Łopian - Wersja do druku

Łopian - Wersja do druku

+- Forum Ezoteryczne Dobry Tarot (https://dobrytarot.pl)
+-- Dział: Dary Ziemi (https://dobrytarot.pl/forumdisplay.php?fid=299)
+--- Dział: Zioła, kwiaty i inne rośliny zielne (https://dobrytarot.pl/forumdisplay.php?fid=64)
+--- Wątek: Łopian (/showthread.php?tid=1113)

Łopian - Krystyna - 05-11-2011

Arctium-Łopian
Rodzaj roślin należący do rodziny astrowatych.
Łopian z greckiego = niedźwiedź, roślina włochata jak niedźwiedź.
Większy, nazwa stosowana przez Wergiliusza od słowa lapp = co oznacza rękę i z greckiego = chwytać, złapać, aluzja do owoców, które łatwo przyczepiają się do runa leśnego, sierści i ubrań ludzi.
Liczy 10 gatunków.
Występuje w stanie dzikim w umiarkowanych strefach Europy i Azji.
W Polsce występują na stanowiskach naturalnych 4 gatunki.
Gatunkiem typowym jest Arctium Lappa

W Polsce występują na stanowiskach naturalnych cztery gatunki[8]:

Arctium Nemorosum-Łopian Gajowy
Arctium Minus-Łopian Mniejszy
Arctium Tomentosum-Łopian Pajęczynowaty
Arctium Lappa-Łopian Większy

Zaakceptowane gatunki
Arctium Atlantumum
Arctium Debrayi
Arctium Lappa
Arctium Leiobardanum
Arctium Minus
Arctium Nemorosum
Arctium Neumani
Arctium nothum
Arctium Palladini
Arctium palladinii
Arctium Platylepis
Arctium Pseudarctium
Arctium Sardaimionense
Arctium Scanicum
Arctium Tomentosum

Niektóre hybrydy
Arctium ×Ambiguum
Arctium ×Batavum
Arctium ×Bretonii
Arctium ×Debrayi
Arctium ×Leiobardanum
Arctium ×Mixtum
Arctium ×Neumannii
Arctium ×Nothum
Arctium ×Scanicum
źródło
ciekawe informacje na temat "Łopian "w malarstwie

Re: Łopian - Krystyna - 05-11-2011

Arctium Tomentosum-Łopian Pajęczynowaty
Łopian Pajęczynowaty jest byliną rosnącą 50-120 cm wysokości.
Łodyga wyprostowana, gałęzista, pod koszyczkami gruczołowato omszona.
Liście na ogonkach; dolne bardzo duże, okrągławo-sercowate; pozostałe mniejsze, okrągławo-jajowate
Kwiatostan baldachogroniasty, utworzony z koszyczków;
Kwiaty purpurowe, obupłciowe, rurkowate, kwitną od lipca do sierpnia.
Występuje w całym kraju na przydrożach, rumowiskach, przychaciach i nad brzegami wód.
źródło
źródło

Re: Łopian - Krystyna - 05-11-2011

Arctium Minus-Łopian Mniejszy
Występowanie : Europa, część Azji, Kaukaz, zawleczony na inne kontynenty.
W Polsce na całym obszarze, w górach rzadziej, w niższych położeniach.
Rośnie na przydrożach, nieużytkach, wysypiskach, ugorach, miedzach.

Wysokość: 60 - 120 cm
Kolor kwiatów: purpurowy
Trwałość: roślina dwuletnia
Okres kwitnienia: VII - IX
Roślina w pierwszym roku wytwarza gruby, palowy korzeń i rozetę dużych, długoogonkowych liści.
Kształt blaszki liściowej jest szerokojajowaty z sercowatą nasadą.
Spodnia strona liści jest gęsto pokryta szarymi włoskami.
W drugim roku roślina wytwarza wzniesioną, rozgałęzioną łodygę.
W okresie kwitnienia na szczytach rozgałęzień łodygi pojawiają się koszyczkowate kwiatostany zebrane w grona.
Koszyczki zawierają tylko kwiaty rurkowe, purpurowej barwy i osiągają średnicę 1,5 - 2,5 cm.
Listki okrywy koszyczka zakończone są haczykowatymi zadziorami.
Po dojrzeniu nasion całe koszyczki łatwo oddzielają się od łodygi przyczepiając się do ubrań przechodzących ludzi lub sierści zwierząt.
Owocem jest niełupka o długości 5 - 6 mm.
Roślina spotykana na terenach ruderalnych, przy drogach, na żwirowiskach.

