Forum Ezoteryczne Dobry Tarot

[attachment=59335]
Perilla-Pachnotka
Perilla to rodzaj składający się z jednego głównego azjatyckiego gatunku uprawnego Perilla Frutescens i kilku dzikich gatunków należących do rodziny miętowatych Lamiaceae .
Rodzaj obejmuje kilka różnych odmian azjatyckich ziół , nasion i warzyw , w tym
Perilla Frutescens-Deulkkae ) i
Perilla Frutescens var. Crispa-Shiso).

Systematyka
Taksony wewnątrzgatunkowe
Perilla Frutescens ma trzy znane odmiany .
Perilla Frutescens var. Frutescens-zwana perillą koreańską lub Deulkkae .
Perilla Frutescens var. Crispa-zwana także Shiso lub tía tô .
Perilla Frutescens var. Birtella-zwana też Pachnotką Cytrynową


W obrębie rodzaju pachnotka Perilla L., Gen. ed. 6: 578. Jun 1764 w niektórych ujęciach wyróżniano 6-7 gatunków. Współcześnie traktowane są one wszystkie jako jeden zmienny gatunek, w obrębie gatunku potwierdzono wyraźne zróżnicowanie chemotypów
Odmiany Pachnotki są krzyżowo płodne, a hybrydyzacja wewnątrz gatunkowa zachodzi naturalnie.
Niektóre odmiany są uważane za inwazyjne .

Zastosowanie kulinarne
Odmiany Pachnotki są uprawiane i spożywane głównie w Korei , Japonii, Tajlandii i Wietnamie
Liście, nasiona i olej z nasion Perilla Frutescens są szeroko stosowane w kuchni koreańskiej , podczas gdy Perilla. Frutescens var. Crispa  ą używane w kuchni japońskiej i wietnamskiej .

Zielarstwo
Perilla jest jednym z 50 podstawowych ziół Tradycyjnej Medycyny Chińskiej .
Nazywa się „zi su” (紫苏/紫蘇) i służy do rozpraszania wiatru, zimna, wzdęć oraz problemów żołądkowych i płucnych. Czasami jest łączony z Tu Huo Xiang lub Guang Huo Xiang , aby rozproszyć wilgoć i tonizować qi .

Perilla to dla nas nie tylko egzotyczne warzywo.
Jest idealny do kształtowania krajobrazu.
Istnieją dwie odmiany tej rośliny: z czerwonymi i zielonymi liśćmi, które stanowią doskonałe tło dla roślin ozdobnych o żółtych i zielonych liściach, a także dla wielu jednorocznych kwiatów.
https://en.wikipedia.org/wiki/Perilla

[attachment=59336]
Perilla Frutescens
Perilla Frutescens , powszechnie nazywana Deulkkae, Perilla lub Perilla Koreańska, to gatunek Pachnotki z rodziny miętowatych Lamiaceae .
Jest to roślina jednoroczna pochodząca z Azji Południowo-Wschodniej i wyżyn Indii, tradycyjnie uprawiana na Półwyspie Koreańskim, południowych Chinach, Japonii i Indiach jako roślina uprawna.

Jadalna roślina, Pachnotka jest uprawiana w ogrodach i przyciąga motyle.
Jest aromatyczna o silnym miętowym zapachu.
Odmiana tej rośliny, Perilla Frutescens var. Crispa , znana jako „ Shiso ”, jest powszechnie uprawiana w Japonii.
W Stanach Zjednoczonych Pachnotka jest szkodnikiem chwastów, toksycznym dla bydła po spożyciu.

Wraz z innymi roślinami z rodzaju Perilla roślina jest powszechnie nazywana „Perilla”.
Nazywana jest również Pachnotką Koreańską , ze względu na jej ekstensywną uprawę w Korei i zastosowanie w kuchni koreańskiej.
W Stanach Zjednoczonych, gdzie roślina stała się chwastem, znana jest pod wieloma nazwami, takimi jak Mięta Perilla , Befsztyk , Purpurowa Perilla , Chińska Bazylia , Dzika Bazylia , Blueweed , Płaszcz Józefa , Dziki coleus i chwast grzechotnika

Taksony wewnątrzgatunkowe
Perilla Frutescens ma trzy znane odmiany .
Perilla Frutescens var. Frutescens-zwana perillą koreańską lub Deulkkae .
Perilla Frutescens var. Crispa-zwana także Shiso lub tía tô .
Perilla Frutescens var. Birtella-zwana też Pachnotką Cytrynową

