Forum Ezoteryczne Dobry Tarot
Jarząb - Wersja do druku

+- Forum Ezoteryczne Dobry Tarot (https://dobrytarot.pl)
+-- Dział: Dary Ziemi (https://dobrytarot.pl/forumdisplay.php?fid=299)
+--- Dział: Drzewa, krzewy, pnącza (https://dobrytarot.pl/forumdisplay.php?fid=66)
+--- Wątek: Jarząb (/showthread.php?tid=682)



Jarząb - Krystyna - 17-06-2011

   

Założyła czerwone korale -
któż tak w lesie wygląda wspaniale?
Może czeka, gdzie leśna polana,
na wiatr, z którym potańczy do rana?
(Wł. Ścisłowski)

Jarzębina
Zapadł cichy wieczór już ucichł wiatru wiew
Gdzieś w oddali słychać harmonii tęskny śpiew
Biegnę wąską ścieżką - co pośród gór się pnie
Bo pod jarzębiną dwóch chłopców czeka mnie

Ref.: Jarzębino czerwona,
któremu serce dać
Jarzębino czerwona
biednemu sercu radź

Jeden dzielny drukarz a drugi kowal zuch
co mam biedna robić podoba mi się dwóch
Obaj tacy mili i każdy dzielny zuch
droga jarzębino, którego wybrać mów!

Ref.: Jarzębino czerwona,
Tylko jarzębina poradzić może mi
Ja nie mogę wybrać choć myślę tyle dni
Przeszła wiosna, lato, już jesień słońcem lśni
już się ze mnie śmieją dziewczęta z całej wsi
Ref.: Jarzębino czerwona,

Jarzębino, Jarzębino
A ta szosa asfaltowa,a ta droga siwa,
jarzębina rubinowa smutnie głową kiwa.
Nocą słychać nad tą drogą jarzębin rozpacze
i nikt nie wie, kto do kogo,kto do kogo płacze.
Jarzębino, jarzębino !Lato było stare.Jarzębino, jarzębino !
Popatrz na zegarek.
Czas uciekać musi, żeby księżyc zdążył,
czas uciekać musi, żeby księżyc zdążył,
żeby rzeki mogły łączyć się z rzekami,
żeby rzeki mogły łączyć się z rzekami,
żeby człowiek zdążył, żeby człowiek zdążył,
żeby człowiek zdążył, żeby człowiek zdążył
na ważny egzamin.
Jarzębino, jarzębino !Nie załamuj tak zielonych traw.
Jarzębino, jarzębino !
To zwyczajnie minął jeden rok.
Po tej szosie asfaltowej, po tej siwej drodze,
śnieg pohula i odfrunie znów na jednej nodze.
Znowu pójdą siwą drogą dziewczyna i chłopak,
i nikt nie wie, kto i kogo,kto i kogo kocha
.Jarzębino, jarzębino !
Lato było stare.
Jarzębino, jarzębino !
Popatrz na zegarek.
Czas uciekać musi, żeby księżyc zdążył,
czas uciekać musi, żeby księżyc zdążył,
żeby rzeki mogły łączyć się z rzekami,
żeby rzeki mogły łączyć się z rzekami,
żeby człowiek zdążył, żeby człowiek zdążył,
żeby człowiek zdążył, żeby człowiek zdążył
na ważny egzamin.
Jarzębino, jarzębino !
Nie załamuj tak zielonych traw.
Jarzębino, jarzębino !
Agnieszka Osiecka

posłuchajcie.....
http://www.youtube.com/watch?gl=PL&hl=pl&v=9So70QZOTz0&feature=related
http://www.youtube.com/watch?gl=PL&hl=pl&v=dWxxpe_RF-g&feature=related
http://drzewa.nk4.netmark.pl/atlas/jarzab/jarzab.php


Re: Jarząb pospolity...Jarzębina - Krystyna - 15-03-2013

   
   

Jarząb (Sorbus L.)
– rodzaj drzew i krzewów należący do rodziny różowatych (Rosaceae).
Należy do niego według niektórych ujęć taksonomicznych ok. 100 gatunków występujących na półkuli północnej, szczególnie w strefie umiarkowanej
. Jest też wiele mieszańców.
Gatunkiem typowym jest Sorbus aucuparia L.
Liście mają piłkowany brzeg, są pojedyncze (wrębne, klapowane) lub dzielne, pierzasto złożone.
Kwiaty najczęściej białe, niewielkie, w podbaldachach. Kwiaty pachną nieprzyjemnie (trimetyloamina). Kwitną w maju, czerwcu.
Owoce nieduże, jabłkowate, czerwone lub pomarańczowe, brązowe, żółte, różowe, białe
Siedlisko:
jarząby występują na glebach przeciętnych, chociaż większość gatunków preferuje gleby żyzne i świeże, miejsca słoneczne.
Zwykle dobrze też znoszą półcień.

Gatunki dziko rosnące w Polsce
jarząb brekinia, brzęk (Sorbus torminalis (L.) Crantz)
jarząb grecki (Sorbus graeca (Spach) Kotschy)
jarząb karpacki (Sorbus carpatica Borbás)
jarząb mączny (Sorbus aria (L.) Crantz)
jarząb nieszpułkowy (Sorbus chamaemespilus (L.) Crantz)
jarząb pospolity, j. zwyczajny, jarzębina (Sorbus aucuparia L. em. Hedl.)
jarząb sudecki, (Sorbus sudetica (Tausch.) Fritsch.)
jarząb szwedzki (Sorbus intermedia (Ehrh.) Pers.)
źródło
źródło


Re: Jarząb - Krystyna - 15-03-2013

       
   
       
Jarząb szwedzki (Sorbus intermedia)– gatunek drzewa należącego do rodziny różowatych.
Występuje w Europie.
W Polsce osiąga południową granicę; w stanie dzikim występuje tylko na Pomorzu – w lasach nad Bałtykiem, między Kołobrzegiem a Gdynią.
Coraz częściej spotykany w lasach i zaroślach niemal całej Polski za sprawą rozsiewania się drzew uprawianych na terenach zieleni.
W północnych i północno-wschodnich Niemczech[4] i w zachodniej Polsce jest nierzadkim drzewem alejowym przy ulicach i w zadrzewieniach śródpolnych.
Gatunek jest utrwalonym mieszańcem poliploidalnym jarząba pospolitego (S. aucuparia), jarząba mącznego (S. aria) i jarząba brekinii (S. torminalis)
Zastosowanie
Roślina ozdobna
Jarząb ten jest często uprawiany na terenie całego kraju.
Mało wymagający w stosunku do gleby, jednak na siedliskach uboższych zwykle rośnie krzaczasto.
 Wymaga pełnego oświetlenia
 Ozdobny jest ze względu na liście, regularną koronę, barwne owoce.
źródło
źródło
źródło


