Re: Magiczne drzewa... -
Krystyna - 03-02-2016
Dębowe liście
O, nie myśl o wawrzynach,
Kiedy siedzisz pod dębem,
Który liści obrębem
Niebo w gwiazdy wyrzyna.
Powiało, zaszumiało! -
Dąb gada uroczyście
I z wyraźną pochwałą
Zniża ku tobie liście...
Ten druido-sportowy
Wieniec Nurmich i Normy,
To za czyn twój duchowy,
Za twoje piękne formy.
Ludzie - sąd to szaleńczy!
Błędnie waży, źle mierzy -
Ale dąb cię uwieńczył -
A jemu możesz wierzyć...
Pawlikowska-Jasnorzewska Maria
Re: Magiczne drzewa... -
Krystyna - 03-02-2016
Drzewo kwitnące
Złamana gałąź śliwy
u samego czarnego ramienia
jest jak poemat żywy
O bezowocnych marzeniach.
I jam drzewo, które życie więzi,
i w rękach się waszych szamocę -
nie łamcie moich gałęzi:
wszystko to są owoce.
Dajcie mi pachnąć bez słowa
- owoc mój słodki jest, wiecie?
Będziecie kiedyś żałować,
żeście zatruli mój kwiecień...
Pawlikowska-Jasnorzewska Maria
Re: Magiczne drzewa... -
Krystyna - 08-02-2016
Drzewa!
Czy byłyście strzałami,
które z błękitu spadły?
Jacy groźni wojownicy was zrzucili?
A może gwiazdy?
Wasza muzyka płynie z duszy ptaków,
z oczu Boga,
z uczuć doskonałych wreszcie.
Drzewa!
Czy wasze prostackie korzenie
rozpoznają w ziemi moje serce?
Federico García Lorca*
z tomu "Książka wierszy", 1921
tłum. Zofia Szleyen
Re: Magiczne drzewa... -
Krystyna - 25-04-2016
Ciemny, pachnący las
Ciemny, pachnący, wielki las!
Ile tu kwiatów, ziół i traw!
Jak złotem ku mnie błyszczy mech!
Ile tu duchów lata w krąg!
Jak błyszczą skrzydła pośród drzew!
O Boże! Cóż za cud i czar!
Sto dębów z wiatrem szumi wraz!
Sto dębów mgłę przerzyna wpław,
złotą, słoneczną, letnią mgłę,
i wonny, świeży wiatru dech
złotych rozwiesił arfę wstąg...
Idzie! o! idzie z ziemi zew,
z pachnącej ziemi, z wonnych par,
idzie i woła, gra i grzmi!
To idziesz ty, to idziesz ty,
o Bóstwo święte, święta Moc!
Matko i dziecko duszy mej!.-
O wonny, święty, wielki las!
O blask, co zdołał ciemność zmóc!
O deszczu światła! lej się! lej!
O święto leśne! Lata czas!,..
Kazimierz Przerwa-Tetmajer
Re: Magiczne drzewa... -
Krystyna - 25-04-2016
LIMBA
Samotna limba szumi
na zboczu stromem,
U stóp jej czarna przepaść
zasłana złomem.
Wkoło się piętrzy granit
zimny, ponury,
ponad nią wicher ciemne
przegania chmury.
W krąg otoczona taką
pustką okrutną,
samotna limba szumi
bezdennie smutno...
Kazimierz Przerwa-Tetmajer
https://www.vse-strani-mira.ru/nature-of-countries-of-world/nature-poland.html
RE: Magiczne drzewa... -
Krystyna - 12-09-2021
Tree Spirit" by Amanda Ryan
Zwyczaj „pukania w drewno” wywodzi się z przekonania, że w każdym drzewie żyje duch znany jako hamadriada (w starożytnej mitologii greckiej te driady, które zginęły wraz z drzewem) lub driada.
Starożytni kapłani pukali w drewno, aby natychmiast wezwać tego ducha, aby pomógł im odeprzeć zło lub spełnić pragnienia.
Dlatego następnym razem, gdy pukasz w drewno, pamiętaj, że w rzeczywistości wzywasz Ducha Drewna;