Surowcem leczniczym jest korzeń Łopianu-Bardanae Radix
Zbiór korzeni przeprowadza się jesienią z roślin jednorocznych (nie wytwarzających jeszcze pędów kwiatowych) lub wczesną wiosną z roślin dwuletnich.
Zebrany surowiec poddaje się suszeniu w warunkach naturalnych lub w suszarniach ogrzewanych w temperaturze do 35oC.
Po wysuszeniu surowiec ma barwę szarobrunatną a na przełomie szarobiałą.

Inne zastosowanie...
W przemyśle kosmetycznym używa się wyciągów i soku z Korzeni Łopianu jako składnika szamponów i środków do pielęgnacji włosów i skóry.
Młode nadziemne części pędów oraz korzenie są jadalne jako warzywa.
Wytwarzany z nasion olej tłusty znajduje zastosowanie przy produkcji mydła.
Łodygi dostarczają grubego włókna, a odpady znajdują zastosowanie w przemyśle papierniczym
źródło
źródło

Re: Łopian - Krystyna - 05-11-2011

Arctium Nemorosum-Łopian Gajowy
Wieloletnia roślina zielna dorastająca do 2 metrów wysokości.
Gałązki wydłużone, na końcach łukowate zwieszone.
Liście dolne, duże, 50 do 70 cm, szeroko-jajowate, dłuższe niż szersze, u nasady sercowate.
Liście spodem prawie nagie.
Ogonki liściowe dęte.
Kwiaty zebrane w kwiatostan przypominający grono.
Koszyczki kuliste, szerokości 2-2,5 cm, słabo pajęczynowato osnute, prawie nagie.
Łuski okrywy na szczycie haczykowate, wewnętrzne zwykle purpurowe.
Kwiaty długością równe okrywie.
Owoc - niełupka, do 1 cm długości.

Łopian Gajowy kwitnie od lipca do sierpnia.
Zapylany przez pszczoły oraz motyle dzienne i nocne.
Koszyczki w czasie owocowania to tak zwane "rzepy", z łatwością "roznoszone" i rozsiewane są przez ludzi i zwierzęta.

Rośnie w żyznych lasach liściastych - lasy łęgowe, grądy w dolinach rzecznych i na ich obrzeżach.
Należy do gatunków charakterystycznych dla lasów łęgowych (w tym także łęgopodobnych lasów zboczowych) i zbiorowisk porębowych.
Występuje w miejscach półcienistych, na siedliskach świeżych do wilgotnych, na glebach gliniastych,
żyznych, bogatych w azot (nitrofilnych) i węglan wapnia.
Roślina o zasięgu europejskim.
Granica południowa zasięg przebiega przez centralną część Włoch i Pireneje.
Granica północna przebiega przez francuski Masyw Centralny, Irlandię, Wielką Brytanię i południową Szwecję.
Wschodnia granica zasięgu przebiega przez Polskę i Rumunię.
W Polsce występuje rzadko, w zachodniej i południowo-zachodniej części kraju.
Uwagi:
Łopian Gajowy-Arctium Nemorosum jest łatwy do pomylenia z pospolitym w lasach nad brzegami wód Łopianem Mniejszym (Arctium Minus).
Główne cechy wyróżniające Łopian Gajowy to: łukowato zwieszone gałązki oraz koszyczki kwiatowe nagie lub prawie nagie.
źródło

Re: Łopian - Krystyna - 06-07-2013

Arctium xAmbiguum
Hybrid
źródło

RE: Łopian - Krystyna - 18-08-2018

Arctium Lappa-Łopian Większy
Inne (ludowe) nazwy: łopuch, głowacz, kostropień, topień, dziady.
Występuje w Europie, na Syberii, w Himalajach, Chinach, Japonii, Azji Mniejszej, na Kaukazie, a jako gatunek zawleczony również w Ameryce Północnej i Południowej.
Jest pospolity na terenie całej Polski.
Status gatunku we florze Polski: gatunek rodzimy.

