Tasmannia - Wersja do druku
+- Forum Ezoteryczne Dobry Tarot (https://dobrytarot.pl)
+-- Dział: Dary Ziemi (https://dobrytarot.pl/forumdisplay.php?fid=299)
+--- Dział: Drzewa, krzewy, pnącza (https://dobrytarot.pl/forumdisplay.php?fid=66)
+--- Wątek: Tasmannia (/showthread.php?tid=14651)
+- Forum Ezoteryczne Dobry Tarot (https://dobrytarot.pl)
+-- Dział: Dary Ziemi (https://dobrytarot.pl/forumdisplay.php?fid=299)
+--- Dział: Drzewa, krzewy, pnącza (https://dobrytarot.pl/forumdisplay.php?fid=66)
+--- Wątek: Tasmannia (/showthread.php?tid=14651)
Tasmannia - Krystyna - 16-01-2023
Zimowe liście wiecznie zielonego Pieprzu Górskiego lub Krzewu Tasmańskiego Pieprzu-Tasmannia Lanceolata
Tasmannia
Rodzaj drzewiastych, wiecznie zielonych roślin kwiatowych z rodziny Winteraceae .
40 gatunków Tasmanni pochodzi z Australii , Nowej Gwinei , Sulawesi , Borneo i Filipin .
Winteraceae to magnoliidy i są związane z wilgotną florą Antarktydy na półkuli południowej.
Członkowie rodziny mają na ogół aromatyczną korę i liście, a niektórzy są wykorzystywani do ekstrakcji olejków eterycznych.
Owoce i liście (zwłaszcza suszone) tego rodzaju o smaku Pieprzu są coraz częściej stosowane jako przyprawa w Australii.
Pieprzowy smak można przypisać poligodialowi .
Taksonomia
Pierwszy opis rodzaju został opublikowany przez Roberta Browna .
Gatunki Tasmanii były wcześniej klasyfikowane w rodzaju Drimys , pokrewnej grupie Winteraceae pochodzącej z neotropików .
Ostatnie badania doprowadziły do coraz większego konsensusu wśród botaników co do podziału rodzaju na dwa, z gatunkami neotropikalnymi pozostającymi w rodzaju Drimys , a gatunkami australijskimi sklasyfikowanymi w rodzaju Tasmannia .
Dystrybucja i siedlisko
W Australii rodzaj Tasmannia rozciąga się od Tasmanii i wschodniej Wiktorii i Nowej Południowej Walii do południowo -wschodniego Queensland oraz w górach północno-wschodniego Queensland, gdzie rośnie w wilgotnych lasach górskich i na wilgotnych obszarach w suchszych lasach i wzdłuż cieków wodnych do wysokości 1500 m (5000 stóp).
Zastosowanie kulinarne
Pieprz Tasmański lub Pieprz Górski-Tasmannia Lanceolata , często określany jako Drimys Lanceolata lub Tasmannia Aromatica był oryginalnym krzewem pieprzowym używanym przez Australijczyków z kolonii i został wprowadzony do uprawy w Kornwalii w Wielkiej Brytanii, aby stać się „kornwalijskim Pieprzem Liściastym kojarzony z kuchnią kornwalijską.
Ma duże, pieprzne jagody, które są również bogate w przeciwutleniacze.
Safrol jest największym ograniczeniem w stosowaniu dzikich odmian Pieprzu Górskiego, a wolne od safrolu szczepy Pieprzu Górskiego zostały wybrane do handlu przyprawami.
Tasmannia Stipitata, Papryka Dorrigo, jest również sprzedawana jako przyprawa i była oryginalnym krzewem Pieprzowym używanym w restauracjach specjalizujących się w rodzimych potrawach w latach 80.
Papryka Dorrigo nie zawiera safrolu i ma mocny pieprzny smak.
gatunki
RE: Tasmannia - Krystyna - 16-01-2023
Tasmannia Glaucifolia
Tasmannia Glaucifolia, pachnący krzew Pieprzowy, to krzew występujący endemicznie w Nowej Południowej Walii w Australii
Krzaczasty krzew dorastający do 3 m wysokości. Ma błyszczące ciemnozielone liście o długości 4 - 6 cm i szerokości 4 - 15 mm, z drobnymi grudkami na spodzie i bordowymi gałęziami.