Tradycyjna medycyna, fitochemikalia i toksyczność
Różne odmiany Pachnotki są używane w medycynie tradycyjnej w Azji Południowo-Wschodniej.
Charakterystyczne aromatyczne fitochemikalia w liściach Pachnotki obejmują węglowodory , alkohole , aldehydy , furany i ketony , w szczególności keton Pachnotki , keton ego i keton izoegomy
Inne związki obejmują perillaldehyd , limonen , linalool , beta-kariofilen , mentol i alfa-pinen
Crispa odmiana wyróżnia się kolorami liści i łodyg, które wahają się od zielonego przez czerwony do fioletowego, co wskazuje na obecność antocyjanów . [
Chociaż Pachnotka jest powszechnie uprawiana jako roślina jadalna dla ludzi, jest toksyczna dla bydła i innych przeżuwaczy , a także koni.
U bydła wypasanego ketony roślinne powodują zespół ostrej niewydolności oddechowej,zwany także „chorobą zdyszaną”.
https://en.wikipedia.org/wiki/Perilla_frutescens
https://pl.wikipedia.org/wiki/Pachnotka_bazyliowata

[attachment=59319]
[attachment=59320]
Herbata  Ziołowa-Perilla Shiso-Pachnotka Bazyliowata
Herbata Perilla (紫苏茶, Zǐ Sū Chá) jest wytwarzana z suszonych liści Perilla Frutescens, która w Chinach nazywana jest Zi Su, a w Japonii Shiso.
Japońska bazylia, inaczej Shiso Perilla , jest idealna do robienia regenerujących herbat bazyliowych oraz jako środek leczniczy na nudności

Co to jest Herbata Perilla?
Perilla Frutescens jest uprawiana w Chinach od ponad 2000 lat, a w starożytnych Chinach nazywana była Ren. 
Już w zachodniej dynastii Han (202 p.n.e.-8 ne) istniała starożytna księga <Qi Fa>, w której opisano sposób jedzenia filetów rybnych z liśćmi Perilli. 
Ta metoda została później rozpowszechniona w Japonii, a liść Perlili stał się również powszechną przyprawą w Japonii.
Po tym, jak ludzie odkryli lecznicze działanie liścia Perilla, stopniowo stał się on materiałem leczniczym i spożywczym, co zostało odnotowane w wielu książkach o tradycyjnej medycynie chińskiej.
W czasach współczesnych ludzie zaczęli badać niektóre bioaktywne właściwości liścia Perilla i opracowali zróżnicowane produkty w dziedzinie pielęgnacji skóry, leczenia i żywności niepodstawowej. 
Treść badań rozszerzyła się również z liścia Perilla na łodygę Perilla, nasiona Perilla i inne części Perilla Frutescens.

Herbata Perilla to rodzaj herbaty o walorach leczniczych. 
W starożytnych Chinach stosowano go głównie w leczeniu grypy, zatkanego nosa, kataru i dreszczy.
W dzisiejszych czasach ludzie uważają Herbatę Perilla za rodzaj zdrowej herbaty. 
Jest bardzo popularna w Japonii i nazywana jest herbatą Shiso.

Jak zrobić herbatę Perilla?
Suszone liście umyć, porwać na małe kawałki i włożyć do kubka. 
Dodaj wrzącą wodę i zaparzaj przez 5 minut. 
W zależności od gustu możesz dodać cukier lub miód.

Jeśli zimą, to można imbir pokroić w plastry, a następnie dodać razem listki Pachnidła do zaparzenia. 
Może usuwać zimno, ogrzewać ciało i zapobiegać przeziębieniom.
Ponadto liście Parili można parzyć z miętą, Lukrecją, Zieloną Herbatą itp. 
Będą one miały różne działanie lecznicze.

Korzyści z herbaty Perilla
Herbata Perilla ma wiele właściwości leczniczych. 
Może być stosowany w leczeniu chorób lub utrzymaniu zdrowia.
Przeciw starzeniu
Liść Perilli jest bogaty w błonnik, karoten, pierwiastki śladowe itp., które mogą hamować aktywny tlen i opóźniać procesy starzenia.
Przeciwbakteryjny
Liść Perilla może hamować Staphylococcus i Escherichia coli.
Wzmacnia układ odpornościowy
Liść Perilli zawiera różnorodne składniki odżywcze, które mogą wzmocnić układ odpornościowy.
Zapobiega i leczy przeziębienie
To powszechny efekt herbaty Perilla. 
Jest stosowany w leczeniu i zapobieganiu przeziębieniom. 
Lecznicza właściwość liścia Perilla jest ciepła, co może usuwać przeziębienie z organizmu i łagodzić objawy przeziębienia, takie jak zatkany nos, cieknąca róża i dreszcze.
Zapobiega i leczy przewlekłe zapalenia oskrzeli
W tradycyjnej medycynie chińskiej liść Perilla należy do dwóch meridianów płuc i śledziony. 
Ma dobre działanie terapeutyczne w chorobach układu oddechowego, takich jak zapalenie oskrzeli.