Re: Jarząb - Krystyna - 15-03-2013

   
   
Jarząb mączny, syn. mąkinia (Sorbus aria Crantz)
– gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny różowatych (Rosaceae).
Występuje w stanie dzikim w Europie, z wyjątkiem niektórych części na południowym wschodzie, na Kaukazie, w Makaronezji i Afryce Północnej
. W Polsce występuje w reglu dolnym w Karkonoszach, Tatrach i w Pieninach, rzadko na niżu.
Jest u nas także sadzony
Kwiaty białe, dość duże, zebrane w płaskie wiechy. Mają odwrotnie jajowate płatki korony, owłosione od środka, przy nasadzie.
Owoce tzw. owoc pozorny. Jest żółtawoczerwony lub szkarłatny, mniej więcej kulisty, o długości do 2 cm.
=Roślina ozdobna: często sadzona wzdłuż dróg i ulic.
Wyróżnia się charakterystycznym srebrzystym zabarwieniem młodych liści.
Jest wytrzymały na suszę, dobrze znosi zanieczyszczenia powietrza i nie ma specjalnych wymagań co do gleby
=Sztuka kulinarna: owoce mdłe, o mącznym smaku, więc rzadko spożywane przez ludzi.
Dawniej wysuszone i zmielone używano jako dodatek do wypieków
Owoce są używane jako karma dla ptaków.
=Drewno nadaje się na wyroby stolarskie.
źródło
źródło


Re: Jarząb - Krystyna - 15-03-2013

       
       
Jarząb brekinia, brzęk (Sorbus torminalis (L.) Crantz)
jest gatunkiem drzewa, które należy do rodziny różowatych (Rosaceae).
Drzewo to występuje w Europie, Azji Mniejszej, na Kaukazie i w Afryce Północnej.
Najdalej na północy rośnie we wschodniej Danii. Najliczniej rośnie w Europie Południowej i sięga tutaj do wysokości 1200 m n.p.m., zaś najwyżej położone jego stanowiska znajdują się na Kaukazie, gdzie sięga do wysokości 1900 m.

W Polsce jest dość rzadki, występuje na rozproszonych stanowiskach, głównie na niżu.
W Karpatach znany jest obecnie tylko z dwóch stanowisk: na Białowodzkiej Górze i w Rożnowie koło zapory.
Osiąga u nas południowo-wschodnią granicę zasięgu.
Linia przebiega od Gdyni przez Tczew, Ciechocinek, Strzelno, Gołuchów, Wrocław, Strzelin, Ojców i Nowy Sącz.
Roślina objęta jest w Polsce ścisłą ochroną gatunkową.
Od 2005 roku realizowany jest program reintrodukcji jarzębu brekini w nadleśnictwie Kaliska w Borach Tucholskich.
Drzewo wysokości do 15-25 m i 60-100 cm pierśnicy, o szerokiej i gęstej koronie i z rozpostartymi konarami.
Czasami, gdy rośnie w dużym zwarciu i zacienieniu ma postać krzewu.
Jarząb ten ma białe kwiaty, zebrane w podbaldachy.
Kwiatostany filcowato owłosione, luźne, średnicy do 12 cm
Owoce elipsoidalne, podłużniejajowate, brązowe i jasno nakrapiane, długości ok. 1,5 cm, na długich szypułkach, zawierające po dwie pestki.
Dewno ma czerwonobrązowe, niekiedy za ciemno zabarwioną twardzielą, drobnosłoiste, twarde, ciężkie; znajduje duże zastosowanie przy wyrobach tokarskich i w meblarstwie..

Jarząb brekinia jest gatunkiem leczniczym.
źródło


Re: Jarząb - Krystyna - 15-03-2013

       
   
       
Jarząb nieszpułkowy (Sorbus chamaemespilus (L.) Crantz)– gatunek rośliny z rodziny różowatych (Rosaceae).
Średnio rozgałęziony krzew o wysokości do 2 m, wyjątkowo do 3 m
. Młode pędy są zazwyczaj owłosione.
Zwykle wytwarza odrosty.
Liście eliptyczne do podługowatych, skórzaste i sztywne, o piłkowanych brzegach.
Mają długość 3-7 cm, na górnej stronie są ciemnozielone i połyskliwe, na spodniej niebieskozielone
Kwiaty różowe, zebrane w dość gęste baldachogrona.
Owoc pozorny, kulisty, w kolorze od czerwonego do brązowoczerwonego.
Ma długość około 1 cm i mdły smak.
Występuje w południowej, środkowej i wschodniej Europie.
Jarząb nieszpułkowy liczniej występuje w obszarach górskich przesuniętych bardziej na południe Europy, zwłaszcza tych z przewagą wapienia.
U nas czasem sadzi się go w ogrodach skalnych dla ładnych kwiatów, liści i owoców.
źródło
źródło
źródło


Re: Jarząb - Krystyna - 15-03-2013

   
Jarząb pospolity (Sorbus aucuparia)  – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny różowatych.
Występuje w Europie, południowo-zachodniej Azji, zachodniej Syberii.
W Polsce pospolity na całym obszarze.
ang. Rowan, Mountain Ash
inne nazwy: jarzębina

Cechy charakterystyczne:  
Niewielkie drzewo liściaste o dość delikatnej budowie.  
Gładka, różowawobrązowa kora.  
Liście pierzasto złożone z 9-17 ostro ząbkowanych (z wyj. nasady), podłużno-owalnych listków.  
(Kremowo)białe, drobne kwiaty w gęstych podbaldachach, niezbyt przyjemnie pachnące.  
Jarzębina - tworzone bardzo licznie baldachowate owocostany złożone z małych, kulistych, jaskrawo czerwonych (pomarańczowych) owocków.  
Ciekawostki:  
Nazwę łacińską Sorbus aucuparia można przetłumaczyć jako "jarzębina łowiąca ptaki".      
Ma to związekz używaniem w dawnych czasachprzez ptaszników owoców jarzębiny jako przynęty do wabienia ptaków.  
W symbolice kwiatowej jarząb pospolity oznacza zgodę.  
Na Islandii jarząb pospolity był niegdyś uważany za drzewo święte.