Po małych białych kwiatach pojawiają się błyszczące, ciemnofioletowo-czarne jagody, które są trzymane w grupach od jednego do trzech. Po zmiażdżeniu liście mają ostry lub pieprzny zapach.
Dystrybucja
Znany z kilku miejsc na dużych wysokościach w północno-wschodniej Nowej Południowej Walii, głównie z Parku Narodowego Barrington Tops, Parku Narodowego Gloucester Tops, Parku Narodowego Nowej Anglii (Point Lookout) i potencjalnie rezerwatu przyrody Ben Halls Gap.
Siedlisko i ekologia
Zwykle rośnie w antarktycznym lesie deszczowym Nothofagus moorei lub w jego pobliżu wzdłuż strumieni w obszarach górskich na wysokości od 1200 do 1500 m n.p.m.
Występuje również w wysokich zaroślach, na liniach przesączania w wysokich lasach eukaliptusowych i w lasach trawiastych.
Dystrybucja regionalna i siedlisko
Kliknij region poniżej, aby wyświetlić szczegółowe informacje o rozmieszczeniu, siedliskach i roślinności.
Płaskowyże Nowej Anglii
Północne wybrzeże Nowej Południowej Walii
https://en.wikipedia.org/wiki/Tasmannia_glaucifolia
https://plantnet.rbgsyd.nsw.gov.au/cgi-bin/NSWfl.pl?page=nswfl&lvl=sp&name=Tasmannia~glaucifolia
https://www.environment.nsw.gov.au/threatenedspeciesapp/profile.aspx?id=10796
https://www.anbg.gov.au/photo/apii/id/dig/33843
RE: Tasmannia - Krystyna - 16-01-2023
Tasmannia Insipida
Tasmannia Insipida, krzew Pieprzowy, to krzew pochodzący z Australii , który może dorastać od 1 do 3 metrów wysokości (czasami wyższy) z czerwonawymi łodygami.
Opis
Liście są lancetowate, o długości od 80 do 200 mm, o pieprznym smaku po zmiażdżeniu.
Małe białe kwiaty pojawiają się w baldachach od kątów liści od wiosny do lata.
Na jednej roślinie występują oddzielne kwiaty męskie i żeńskie - kwiaty męskie wyróżniają się liczbą pręcików wystających z podstawy kwiatu.
Po kwiatach pojawiają się owalne, czerwone jagody o długości około 15–20 mm, które po dojrzeniu ciemnieją do ciemnofioletowego.
W przeciwieństwie do Tasmannia Lanceolata i Tasmannia Stipitata, nasiona Tasmannia Insipida nie są wykorzystywane komercyjnie do celów kulinarnych, ale zachowują pieprzny smak i są jadalne.
Dystrybucja
Tasmannia Insipida można znaleźć w chłodnych wilgotnych lasach lub na wybrzeżach wschodniej Australii, od południowego wybrzeża Nowej Południowej Walii do północnego Queensland
https://en.wikipedia.org/wiki/Tasmannia_insipida
http://blog.growingillawarranatives.org/2019/02/try-growing-brush-pepperberry-tasmannia.html
RE: Tasmannia - Krystyna - 16-01-2023
Tasmannia Membranea
Tasmannia Membrana to krzew pochodzący z North Queensland w Australii .
https://en.wikipedia.org/wiki/Tasmannia_membranea
https://apps.lucidcentral.org/rainforest/text/entities/tasmannia_membranea.htm
RE: Tasmannia - Krystyna - 16-01-2023
Tasmannia Piperita
Tasmannia Piperita to gatunek krzewów lub drzewek należących do rodziny Winter's Bark (Winteraceae) i pochodzi z Borneo , Filipin , Sulawesi , Moluków , Flores , Nowej Gwinei i Australii .
Jest to najbardziej rozpowszechniony gatunek Tasmannii i jedyny występujący poza Australią.
Znany również jako Drimys Piperita, jest najbardziej zmiennym kwiatem odkrytym do tej pory: może mieć aż piętnaście płatków lub nawet ich brak, aż 109 lub zaledwie 7 pręcików i aż piętnaście słupków lub tak mało jak jeden.
https://en.wikipedia.org/wiki/Tasmannia_piperita
RE: Tasmannia - Krystyna - 16-01-2023
Tasmannia Purpurascens
Tasmannia Purpurascens, powszechnie znana jako Pieprznik Szerokolistny lub Purpurowy, jest krzewem z prymitywnej rodziny Winteraceae i występuje tylko w regionach Barrington Tops i Ben Halls Gap w Nowej Południowej Walii . Występuje lokalnie obficie w ograniczonym siedlisku subalpejskim z dużymi opadami deszczu, często rosnąc w ekotonie w połączeniu z bukiem antarktycznym .
