[
attachment=47403]
Kamea z głową Meduzy, nimfy morskiej i najpiękniejszej z trzech sióstr Gorgon, w płaskorzeźbie, zwrócona w profilu 3/4 w lewo, ze skrzydłami we włosach i otaczającymi ją wężami…
Meduza włoska?, góra przypisywana Jeanowi Vangrolowi (zm. 1640) Kamea: XVI w.; Montaż: ok. 1640.
Onyks: różowo-biały na szarym; otwarta złota oprawa z ramką z naprzemiennie emaliowanych złotych i białych „płatków” w czarne kropki, później pętla do zawieszania i pierścień (emalia jest wyszczerbiona i brakuje jej części) | 2,6 x 2,4 cm (z łącznikami) | RCIN 65609
Kamea z głową Meduzy, nimfy morskiej i najpiękniejszej z trzech sióstr Gorgon, w płaskorzeźbie, zwrócona w profilu 3/4 w lewo, ze skrzydłami we włosach i wężami otaczającymi jej twarz.
Miniatura Królowej Karoliny w szatach koronacyjnych Christiana Zincke (RCIN 421820) przedstawia dużą złotą broszkę na piersi przedstawiającą głowę Meduzy, oprawioną w brylanty lub białą emalię.
Chociaż żadna taka broszka nie jest wymieniona w relacjach z koronacji, ani nie została namalowana w żadnych innych portretach królowej, głowa Meduzy była zazwyczaj przedstawiana na egidie Minerwy, a zatem broszka mogła być inwokacją artysty tego stowarzyszenia
Kilka kamei z rzeźbionymi głowami Meduzy pozostaje w Królewskiej Kolekcji, chociaż nie można ich odnaleźć w inwentarzach kolekcji królowej Karoliny.
Jednakże, spis sprzed 1755 roku sporządzony przez panią Purcell odnotowuje grupę kamieni „oprawionych w złoto i emaliowanych”.
Nie ma opisu przedmiotu klejnotów, ale może to odnosić się do wielu kamei z podobnymi wierzchowcami, które zostały przypisane paryskiemu jubilerowi Jean Vangrol lub jego warsztatowi.
Dwie inne grupy kamei z oprawami przypisywanymi Vangrolowi z pewnością znajdowały się w kolekcji Caroline (RCIN 65746 – 53 i 65763 – 70), a klejnot oprawiony w kilka kamei (RCIN 65256) również mógł być produktem jego warsztatu.
Możliwe, że królowa Karolina otrzymała tę grupę francuskich klejnotów wierzchowych od Elisabeth Charlotte z Palatynu (patrz nr RCIN 65256).
Wygląda na to, że rewers kamienia został ponownie wypolerowany, prawdopodobnie przed osadzeniem w obecnym wierzchołku.
Po raz pierwszy odnotowany w Królewskiej Kolekcji w 1872 roku.
źródło