Forum Ezoteryczne Dobry Tarot
Podagrycznik - Wersja do druku

+- Forum Ezoteryczne Dobry Tarot (https://dobrytarot.pl)
+-- Dział: Dary Ziemi (https://dobrytarot.pl/forumdisplay.php?fid=299)
+--- Dział: Zioła, kwiaty i inne rośliny zielne (https://dobrytarot.pl/forumdisplay.php?fid=64)
+--- Wątek: Podagrycznik (/showthread.php?tid=14929)


Podagrycznik - Krystyna - 21-05-2023

   
Podagrycznik-Aegopodium
Rodzaj roślin należący do rodziny selerowatych.
Liczy 11 gatunków
W Polsce jedynym przedstawicielem jest Podagrycznik Pospolity-Aegopodium Podagraria – roślina pospolita w całym kraju.
Jest on także gatunkiem typowym dla tego rodzaju
https://pl.wikipedia.org/wiki/Podagrycznik

RE: Podagrycznik - Krystyna - 21-05-2023

   
Aegopodium Alpestre
Po raz pierwszy opublikowano we Fl. Ałtajski. 1:354 (1829)
Ten gatunek jest akceptowany
Rodzimym zasięgiem występowania tego gatunku jest Temp. Azja.
Jest rośliną wieloletnią i rośnie głównie w umiarkowanym biomie.

Ta odmiana i jej zastosowanie niewiele różni się od Aegopodium Podagraria .
Aegopodium Alpestre jest również stosowany w medycynie.
Główną różnicą rośliny jest jej wielkość.
Krzewy tej odmiany nie rosną bardzo wysoko, ale dobrze się rozgałęziają. Rosną na żyznych glebach.
Ojczyzną rośliny są ziemie Azji Środkowej, Syberii, Kaukazu.

RE: Podagrycznik - Krystyna - 21-05-2023

   
Aegopodium Kaschmiricum

RE: Podagrycznik - Krystyna - 21-05-2023

   
   
Aegopodium Latifolium
Taką odmianę można spotkać tylko nad brzegiem jeziora Bajkał.
Ze względu na swoją kapryśną naturę nie rośnie w innych częściach świata.
Łodygi są nagie, bogato pokryte bruzdami.
Liście są duże z wyraźnymi ząbkami.

RE: Podagrycznik - Krystyna - 21-05-2023

   
   
   
Aegopodium Podagraria
Gatunek rośliny należący do rodziny selerowatych. 
Nazwa polska pochodzi od tego, że dawniej leczono nim dnę moczanową, potocznie zwaną podagrą
Nazwy zwyczajowe: barszlica, ger, giersz, kozia stopa, srocyna, śnitka, krzemionka
Rodzimy obszar jego występowania to Europa i zachodnia Azja
Występuje na obszarze od Francji na wschód, na północy sięga południowej Szwecji i Finlandii, na południu rośnie na Półwyspie Apenińskim, Bałkańskim, w Azji Mniejszej i na Kaukazie. 
W Azji sięga na wschodzie po Kazachstan i środkową Syberię
Został poza tym rozprzestrzeniony i jako gatunek zawleczony występuje w północno-zachodniej Europie (Wyspy Brytyjskie, Islandia), pospolicie na terenie USA i Kanady w Ameryce Północnej, w Azji poprzez obszary Rosji sięga po Wyspy Japońskie, obecny jest także w Australii i Nowej Zelandii[7]. W Polsce jest rośliną bardzo pospolitą. Status we florze Polski: gatunek rodzimy

Bylina, geofit i hemikryptofit. 
Kwitnie od czerwca do lipca, kwiaty przedprątne, owadopylne. 
Na jego kwiatostanach zwykle przebywa wiele chrząszczy odżywiających się pyłkiem. 
Silnie rozmnaża się wegetatywnie za pomocą kłączy
Nasiona kiełkują słabo. 
Masa 1000 owoców wynosi 2,4 g. 
jednej roślinie wyrasta średnio 2800 owoców.