Opis
Tasmannia Purpurascens zwykle dorasta do wysokości 1–3 m (3–10 stóp) z zdrewniałą łodygą, purpurowymi nowymi przyrostami i gałązkami.
Liście są jajowate z zaokrągloną końcówką, przeważnie o długości 8–18 cm (3–7 cali) i szerokości 30–50 mm (1–2 cale). Są nagie z purpurową podstawą, nie mają wyraźnego ogonka i mają wypukły żebrownik na dolnej powierzchni. Kremowo-białe kwiaty o szerokości około 25 mm, zebrane w baldachy , pojawiają się w listopadzie.
Kwiaty są męskie lub żeńskie, ale występują na tej samej roślinie.
Istnieją dwa płatki o długości 8–12 mm (0,3–0,5 cala), a kwiaty żeńskie mają jajnik o długości około 2 mm (0,08 cala). Mięsiste, purpurowoczarne, owalne jagodyokoło 10–15 mm (0,4–0,6 cala) długości można zobaczyć w okresie wielkanocnym.
Taksonomia i nazewnictwo
Pieprznik Szerokolistny został po raz pierwszy formalnie opisany w 1937 roku przez Joyce'a Vickery'ego , który nadał mu nazwę Drimys Purpurascens i opublikował opis w Proceedings of the Linnean Society of New South Wales
W 1969 roku Albert Smith przeniósł gatunek na Tasmannię na podstawie jego liczby chromosomów 13, w porównaniu do 43 w większości innych w Drimys
Specyficzny epitet ( Purpurascens ) pochodzi od łacińskiego słowa purpureus oznaczającego „fioletowy”
Rodzaj Tasmannia jest przedmiotem zainteresowania naukowców, ponieważ rośliny te należą do najbardziej prymitywnych ze wszystkich roślin okrytonasiennych
Mają prymitywną strukturę kwitnienia, a drewno jest podobne do drzew iglastych, ponieważ nie ma naczyń
Podobnie jak inni członkowie rodzaju, jest czasami nazywany „Krzewem Pieprzu” ze względu na pikantne owoce i nasiona, które były używane do przyprawiania potraw.
Dystrybucja i siedlisko
Tasmannia Purpurascens rośnie w lasach z antarktycznymi bukami i gatunkami eukaliptusa, na wysokości 1200–1520 m (4000–5000 stóp).
Występuje obficie w parkach narodowych Ben Halls Gap i Barrington Tops, rosnąc tam, gdzie czasami pada śnieg i gdzie zimą często występują mrozy.
Konserwacja
Tasmannia Purpurascens była wcześniej wymieniona jako „wrażliwa” na mocy ustawy o ochronie środowiska i różnorodności biologicznej z 1999
Ale została usunięta z wykazu w 2013 r.
Pozostaje wymieniona jako „wrażliwa” w Nowej Południowej Walii.
Zastosowanie w ogrodnictwie
Roślina ta jest trudna do rozmnażania z nasion, ale łatwo rozmnaża się z sadzonek pobranych wczesną jesienią. Powolny wzrost, atrakcyjny wygląd i odporność na szkodniki sprawiają, że jest to roślina doniczkowa.
https://en.wikipedia.org/wiki/Tasmannia_purpurascens
https://www.gardeningwithangus.com.au/tasmannia-purpurascens-purple-pepperbush/
https://www.anbg.gov.au/gnp/gnp12/tasmannia-purpurascens.html
RE: Tasmannia - Krystyna - 16-01-2023
Tasmannia Stipitata
Tasmannia Stipitata, powszechnie znana jako Pieprz Dorrigo lub północny krzew pieprzowy, jest krzewem lasu deszczowego w umiarkowanych lasach Północnego Płaskowyżu Nowej Południowej Walii w Australii
Liście są pachnące, wąsko-lancetowate do wąskoeliptycznych, o długości 8–13 cm.