Duża roślina zielna, szeroko się rozrastająca.
W pierwszym roku wegetacji tworzy różyczkę liściową dużych liści, dopiero w drugim roku z korzenia wyrasta łodyga kwiatowa.
Kwiaty fioletowo-różowej barwy.
Roślina dwuletnia, hemikryptofit.
Jest pospolity na całym niżu Polski, w górach jest nieco rzadszy i spotkać go można tylko w niższych partiach gór.
Rośnie na dobrych glebach, przy drogach, na przychaciach, w zaroślach nadrzecznych.
Roślina ruderalna.
Przedprątne kwiaty kwitną w miesiącach VII – VIII, zapylane są przez owady.
Owoce rozsiewane są głównie przez zwierzęta (zoochoria), do sierści których koszyczki kwiatowe przyczepiają się haczykowatymi łuskami okrywy koszyczka
Tworzy mieszańce z gatunkami: Łopian Gajowy-Arctium Nemorosum, Łopian Mniejszy-Arctium Minus i Łopian Pajęczynowaty-Arctium Tomentosum
Zastosowanie
Roślina lecznicza
Surowiec zielarski: Wykorzystuje się głównie korzenie-Radix Bardanae
Wytwarza się z niego olej z Łopianu
Korzeń Łopianu, łodygi i ogonki liściowe są jadalne (na surowo).
Można je też kisić,
Indianie Irokezi suszyli korzenie łopianu przy ogniu i gromadzili na zimę. Jedli je po dłuższym moczeniu w wodzie,
W Japonii, Chinach i na Jawie uprawia się go jako warzywo.
W Wielkiej Brytanii z korzenia Łopianu w połączeniu z korzeniem Mniszka Lekarskiego produkuje się orzeźwiający napój sprzedawany w podobnej formie jak inne napoje gazowane np. coca-cola.
Funkcjonuje on pod nazwą Dandelion and Burdock
źródło
źródło
źródło

RE: Łopian - Krystyna - 19-08-2018

Łopian Większy
Spotykany już w epoce brązu – od starożytności uważany był za roślinę leczniczą.
Wspominają o nim Dioskorides, Pliniusz i Galen, a w średniowieczu święta Hildegarda, która bardzo ceniła jego wielostronne działanie.
Syreniusz poleca Lopian jako doskonałe lekarstwo na złamania i zwichnięcia, bo „tłuczony korzeń przykładając, ból uśmierza”.
Radzi również „na ugryzienie psa wściekłego korzeń Lopianu w soli utarty wcierać, a opalony od ognia lub słońca liść utarty z białkiem przykładać”.
W medycynie ludowej używane były wszystkie części rośliny – zarówno korzeń, jak i ziele, nasiona oraz liście.
Uchodził za lek wspaniale czyszczący krew, moczopędny i żółciopędny, stosowano go przeciw reumatyzmowi i podagrze, a także przy wyrzutach skórnych, owrzodzeniach, czyraczności, syfilisie (wyleczył ponoć z tej niemiłej przypadłości angielskiego króla Henryka VIII, władcę wielce kochliwego), skrofułach, nawet przy zakażeniach oraz ukąszeniach owadów, a także jadowitych żmij, przy hemoroidach, zatruciach preparatami rtęciowymi i bólach zębów.
Tradycyjnie był stosowany jako środek obniżający poziom cukru we krwi u chorych na cukrzycę.
Z korzeni Łopianu i łoju wołowego sporządzano gojące maści.
wykorzystywano jako środek moczopędny i rozwalniający.