Jeśli masz kaszel, flegmę w gardle i inne objawy ze strony układu oddechowego, możesz wypić herbatę perilla na leczenie.
Oprócz powyższych efektów, herbata Perilla ma również działanie uspokajające nerwy i wspomagające trawienie.

Skutki uboczne herbaty Perilla
Herbata Perilla prawie nie ma skutków ubocznych. 
Ale niektórzy ludzie mogą mieć nieprzyjemne objawy, takie jak nudności, wymioty i tak dalej. 
Jeśli wystąpią te objawy, po prostu przestań go pić na czas, a objawy te znikną.

Liść Perilli zawiera aldehyd perillowy, który ma działanie podnoszące poziom cukru we krwi, dlatego pacjenci z wysokim poziomem cukru we krwi nie powinni go pić. 
Ale może być klinicznie stosowany u osób z niskim poziomem cukru we krwi.
Kobiety w ciąży mogą pod okiem lekarza pić odpowiednią ilość herbaty perilla do leczenia chorób.
źródło

[attachment=59333]
Perilla Frutescens var. Crispa-Shiso
Jest odmianą Perilla Frutescens, zioła z rodziny miętowatych Lamiaceae .
Pochodzi z górzystych regionów Chin i Indii, ale obecnie występuje na całym świecie.
Roślina występuje w kilku formach, zgodnie z charakterystyką ich liści, w tym czerwoną, zieloną, dwukolorową i potarganą. 
Shiso jest rośliną wieloletnią i może być uprawiana jako roślina jednoroczna w klimacie umiarkowanym.
Różne części rośliny są używane w kuchni Azji Wschodniej i Południowo.

Imiona
Zioło jest znane w języku chińskim jako zǐsū (紫蘇„Purpurowa Pachnotka”), od której pochodzi japońska nazwa Shiso (紫蘇/シソ) i wietnamska nazwa tía tô 
W języku chińskim nazywana jest również huíhuísū (回回蘇„Muzułmańska Pachnotka”). 
W języku koreańskim jest znany jako soyeop ( 소엽 ).
W języku angielskim jest czasami nazywany „Rośliną Befsztyka”, ponieważ odmiany o fioletowych liściach przypominają krwistoczerwony kolor mięsa.
Roślina jest czasami określana nazwą rodzaju Perilla, ale jest to niejednoznaczne, ponieważ pachnotka może również odnosić się do innej odmiany-Perilla Frutescens var. Frutescens ). 
Aby uniknąć nieporozumień, Perilla Frutescens var. Frutescens nazywa się Egoma-Perilla Sesame w Japonii 
i Deulkkae-Wild Sesamew Korei.
 
Kiedy Shiso o czerwonych liściach zostało wprowadzone na Zachód w latach pięćdziesiątych XIX wieku, nadano mu naukową nazwę Perilla Nankinensis , na cześć miasta Nanking
Ta nazwa jest obecnie mniej popularna niż Perilla Frutescens .

Geneza i dystrybucja
Sugeruje się, że rodzime pochodzenie rośliny to górskie regiony Indii i Chin , chociaż inne źródła wskazują na Azję Południowo-Wschodnią. 

Historia
Perilla Frutescens była uprawiana w starożytnych Chinach 
Jedna z wczesnych wzmianek pochodzi z Uzupełniających zapisów znanych lekarzy (名醫別錄 Míng Yī Bié Lù ), spisanych około 500 rne, gdzie jest wymieniona jako su (蘇), a niektóre z jej zastosowań są opisane. 
Roślina została sprowadzona do Japonii około VIII do IX wieku.

Czerwone Shiso stało się dostępne dla entuzjastów ogrodnictwa w Anglii około 1855 roku.
W 1862 roku Anglicy donosili o nadużywaniu tej rośliny i proponowali Coleus Vershaeffeltii lub Amaranthus Melancholicus var. Ruber udostępniony przez JG Veitch jako alternatywa.
Został wprowadzony później w Stanach Zjednoczonych, być może w latach 60. XIX wieku.
Obecnie jest uważany za chwast lub gatunek inwazyjny

Opis
Shiso dorasta do 40–100 centymetrów (16–39 cali) wysokości.
Ma szerokie jajowate liście ze spiczastymi końcami i ząbkowanymi brzegami, ułożone naprzeciwlegle z długimi szypułkami 
Nasiona Shiso mają około 1 mm wielkości i są mniejsze i twardsze w porównaniu z innymi odmianami pachnotki. Nasiona ważą około 1,5 g na 1000 nasion.
Rośliny nie są mrozoodporne. 
W strefach USDA 11 i wyższych rosną jako byliny.