Ciemnoniebieskawe do fiołkoworóżowych jagód podążają za kwiatami na żeńskich krzewach.
Gatunek jest dwupienny, z kwiatami męskimi i żeńskimi na osobnych roślinach.
Zastosowanie kulinarne
Jakość kulinarna Tasmannia Stipitata została doceniona w połowie lat 80. przez ogrodnika Petera Hardwicka , który nadał jej nazwę Pieprz Dorrigo, oraz Jean-Paul Bruneteau, ówczesny szef kuchni w restauracji Rowntrees w Sydney.
Jest zbierany głównie dziko z północnych płaskowyżów Nowej Południowej Walii.
Papryka Dorrigo ma drzewno-cynamonowo-pieprzową nutę w liściach i owocach/nasionach.
Ostry pieprzowy smak pochodzi z poligodialu, składnika olejku eterycznego, wspólnego dla większości gatunków z rodziny.
Badania
Badania wykazały, że Tasmannia Stipitata może być stosowany jako środek zapobiegający psuciu się żywności i jako środek leczniczy ze względu na niską toksyczność i umiarkowaną aktywność hamującą o szerokim spektrum działania przeciwko bakteriom, grzybom i Giardia
Nazwa Pieprz Dorrigo odnosi się do liści i nasion jednej z odmian Drzewa Tasmańskiego (łac. Tasmannia Stipitata).
W smaku przypomina Czarny Pieprz, a został odkryty całkiem niedawno – w latach 80-tych.
Podobny do Pieprzu smak roślina zawdzięcza Poligodialowi, związkowi chemicznemu obecnemu również w: Pieprzu Tasmańskim (z którym jest mylony), Pieprzu Dorrigo, Horopito, Pieprzu Wodnym, Canelo i Paracress.
https://www.notatnikkuchenny.pl/pieprz-dorrigo/
https://en.wikipedia.org/wiki/Tasmannia_stipitata
RE: Tasmannia - Krystyna - 16-01-2023
Tasmannia Vickeriana-Baw Baw Pepper
Tasmannia Vickeriana , papryka Baw Baw , pochodzi z alpejskich siedlisk Wiktorii w Australii
Ma 3 Symonimy
Synonimy homotypowe
Drimys lancetowata var. parvifolia Vickery w Proc. Linna. soc. Nowa Południowa Walia 62: 83 (1937)
Drimys vickeriana ACSm . w J. Arnold Arbor. 24: 130 (1943)
Synonimy heterotypowe
Drimys xerophila var. alpina F.Muell. z P.Parm. w Bullu. nauka France Belgique 27: 330 (1895 wyd. 1896)
https://en.wikipedia.org/wiki/Tasmannia_vickeriana
RE: Tasmannia - Krystyna - 16-01-2023
Tasmannia Xerophila
Tasmannia Xerophila , powszechnie znana jako Alpine Pepperbush-Alpejski Krzew Pieprzowy, to krzew lasu eukaliptusowego, łąk alpejskich i skalistego terenu Nowej Południowej Walii i Wiktorii w Australii .
Liście grube, oblancetowate, długości 1–6 cm, szerokości 5–15 mm, nagie, obustronnie zielone.
Kwiaty są białe do żółtych, o średnicy 1 cm.
Czarne kuliste jagody mają długość 5–10 mm. [1]
Istnieją dwa podgatunki:
Tasmannia xerophila subsp. kserofilia
Tasmannia xerophila subsp. robusta
https://en.wikipedia.org/wiki/Tasmannia_xerophila
RE: Tasmannia - Krystyna - 17-01-2023
Tasmannia Lanceolata
Tasmannia Lanceolata ( syn. Drimys lanceolata ), powszechnie znana jako Papryka Tasmańska lub Pieprz Górski, to krzew pochodzący z lasów i lasów deszczowych strefy umiarkowanej w południowo-wschodniej Australii
Krzew osiąga od 2 do 10 m wysokości.
Liście aromatyczne są lancetowate do wąskoeliptycznych lub oblancetowatych , o długości 4–12 cm i szerokości 0,7–2,0 cm, z wyraźnie bladą dolną powierzchnią.
Pędy są dość czerwone.
Małe kremowe lub białe kwiaty pojawiają się latem, a jesienią pojawiają się czarne, kuliste, dwuklapowe jagody o szerokości 5–8 mm.
Istnieją osobne rośliny męskie i żeńskie.