Właściwości lecznicze
Dziś surowcem leczniczym jest głównie korzeń Łopianu, rzadziej nasiona.
Naukowcy odkryli w korzonkach wielocukry (inulinę), olejek eteryczny, śluzy, fitosterole, kwasy organiczne, sole mineralne (siarczki i fosforany), białka, gorycze, garbniki, żywice i witaminę C oraz cenne minerały – cynk, miedź, kobalt, mangan i żelazo.
Korzeń Łopianu ma działanie żółciopędne, napotne, bakteriobójcze, przeciwgrzybiczne (pomaga zwalczać infekcje typu drożdżakowego), przeciwzapalne, przeciwcukrzycowe, przeciwreumatyczne i gojące.
W warunkach domowych najczęściej stosuje się odwar z korzenia lub sok ze świeżej rośliny – wewnętrznie przy kłopotach z przemianą materii, dla zwiększania wydzielania soków trawiennych i śluzu, dla pobudzania wydzielania potu, przy chronicznych zaparciach oraz przy przewlekłych chorobach skóry i reumatyzmie.
Przywraca prawidłową florę bakteryjną w jelitach po kuracji antybiotykowej.
Stosowany zewnętrznie, w kąpielach, okładach lub mazidłach, leczy wiele chorób skóry: łojotok, trądzik młodzieńczy (poprawia czynność gruczołów łojowych), egzemy, wysypki, czyraki, rany, oparzenia i łuszczycę.
W takich przypadkach pomagają również łopianowe nastoje i maści.
Przydaje się również do pielęgnacji włosów przetłuszczających się i normalnych – wzmacnia je i nadaje piękny połysk, a także zwalcza łupież.
W niektórych krajach młode korzenie używane są jako jarzyna, a także jako zastępstwo ziemniaków w zupach.
Autor: Kasia Bury
http://www.naturaity.pl/artykul/670,lopian-wiekszy-arctium-lappa.html#ad-image-1

RE: Łopian - Krystyna - 19-08-2018

Arctium Lappa-Łopian Większy
Łopień, Łopuch, Łopustka, Głowacz, Kostropacz, Kobierz i najpopularniejsze chyba - Rzep - to regionalne nazwy Łopianu większego, zwanego też Lekarskim, będącego jednym z najtańszych naturalnych leków na świecie.
Od wieków powszechnie wierzono w jego cudowne właściwości.
Jedna ze starych legend mówiła, że gdy ścięto głowę Janowi Chrzcicielowi, wrzucono ją w liście Łopianu, a głowa zrosła się z ciałem.
Stąd też pewnie powstał zwyczaj ozdabiania domów liśćmi Łopianu w wigilię św. Jana, które później namoczone w wodzie lub w wódce przykładano do bolącej głowy.

Łopian obecny w medycynie ludowej od wieków, powszechnie używany za jedno z najważniejszych ziół oczyszczających krew, należy w Polsce do najpopularniejszych niezwykle uciążliwych chwastów - rośnie w zasadzie wszędzie.
Części jadalne to korzeń, młode liście i pędy.
Brunatny, mocny, mięsisty palowy korzeń Łopianu o białym miąższu może osiągać długość do 50 cm i najlepiej wykopywać go z młodych roślin, wiosną przed kwitnieniem lub jesienią.
Stare korzenie są zdrewniałe a często spróchniałe.

