[attachment=17984]
Dzięgiel (Angelica L.)
Rodzaj roślin z rodziny selerowatych.
Należy do niego ok. 50 gatunków roślin, które występują głównie na chłodniejszych rejonach północnej półkuli
Gatunkiem typowym jest
Angelica sylvestris L.
Gatunki frory Polski
Dzięgiel leśny (Angelica silvestris L.)
Dzięgiel litwor (Angelica archangelica L.)
Pozostałe gatunki
Angelica ampla
Angelica arguta
Angelica atropurpurea
Angelica breweri
Angelica californica
Angelica callii
Angelica canbyi
Angelica curtisii
Angelica dawsonii
Angelica dentata
Angelica genuflexa
Angelica grayi
Angelica hendersonii
Angelica kingii
Angelica lineariloba
Angelica lucida
Angelica lyallii
Angelica pinnata
Angelica roseana
Angelica sinensis –
dzięgiel chiński
Angelica scabrida
Angelica tomentosa
Angelica triquinata
Angelica venenosa
Angelica villosa
Angelica wheeleri
źródło
[
attachment=17986]
[
attachment=17985]
Dzięgiel chiński (Angelica sinesis)
Gatunek rośliny z rodziny selerowatych (Apiaceae).
Występuje naturalnie w Chinach (prowincje: Gansu, Hubei, Shaanxi, Sichuan, Yunnan)
Roślina lecznicza
Dzięgiel chiński jest stosowany w chińskiej medycynie.
Zawiera m.in. witaminę E, przede wszystkim w korzeniach i kłączach.
Zgodnie z chińską medycyną, Dong Quai (jak zwany jest po chińsku) przepisywany jest na kobiece dolegliwości takie jak menopauza, trudne miesiączkowanie czy stany poporodowe,
ze względu na swoje właściwości znieczulające i uspokajające.
Według Chińczyków ma dobroczynny wpływ na gospodarkę hormonalną kobiety, z tego powodu nazywany jest "żeńskim żeń-szeniem".
źródło
[
attachment=17987]
[
attachment=17988]
Dzięgiel leśny (Angelica sylvestris L.)
– gatunek rośliny należący do rodziny selerowatych (Apiaceae).
Gatunek eurosyberyjski.
W Polsce pospolity na całym niżu i w niższych położeniach górskich.
Bylina szybko rosnąca, osiąga 1,5 m wysokości
Roślina dwuletnia lub bylina.
Kwitnie od lipca do września.
Siedlisko:
w środkowej Europie porasta tereny nizinne i wyżyny, rzadziej pogórze i góry.
Pierwotnie rósł w lasach i zaroślach wierzbowych, jednak rozprzestrzenił się na łąki kose, okresowo wilgotne, zarośla krzewiaste i zbiorowiska okrajkowe.
Lubi podłoże próchniczne, wilgotne i lekko kwaśne lub obojętne
Zastosowanie
Roślina lecznicza, dawniej stosowana w medycynie ludowej.
Surowiec: korzeń dzięgla lekarskiego Angelicae sylvestris radix (Radix Angelicae minoris).
Zawierają olejek eteryczny (felandren), związki acetylenowe, umbeliferon, gorycze i żywice.
Działanie:
Korzeń był używany jako środek wiatropędny, uspokajający i regulujący pracę żołądka.
źródło
źródło
źródło
[
attachment=17989]
Gatunki podobne
Starodub łąkowy rosnący na takich samych siedliskach.
Gatunki te różnią się nieco morfologią liści (u staroduba odcinki dolnych liści odginają się wyraźnie w dół), ząbkowaniem działek kielicha i bruzdkowaniem łodygi (starodub ma silniej bruzdkowaną
Starodub łąkowy (Ostericum palustre Besser)).
Gatunek rośliny z rodziny selerowatych.
Taką nazwę podaje Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski.
Według nowszych ujęć taksonomicznych jest to synonim gatunku
Angelica palustris (Besser) Hoffm.
W Polsce jest gatunkiem rzadkim.
Występuje w środkowej Europie oraz na wąskim pasie ciągnącym się przez wschodnią Europę do zachodniej i środkowej Azji.
W Polsce notowany był na ok. 100 stanowiskach, największa ich ilość znajduje się na Pojezierzu Kujawskim, Wielkopolskim i Wyżynie Lubelskiej.
Nieliczne stanowiska notowano na Pomorzu Zachodnim i Pojezierzu
Chełmińsko-Dobrzyńskim oraz na terenie miasta Krakowa.
Na niektórych stanowiskach już wyginął.
Bylina.
Rozmnaża się generatywnie.
Kwitnie od lipca do września.
Roślina objęta w Polsce od 2001 r. ścisłą ochroną gatunkową.
Jest chroniony także Dyrektywą Siedliskową.
Głównym źródłem zagrożenia gatunku są zmiany jego siedlisk wskutek osuszania podmokłych łąk.
źródło
[
attachment=17992]
Dzięgiel ozdobny (Angelica gigas)
Bylina wysoka, rabatowa, roślina wieloletnia, na rabaty, kwiat czerwony (VI-VIII), wys. 140, wilgotność zwiększona, stanowisko słoneczne lub lekki cień, gleba gliniasta, żyzna,
W dobrych warunkach, czyli w miejscu półcienistym, dość żyznym i wilgotnym, rozrasta się do niewiarygodnych rozmiarów ok.200 cm wysokości i ponad 100 cm rozpiętości.
Pod koniec maja zaczynają rozwijać się pąki i jeden po drugim, ukazują się i rozkwitają okrągłe w kształcie i bordowo-amarantowe kwiatostany, , baldachy typowe dla innych roślin z rodziny selerowatych.
Zwieńczają one ciemnoczerwone, dość grube i rozgałęziające się łodygi a jedyną zieloną częścią Angelica gigas są liście.
Świetnie wygląda w lekko cienistych nasadzeniach naturalistycznych, zwłaszcza nad ciekami i zbiornikami wodnymi, gdzie ze względu na niesamowite rozmiary i kolor, stanowi oryginalne tło dla dużych paproci, czy host.