Pierwotnie opisany przez francuskiego botanika Jeana Louisa Marie Poireta , swoją obecną nazwę zyskał w 1969 roku przez AC Smitha.
Od wielu lat znany był jako Drimys Lanceolata .
Występuje na Tasmanii i na północ przez Wiktorię do Barrington Tops w Nowej Południowej Walii .
Występuje w wąwozach w lasach deszczowych.
https://www.bunnings.com.au/diy-advice/garden/planting-and-growing/how-to-grow-mountain-pepper
https://en.wikipedia.org/wiki/Tasmannia_lanceolata
https://www.tropische-tuin.nl/drimys-lanceolata/
https://www.youtube.com/watch?v=ffqLOJaaVN4&t=6s
RE: Tasmannia - Krystyna - 17-01-2023
Tasmannia Lanceolatal-Pieprz Tasmański.
Inne nazwy: Drimys Lanceolata, Pieprz Tasmański, Pieprz Górski.
Zimozielony, wolno rosnący krzew.
Liście skórzaste, błyszczące, ciemnozielone, lancetowate, długości 2-8 cm i szerokości 0,6-2 cm, młode pędy i ogonki liściowe czerwonawe.
Pachnące białawe kwiaty kwitną w kwietniu-maju.
Przyprawą są suszone jagody - małe ciemnofioletowe, z czarnymi pestkami, wielkością zbliżone do czarnego pieprzu, zawierające olejki eteryczne.
Aromat tasmańskiego pieprzu górskiego jest owocowy i lekko przypomina eukaliptus.
Jagody są kruszone i dodawane podczas gotowania.
Używane są również suszone liście.
Liście są zbierane ręcznie przez cały rok, suszone na zewnątrz i mielone na drobny proszek z oliwek.
Liście szczególnie dobrze nadają się do wypieków, gdzie wystarczy tylko podkreślić i nieco wzbogacić smak głównego produktu, a także dodać trochę pikanterii, bo. ich smak i aromat są łagodniejsze niż jagód.
Dodatkowo octy i oleje aromatyzowane są świeżymi jagodami i liśćmi, dzięki czemu nabierają prawdziwego smaku i aromatu lasu deszczowego.
Szczególnie dobrze nadają się do sosów sałatkowych lub do natłuszczania mięsa przed grillowaniem lub pieczeniem.
Przyprawą są dojrzewające późną jesienią suszone jagody - drobne ciemnofioletowe, z czarnymi pestkami zbliżonymi wielkością do czarnego pieprzu, zawierające olejki eteryczne.
Smak jagód jest początkowo słodkawy, potem intensywnie palący, ale pieczenie nie trwa tak długo jak w przypadku Czarnego Pieprzu.
Podczas żucia występuje również drętwienie języka, podobne do pieprzu wodnego i pieprzu syczuańskiego.
Aromat Tasmańskiego Pieprzu Górskiego jest owocowy i lekko przypomina eukaliptus.
Najłatwiejszym sposobem użycia Pieprzu Tasmańskiego jest po prostu dodanie go do młynka do Pieprzu.
Jagody Pieprzu Tasmańskiego są tej samej wielkości co Czarny Pieprz, ale są mniej jędrne i drobno zmielone.
Znajduje zastosowanie wszędzie tam, gdzie Pieprz jest nieodzownym elementem potrawy.
Np. do steków, dodawaj do ciasta, panier, marynat i sosów – wszędzie tam, gdzie chcesz podkreślić pieprzny smak. Gulasz jest posypany mielonym Pieprzem przed podaniem, bo. od długiego gotowania smak tej przyprawy jest zniszczony.
Roślina preferuje gleby lekkie (piaszczyste) do średnich (gliniaste), przepuszczalne, o odczynie kwaśnym lub obojętnym, regularne podlewanie, stanowisko półcieniste lub słoneczne.
Mrozoodporny do -15 stopni C.
Propagowane przez nasiona, sadzonki półzdrewniałe (lipiec-sierpień), nakładanie warstw (marzec-kwiecień) i sadzonki zdrewniałe (listopad).
https://adenium-doma.ru/shop/1529/desc/tasmannia-lanceolata
RE: Tasmannia - Krystyna - 17-01-2023
Tasmannia Lanceolata-Pieprz Tassmański
Nazwa zwyczajowa:
Górski Pieprz
Drzewo Pieprzowe
Papryka Tasmańska
Niewielka, reliktowa rodzina Winteraceae wywodzi się z południowego krańca archaicznego superkontynentu Gondwany, jeszcze zanim jakikolwiek król Peas rozpadł się na dzisiejszych kontynentach.