Odmiany
Istnieje kilka form Shiso.
Są one określone przez kolor i morfologię liści, chociaż zabarwienie występuje również na łodydze i pąkach kwiatowych. Zaczerwienienie w shiso jest spowodowane przez shisoninę, pigment antocyjanowy występujący w pachnotce. [Potargane czerwone shiso było pierwszą formą zbadaną przez zachodnich botaników, a Carl Peter Thunberg nazwał ją P. crispa (co oznacza „falisty” lub „kędzierzawy”).
Ta łacińska nazwa crispa została później zachowana, kiedy shiso zostało przeklasyfikowane jako kultygen.

Ciekawe odmiany pachnotki zwyczajnej:
Perilla Frutescens var. crispa f. purpurea (akajiso) – odmiana o czerwonych liściach uprawiana w Japonii,
Perilla Frutescens var. crispa f. viridis (aojiso) – odmiana o zielonych liściach, również uprawiana w Japonii, wykorzystywana w gastronomii.

Zastosowanie kulinarne
Uprawiane Shiso jest spożywane w wielu krajach Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej.
Dzikie, zachwaszczone Shiso nie nadają się do jedzenia, ponieważ nie mają charakterystycznego zapachu Shiso i są bogate w keton Perilla, który jest potencjalnie toksyczny.
W klimacie umiarkowanym roślina samosiewnie, ale nasiona nie są zdolne do życia po długim przechowywaniu, a po roku zdolność kiełkowania jest niska
https://en.wikipedia.org/wiki/Shiso
https://www.notatnikkuchenny.pl/pachnotka-shiso/

[attachment=59334]
Perilla Frutescens-Pachnotka Zwyczajna 
Pachnotka Zwyczajna to pospolite, jednoroczne zioło, rosnące w ogrodach lub w stanie dzikim w Azji (Japonia, Chiny, Indochiny, Wietnam, Korea). 
Obecnie uprawiane jest również na innych kontynentach (np. w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych czy Austrii). Osiągająca niewiele ponad pół metra roślina o liściach przypominających pokrzywę i białych, niepozornych kwiatkach. Spotyka się również odmiany o większych rozmiarach. 
Liście mają barwę zieloną, fioletową lub zieloną z wierzchu, a fioletową od spodu. 
Świetnie nadaje się do kuchni japońskiej (składnik sushi, dodatek do herbaty, służy do marynowania moreli japońskich, w celu uzyskania umeboshi), koreańskiej (sałatka ze świeżych liści), chińskiej (przyprawa do gulaszu, marynowane liście). 
Stąd wywodzą się jej nazwy pospolite: Chińska Bazylia, Dzika Bazylia, Pachnotka Miętowa, Fioletowa Mięta.

Uprawa Pachnotki jest bardzo prosta i nie wymaga skomplikowanych zabiegów agrotechnicznych. 
Idealnie się sprawdza w nasze niezbyt ciepłe i kapryśne lato. 
Dobrze rośnie w typowej ziemi ogrodowej z duża zawartością kompostu. 
Odczyn gleby obojętny do lekko kwaśnego, stanowisko słoneczne. 
Wysiew nasion wczesną wiosną wprost na miejsce stałe. 
Przed wysianiem dobrze jest nasiona namoczyć przez 24h w niechlorowanej wodzie. 
Jeszcze wilgotne wysiewamy podobnie jak rzodkiewki, płytko w rzędy o odstępach ok 15 cm.

Nasiona wysiewamy dość rzadko, a ewentualne zagęszczenia korygujemy po skiełkowaniu. 
Pozostawiając jedna siewkę co 10-15cm. 
Jak tylko wielkość roślin pozwoli przycinamy pędy wierzchołkowe dość krótko. 
Pachnotka dobrze toleruje ciecie i szybko się krzewi. 
W warunkach krajowych Pachnotka zakwita i wydaje sporo nasion. 
Przy łagodnych zimach daje duży samosiew, z czasem może stać się problematyczna w naszym ogrodzie. 
Dlatego ważne by poprzez częste cięcia ograniczyć ilość pędów kwiatowych.