W wielu krajach świeże korzenie Łopianu zwane po japońsku „gobo” można kupić w sklepach z azjatycką żywnością, w naszych sklepach jeszcze ich nie widziałam.
W lodówce, po wykopaniu, można je przetrzymywać ok. 3 tygodni.
Co z nim robić?
Należy wybierać korzenie młode długie, niezbyt grube, porządnie wyszorować - obieranie nie jest konieczne gdyż skórka też jest jadalna - pociąć na cienkie plasterki, zanurzyć w wodzie z odrobiną octu aby nie ściemniały.
Cieniutkie plasterki korzenia o smaku słodko-gorzkim, można dusić wraz z innymi jarzynami i gotować w zupie grochowej zamiast kartofli; stosować do dań krótko gotowanych lub duszonych .
W kuchni japońskiej powszechnie używa się korzeni i liści Łopianu jako warzywa, a w całej kuchni orientalnej często stosuje się marynowane korzenie Łopianu.
Młode liście można przyrządzać jak Szpinak, a młode obrane łodygi i pędy - jak Szparagi.
więcej tutaj...

Łopian jest do dzisiaj uprawiany w Japonii jako warzywo.
Jadalne są korzenie, młode liście i pączki.
Młode korzenie można spożywać na surowo, świeżo utarte lub suszone, starsze muszą być gotowane, smażone lub marynowane.
Można z nich robić placki lub używać do zupy zamiast ziemniaków.
Prażone i zmielone mogą służyć jako namiastka kawy.
Ponieważ Łopian jest rośliną dwuletnią (w pierwszym roku rosną tylko liście, w drugim łodyga z kwiatami) należy zbierać korzenie między jesienią pierwszego roku a wypuszczeniem łodygi kwiatowej na wiosnę drugiego roku.
Młode liście dodaje się do zup i sałatek (zawierają do 350 mg witaminy C w 100 g).
źródło

RE: Łopian - Krystyna - 19-08-2018

Indianie Równin wykorzystywali Łopian do celów ceremonialnych a Indianie Otto stosowali wywar z korzenia na zapalenie opłucnej.
Korzeń Łopianu był też składnikiem leków używanych przez Indian Meskwaki a podawanych kobietom w ciąży.
Indianie Chippewa używali korzenia do częściowego leczenia bólów żołądka i przypuszczalnie miał on też efekt wzmacniający.
Indianie Potawatomi robili z korzenia Łopianu herbatkę stosowaną głównie jako środek wzmacniający i oczyszczający krew.
Arctium Minus nazywany jest w języku angielskim Burdock.
Indianie Chippewa nazywali tę odmianę wi’sûgibûg’ (gorzki liść).
Indianie Chippewa Łopian Arctiumz minus wykorzystywali do leczenia przeziębienia.
W tym celu choremu podawali do wypicia napar robiony z garści liści zalanych kubkiem wrzącej wody.
Indianie Chippewa liśćmi Łopianu Arktium Minus nakrywali swe głowy.
Inne plemiona używali tego gatunku do leczenia opłucnej.
Indianie Cheyenne Północni wykorzystywali Łopian do celów leczniczych, użytkowych i jako pożywienie.
źródło