A rodzaj tej rodziny Tasmannia, liczący około tuzina gatunków, równie dawno temu wybrał terytoria w pobliżu Australii: Tasmanię, Borneo, Sulawesi, Filipiny, Nową Gwineę.
Ale najbardziej znaną (pod względem pikantnym) rośliną tego rodzaju jest Tasmannia Lanceolata - Papryka Tasmańska (alternatywne nazwy Pieprz Górski, Pieprz Rodzimy, Pieprzowiec), wiecznie zielony i dość wysoki (do 5 m) krzew o lancetowatych liściach i okrągłych owocach koloru ciemnopurpurowego, wysuszonego i generalnie prawie czarnego.
W swojej pierwotnej ojczyźnie (Pieprz Tasmański rośnie na całej Tasmanii i na południowo-wschodnim wybrzeżu Australii) Pieprz Tasmański (podobnie jak inne gatunki z tego samego rodzaju) był tradycyjnie używany do kontrolowania aromatu potraw i jako lek.
Przyprawa ta najwyraźniej pojawiła się w przestrzeni europejskiej dopiero w XIX wieku, ale nie zajęła nawet małej stabilnej niszy w spożywanych przyprawach tego kontynentu, do dziś pozostaje wyłącznie lokalną pikantną specjalnością, którą nadal bardzo trudno nabyć poza Australią.
Jednak Pieprz Tasmański jest kochany i znany w swojej ojczyźnie, częściowo działając jako lokalna alternatywa dla Pieprzu Czarnego, a częściowo jako przyprawa o niepowtarzalnym aromacie, który doskonale charakteryzuje narodową kuchnię.
Z wyglądu pomarszczone suche jagody Pieprzu Tasmańskiego naprawdę przypominają czarny groszek, z wyjątkiem tego, że te pierwsze są nieco większe.
Na tym jednak kończą się ich podobieństwa.
Jeśli dwuliścienny groszek Pieprzu Tasmańskiego zostanie złamany, to za dość grubą brązową skórką małe, czarne i błyszczące, jak antracyt, otworzą się nasiona.
Tylko rośliny żeńskie owocują, podczas gdy rośliny męskie służą do zapylenia krzyżowego.
Smak Pieprzu Tasmańskiego jest niezwykły i łączy w sobie pikantny aromat z ostrością.
Jednocześnie wszystkie pikantne substancje zawarte są w skorupce owocu, gdzie słodycz sąsiaduje z basowym, aksamitnym i lekko eukaliptusowym, leśnym aromatem.
Osobiście ten zapach bardzo przypomina mi jagody jałowca.
W tym samym miejscu, w skorupce owocu, zawarta jest również część jego ostrości, ponadto pozostała ostrość, ale już całkowicie bez przypraw, spada na czarne nasiona.
Ciekawe, że ostrość Pieprzu Tasmańskiego zasadniczo różni się od ostrości Pieprzu Czarnego lub Papryki Czerwonej.
W ogóle nie rozprzestrzenia się w ustach, ale jakby natychmiast tworzy się na kubkach smakowych, jakiś czas po przeżuciu jagody.
Najpierw testujący będzie miał czas, by poczuć słodycz owocu, potem przyprawę, a dopiero po chwili, niczym tysiąc oddzielnie rozróżnialnych igieł, wbije się w jego język.
Igły spalą się i natychmiast ostygną, a stan dziwnego chłodu języka pozostanie w posmaku i nie ustąpi przez jakiś czas nawet po tym, jak płonące igły znikną bez śladu.
Wielu ekspertów znajduje w tym chłodzie pewne podobieństwo do efektu na języku Pieprzu Syczuańskiego.
Szczerze mówiąc, nie bardzo widzę takie podobieństwa - te przyprawy są zbyt różne w odczuciach.
w każdym razie jest jasne: w przypadku Pieprzu Tasmańskiego nasze rozumienie właściwości przypraw rozszerza się w dość ciekawy i niezwykły sposób, zwłaszcza że oprócz tego, co już powiedziano o jego smaku, substancje czynne zawarte w owoce rośliny znane są ze swoich właściwości przeciwdrobnoustrojowych, przeciwgrzybiczych i przeciwutleniających.
i nośniki o mocnym fioletowym kolorze – antocyjany doskonale mogą służyć jako barwnik spożywczy.