Pachnotka jest jedną z najlepiej udokumentowanych roślin o właściwościach przeciwalergicznych. 
Zmniejsza stężenie histaminy we krwi, skutecznie działa w przypadku kataru siennego, alergii na roztocza, sierść, pióra, wycieków i chronicznego zatykania nosa, astmy, chronicznego alergicznego bronchitu i atopowego zapalenia skóry. Pomaga również w przeziębieniach i infekcjach wirusowych z towarzyszącym im katarem i kaszlem. 
Pachnotka wspomaga produkcję cytokin, przyczynia się do uspokojenia i ułatwienia oddychania. 
Osoby łatwo zapadające na infekcje dróg oddechowych, chore na astmę, reagujące kaszlem na zmiany temperatury otoczenia powinny włączyć pachnotkę na stałe do swojej diety.

Wyciągi z liści poza silnym działaniem przeciwalergicznym – wymiernie działają przeciwzapalnie, przeciwwirusowo, antybakteryjnie i spazmolitycznie.
Związki w roślinie m.in. kwas rozmarynowy, luteolina i apigenina, poza działaniem antyoksydacyjnym skutecznie obniżają poziom cukru, regulują poziom triglicerydów we krwi z tego względu pachnotka może być stosowana u osób z cukrzycą i zespołem metabolicznym.

Pachnotka jest rośliną bogatą w kwasy tłuszczowe, szczególnie w kwas palmitynowy, stearynowy, oleinowy, linolowy oraz bardzo ważny, rzadko spotykany w roślinach, kwas z szeregu omega-3- alfa-linolenowy. 
Z jej ziarnem wytwarza się olej, który znajduje zastosowanie nie tylko w kosmetyce.

Olejek z Pachnotki ziała zabójczo na kilkadziesiąt różnych patogennych bakterii znajdujących się w jamie ustnej, hamuje wyzwalanie histaminy i normalizuje nadmierną produkcję u alergików immunoglobulin typu E (IgE) odpowiedzialnych za powstawanie stanów zapalnych.
http://www.adaptogeny.rzeszow.pl/article...&tconfig=0

[attachment=59328][attachment=59329]
Perilla Shisa – japońskie zioła
Shiso to japońskie zioło, które jest niesamowite zarówno jeśli chodzi o walory zdrowotne jak i smakowe – smakuje troszkę jak Kmin Rzymski (Kumin) oraz Ziele Angielskie, z lekką, ziołową nutą.
Jest to jedna z tych roślin, która pozostawia ogromne pole do interpretacji kucharza.
Najlepszą częścią jego zalet jest to, że bardzo ładne rośnie w naszym klimacie.
Jak dla mnie, Shiso jest NIE-SA-MO-WI-TE.
Zaraz obok wietnamskiej Kolendry!

Shiso jest jednoroczną rośliną, wytwarzającą delikatne, różowe kwiaty. 
Występuje w kilku odmianach: najbardziej znane to: 
Shiso Zielone-Perilla Frutescens var. crispa 
oraz Shiso Czerwone Perilla Frutescens var. Prpurascens. 
W Korei szeroko stosuje się tzw. Zi Su-Perilla Frutescens var. Frutescens), które charakteryzuje się tym, że spodnia część liścia jest purpurowa.

Shiso otocznie bywa nazywana Miętą Japońską (ponieważ pochodzi z tej samej rodziny co Mięta, ale na tym podobieństwa się kończą), Kolendrą Koreańską, Beefsteak Plant (po polsku, hmm, stekową rośliną?), w Polsce funkcjonuje także nazwa Pachnotka Zwyczajna.

To, które tu widzicie jest jeszcze młodziutkie i świeże – z czasem łodyżki stwardnieją i roślina może dorosnąć nawet do ponad metra! 
Dlatego, można zużywać Shiso od razu lub po prostu przesadzić je do większego pojemnika na balkonie i czekać, aż dorośnie! 
Roślina lubi żyzną ziemię – my nawoziłyśmy ją dodatkowo eko-kompostem z pokrzyw.
Shiso możemy uprawiać zarówno na balkonie jak i w ogrodzie. 
Zazwyczaj traktuje się je jako roślinę jednoroczną, jednak może być uprawiana w domu, jako roślina wieloletnia. 
Drobna uwaga z zielnika, którą czuję się zobowiązana dodać: zioła nie sadzimy tam, gdzie pasie się trzoda, ponieważ zwierzęta mogą mieć problemy z jego trawieniem. 
Jeśli macie kozę lub krowę, posadźcie je poza ich zasięgiem!

Jak smakuje Shiso?
Shiso to bardzo aromatyczna roślina: jej listeczki smakują troszkę Cynamonem, troszkę Kminkiem i Zielem Angielskim. Zapach jest intensywny, ziołowy, bardzo ciekawy – co tu dużo gadać, trzeba spróbować!