RE: Łopian - Krystyna - 20-08-2018

Olejek Łopianowy zawiera wiele witamin oraz naturalnych substancji aktywnych.
Dzięki nim znajduje zastosowanie nie tylko w medycynie, ale również w pielęgnacji.
Olejek z Łopianu wykorzystuje się głównie jako naturalny kosmetyk, wzmacniający i odżywiający włosy, a także stymulujący ich porost.
Olejek Łopianowy pozyskuje się z korzenia Łopianu Większego – rośliny, która powszechnie w Polsce uznawana jest za chwast.
Produkt uzyskuje się poprzez mieszanie ekstraktu z korzenia Łopianu z innym olejem roślinnym (najczęściej jest to olej słonecznikowy lub olej kukurydziany).
Podczas tego procesu olejek często wzbogacany jest dodatkowymi ziołami lub ekstraktami roślinnymi.
Do popularnych odmian Olejku Łopianowego należą między innymi:
Olejek Łopianowy z czerwoną Papryką,
Olejek Łopianowy ze Skrzypem Polnym
Olejek Łopianowy z Olejkiem Arganowym
Olejek najczęściej wykorzystywany jest do pielęgnacji włosów, łagodzenia podrażnień, infekcji i dolegliwości skórnych, takich jak egzema, grzybica czy łupież.
Olejek Łopianowy – właściwości
Korzeń Łopianu Większego to surowiec, który szeroko wykorzystywany jest w fitoterapii oraz w kosmetyce.
Uważany jest on za środek, który oczyszcza i odtruwa organizm z toksyn, poprawia przemianę materii i funkcjonowanie wątroby.
Ponadto korzeń Łopianu, dzięki zawartości wielu wartościowych składników, doceniany jest za swoje działanie bakteriostatyczne, przeciwzapalne i przeciwgrzybicze.
Wśród najważniejszych składników aktywnych, jakie obecne są w olejku z Łopianu, wymienia się:
Inulinę – roślinny polisacharyd, wyróżniający się silnymi właściwościami probiotycznymi.
Inulina wzmacnia naturalną florę bakteryjną skóry, a także chroni ją przed działaniem patogenów, nawilża i łagodzi podrażnienia.
Składnik ten często stosowany jest jako dodatek do naturalnych produktów do pielęgnacji włosów, którym nadaje blask, puszystość i sypkość.
Dodatkowo inulina wykazuje dużą skuteczność w leczeniu łupieżu oraz innych chorób skóry głowy, objawiających się swędzeniem, przesuszeniem czy podrażnieniem.
Siarkę – pierwiastek mineralny, który odgrywa bardzo ważną rolę w regeneracji naskórka, spowalnia procesy starzenia się skóry.
Siarka wykazuje się dużą skutecznością w leczeniu takich dolegliwości jak trądzik, atopowe zapalenie skóry, łuszczyca czy egzema.
Co więcej, siarka jest jednym z podstawowych budulców włosów, skóry oraz paznokci i w dużej mierze odpowiada za ich kondycję.
Stosowanie produktów bogatych w siarkę pozwala złagodzić objawy łupieżu, odżywić i wzmocnić włosy, a także ograniczyć przetłuszczanie.
Witaminę C – jest ona niezbędna do produkcji kolagenu, który pozwala zachować młody wygląd skóry i stanowi jeden z najważniejszych budulców włosów.
Witamina C odpowiada za optymalne odżywienie i stymulowanie cebulek włosowych do pracy.
Co więcej, poprawia strukturę włosów i uszczelnia ich warstwę ochronną, a tym samym zabezpiecza przed wpływem szkodliwych czynników zewnętrznych.
Dodatkowo w oleju Łopianowym można znaleźć fosfor, proteiny, olejki eteryczne, substancje garbnikowe.
Jak stosować olejek Łopianowy?
Efekty i sposoby wykorzystania
Olejek Łopianowy można stosować na wiele różnych sposobów.
Wybór odpowiedniej metody uzależniony jest od oczekiwanych rezultatów, a także stanu skóry lub włosów.
Oto kilka przykładów zastosowania olejku Łopianowego:
Zabieg wzmacniający cebulki włosowe – zapobiega on nadmiernemu wypadaniu włosów oraz stymuluje porost.
2-3 łyżki olejku łopianowego należy dokładnie wcierać w skórę głowy, wykonując przy tym intensywny masaż (należy uważać, aby nie uszkodzić skóry paznokciami), który powinien trwać co najmniej 5 minut.
Olejek pozostawić na skórze na 30 minut, a następnie zmyć przy pomocy ciepłej wody i delikatnego szamponu.
Zabieg zaleca się powtarzać 3-4 razy w tygodniu.
Zabieg regenerujący do włosów – na całej długości suchych włosów należy dokładnie rozprowadzić olejek łopianowy (ilość zależna jest od długości oraz gęstości włosów).
Następnie, włosy należy zabezpieczyć foliowym czepkiem i zawinąć w turban z ręcznika.
Olejek można pozostawić na włosach przez co najmniej 60 minut, jednak warto pamiętać, że najlepsze efekty przyniesie pozostawienie go na całą noc.
Olejek należy zmyć ciepłą wodą i delikatnym szamponem bez SLS.
Zabieg olejowania włosów można przeprowadzać 1-2 razy w tygodniu.
Nawilżanie i kojenie cery – kilka kropli olejku łopianowego należy wymieszać z niewielką ilością kwasu hialuronowego lub żelu aloesowego, a następnie delikatnie wklepać w skórę twarzy, szyi i dekoltu.
Olejek można także mieszać z wybranym kremem do twarzy, aby wzmocnić działanie kosmetyku.
Wzmocnienie paznokci – niewielką ilość olejku łopianowego należy wetrzeć w każdy z paznokci.
Zabieg wzmacnia kruche paznokcie i zapobiega ich rozdwajaniu.
Odżywienie brwi lub rzęs – czystą szczoteczkę należy zanurzyć w niewielkiej ilości olejku Łopianowego, a następnie przeczesać nią brwi lub rzęsy.
Zabieg ogranicza wypadanie włosów i stymuluje ich wzrost.
Aby dostrzec pierwsze efekty kuracji z wykorzystaniem olejku łopianowego, należy uzbroić się w cierpliwość – niezbędne będzie powtarzanie zabiegów przez minimum miesiąc.
Autor: Katarzyna Kowalczyk
źródło