Stąd kulinarna wszechstronność Pieprzu Tasmańskiego.
Na przykład właściwości przeciwdrobnoustrojowe sprawiają, że bardzo istotne jest uczestnictwo w marynatach i sosach do ryb i mięs, a tym bardziej, jeśli chodzi o spożywanie tych produktów na surowo, bez obróbki cieplnej.
Pikantne walory sprawdzą się zarówno w daniach „długotrwałych” (do których lepiej jest włożyć Paprykę Tasmańską w końcowej fazie gotowania ze względu na niestabilność termiczną jej aromatu), jak i w najprostszych: kanapkach, jajecznicy, makaronach
Gość Tasmański świetnie sprawdza się również w daniach na zimno: sałatkach, pasztetach, piklach.
Ostrość Pieprzu znajdzie zrozumienie wszędzie tam, gdzie kucharz chce dodać pikanterii i ewentualnie koloru: w serach, sosach gorących i zimnych czy przyprawach.
Jednym słowem kulinarne zastosowania Pieprzu tasmańskiego są tak naprawdę ograniczone jedynie wyobraźnią kucharza.
Nie mniej poszukiwane w kuchni australijskiej są zielone liście Krzewu Pieprzowego, które również mają pikantny i palący aromat, ale różnią się od aromatu owoców większą subtelnością i delikatnością.
Zasadniczo rola kulinarna Liści Papryki Tasmańskiej jest zbliżona do liści drzewa Curry w Indiach – można je stosować w sałatkach i różnych daniach gorących, gotowanych czy duszonych, a funkcjonalne podobieństwo tych roślin polega choćby na tym, że są używane głównie w stanie świeżym, ponieważ po wysuszeniu zbyt szybko tracą swoje pikantne właściwości.
A ostatnio, dosłownie od końca XX wieku, inny gatunek z tego samego rodzaju, Tasmania Stipitata, rosnący również w Australii i komercyjnie nazwany Pieprzem Dorrigo, został wzięty do użytku profesjonalnego jako przyprawa.
Może przynajmniej będzie miał szczęście przebić się do światowego uznania i światowej kuchni? Poczekaj i zobacz.
https://shipilevsky.livejournal.com/108350.html
RE: Tasmannia - Krystyna - 18-01-2023
Tasmannia Lanceolata-Mountain Pepper
Nazywana „Pieprzem Tasmańskim”, „Pieprzem Górskim” lub „Pieprzem Rodzimym”, ta pochodząca z Oceanii przyprawa nie ma żadnego związku z Pieprzem.
Należy do rodziny botanicznej Winteraceae.
Jest zbierany głównie w Australii i Tasmanii.
Jej liście są jadalne zarówno świeże, jak i suszone
Pochodzący z Tasmanii, ten gęsty, wiecznie zielony krzew o skórzastych, pachnących cynamonem liściach i czerwonawo-fioletowych łodygach został nazwany na cześć ostrych, gorących olejków eterycznych w liściach.
Późną zimą i wczesną wiosną pojawiają się skupiska małych, słodko pachnących, kremowobiałych lub bladożółtych kwiatów, po których pojawiają się błyszczące, ciemnoczerwone owoce, które po dojrzeniu stają się czarne.
Dobrze sprawdza się jako żywopłot lub osłona zapewniająca prywatność, a także stanowi centralny punkt ogrodu. Najlepszym sposobem na uprawę pieprzu górskiego jest zakup roślin męskich i żeńskich.
Toleruje pełne słońce, ale preferuje półcień, zwłaszcza gdy popołudnia są gorące.
Po posadzeniu podlewaj regularnie, aby się ustabilizowała, zwłaszcza w upalne dni.
Przycinaj lekko wiosną, aby zachować naturalny kształt.
https://nativeplantproject.com.au/product/tasmannia-lanceolata-female/
https://www.nishikidori.com/en/spice-leaves/1476-1403-tasmania-lanceolata-leaf-flakes-finely-ground.html
https://www.healthbenefitstimes.com/pepper-berry/