Niezbyt duże i raczej delikatnie zbudowane drzewo liściaste o dość cienkim, często wielokrotnym pniu i prześwitującej koronie.
Jego "znakiem firmowym" są jaskrawoczerwone, baldachowate owocostany, zwane popularnie jarzębiną.
Dojrzewając wczesną jesienią stają się one piękną ozdobą, stanowią też jedną z ulubionych zabawek dzieci i nie lada gratkę dla ptaków.
To właśnie dzięki tym dekoracyjnym owocostanom rosnący dziko na skrajach lasów i na górskich zboczach jarząb pospolity stał się jednym z naszych ulubionych rodzimych drzew ozdobnych, chętnie sadzonych w parkach i ogrodach, przy domach itp.
Poza owocami drzewo wyróżnia się gładką korą, pierzastymi liśćmi złożonymi z dużej liczby ostro piłkowanych listków oraz baldachowatymi, białymi, niezbyt przyjemnie pachnącymi kwiatostanami.
Jarząb pospolity jest dość starym gatunkiem - pojawił się on na Ziemi już w okresie trzeciorzędu.

Zastosowanie
Roślina ozdobna – dekoracyjne owoce, długo utrzymujące się.
Roślina często sadzona w parkach, alejach i ogrodach.
Oprócz formy typowej używa się w tym celu różnych odmian ozdobnych.

Sztuka kulinarna.
Surowe owoce są niejadalne, nie tylko z powodu gorzkiego smaku, ale również zawartości trującego składnika (kwas parasorbinowy).
Natomiast po przemrożeniu, lub po zanurzeniu na chwilę we wrzątku (tzw. blanszowanie) tracą trujące właściwości i gorzki smak.
Owoce są używane w postaci przetworów, cenione są w kuchni i przetwórstwie.
Zawierają dwukrotnie więcej karotenu niż marchew oraz alkaloid sorbinę, który nadaje im gorzki smak.
Wyrabia się z nich jarzębiak, soki, dżemy, marmoladę, syropy, mus.
Po usmażeniu z jabłkami stanowią doskonały dodatek do mięs.
Dla celów przetwórstwa uprawiane są odmiany o dużych i jadalnych owocach (np. var. edulis Dieck.)

Roślina lecznicza.
Surowiec zielarski: owoce.
Mają dużo witaminy C, E, P, K, PP, nieco witaminy A, cukier sorbozę, garbniki i pektyny.      
Działanie:
słabe moczopędne oraz korzystnie wpływające na błony śluzowe i pracę układu pokarmowego.
Jest stosowana przy nieżytach jelit, przewlekłych biegunkach, różnych schorzeniach wątroby i pęcherzyka żółciowego.
Zwykle jest stosowana w mieszankach z innymi ziołami (wchodzi np. w skład Rektosanu, Sklerosanu).
Zbiór i suszenie:
owoce zrywa się gdy już są czerwone, ale przed przymrozkami i suszy się rozłożone cienką warstwą (najlepiej w temp. ok. 40 °C)
Owoce są pożywieniem ptaków (gil, drozd, jemiołuszka, jarząbek) oraz zwierząt leśnych (sarna, borsuk).
Drewno rozpierzchłonaczyniowe, ciężkie, twarde i trudnołupliwe.
Biel szeroka, czerwonobiała, twardziel czerwonobrązowa.
Jest wykorzystywane w stolarstwie, nadaje się do toczenia, a także wytwarzane są z niego niektóre instrumenty muzyczne
źródło
źródło
źródło
źródło
źródło


Re: Jarząb - Krystyna - 15-03-2013

       
   
   
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/ac/Sorbus_sudetica_kz1.jpg/800px-Sorbus_sudetica_kz1.jpg
http://botany.cz/foto/sorbussudetherb4.jpg

Jarząb sudecki    Sorbus sudetica (Tausch) Fritsch
jeřáb sudetský / jarabina sudetská
Rodzina: Rosaceae – różowate
Występowanie: Europa – Karkonosze
Pochodzi z gór.
Jest to niewielki krzew, osiągający do 1,5 m wysokości.
Pokryty jest naprzemianległymi, sezonowymi liśćmi o zarysie eliptycznym do odwrotniejajowatego, o pięknej, ciemnozielonej barwie i podwójnie piłkowanym brzegu.
Liście pokryte są z obu stron trwałym kutnerem.
W czerwcu i lipcu pojawiają promieniste, różowawe kwiaty zebrane w gęste baldachogrona, wyrastające na końcach pędów.
 Jabłkowate owoce o długości do 1,5 cm dojrzewają we wrześniu i październiku.
Początkowo mają barwę pomarańczowoczerwoną, później brunatnieją.
 Pokryte są łatwo ocierającym się filcem.
Jarząb sudecki wywodzi się od jarząbu nieszpułkowego – Sorbus chamaemespilus (L.) Crantz.
 Początkowo był traktowany jako jego odmiana, a niedawno najprawdopodobniej uzyskał status odrębnego gatunku.
W Polsce występuje w Karkonoszach na bardzo nielicznych stanowiskach, zarówno na podłożu granitowym, jak i wapiennym.
 W ogrodach skalnych jest sadzony głównie ze względu na atrakcyjne owoce.
źródło
źródło
http://botany.cz/cs/sorbus-sudetica/


Re: Jarząb - Krystyna - 15-03-2013

   
   
   
Sorbus hybrida L.
źródło
źródło


Re: Jarząb - Krystyna - 16-03-2013

   
   
   
       
Sorbus busambarensis ( Lina BusambraG. Castelano, P.Marino , Raimondo & Spadaro, 2012 )
Jest gatunkiem endemicznej rodziny róży na Sycylii
Jest to małe drzewo lub krzew o wysokości od 3,5 do 7 m,
źródło
źródło


Re: Jarząb - Krystyna - 19-01-2015

   
Z czym kojarzy Ci się Jarzębina? 
Mnie z jesienią, własnoręcznie robionymi koralami i z powtarzaną przestrogą, że jest trująca. 
Ile jest w tym prawdy? 
Przez niechlubne zaszufladkowanie jej owoców jako trucizny jest ona niedoceniana. 
Warto to zmienić, bo po przeczytaniu tego artykułu dowiesz się, ile prozdrowotnych właściwości kryje się w owocach Jarzębiny. 
Oto 10 rzeczy, których prawdopodobnie o niej nie wiedziałeś!