RE: Herbata ziołowa - Krystyna - 24-03-2022

Herbata Ziołowa-Arctium Lappa-Łopian, Korzeń-
Herbatka z Korzenia Łopianu ma wiele korzyści zdrowotnych, do których zaliczyć można przede wszystkim odtruwanie organizmu, leczenie wątroby, zapobieganie przewlekłym chorobom, zmniejszenie stanów zapalnych, pobudzanie układu odpornościowego, leczenie infekcji dróg oddechowych i zaburzeń żołądkowych, poprawę zdrowia włosów i skóry oraz działanie przeciwnowotworowe.
Z kolei niektóre z działań ubocznych picia tej herbaty obejmują skurcze macicy, jak również reakcje alergiczne w postaci zapalenia skóry.
Toksyczność korzenia Łopianu może wystąpić po spożyciu w dużych dawkach i może obejmować zawroty głowy, ból głowy, suchość w ustach, nadmierne pocenie się, gorączkę i niewyraźną mowę.

Zastosowanie Herbaty z Łopianu w leczeniu chorób:
Ta popularna herbata ziołowa wykonywana jest przez namoczenie wysuszonych korzeni Łopianu.
Napój ten był używany przez setki, jeśli nie tysiące lat, w tradycyjnej medycynie w niektórych częściach Europy, Azji i Ameryce Północnej.
Jest również stosowany w wielu miejscach ze względu na lecznicze i odżywcze właściwości korzenia, liści, kwiatów i łodyg.
Korzeń Łopianu może być również gotowany i spożywany jako warzywo korzeniowe.
Większość korzyści z picia herbatki z korzeni Łopianu wynika ze znacznych ilości luteiny, kwercetyny i innych przeciwutleniaczy, jak również witaminy B6, kwasu foliowego, potasu, magnezu, manganu, fosforu, wapnia i żelaza.

Zastosowanie herbaty z Łopianu
Herbatka z Korzenia Łopianu jest szczególnie korzystna, jeśli chcesz leczyć wysokie ciśnienie krwi, przeziębienie i grypę, choroby wątroby, nowotwory, zapalenie stawów, dnę moczanową, bóle głowy, przewlekłe stany zapalne, wypadanie włosów, łupież, niestrawność, zapalenie oskrzeli, zaparcia, chorobę refluksową, gorączkę i obrzęki.
Niektóre inne korzyści oferowane przez herbatkę z łopianu są wymienione poniżej.

Działanie moczopędne:
Zgodnie z tradycją herbatka z korzenia Łopianu była powszechnie stosowana dla jej działania moczopędnego i napotnego.
Prowadzi to do oczyszczania krwi i detoksykacji organizmu.
Pocenie się i oddawanie moczu są zarówno sposobami na usuwanie nadmiaru toksyn, jak i soli oraz wody, a tym samym prowadzi do odciążenia wątroby, układu limfatycznego i nerek.

