzyskuje się z rośliny.
Roślina Stewii należy do rodziny astrowatych, do której należą również rumianek i ambrozja.
Cenny gatunek Stevia Rebaudiana (Bertoni) rośnie w Paragwaju i Brazylii, gdzie od setek lat ludzie używali liści stewii do słodzenia potraw.
SteVia, znana w swojej rodzinie jako kaa-on, czyli słodka trawa, była szeroko stosowana przez rdzenną ludność, była stosowana nie tylko w żywności jako słodka przekąska.
W tradycyjnej medycynie tych regionów Stewia służyła jako lek na oparzenia, kolki, problemy żołądkowe, a czasem jako środek antykoncepcyjny.
https://www.apteka.ua/article/435198
RE: Stewia -
Krystyna - 18-04-2022
Stewia – słodycz bez kalorii
Pochodząca z Brazylii i Paragwaju Stevia Rebaudiana jest rośliną o ogromnym potencjale leczniczym, który już od wieków wykorzystywali Indianie Guarani i Mato Grosso.
Szczególne zainteresowanie naukowców wzbudziła wysoka zawartość naturalnych związków słodzących znajdujących się w jej liściach.
Ponadto roślina charakteryzuje się aktywnością przeciwutleniającą, działa przeciwzapalnie, hipoalergicznie, przeciwwirusowo i przeciwpróchniczo.
Zalecana jest również do pielęgnacji skóry.
Charakterystyka ogólna
Ojczyzną Stewii jest północno-wschodni region Paragwaju oraz graniczące z nim tereny Brazylii. Rosnące zainteresowanie rośliną sprawiło, że jej plantacje stopniowo zaczęły pojawiać się w Chinach, Korei, Izraelu, Indiach i Hiszpanii.
Jednak największą karierę zrobiła w Japonii, gdzie prawie od 30 lat jest intensywnie wykorzystywana w przemyśle spożywczym do produkcji słodyczy, napojów i gum do żucia.
Indianie Guarani i Mato Grosso nazywali ją „Kaa-Hee” czyli „słodkie ziele” i wykorzystywali do słodzenia potraw i napojów, jako lek na dolegliwości trawienne, nadciśnienie tętnicze, zgagę, otyłość oraz jako środek wzmacniający serce.
W XVI wieku roślina została przebadana przez hiszpańskiego botanika i lekarza Pedro Jamie Esteve.
Pod koniec XIX wieku jej klasyfikacji botanicznej dokonał szwajcarski naukowiec Moisé Giacomo Bertoni, który w opublikowanej w 1918 roku rozprawie podkreślił walory zdrowotne Stewii, która jego zdaniem mogłaby z powodzeniem zastąpić stosowaną wówczas szkodliwą sacharynę oraz zwrócił uwagę na jej ogromny potencjał słodzący i nietoksyczność.
Natomiast paragwajski chemik Ovidio Rebaudi jako pierwszy zbadał substancje odpowiedzialne za słodki smak liści.
Stevia jest byliną należącą do rodziny Asteraceae i obejmuje ponad 200 gatunków.
Krzew składający się z rozgałęzionej łodygi z wieloma pędami osiąga wysokość 40-80 cm.
Liście o długości 3-4 cm mają kształt owalny lancetowaty lub łopatkowaty i są ułożone przeciwstawnie.
Kwiaty o barwie jasnofioletowej składają się z pięciu płatków i są otoczone okrywą działek kielicha.
Owoce to niełupki o wrzecionowatym kształcie.
Właściwości zdrowotne
Działanie hipoglikemiczne
W Paragwaju i Brazylii ekstrakt z liści Stewii od wieków był wykorzystywany jako lek na cukrzycę.
Na VII Kongresie Międzynarodowej Federacji Diabetycznej zaprezentowano wyniki analiz, z których wynikało, że regularna konsumpcja, nawet niewielkich ilości stewii normalizuje poziom cukru we krwi.
Na podkreślenie zasługuje również fakt, że w toku badań nie wykazano żadnych skutków ubocznych, a wręcz przeciwnie, u chorych spożywających pół łyżeczki ekstraktu ze Stewii dziennie zaobserwowano znaczną poprawę samopoczucia.
Stevia, pomimo ogromnego potencjału słodzącego, jest absolutnie bezkaloryczna i nie wpływa na podwyższenie poziomu glukozy we krwi.
Ponadto wspomaga utratę nadwagi poprzez osłabienie apetytu na potrawy tłuste, a przede wszystkim na słodycze.
W przeciwieństwie do cukrów nie wywołuje procesów fermentacyjnych w jelitach i co ważne jest nietoksyczna.
Z relacji diabetyków, którzy do słodzenia potraw wykorzystywali Stewię i jednocześnie regularnie pili herbatę z jej liści wynika, że znacznie poprawił się ich ogólny stan fizyczny i psychiczny, a niektórzy mogli nawet zmniejszyć przyjmowaną do tej pory dawkę insuliny.