Shiso – historia:
Liście Shiso były popularne w Chinach już w szóstym wieku naszej ery, używano ich zarówno w kuchni jak i w medycynie. 
Z Shiso wytwarzano też olejek, który był używany jako olejek do lamp – w Korei nadal używa się aromatycznego olejku z Shiso jako oleju do gotowania. 
Olejek jest stosowany także jako lekarstwo, ze względu na jego mocno  odkażające właściwości.

W ósmym wieku Shiso zawędrowało do Japonii i bardzo szybko podbiło serca mieszkańców wyspy kwitnącej wiśni – do tej pory jest jednym z podstawowych składników kuchni japońskiej -Shiso (zarówno czerwonego jak i zielonego) używa się do przygotowania marynowanych śliwek, jako składnika tempury, sałatek, miso a także jako dodatku do surowej ryby. 
Shiso ma silne właściwości odkażające – konsumowanie surowej ryby w jego towarzystwie jest jak najbardziej uzasadnione!

Shiso używano także w Indiach i Nepalu, gdzie ziarenka mielono na pastę razem z Chilli i na bazie tej przyprawy przygotowywano różnego rodzaju sosy i dipy – do tej pory można spotkać tego typu potrawy w wiejskich rejonach.

Shiso jest także uznawane za jeden z najmocniejszych antyoksydantów, naukowcy z Uniwersytetu Osaka dowiedli, że ma większą moc niż kwas askorbinowy.
Jak widzicie, zastosowania i możliwości są całkiem szerokie!

Shiso-zbiór i wykorzystanie.
Liście:
Ponieważ Shiso jest dość łatwą w uprawie rośliną, która dobrze rośnie w różnych warunkach, jego można zbierać od wiosny do pierwszych przymrozków. 
Jak w przypadku innych rośln warto uszczykiwać listeczki na końcu łodyżki – usuwanie pędów wzrostu pobudza shiso to tego, żeby ładnie się rozkrzewiało. 
Małe liście można wykorzystać jako dodatek do mięs, sałatek, miso, tempury, z większych można przygotować np. małe, ryżowe roladki – starsze liście nadają się do gotowania.

Kwiaty :
W lecie Shiso zaczyna kwitnienie – kwiaty mają delikatny posmak i również są jadalne. 
Używa się ich jako dodatku do sałatek, można dorzucić do stir-fry , dodać do ryb..

Nasiona:
Nasiona można zbierać od późnego lata do wczesnej jesieni – mają aromatyczny, raczej słodkawy zapach – podobno w niektórych rejonach Japonii Shiso jest uprawiane właśnie ze względu na nasiona.  
Nasiona można dodać do potraw albo wytłoczyć z nich olej, który jest podobny do oleju lnianego. 
Olej z Shiso ma szerokie zastosowanie: jest używany zarówno w kuchni jak i w medycynie – ceni się go głównie ze względu na jego antysceptyczne właściwości i dużą zawartość kwasów tłuszczowych OMEGA-3. 
Używa się go też do celów kosmetycznych oraz przemysłowych (według Wikipedii w lakiernictwie).
https://klaudynahebda.pl/shiso-japonskie-ziola/
https://www.youtube.com/watch?v=rw5773K5WWI

[attachment=59331]
Perilla Frutescens Nankinensis
Kiedy Shiso o czerwonych liściach zostało wprowadzone na Zachód w latach pięćdziesiątych XIX wieku, nadano mu naukową nazwę Perilla Nankinensis , na cześć miasta Nanking
Ta nazwa jest obecnie mniej popularna niż Perilla Frutescens 

Perilla to piękna roślina zarówno jako roślina ozdobna, jak i jadalna. 
Ozdobnie jest uprawiana ze względu na ciekawe liście, które są pomarszczone i głęboko żyłkowane, co wyróżnia je, jeśli są używane w klombach. 
Ponieważ może osiągnąć 4 stopy wysokości, stanowi dobrą roślinę na tylnej granicy. 
Jest bardzo aromatyczny, a najdelikatniejszy dotyk wywoła zapach, więc nie sadzić go zbyt blisko tarasu, chyba że kochasz ten zapach. 
To twarda roślina, bardzo dobrze radzi sobie w gorących, nasłonecznionych miejscach, ale może również dobrze rosnąć w cieniu. 
Po założeniu wymaga bardzo niewielkiej konserwacji, a jako roślina ozdobna jest dość odporna na suszę. 
Jeśli chcesz zebrać liście, potrzebujesz więcej wody.
Dzikie zwierzęta tego nie jedzą. 
Unikają go jelenie i króliki. 
Ponieważ wymaga krótkich dni do kwitnienia, kwitnie późną jesienią, kiedy większość innych roślin przestała kwitnąć. 
To sprawia, że idealnie nadaje się do ogrodów, które zachęcają dziką przyrodę, ponieważ jest źródłem nektaru, gdy niewiele innego jest dostępne. 
Pszczoły miodne, rodzime pszczoły i motyle gromadzą się w kwiatach.
Istnieją dwa główne rodzaje czerwony i zielony. 
Każdy ma swój szczególny aromat i smak, ale podstawowy wygląd jest w większości taki sam.