Wspomaganie zdrowia serca:
Wysoki poziom potasu występujący w herbacie z korzenia Łopianu oznacza, że ten ziołowy napój jest doskonały dla zdrowia serca, ponieważ może zmniejszyć obciążenie dla układu sercowo-naczyniowego przez obniżenie ciśnienia krwi. Potas reguluje nie tylko równowagę płynów w organizmie, ale również działa jako środek rozszerzający naczynia krwionośne, zapobiegając miażdżycy, zawałom serca i udarom mózgu.

Profilaktyka nowotworowa:
Kwasy fenolowe, kwercetyna i luteina, którą możemy znaleźć w herbacie z korzenia Łopianu, czyni ją silnym przeciwnowotworowym naparem, a wszystkie przeciwutleniacze mają właściwości anty-mutagenne i pomagają zwalczać wolne rodniki powodujące stres oksydacyjny w organizmie.
To właśnie wolne rodniki są często odpowiedzialne za mutacje komórek i wzrost nowotworów.

Wzmacnianie systemu odpornościowego:
Zawarty w herbacie z Łopianu wysoki poziom witaminy C przyczynia się do pobudzenia układu odpornościowego i produkcji białych krwinek, a także zwiększenia produkcji kolagenu i przyspieszania procesu gojenia się ran oraz odbudowy tkanek uszkodzonych w następstwie choroby.

Wzmacnianie wątroby:
Szereg przeprowadzonych przez naukowców badań wskazuje, że herbata z korzenia Łopianu może przyspieszyć proces odbudowy i tworzenia nowych komórek wątroby po poważnych chorobach, takich jak marskość wątroby i jej zapalenie. Wątroba jest niezwykle ważnym organem, który może być łatwo uszkodzony, dlatego ten napar jest bardzo ważny dla osób z chorobami przenoszonymi przez krew lub uszkodzeniami spowodowanymi nadmiernym spożyciem alkoholu.

Zdrowie włosów:
Zawarte w herbacie z korzenia Łopianu fitosterole oraz olejki eteryczne pomagają zapobiec wypadaniu włosów i poprawiają zdrowie skóry głowy i mieszków włosowych, co eliminuje łupież i inne typowe problemy.

Stany zapalne:
W naturalnej medycynie, herbatka z korzenia łopianu była często zalecana osobom cierpiącym na silne bóle głowy, gorączkę i bóle stawów.
Ma to związek z przeciwzapalnym działaniem tego napoju.
Dodatkowo - co ważne dla osób zmagających się z dną moczanową - przeprowadzone badania wykazały, że związki chemiczne z korzeni łopianu mogą zmniejszyć poziom kwasu moczowego we krwi, a co za tym idzie umożliwiają poprawę stanu zdrowia.

Jak zrobić Herbatkę z Korzenia Łopianu?
Przygotowanie herbatki z korzenia jest dosyć proste, pod warunkiem, że masz dostęp do świeżego korzenia łopianu, co nie zawsze jest łatwe do osiągnięcia.
Jeśli masz już świeży korzeń Łopianu, zacznij od pocięcia go na około trzy centymetrowe kawałki.
Posiekaj korzeń na cienkie paski.
Umieść je w ciepłym, nasłonecznionym miejscu, najlepiej na zewnątrz, żeby mogły swobodnie wysychać przez kilka godzin.
Gdy będą już suche, umieść je na patelni i podgrzej, nie używając oleju.
Kolor korzenia powinien zmienić się na bogaty, złoty odcień brązu.
Po ochłodzeniu mogą być parzone do uzyskania herbaty.

Kiedy unikać Herbatki z Korzenia Łopianu
Efekty uboczne herbatki z korzenia łopianu obejmują reakcje alergiczne, niekorzystny wpływ na kobiety w ciąży i matki karmiące piersią oraz reakcje toksyczne.
źródło
źródło

RE: Łopian - Krystyna - 31-03-2023

aaaaaaaaaaaaaa