Forum Ezoteryczne Dobry Tarot

[attachment=17978]
Farbownik (Anchusa L.)
Fodzaj roślin należący do rodziny ogórecznikowatych.
Należy do niego ok. 50 gatunków roślin występujących w północnej i południowej Afryce, Europie i Azji Zachodniej.
Gatunkiem typowym jest Anchusa officinalis L..
Rośliny jednoroczne, dwuletnie lub byliny.
Kwiaty w różnych odcieniach niebieskiego koloru, nieduże, zebrane w kwiatostany.
Rośliny miododajne

Gatunki flory Polski
farbownik polny, krzywoszyj polny (Anchusa arvensis (L.) M. Bieb., syn. Lycopsis arvensis L.)
farbownik lazurowy (Anchusa azurea Mill., syn. A. italica Retz – efemerofit
farbownik lekarski (Anchusa officinalis L.)
Anchusa orientalis (L.) Rchb. f. – efemerofit

Gatunki uprawiane
farbownik niezapominajkowy (Anchusa myosotiflora Lehm.)
farbownik zimozielony (Anchusa sempervirens (L.) Tausch)
źródło

[attachment=17977]
Farbownik polny, syn. krzywoszyj polny (Anchusa arvensis L.)
Występuje w całej niemal Europie.
We florze Polski jest archeofitem, obecnie dość pospolicie występującym na całym niżu
Cała roślina pokryta sztywnymi, kłującymi włoskami.
Roślina jednoroczna lub zimująca, hemikryptofit.
Siedlisko: przydroża, pola uprawne (chwast).
Roślina preferuje gleby lekkie, piaszczyste, średnio wilgotne, o odczynie kwaśnym.
Roślina ciepłolubna.
Kwitnie od maja do września, kwiaty równoczesne, zapylane przez błonkówki.
Roślina jest gospodarzem przejściowym rdzy brunatnej żyta (na liściach występują zarodniki wiosenne zakażające żyto)
źródło

Farbownik lazurowy (Anchusa azurea Mill.)
W naturze występuje w rejonie Morza Śródziemnego i Czarnego: w południowej, środkowej (Węgry) i wschodniej Europie, na Wyspach Kanaryjskich, Maderze, oraz w zachodniej, środkowej Azji i na Kaukazie.
W Polsce występuje jedynie jako efemerofit

Bylina o wysokości do 1-1,2 m i szerokości do 60 cm.
Pędy i liście szorstko owłosione.
Kwitnie wczesnym latem.
Ma rozgałęzione kwiatostany ciemnoniebieskich kwiatów z białym oczkiem.
Roślina miododajna.

Zastosowanie
Ze względu na ładny kolor kwiatów i obfite kwitnienie jest w niektórych krajach uprawiana jako roślina ozdobna.
Może być uprawiana również w Polsce, jest bowiem całkowicie mrozoodporna (nadaje się do stref 3-9).
Uprawia się kilka odmian, np. `Morning Glory` o kwiatach intensywnie niebieskich,`Opal` o kwiatach jasnoniebieskich, `Loddon Royalist` o kwiatach ciemnoniebieskich
Nadaje się do ogródków skalnych na obwódki rabat.
Lubi miejsca słoneczne, głęboką, żyzną i przepuszczalną glebę.
Najłatwiej jest rozmnażać ją przez podział.

Farbownik lekarski (Anchusa officinalis L.)
Potocznie funkcjonują także nazwy: wołowe ziele, wołowy język, czerwieniec
Pochodzi ze strefy umiarkowanej Europy oraz Turcji.
W Polsce na niżu i pogórzu występuje dość pospolicie, prawdopodobnie jest archeofitem
Bylina, hemikryptofit.
Siedlisko: rumowiska, słoneczne stoki i wzgórza, przydroża.
W uprawach rolnych jest chwastem.
Kwitnie od maja do października.
Kwiaty równoczesne, owadopylne, zapylane głównie przez błonkówki.
Roślina miododajna.
Jest przejściowym gospodarzem grzyba wywołującego chorobę zwaną rdzą żyta

Roślina lecznicza
Surowiec zielarski:
ziele, lub ziele z korzeniem.
Zawiera m.in. alkaloidy (cynoglossyna, konsolidyna) alantoninę, cholinę, antocyjany, śluzy, kwas krzemowy, garbniki
Zbiór i suszenie:
ziele należy zbierać w okresie kwitnienia, korzeń wczesną wiosną lub jesienią.
Suszyć w przewiewnym miejscu, w cieniu.
Działanie:
roślina stosowana dawniej w medycynie ludowej, najczęściej w postaci naparu z ziela lub odwaru z ziela i korzenia.
Napar ma działanie wykrztuśne, służył do leczenia kaszlu i schorzeń oskrzeli.
Ze względu na znaczną zawartość alkaloidów stosowana rzadziej, z obawy przed przedawkowaniem.

Roślina miododajna
Dawniej otrzymywano z niego czerwony barwnik alkaninę.
źródło

[ATTACHMENT NOT FOUND]
Farbownik lekarski (Anchusa officinalis L.) 
Jest chwastem rosnącym dosłownie wszędzie – na polach i brzegach lasów, na trawnikach i nieużytkach osiedlowych, w zaniedbanych ogrodach i sadach. 
Jego charakterystyczne chabrowo-amarantowe kwiaty wyrastają z nakrapianych łodyg, eksplodują pomiędzy rzęskowatymi liśćmi.
Przyciągają wiele owadów, a przede wszystkim pszczół, os i bąków, które spijają jego nektar i zjadają pyłki.
W starożytności wywar z jego korzeni służył do farbowania na czerwono szat, a z kwiatów  na kolor żółty lub zielony...
Ze skórki korzenia farbownika otrzymywały dawne pieknisie róż do twarzy.

Farbownik przynosi ulgę przy ukąszeniach i stanach zapalnych gardła. 
Należy jednak pamiętać, że zawiera szkodliwe alkaloidy i dlatego nie powinien być stosowany doustnie.
Skład i działanie
Lecznicze właściwości farbownika lekarskiego (Anchusa officinalis) wynikają w głównej mierze z obecności garbników, alantoiny, substancji śluzowych i antocyjanów.
Składniki te decydują o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbakteryjnym, osłaniającym i łagodzącym podrażnienia. 
Alantoina ponadto działa regenerująco na skórę, natomiast antocyjany wzmacniają naczynia krwionośne. Farbownik jest rośliną nektarodajną.

Surowiec leczniczy
Surowcem leczniczym są korzenie i ziele farbownika.

Zastosowanie zewnętrzne farbownika lekarskiego
Napary z farbownika mogą być stosowane przy ukąszeniach, łagodzi bowiem świąd i zmniejsza opuchliznę, przy trudno gojących się ranach, owrzodzeniach i oparzeniach. W postaci płukanek zalecany jest w stanach zapalnych gardła i jamy ustnej oraz przy chrypce.

Napar z farbownika
1 łyżeczkę suszonego surowca zalewamy szklanką wrzątku i parzymy pod przykryciem 10 minut.
Napar stosujemy do przemywań, płukanek i okładów.
Bezpieczeństwo stosowania farbownika

Medycyna ludowa zalecała zioło jako środek wykrztuśny w schorzeniach dróg oddechowych i moczopędny. 
Farbownik lekarski zawiera jednak znaczne ilości szkodliwych alkaloidów, których nadmierne spożycie może prowadzić do wymiotów, biegunek, a nawet uszkodzenia wątroby. 
Zioła nie należy więc stosować wewnętrznie.
źródło