Opis Pachnotki Czerwonej-Perilla Frutescens Nankinensis) .
Perilla jest odporna na strefę 8 (niektórzy twierdzą, że 10). 
W tych strefach i wyżej może być uprawiana jako roślina wieloletnia. 
W strefach powyżej 8 jest uprawiana jako roślina jednoroczna. 
Pachnotka Czerwona to bardzo atrakcyjna roślina o ciemnoczerwonych liściach, które miejscami mogą być szkarłatne o długości do czterech cali. 
Liście mają mocno ząbkowane, faliste brzegi, są głęboko żyłkowane i pomarszczone, co nadaje im ciekawą teksturę. Roślina rozwija kilka wysokich krzaczastych łodyg z bujnym wzrostem liści, które mogą osiągnąć 3 stopy wysokości, więcej, jeśli warunki są naprawdę sprzyjające. 
Późnym latem na końcach gałęzi wyrastają wysokie kwiatostany. 
Mogą mieć ponad stopę długości i są pokryte małymi, prawie cylindrycznymi kwiatami, które są białe do różowawych lub nakrapiane różem. Nie są zbyt efektowne, ale kochają je motyle i rodzime pszczoły.
Pachnotka Czerwona ma znacznie łagodniejszy smak i aromat niż odmiana zielona. 
Jest o wiele bardziej łagodny, a całe liście można zazwyczaj spożywać bez przytłaczania ust. 
Smak jest bardziej bazyliowy z odrobiną cynamonu i bez goździków. (według miejscowego szefa kuchni, który żuł nasze liście). 
Niektórzy twierdzą, że czerwona odmiana jest gorzka. 
U nas tego nie znaleźliśmy. 
Wielu, którzy go próbowali, woli go od zielonej odmiany, która może być przytłaczająca na podniebieniu.

Rośliny podobne do Pachnotki
Perilla wygląda raczej jak przerośnięta pokrzywa
 Należy do rodziny miętowatych – podobnie jak pozostałe – więc wygląd jest zrozumiały. 
Niektóre z jego nazw zwyczajowych odzwierciedlają to podobieństwo, jednak nie jest to mięta, pokrzywa czy pokrzywa.

Lokalizacja i pielęgnacja pachnotki.
Zarówno zielona, jak i czerwona pachnotka są dość wytrzymałymi roślinami. 
Mogą przetrwać w jasnym, gorącym słońcu, ale całkiem dobrze radzą sobie również w półcieniu. 
Będą rosnąć w prawie każdym rodzaju gleby, która jest dobrze osuszona. 
Nie radzi sobie dobrze na ciężkich glebach gliniastych lub podmokłych. 
Nie trzeba nawozić, ale dodać trochę materii organicznej do gleby przed sadzeniem i to powinno wystarczyć. 
Po zakorzenieniu roślina jest dość odporna na suszę i może obejść się przez jakiś czas bez wody. 
Jeśli jednak produkcja liści jest wymagana do produkcji żywności, potrzebna jest trochę wody: idealny jest wąż zanurzeniowy u podstawy roślin. 
Dla obfitego wzrostu liści najlepsza jest codzienna porcja wody; do użytku ozdobnego dwa razy w tygodniu powinno wystarczyć, chyba że pada bardzo mało.

Jeśli pożądane są krzaczaste rośliny, uszczypnij wierzchołki, aby zachęcić do rozgałęzienia. 
Kwiaty można uszczypnąć, jeśli pożądana jest produkcja liści. 
Jeśli pozwolisz na kwitnienie, po zakończeniu przycinaj łodygi kwiatowe, aby zapobiec samosiewowi. 
Roślina wyda obficie nasiona, jeśli zostanie to dozwolone.
Roślina wymaga krótkich dni do kwitnienia, więc kwitnie pod koniec roku, kiedy wiele innych roślin przestało kwitnąć. Jest to idealne rozwiązanie dla wielu owadów, a zwłaszcza pszczół miodnych, które kochają tę roślinę.