Skąd wzięła się nazwa Jarzębina?
Mówiąc Jarzębina mamy zazwyczaj na myśli gatunek, jakim jest Jarząb Pospolity (Sorbus aucuparia) – drzewo lub krzew z rodziny różowatych. 
Możemy go spotkać w całej Polsce, ale też w innych częściach Europy, Azji i na Syberii. 
W dosłownym tłumaczeniu jej łacińska nazwa to Jarzębina łowiąca ptaki. 
Nazwa ta ma dużo sensu, ponieważ jej charakterystyczne czerwone owoce wabiły ptactwo. 
Nadal jej owocami chętnie żywią się leśni mieszkańcy jak sarna, lis, czy borsuk. 
Jarzębina jest również rośliną miododajną! 
Jej delikatne białe kwiaty są cennym pożywieniem dla pszczół i innych zapylaczy.

Pokoleniowy mit – Jarzębina to trucizna
Rozprawmy się z tym mitem. 
Faktem jest, że w surowych owocach Jarzębiny znajduje się kwas parasorbowy, który jest trujący. 
Zresztą takie owoce będą bardzo gorzkie i cierpkie. 
Jedzenie Jarzębiny prosto z drzewa więc odpada. 
Jednak nie zapominajmy, że istnieje obróbka kulinarna. 
Stosujemy ją na co dzień do wielu innych produktów. 
Po zadziałaniu na owoce Jarzębiny wysoką temperaturą (przez np. blanszowanie, gotowanie, pieczenie) traci ona trujące właściwości i przykry gorzkawy smak. 
Kwas parasorbowy zamienia się wtedy w nieszkodliwy kwas sorbowy . 
Pomocne mogą okazać się również przymrozki, czy po prostu mrożenie. 
Efekt będzie ten sam – owoce będą zdatne do spożycia i gotowe do dalszej obróbki na sosy, czy dżemy.

Jak smakuje Jarzębina?
Dobrze, skoro już wiemy, że Jarzębinę można jeść i kiedy można ją jeść, jak w takim razie smakuje? 
Gdy po obróbce traci swój gorzki smak, staje się słodka. 
Zawdzięcza to zawartej w niej sorbozie, fruktozie, glukozie i sacharozie oraz sorbitolowi, czyli alkoholowi cukrowemu. Należy tutaj podkreślić, że nadmierne spożycie sorbitolu może niestety skutkować wzdęciami i biegunką. 
Dlatego należy zachować umiar przy jedzeniu Jarzębiny, chociażby w suszonej formie.

Wartości odżywcze Jarzębiny
Jarzębina, jak inne owoce, poza tym, że zawiera spore ilości cukrów prostych, jest też źródłem cennych dla organizmu witamin, składników mineralnych i błonnika rozpuszczalnego (pektyny). 
Jest szczególnie bogata w witaminę C – przewyższa w tym nawet cytrusy 

Kolor może sugerować, że znajdziemy w niej dużo β-karotenu i tak faktycznie jest. 
Nawet 2,5 mg karotenoidów na 100 g owoców. 
Znajdziemy tam też witaminę E w postaci tokoferoli. 
Dodatkowo witaminy z grupy B, witaminę K, a także potas, magnez, wapń, miedź, cynk i żelazo. 
Ciekawostką może być olej z nasion jarzębiny, w którym stwierdzono, że suma nienasyconego kwasu linolowego (omega-6) i oleinowego przekroczyła 90% sumy kwasów tłuszczowych.

Jarzębina w medycynie ludowej
Owoce Jarzębiny były szeroko stosowane w dawnej medycynie ludowej. 
Wykorzystywano również korę, liście i kwiatostany. 
Stosowano ją na poprawę apetytu i jako środek przeczyszczający. 
Ludzie leczyli nią reumatyzm, chore nerki i cukrzycę. 
Sok z Jarzębiny piło się na chrypkę i problemy z gardłem oraz na przeziębienie. 
Owoce Jarzębiny uchodziły za tradycyjne leki moczopędne, rozszerzające naczynia krwionośne, przeciwzapalne.

W niektórych krajach stosowano ją również w niedrożności jelit, przy różnych chorobach wątroby i pęcherzyka żółciowego. 
Liście były wykorzystywane do karmienia bydła, a owoce podawano świniom i kozom przeciwko chorobom bakteryjnym 

Antyoksydacyjna moc Jarzębiny
W różnych odmianach Jarzębiny wykryto ogromną ilość fitozwiązków o działaniu przeciwutleniającym. 
Oznacza to, że zwalczają one nadmiernie reaktywne wolne rodniki, które uszkadzają komórki, przyczyniając się w ten sposób do różnych chorób i starzenia organizmu.

W badaniach moc antyoksydacyjna Jarzębiny była porównywalna, a nawet czasami większa niż powszechnie znanych jagód czy aronii. 
Takie właściwości posiadają zarówno owoce, jak i liście, kwiaty, czy nawet kora i olej. 
Głównymi polifenolami odpowiedzialnymi za wymiatanie wolnych rodników są kwasy fenolowe (głównie chlorogenowy), flawonole, antocyjany oraz proantocyjanidyny. 
Zawartość kwasu chlorogenowego sięga nawet 200 mg/100 g. 
Dla porównania: w ziarnach kawy Arabica, która uważana jest za najbogatsze źródło tego kwasu – 280 mg/100 g. Z flawonoli dominujące są kwercetyna, izokwercetyna, kempferol i rutyna.
 Jarzębina może być więc doskonałym naturalnym źródłem tak korzystnych dla zdrowia przeciwutleniaczy.

Jarzębina zwalcza bakterie?
Otóż tak. 
W badaniach wykazano, że ekstrakty z owoców Jarzębiny hamowały wzrost patogennych bakterii Gram-dodatnich jak np. gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus) i paciorkowce kałowe. 
Podobne właściwości odkryto w stosunku do bakterii Gram-ujemnych jak E. coli, Salmonella enterica i pałeczka ropy błękitnej (Pseudomonas aeruginosa).

