Dziwidło olbrzymie
#1

[ATTACHMENT NOT FOUND]
[ATTACHMENT NOT FOUND]
Dziwidło olbrzymie (Amorphophallus titanum)
– gatunek rośliny z rodziny obrazkowatych (Araceae).
To roślina wieloletnia dorastajaca do 7 metrów i będąca największym przedstawicielem rodziny obrazkowatych.
Roślina wypuszcza z bulwy jeden duzy liść w kształcie małego drzewka, który utrzymuje się przez okres 10 - 14 miesięcy, następnie zamiera.
Roslina przechodzi w trwający 3 do 12 miesięcy okres uśpienia.
Następnie dziwidło olbrzymie wypuszcza kolejny liść lub kwiat - nigdy naraz
Kwiatostan osiąga około 3 metry wysokości.
Zapach przypominający gnijące mięso przyciąga owady zapylające kwiat.
Kwitnie po raz pierwszy w 8 - 10 roku życia.
Po kwitnieniu następuje czas spoczynku trwający 12 do 18 miesięcy.
<!-- m --><a class="postlink" href="http://botaniczny.bloog.pl/id,6438207,title,OGROMNE-I-TAJEMNICZE,index.html?ticaid=6c268">http://botaniczny.bloog.pl/id,6438207,t ... caid=6c268</a><!-- m -->

[Obrazek: 750174360.gif]
Odpowiedz
#2

       
Dziwidło olbrzymie lub po indonezyjsku Bunga Bangkai jest największym przedstawicielem rodziny obrazkowatych (Araceae), do której należą między innymi występujące w Polsce obrazki plamiste (Arum maculatum), czermień błotna (Calla palustris) i tatarak zwyczajny (Acorus calamus), a także różne gatunki uznawane za ozdobne - jak kitnia (Anthurium) czy monstera (Monstera).

Amorphophallus titanum odkrył w 1878 r. włoski botanik Odoardo Beccari.
Przesłał on nasiona tej rośliny do Królewskich Ogrodów Botanicznych w Kew pod Londynem, gdzie w roku 1889 zanotowano pierwsze jego kwitnienie w warunkach szklarniowych.
Obecnie, poza Kew Gardens w Wielkiej Brytanii, posiadaniem kwitnących egzemplarzy dziwidła olbrzymiego może poszczycić się ogród Hortus Botanicus w Leiden i Ogród Botaniczny Uniwersytetu Bońskiego (który ma je w swoim logo)

Dziwidło olbrzymie zakwita zawsze w nocy.
Otwarcie kielicha następuje dopiero wówczas, gdy żeńskie kwiaty dojrzeją do zapylenia.
Wydziela on wówczas wyjątkowo wstrętną (wg ludzkich kryteriów) woń, która wyczuwalna jest już z odległości ok. 200 metrów.
Stąd wzięła się jego indonezyjska nazwa, która oznacza „trupi kwiat”.
Jednakże odwiedzający ogród Kebun Raya, którzy przyszli obejrzeć i powąchać kwitnące dziwidło, byli zawiedzeni jego legendarnym zapachem.
Roślina ta jest bowiem na tyle „dobrze wychowana”, że swój odór, opisywany jako mieszanina intensywnego smrodu gnijących ryb i zdechłych myszy, wydziela przede wszystkim po zmroku, gdy ogród jest zamknięty dla zwiedzających.
więcej tutaj

[Obrazek: 750174360.gif]
Odpowiedz




Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości