[
attachment=12069]
[
attachment=12070]
Pieprzyca (Lepidium L.)
Rodzaj roślin z rodziny kapustowatych, liczy około 120 gatunków.
Synonimy...Hymenophysa C. A. Mey., Lepicochlea Rojas Acosta, Nasturtiastrum (Gren. & Godr.)
Gillet & Magne, Neolepia W. A. Weber, Papuzilla Ridl., Physolepidion Schrenk, Semetum Raf., Sprengeria Greene
Przedstawiciele występują przeważnie w umiarkowanych i ciepłych strefach obydwu półkul.
Gatunkiem typowym jest Lepidium latifolium L.
Gatunki flory Polski
• pieprzyca gęstokwiatowa (Lepidium densiflorum Schrad.) – antropofit zadomowiony
• pieprzyca gruzowa (Lepidium ruderale L.) – antropofit zadomowiony
• pieprzyca polna (Lepidium campestre (L.) R. Br.) – antropofit zadomowiony
• pieprzyca przerosłolistna (Lepidium perfoliatum L.) – efemerofit
• pieprzyca różnolistna (Lepidium heterophyllum Benth.) – efemerofit
• pieprzyca szerokolistna (Lepidium latifolium L.) – efemerofit
• pieprzyca wirgińska (Lepidium virginicum L.) – antropofit zadomowiony
Gatunki uprawiane
• pieprzyca owłosiona (Lepidium hirtum (L.) Sm.)
• pieprzyca siewna (Lepidium sativum L.)
• pieprzyca trawolistna (Lepidium graminifolium L.)
żródło
[
attachment=12028][
attachment=12027]
[
attachment=12030][
attachment=12025]
[
attachment=12026][
attachment=12029]
[
attachment=12031]
Pieprzyca polna (Lepidium campestre (L.) W. T. Aiton)
Rodzimy obszar występowania to duża część Europy oraz Kaukaz i Turcja
Rozprzestrzenił się także w pozostałych rejonach Europy, w Afryce Północnej, Ameryce Północnej i niektórych rejonach Ameryki Południowej
We florze Polski jest archeofitem, występuje niezbyt pospolicie
Roślina jednoroczna.
Zasiedla pola, wzruszone gleby i pobocza dróg, rozpowszechniony chwast terenów uprawnych.
Najlepiej widoczny, gdy pojawiają się owoce tworzące długie kolumny łuszczynek nasiennych.
źródło
źrodło
[
attachment=12039][
attachment=12040]
[
attachment=12041][
attachment=12042][
attachment=12043]
Pierzyca gruzowa (Lepidium ruderale L.)
Pochodzi z Azji i Europy, rozprzestrzenił się także w Ameryce Północnej
W Polsce jest dość pospolity na całym niżu i w niższych położeniach górskich.
Roślina jednoroczna, czasami dwuletnia, hemikryptofit.
Kwitnie od maja do września.
Pieprzyca gruzowa odznacza się nieprzyjemną wonią.
Siedliska ruderalne: rumowiska, nasypy kolejowe, śmietniska.
Roślina ruderalna.
Po dojrzeniu nasion łodyga przy ziemi gnije i unoszona wiatrem toczy się po ziemi, czepia się innych łodyg i tworzy kłębek nieraz dość znacznej wielkości.
Wstrząsy przy toczeniu powodują wysypywanie się nasion.
W ten sposób rozprzestrzenia się wiele roślin na stepach.
Nazywamy je biegaczami stepowymi.
Pieprzyca gruzowa jest rośliną wschodniośródziemnornorską.
Rozprzestrzenia się zwłaszcza wzdłuż szlaków kolejowych.
Zastosowanie...
Napar z ziela ma zastosowanie w przeziębieniach.
Suszone ziele służy do tępienia insektów (pchły, pluskwy)
źródło
[
attachment=12091][
attachment=12094]
[
attachment=12092][
attachment=12093]
[
attachment=12096]
[
attachment=12097]
[
attachment=12098]
Pieprzyca siewna (Lepidium sativum L.)
– gatunek rośliny jednorocznej z rodziny kapustowatych (Brassicaceae).
Pochodzi z południowo-zachodniej Azji, Pakistanu, Etiopii i Egiptu.
Uprawiana i dziczejąca z upraw na całym świecie.
Roślina znana jest w Polsce też pod zwyczajową nazwą "rzeżucha", "rzeżucha siewna" lub "rzeżucha ogrodowa", co jest o tyle mylące, że nazwa rzeżucha odnosi się do odrębnego rodzaju roślin.
Uprawiana od najdawniejszych czasów jako warzywo.
Spożywana najczęściej w stanie pełnego rozwoju liścieni.
Używana do przyprawiania zup, sosów, surówek, sałatek i serów.
Powszechnie uprawiana przed Wielkanocą jako tradycyjna ozdoba oraz bogate źródło witamin.
Roślina zawiera witaminę C, B1, K.
Nasiona zawierają 22-23% oleju, pozyskiwanego kiedyś do celów spożywczych i technicznych.
źródło
źródło
źródło
źródło
[attachment=12132][attachment=12133]
[attachment=12134]
[attachment=12135]
[attachment=12136]
Lepidium didymum
Jednoroczne lub dwuletnie zioło z trawiastymi lub rosnącymi i nagimi zielonymi pędami, o długości do 40 centymetrów (16 cali)
Został po raz pierwszy opisany i opublikowany przez szwedzkiego botanika
Carla Linnaeusa w "Mant. Pl. " (Mantissa Plantarum) na stronie 92 w 1767 roku.
Didymum dotyczy łacińskiego terminu „podwójne” lub „w parach”, z odniesieniem do kapsułki nasion.
Lepidium didymum ma niepewne pochodzenie, ale często cytowane jest jako rodzime dla Ameryki
Południowej, głównie
Argentyna ,
Boliwia ,
Brazylia ,
Chile ,
Paragwaj ,
Peru ,
Urugwaj i
Wenezuela .
Ma naturalizację na całym świecie, od Afryki, Europy, Azji, Australii, Ameryki Północnej i Ameryki Południowej
W Wielkiej Brytanii zapisano go w naturalnym środowisku w 1778 r. głównie w Anglii i na południu Irlandii, rosnące na ziemi uprawnej i odpadach, w ogrodach i na trawnikach, przy ścieżkach i poboczach dróg.
źródło
źródło
źródło