Wyniki pokazują więc, że Jarzębina wykazuje silne właściwości przeciwdrobnoustrojowe wobec szerokiej gamy bakterii. Mówi się także, że ekstrakt z Jarzębiny hamuje rozwój grzybów i pleśni.
Odpowiedzialny jest za to przede wszystkim kwas sorbowy, który został otrzymany właśnie poprzez ekstrakcję z owoców Jarzębiny. 
Jest on dziś wykorzystywany jako konserwant E200, E202, E203 w żywności i kosmetykach.

Jarzębina i cukrzyca
Jak już wcześniej wspomniałam, Jarzębina była wykorzystywana w medycynie ludowej do leczenia chorych na cukrzycę. Dlaczego? 
Jak wykazały badania – ekstrakt z owoców Jarzębiny działa hamująco na aktywność dwóch ważnych enzymów odpowiedzialnych za poziom glukozy we krwi. 
Są to α-amylaza i α-glukozydaza, które rozkładają polisacharydy z żywności na cukry proste. 
Taki ekstrakt wykazywał potencjał zastąpienia (albo zmniejszenia dawki) akarbozy, czyli stosowanego leku przeciwcukrzycowego – inhibitora α-glukozydazy. 
W rezultacie Jarzębina może stanowić przydatny środek dietetyczny dla pacjentów z cukrzycą typu 2 w celu kontrolowania swojej glikemii.

Wykorzystanie Jarzębiny w kuchni
Przejdźmy więc od teorii do praktyki, czyli w jaki sposób zebraną Jarzębinę możemy wykorzystać w kuchni. 
Będzie ona idealnym surowcem na konfiturę, marmoladę, czy dżem. 
Potem można wykorzystać je jako dodatek do mięs, serów lub po prostu smarowidło do pieczywa. 
Syrop z owoców Jarzębiny doskonale sprawdzi się do jesiennych herbat jako ratunek przy przeziębieniu.

Z Jarzębiny można również zrobić różnego rodzaju alkohole – nalewki, wina, wódki. 
Popularny jest tutaj jarzębiak, czyli wódka z nalewu jarzębinowego z dodatkiem jabłek, innych owoców i karmelu. Oczywiście, jeśli nie chcesz robić samodzielnie takich przetworów, z pewnością znajdziesz je w sklepach ze zdrową żywnością.

Z ciekawostek dodam, że dawniej z wysuszonych i zmielonych owoców Jarzębu Mącznego (Sorbus aria) wytwarzano mąkę, która była stosowana do wypieku chleba.

Jarzębina w kosmetykach
A w jaki sposób Jarzębina może przysłużyć się naszej skórze i czy warto poszukiwać jej w kosmetykach? 
Jak najbardziej! 
Pamiętajmy o opisywanych wcześniej właściwościach antybakteryjnych, antygrzybicznych i silnie antyoksydacyjnych jarzębiny . 
Świetnie powinna sprawdzić się przy cieniach pod oczami i lekkiej opuchliźnie oraz przy pierwszych oznakach starzenia. Wzmocni ona śródbłonek naczyń krwionośnych, więc osoby ze skórą naczyniową powinny zainteresować się kosmetykami z jej dodatkiem.

Podsumowanie
Jarzębina jest na wyciągnięcie ręki. 
Na pewno spotykacie ją codziennie przy drogach, w parkach, czy na placach zabaw. 
Mam nadzieję, że po przeczytaniu tego artykułu wiesz już, że nie zawsze jest ona trująca – wręcz przeciwnie. 
Wykazuje ona mnóstwo prozdrowotnych właściwości i warto włączać ją jako dodatek do swojej diety. 
Działa ona nie tylko od środka, ale też od zewnątrz na skórę, dlatego polecam Ci również wprowadzić ją do swojej kosmetyczki.

Jarzębina w pytaniach i odpowiedziach
Czy jarzębina jest jadalna?
Tak, jeśli poddamy ją obróbce cieplnej albo zamrozimy. 
Surowa z drzewa jest niejadalna przez swój gorzki, cierpki smak, ale też przez kwas parasorbowy, który może spowodować biegunkę i wymioty.

Jakie przeciwwskazania istnieją do spożycia Jarzębiny?
Nie można jeść surowych owoców jarzębiny. 
Przeciwskazaniem jest też nadwrażliwość na tę roślinę, ciężkie choroby układu pokarmowego i nerek. 
Nie jest zalecane spożywanie dużych ilości przez osoby z refluksem żołądkowo-przełykowym. 
Powinny unikać jej kobiety w ciąży i podczas laktacji.
https://dietetycy.org.pl/jarzebina/


RE: Jarząb - Krystyna - 27-10-2017

   
Symbol niefrasobliwej radości i powodzenia.
Przez druidów używana była jako katalizator otrzymywania wizji, gałęzie były palone, owoce natomiast zjadane.
Różdżki jarzębinowe bywają kapryśne, ale zasadniczo nie zawodzą w prawdziwej potrzebie.
Jarzębinę traktowano jako drzewo wróżebne i ostrzegające przed niebezpieczeństwami.
Jeśli jesienią już po zrzuceniu liści jarzębina obficie gubiła czerwone jagody, wówczas uważano ze płacze ona czerwonymi łzami i zbliża się jakiś kataklizm, wojna, zaraza czy inne poważne nieszczęście.
Widziano tez analogie miedzy jarzębina a człowiekiem.
Podobna jest długość życia.
To drzewo rzadko dożywa 90 lat, podobnie jak człowiek.
W dawnej słowiańskiej magii ludowej noszenie czerwonych owoców jarzębiny uważano za znakomity środek przeciw strachom nocnym.
Zdawano też sobie sprawę z właściwości terapeutycznych jarzębiny.
Napar z jej kwiatów ma zastosowanie lecznicze, uśmierza np. bóle wątroby.
Biopole drzewa działa mobilizująco i pozwala lepiej znosić przeciwności losu oraz niepowodzenia.
Wplątywano jej gałązki w wieńce dożynkowe, aby zboże w przyszłym roku było jędrne i obfite.
Tam, gdzie wierzono, że w jarzębinie jest zaklęta dusza kobiety, tam nie zrywano nawet jej owoców.
Inaczej było na południu Polski, gdzie drzewo to nazywano jadą lub judaszem - od imienia Judasza, który, rzekomo powiesił się na jarzębinie.
Na Kielecczyźnie zła i niebezpieczna jarzębina była siedliskiem diabła, jej drewna nie używano do wyrobu żadnych przedmiotów, nawet nie palono nim w piecu.
Gdy już dojrzewają jej śliczne, pomarańczowo-czerwone owoce, to znak, że czas do szkoły.
Pora zdobywać wiedzę.
To sygnał, że wakacje dobiegają końca.