Działanie na drobnoustroje
Paradoksalnie bardzo słodka stewia sprawdza się jako skuteczny środek w leczeniu paradontozy i próchnicy zębów. Dodatkowo regularne płukanie jamy ustnej naparem z jej liści zapobiega tworzeniu się osadu i kamienia nazębnego.
Ze względu na swoje właściwości bakteriobójcze często jest wykorzystywana jako dodatek do produktów przeznaczonych do higieny jamy ustnej.
Sprawdza się też w leczeniu oparzeń, skaleczeń i trudno gojących się ran.
W toku badań wykazano również, że ekstrakty stewii działają przeciwgrzybiczne i hamują wzrost drożdży.
Działanie na układ trawienny
Stevia pobudza czynności trawienne, reguluje czynności jelit, leczy niestrawność.
Stosuje się ją przy schorzeniach wątroby, bólach żołądka i nadkwasocie.
Najlepiej przyjmować ją w postaci naparu, chociaż inne formy mogą być równie korzystne.
Działanie na układ krążenia
Medycyna ludowa Indian z Paragwaju polecała Stevię jako środek wzmacniający serce, układ krążenia oraz regulujący ciśnienie tętnicze.
Współczesne analizy potwierdziły tę teorię.
Roczne badania grupy osób z nadciśnieniem, przyjmujących stewiozyd (750 mg/dobę) wykazały istotne spadki ciśnienia skurczowego i rozkurczowego, bez istotnych zmian we wskaźniku masowo-wzrostowym i wskaźnikach biochemicznych krwi.
Podobne rezultaty uzyskano w dwuletnim badaniu osób ze średnim nadciśnieniem, którym podawano dwukrotnie większe dawki stewiozydu.
Inne właściwości Stewii
Zasobna w witaminę C Stevia wzmacnia układ odpornościowy, zmniejszając tym samym częstotliwość przeziębień i grypalnych infektów.
Stosowana zewnętrznie leczy trądzik i inne choroby skóry oraz zapobiega przedwczesnemu starzeniu.
Aby uzyskać widoczne efekty odmładzające wystarczy wcierać w skórę kilka kropel ekstraktu płynnego, a następnie spłukiwać substancje po upływie 30 minut.
Zgodnie z doniesieniami naukowymi Stewia pomaga w walce z nałogami i niezdrowymi nawykami żywieniowymi, wpływając na zmniejszenie potrzeby palenia tytoniu, picia alkoholu, spożywania słodyczy i tłustych pokarmów.
Żucie surowych liści lub zażywanie kilku kropli ekstraktu na 20 minut przed posiłkiem powoduje wcześniejsze pojawienie się uczucia sytości.
SteVia nie ulega rozkładowi do temperatury 2000C, dlatego z powodzeniem może być wykorzystywana w kuchni – do gotowania i pieczenia ciast.
2 łyżeczki sproszkowanych liści odpowiadają 1 szklance cukru.
Nie powinna być jedynie dodawana do potraw zawierających miód, ponieważ może mieć to negatywny wpływ na uzyskanie właściwej konsystencji.
Skuteczność Stevii zależy od jej właściwego przygotowania i dawkowania.
Istotne znaczenia ma również świeżość surowca.
Okres trwałości całych i pociętych ziół przechowywanych w szczelnych pojemnikach bez dostępu do światła lub w opakowaniach powlekanych termozgrzewalnych wynosi 2 lata, natomiast proszku i sproszkowanego surowca w kapsułkach – jeden rok.
W wielu krajach, jak Japonia czy USA, substancja słodząca ze Stevii była produkowana i wykorzystywana w przemyśle spożywczym już od wielu lat.
Co więcej, w niektórych rejonach Ameryki Południowej cudowne właściwości tej rośliny doceniono już przed wiekami.
Obecnie trwa proces stopniowego przechodzenia od tradycyjnego przemysłu wykorzystującego walory Stewii w produkcji, do nowoczesnych rozwiązań mających na celu uzyskanie wysokiej jakości produktu, o dużej intensywności, który w przyszłości byłby sprzedawany na masową skalę.
Pewnym problemem w realizacji tych zamierzeń może być niedostatecznie rozwinięta produkcja rolnicza, która na dzisiaj nie jest w stanie zaspokoić rosnącego popytu na surowiec.
Jednak wzrost zainteresowania uprawą tej rośliny w krajach takich jak Chile, Tanzania, Zambia, Uganda, a w Europie – Belgia, oraz działania wspierające rozwój tego sektora, jak chociażby zawieranie umów kontraktacji z rolnikami czy zakładanie i prowadzenie szkółek, może wpłynąć na wzrost wydajności rolniczej w tym zakresie.
Według opinii przedstawiciela jednego z największych producentów substancji słodzących zawierających glikozydy Stewiowe, firmy PureCircle „rynek Stewii ma wiele lat przed sobą na zwiększenie dostaw i poprawę standardów jakościowych, zanim stewia o wysokiej czystości stanie się prawdziwie globalną, masowo sprzedającą się substancją słodzącą”.
źródło