Uprawa Pachnotki z nasion.
Może być wysiewany bezpośrednio do gruntu lub uruchamiany w pomieszczeniu w celu wcześniejszej produkcji. 
Nasiona najlepiej kiełkują w temperaturze około 20 C (68 F).
Siew na zewnątrz . 
Przygotuj powierzchnię do wysiania nasion. 
W razie potrzeby można je bardzo lekko przykryć. 
Aby uzyskać informacje na temat uprawy z niewielką liczbą chwastów, patrz przygotowanie rabaty ziołowej .
Rozpoczęcie w pomieszczeniu. 
Nasiona są dość duże, dlatego zaleca się wysiewanie w pojedynczych doniczkach lub komórkach. 
Siej powierzchniowo lub tylko lekko przykryj nasiona. 
Zobacz ogólne instrukcje dotyczące uprawy, aby uzyskać bardziej szczegółowe informacje.

Zbiór Pachnotki-Perilla Frutescens Nankinensis) .
Liście można zbierać, gdy rośliny osiągną wysokość stopy. 
Uszczypnij wierzchołki rośliny, aby zachęcić roślinę do wyrośnięcia. 
To daje więcej liści. 
Młode liście mają zwykle mniej ostry smak, podczas gdy starsze liście mają więcej smaku. 
Całe gałęzie można usunąć, jeśli potrzeba więcej liści.
Jeśli suszysz do późniejszego wykorzystania, weź całe gałęzie liści tuż przed kwitnieniem, kiedy smak jest u szczytu. Pokrój całe łodygi, pęczek i powieś do góry nogami w ciepłym, suchym, ciemnym miejscu, aż wyschną. 
Następnie obierz liście z łodyg i przechowuj w szczelnych pojemnikach w chłodnym ciemnym miejscu, aby jak najdłużej zachowały swój smak.
Jeśli zbierasz nasiona, użyj dużego pojemnika, aby zebrać całe gałęzie za jednym razem.

Jadalne zastosowania Pachnotki-Perilla Frutescens Nankinensis
Roślina ta jest niezwykle popularna w kuchni japońskiej i koreańskiej, gdzie świeże lub marynowane liście są używane do przyprawiania ryżu, ryb, zup i warzyw jako dodatek i jako zawijany onigiri. 
Posiekane są używane do frytek, tempury, tofu, do zimnych makaronów i sałatek. 
Jest używany przez wielu Japończyków podczas przygotowywania dań zachodnich jako substytut słodkiej Bazylii.
Sadzonki dodaje się do sałatek, starsze liście są używane jako dodatek lub przyprawa w wielu potrawach. 
Starsze liście są również solone i używane jako przyprawa do tofu i jako dodatek do tempury; jest też niezłym pesto. 
Są jednym ze składników mieszanki „Shichimi” lub „siedem przypraw”. 
Liście fioletowo-czerwonych odmian są używane do barwienia owoców konserwowanych, zwłaszcza marynowanych śliwek. 
Nasiona są konserwowane w soli lub są używane jako przyprawa do marynat, tempura, miso i rozgniecione i dodane do musztardy. 
Najwyraźniej preferowane są do tego nasiona odmiany czerwonej.
Olejki eteryczne ekstrahowane z rośliny są również stosowane jako aromat spożywczy w cukierkach i sosach.

Lecznicze zastosowanie Pachnotki-Perilla Frutescens Nankinensis
Praktycznie cała roślina jest wykorzystywana w medycynie orientalnej. 
Jest uważany za zioło rozgrzewające i ma wiele różnych właściwości. 
Liście stosuje się przy przeziębieniach, dusznościach w klatce piersiowej, wymiotach, bólach brzucha, infekcjach płuc, zapobieganiu grypie i wielu innych. 
Sok z liści stosuje się na skaleczenia i rany. 
Nasiona stosuje się wewnętrznie w leczeniu astmy, przeziębień i dreszczy, nudności, bólów brzucha, zatruć pokarmowych i reakcji alergicznych (zwłaszcza na owoce morza), zapalenia oskrzeli i zaparć.
Zmiażdżone liście wcierane w skórę służą jako środek odstraszający owady; podobno jest szczególnie skuteczny przeciwko kleszczom
Olej Perilla jest uzyskiwany przez tłoczenie nasion Pachnotki, które zawierają od 35 do 45 procent oleju. 
Jest najczęściej stosowany w Azji, gdzie jest bardziej ceniony ze względu na swoje właściwości lecznicze
https://www.floralencounters.com/Seeds/s...uctid=1030
http://ogrodwgumowie.pl/produkt/pachnotk...-sadzonka/