Jarzębina jest nikomu nie wadzącym drzewkiem, lubianym przez ludzi i ptaki.
Jarzębiną zajadają się jemiołuszki, gile i drozdy, smakuje sarnom, jeleniom, dzikom, borsukom i wiewiórkom.
Surowe owoce dla ludzi są gorzkie i wywołują mdłości, zawierają bowiem toksyczny kwas parasorbinowy, który rozkłada się po krótkim przemrożeniu lub blanszowaniu we wrzątku.
Warto więc jarzębinę poddać torturom, po których można z nią robić już co się chce przetwarzając w kuchni, nastawiając na wino, nalewkę lub likier, susząc na wartościowe dla zdrowia i pomocne w chorobie zioła i herbatki.

W symbolice kwiatowej jarzębina oznacza radość i powodzenie.
Celtowie podkreślają przede wszystkim jej wrażliwość, urok, pogodę ducha i brak egoizmu.
Jarzębina po łacinie znaczy „pożądanie ptaków” ale jak widać, czarownica w czerwonej sukience
nie tylko w ptakach budzi pożądanie
http://www.prorok.pl/czarownica/art-968,0.html


RE: Jarząb - Krystyna - 27-10-2017

   
Magiczna moc jarzębiny
Legenda mówi, że dobry Bóg stworzył jarzębinę dla ozdoby świata, nakarmienia ptaków, pociechy pustelników.
Jarzębina jest drzewem o smukłym, eleganckim kształcie, nie jest zbyt wysoka, bo wyrasta do około 15 metrów i, tak jak człowiek, gdy ma dobre warunki, w młodości bardzo szybko się rozwija.
Na starość jest gładka, błyszcząca kora staje się czarnoszara i pokryta rysami, jak twarz starego człowieka zmarszczkami.
Umiera jarzębina około dziwiędziesiątego roku życia.

W Polsce występuje kilkanaście jej gatunków.
Rośnie w lasach i zaroślach, na nizinach i w górach aż po strefę kosodrzewiny, ozdabia ulice i parki.

W wierzeniach ludowych przypisuje się jarzębinie moc magiczną:
* wpleciona w dożynkowy wieniec, zapewnia obfite zbiory na przyszły rok;
* noszona za pazuchą daje bezpieczeństwo tym, którzy zmuszeni są poruszać się nocą, po ciemku;
* jej nadzwyczajna moc pozwala wykryć niewierność; wystarczy tylko rankiem położyć grono czerwonej jarzębiny pokryte poranną rosą na czole śpiącej żony.
Jeżeli nie dochowała wierności, „niepoczciwa wnet porwie się z łoża”.
Ciekawe, czy sposób ten jest równie skuteczny w odniesieniu do męskiej niewierności?
* Ma też jarzębina moc łagodzenia zbyt wybujałego temperamentu u osób płci obojga.
Trzeba ją tylko poświęcić i zatknąć za święty obraz wiszący nad łużkiem.

Szeroko była niegdyś rozpowszechniona wiara we wróżebną moc jarzębiny.
Kiedy jesienią, po zrzuceniu liści, raptownie zrzucała czerwone korale, mówiono, że zbliża się wojna, epidemia, klęska nieurodzaju albo jeszcze jakieś inne nieszczęście.
źródło


RE: Jarząb - Krystyna - 27-10-2017

   
Jarzębinowe odmładzanie
Kiedyś jarzębinę uważano za drzewo magiczne, z jej gałązek robiono czarodziejskie różdżki, a z drewna naczynia, w których – według wierzeń – nigdy nie psuło się jedzenie.
Teraz, kiedy czerwone korale zawieszone na drzewach wciąż cieszą nasze oczy, możesz wykorzystać tę magiczną moc.
Dzięki niej twoja cera nigdy się nie zepsuje, a zmarszczki zmniejszą się jak po rzuceniu zaklęcia! Oczko

W czerwonych kuleczkach siedzi bowiem więcej witaminy C niż w cytrynie i tyle samo prowitaminy A co w marchwi.
A to właśnie te dwie substancje są nazywane witaminami młodości.

• Maseczka do cery trądzikowej
Rozgnieć na papkę pół szklanki owoców jarzębiny, wymieszaj z łyżką drożdży i nałóż na twarz na 15 minut.
Zmyj letnią wodą.

• Maseczka przeciwzmarszczkowa
Garść jarzębinowych kuleczek rozetrzyj w miseczce, dodaj łyżkę oliwy i żółtko.
Nanieś na skórę twarzy, poczekaj 20 minut i spłucz.

• Jarzębinowa kąpiel samoopalająca
Połowę szklanki zmiksowanych owoców zalej litrem wrzątku i zostaw pod przykryciem na 10 minut.
Odcedź i wlej do wanny, poleż w niej przez 15 minut.
Odrobinę naparu możesz też nałożyć wacikiem na twarz, wtedy opłucz buzię po 10 minutach.
Kurację powtarzaj przez 10 dni, efekt złocistej skóry będzie się pojawiał stopniowo
więcej tutaj


RE: Jarząb - Krystyna - 27-10-2017

   
Zastosowanie w kuchni
•Do celów kulinarnych najlepiej jest zbierać owoce po pierwszych przymrozkach, aby były już odgoryczone.
Odgoryczać owoce mozna poprzez moczenie w lekko osolonej wodzie, a następnie kilkakrotne płukanie lub przez zanurzanie na chwilę w gorącej wodzie.
Można je też przymrażać w zamrażalniku lodówki
•Przyrządza się z nich soki, syropy, konfitury, dżemy, galaretki i marmolady
•Dodaje się je do herbat ziołowych, wyrabia się z nich wódki (jarzębiak) i nalewki.
Prażone owoce stanowiły kiedyś namiastkę kawy
•Cykatę z owoców jarzębiny można stosować jako dodatek do serów, sosów, dziczyzny i pieczonych tłustych mięs.
Szczególnie często używane są w kuchni skandynawskiej.

Cykata z owoców jarzębiny.
Owocostany z szypułkami wrzucamy do wrzątku na 3-5 minut.
Po wyjęciu natychmiast przekładamy do syropu (na 1 1kg jarzębiny z szypułkami dajemy 1,2 kg cukru i 3 szklanki wody).
Podgrzewamy do wrzenia, zdejmujemy z ognia i pozostawiamy na 10-12 godzin.
Czynność te powtarzamy 3-4 razy, przy ostatnim gotowaniu dodajemy 3-4 g kwasku cytrynowego, dzięki czemu jarzębina zachowa czerwony kolor.
Jarzębinę wyciągamy z syropu i pozostawiamy na sicie, aby odciekła.
Następnie osuszamy ją w średnio nagrzanym piekarniku lub zalewamy w słoikach syropem
źródło
źródło
źródło


RE: Jarząb - Krystyna - 13-10-2022

   
Jarząb, Jarzębina
Nazywana jest różnie:
jabrontek, jarząbek, bjudyna ,borzębina, orabiec, skoruch, skorusa, skorus, chaps, rzeszuta, wilczura.
Jak mówią legendy jarzębina została stworzona dla ozdoby świata i nakarmienia dzikiej zwierzyny.
Piękne czerwone koraliki jarzębiny są bowiem jednym z cenniejszych bogactw jesieni, zarówno dla ludzi jak i dla wszelkiej zwierzyny.

Istnieje pewna legenda o jarzębinie:
Dawno, dawno temu, gdy ludzie poznali to drzewo, owoce jarzębiny miały słodki smak, jak miód.
Jednak ludzie zapomnieli o niej i przestali pielęgnować drzewa.
Wówczas Jarzębina zemściła się i od tej pory wydaje gorzkie, cierpkie owoce zamiast słodkich jak miód.

W tradycji drzewo to zajmowało zawsze istotne miejsce.
Wierzenia były różnorakie:
Jarzębina miała zatrzymać zmarłych w grobach, dlatego sadzono ją na kościelnych dziedzińcach.
Wyplatano też krzyże i wieńce z owoców.
Jarzębina miała też chronić dom przed piorunami, dlatego chętnie sadzono ją w obejściu, lub dekorowano gałązkami dachy.
Wierzono też, że odpędza złe moce: wystarczy posadzić ją w pobliżu domu, aby zło odeszło na zawsze.
Przed wyjściem z chaty w nocy wkładano sobie owoce do kieszeni, aby chroniły przed złem, a włożone pod poduszkę miały zapewniać piękne sny.
Panny nosiły korale jarzębinowe, aby przyciągnąć szczęśliwą miłość, ale powieszone nad łóżkiem poświęcone gałęzie rośliny miały powstrzymywać niepoślubione sobie jeszcze pary przed „nadmierną pobudliwością”.
Tak samo, na korzyść niezamężnych dziewic, działały kolczyki i wianki z jarzębiny – była to więc dodatkową ochroną nie tylko przed złem, ale i przed rozpustą.
W okolicach Hrubieszowa 13 maja przed wschodem słońca wiedźmy latały nago do lasu i obrywały z jarzębin wszystkie młode pędy, obiegały drzewo trzykrotnie i wracały do siebie, a gałązki chowając pod strzechą.
Gałązki te zadawane po trochę krowom sprowadzały niezwykłą ich mleczność.
Na Wileńszczyźnie, podobnie jak na Litwie, Jarzębina uchodziła za czarodziejskie drzewo, posiadające moc zgubną dla szatana.
Na Podtatrzu dawniej sadzono Jarzębinę na mogiłach.
Dla poleskich szeptuch Jarzębina to najświętsze drzewo – u każdej z nich rosło po kilka w ogrodzie, zapewniając ochronę przed złymi mocami.

Jednak nie wszędzie było do Dobre drzewo”:
Na wschodzie i wśród Łemków Jarząb postrzegano jako złe drzewo, siedlisko demonów i diabłów – szczególnie diabła, który namówił Judasza do zdrady, stąd jedna z nazw ludowych: Judaszowe Drzewo (częściej jednak ta nazwa przypisywana jest Hyćce, na której według legendy powiesił się Judasz).
Gałązek tego drzewa nie można było zatykać za obrazy w domach, bo „złe by tam przesiadywało”, dawniej w niektórych regionach Jarzębiny nie chciano używać nawet na opał.
Na Polesiu uważano za grzech rąbać Jarzębinę wierząc, że jest to kobieta zaklęta w drzewo.
Tyle u Nas.
Podobną pozycję ma jarzębina także w innych nacjach.
Znana jako Wiedźmowe Drzewo (witchen tree), Wiedźmowe Drewno (witchwood) czy też Zmora Czarownic (witchbane). Zawsze miała swoje magiczne miejsce z racji wieku – bez problemu dożywa dwustu lat, zachowując przy tym swój charakterystyczny kształt.

W starożytności Jarzębinę nazywano Drzewem Życia.
Grecka legenda mówi, że powstanie Jarzębiny sprawiła Hebe, córka Zeusa i Hery, młoda Bogini, posiadająca moc, by przemieniać starość na powrót w młodość.
Hebe była nosicielem kielichów bogów – niestety straciła kielich Zeusa na rzecz demona.
Bogowie wysłali wówczas orła, by odzyskał ów kielich.
Podczas bitwy orła z demonem, gdziekolwiek kropla krwi lub orle pióro spadły na ziemię, wyrastała Jarzębina – dlatego też Jarzębina ma pierzaste liście a jej jagody przypominają krople krwi.

W skandynawskich wierzeniach pierwsza kobieta narodziła się z Jarzębiny, a pierwszy mężczyzna z Jesionu.
Jarzębina uratowała życie Thorowi, który pochylając się nad rzeką wpadł do niej i pewnikiem by utonął lecz Jarzębina podając mu swe gałęzie pomogła mu wrócić na ląd.

W mitologii islandzkiej Jarzębina ma magiczną pozycję szczególnie podczas przesilenia zimowego.
Pozbawiona liści i pokryta szronem, wydaje się być ugwieżdżoną, co symbolizuje uwolnienie ducha w najciemniejszej części roku.
Mit o gwiaździstej jarzębinie prawdopodobnie wyewoluował ze starożytnej tradycji wznoszenia księżycowych drzew, pokrytych owocami i światłami, zwieńczonych półksiężycem.
Mówi się, że na szczycie tych księżycowych drzew świeci specjalna gwiazda, zwiastując odrodzenie światła.
Gwiazda ta została włączona do tradycji chrześcijańskiej, a Jarzębina w gwiazdach była prekursora współczesnej choinki jako bożonarodzeniowe drzewko.

Czerwona barwa jagód Jarzębiny sprawiły, że były one wysoko cenione w wielu pogańskich tradycjach – czerwone jedzenie było wówczas postrzegane jako pokarm Bogów.
Wiele legend przypisuje jagodom jarzębiny magiczne właściwości:
Irlandzkie „Quicken Tree of Dubhous” podobno rodziło jagody, które potrafiły przemienić stulatka na powrót w młodzieńca.
Inna irlandzka legenda mówi, że jej jagody dawały człowiekowi siłę jak dziewięciu posiłków.
Uważa się też, że drzewo Jarzębiny strzeżone jest przez smoka.
W jeszcze innej irlandzkiej tradycji zmarłego przebijano gałązką jarzębiny z czerwonymi jagodami, by jego duch nie błąkał się po świecie i mógł spokojnie przejść do swojej nowej siedziby.

W celtyckich wierzeniach Jarzębina znajduje się pod wpływem Słońca i jest silnie kojarzona z Brigid – poetką i muzą. Skojarzenie to jest szczególnie widoczne, kiedy jej jagody przyciągają ptaki śpiewające jesienią.
Brigid opiekuje się także przędzalnictwem i tkactwem stąd wrzeciona i kołowrotki tradycyjnie wykonywane są z drewna tego drzewa.
Podczas Imbolic (przemianowanego później na Saint Brigid’s Day) płonącą strzałę wykonaną z drewna Jarzębiny celowano w niebo -symbolizowała ona kurs słońca na niebie, gdy leci łukiem w kierunku pełni lata, spada na ziemię jesienią i znika na horyzoncie zimą.
Jarzębina jest patronem drugiego miesiąca księżycowego kalendarza celtyckiego jako „Luis”.
Sama jarzębina zwana jest Fid na ndruad (Drzewo Czarodziejów).
Znajdowała się pod opieką celtyckich bogów: Lugh (boga słońca), Dagdę, Brigid i walijską Ceridwen, a także przez najważniejszego nordyckiego boga Thora i germańskiego Hekate.

W Szkocji belki poprzeczne kominków wykonano z belek Jarzębiny – miało to zapewnić ochronę. Podczas przesileń i równonocy, w poprzek nadproży kładziono patyki jarzębiny, by wzmocnić dobroczynne działanie w tych momentach.

Drewno j
Jarzębiny miało szerokie zastosowanie – używane do robót rzeźbiarskich i snycerskich a także w magii (wyrabiano z niego m.in. laski wiedźminów i różdżki różdżkarzy).
Jest wytrzymałe, dość ciężkie i twarde, bardzo trudno łupliwe; niestety trwałość drewna jest mała, wartość opałowa średnia.
Barwa drewna Jarzębiny jest dwojaka; twardziel jest barwy brązowej z wyraźnym odcieniem czerwonym; biel, stosunkowo duży, szeroki, posiada barwę siwawą z odcieniem czerwonawym.
Obecnie drewno Jarzębiny doceniane jest tylko przez fajkarzy – jest doskonały surowiec do wyrobu fajek wysoko cenionych wśród znawców i pasjonatów.

Nie będę się rozpisywał nad tym co z korali jarzębiny można robić bo mnóstwo tego jest u wszystkich Zielono-zakręconych Zielich. jednak musicie wiedzieć o bardzo ważnym fakcie – surowe owoce zawierają kwas parasorbinowy, który jest toksyczny dla człowieka, dlatego NIE pchać do paszczy na surowo! Nawet po kilku surowych jagódkach może was głowisia pobolewać, pojawić się może też Rigoletto a nawet i bieganie do sławojki w te i z powrotem.
By rozłożyć kwas parasorbinowy wystarczy owoce powoli wysuszyć w temperaturze około 40°C, przemrozić lub zagotować.
źródło


RE: Jarząb - Krystyna - 13-10-2022

       
SIF...boginii skandynawskoc- germańska, boginii małżństwa, płodności, zboza...i piwa...
zwykle pokazywana z gałązką jarzebiny/jarząbu
źródło
do poczytania


RE: Jarząb - Krystyna - 13-10-2022

   
Odpowiadające runie HAGALAZ drzewo to Jarzębina, zwana Drzewem Druidów.
Uznawano ją za drzewo życia i sadzono w pobliżu drzwi, w celu ochrony domu.
Owocami Jarzębiny zdobiono różdżki runiczne, którymi posługiwano się przy wypowiadaniu zaklęć.
Jarzębina symbolizowała tajemnicę, wiedzę, mądrość pochodzącą z góry, a zarazem twórczość jako formę piękna.
Runka HAGALAZ wycięta na gałązce jarzębiny ochroni przed wstrząsem i szokiem.
Pomoże uwolnić się od wszystkiego, co niechciane.
Medytacyjna Moc Run M. Piasecka

Jarzębina rozjaśnia umysł...
Dodaje uporu i konsekwencji, zwłaszcza jeśli walczysz z nałogami i kompleksami.
Wzmacnia silną wolę i wyzwala odwagę.
Dzięki energii Jarzębiny wszystko zobaczysz we właściwych proporcjach: życie stanie się bardziej zrozumiałe,
łatwiej Ci będzie podjąć ważne decyzje i wprowadzić je w czyn.


RE: Jarząb - Jorenta - 15-11-2022

"Jeśli można, to chciałabym tu dodać coś jeszcze ważnego. Jeśli chodzi o kulinarne oraz zdrowotne zastosowania jarzębiny to jak najbardziej prawda, ale nie należy zbierać owoców z drzew znajdujących się przy drogach czy ogółem w mieście. Zamiast tego najlepiej jeśli mowa o lasach, parkach oraz podobnych miejscach, w których nie ma tak wielu zanieczyszczeń, bo jednak wnikają one w owoce sprawiając, że wprowadza się do swojego organizmu truciznę.
Poza tym warto posadzić sobie takie drzewo koło domu bo już w rok wyrasta nawet o pół metra w górę, a maksymalnie może mieć od 6 do 12 metrów wysokości (choć dzieje się to dopiero po około 20 latach).
Źródło"