Siedlisko
Wilgotne i świeże zarośla, lasy liściaste, ogrody, przydroża, nad brzegami wód. 
Często rośnie przy płotach. 
W uprawach rolniczych i ogródkach jest uporczywym chwastem, gdyż odtwarza się nawet z niewielkich fragmentów kłącza. 
Odznacza się przy tym ogromną siłą konkurencyjną w stosunku do innych gatunków, dzięki czemu szybko opanowuje teren. 
Często tworzy całe łany. 
Jest gatunkiem wskaźnikowym gleb bogatych w próchnicę i azot. 
Lubi miejsca zacienione
W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Querco-Fagetea i All. Aegopodion podagrariae

Roślina ozdobna
Gatunek czasami uprawiany, głównie jako roślina okrywowa. 
Może rosnąć w miejscach zacienionych (np. pod drzewami). 
Używa się do tego celu przeważnie odmian ogrodowych o ozdobnych liściach. 
Dzięki bardzo ekspansywnemu wzrostowi szybko pokrywa teren, utrudniając rozwój chwastów

Odmiany ozdobne
'Bengt' – rośliny nie wytwarzające rozłogów, o liściach kędzierzawych,
'Variegata' – liście pstre, biało-zielone.

Roślina jadalna
Jako pożywienie wykorzystywali go starożytni Rzymianie, zjadany był w Szwecji, Szwajcarii, także w Polsce. 
Z młodych liści można na wiosnę sporządzać sałatkę o aromatycznym, nieprzyjemnym i gorzkim smaku, ale zawierającą cenne witaminy. Starsze liście można gotować. 
Według Łukasza Łuczaja nadaje się do spożycia tylko w ostateczności

Roślina kosmetyczna
Ze świeżego ziela można sporządzać oczyszczające maseczki kosmetyczne. 
Działają one rozgrzewająco i poprawiają oddychanie skóry

Roślina lecznicza
Dawniej leczono zielem dnę moczanową. 
Okładano nim także rany
Surowiec: ziele i korzeń zawierające m.in.: białka, tłuszcze, flawonoidy, karoteny, kwasy organiczne, sole mineralne, terpeny, olejki eteryczne, prowitaminę A, witaminę C
Działanie i zastosowanie: słabe uspokajające, moczopędne, przeciwzapalne
Herbatę z suszonych liści podagrycznika stosowano w leczeniu dny moczanowej, stanów zapalnych nerek i pęcherza, żylaków odbytu, pomocniczo w kamicy nerkowej oraz na poprawę przemiany materii. 
Świeże liście przyspieszają gojenie się ran

Roślina paszowa
Pasza z tej rośliny jest nieszkodliwa dla zwierząt, jednak mało pożywna i wodnista. 
Bydło zjada ją niechętnie

Inne zastosowania
Z wysuszonych kwiatostanów sporządzano dawniej barwnik do farbowania tkanin na cytrynowo
https://pl.wikipedia.org/wiki/Podagrycznik_pospolity
https://zielnik-karpacki.pl/atlas-roslin/roslina/
https://botany.cz/cs/aegopodium-podagraria/

RE: Podagrycznik - Krystyna - 21-05-2023

   
Herbata z Podagrycznika Pospolitego – jak przyrządzić?
Herbata z Podagrycznika Pospolitego to prawdziwe bogactwo witamin i soli mineralnych.
W jaki sposób możemy ją przygotować?
2 łyżki wysuszonego lub świeżego, dokładnie umytego podagrycznika zalewamy 1 szklanką wrzącej wody, przykrywamy i parzymy przez kwadrans (15 minut).
Ziele przecedzamy.
Herbatę warto pić 3 razy dziennie przez 6 tygodni.
Wystudzony napar może posłużyć nam również jako tonik do cery trądzikowej, łojotokowej i problematycznej
https://zywienie.abczdrowie.pl/podagrycznik-pospolity-co-to-jest

RE: Podagrycznik - Krystyna - 21-05-2023

Podagrycznik Pospolity – zastosowanie w leczeniu, właściwości, wpływ na organizm
Aegopodium podagraria- Podagrycznik pospolity' zwany też potocznie Kurzą Stopką, Zielem Diabelskiej Stopki bądź Barszcznicą, to roślina powszechnie występująca na terenie całego kraju. 
Swoją nazwę zawdzięcza skuteczności w leczeniu podagry, ale nie tylko. 
Ziele Podagrycznika wykorzystywane jest także przy zatruciach organizmu oraz w łagodzeniu dolegliwości związanych z układem trawiennym.
Podagrycznik świetnie działa na cerę, kosmetyki z jego dodatkiem sprawdzają się u osób z trądzikiem, a picie naparów z tego zioła pomoże ukoić nerwy. 

Dlaczego warto spożywać podagrycznik?
Spożywanie podagrycznika pospolitego jest mocno wskazane ze względu na bogaty skład chemiczny rośliny. 
Ziele zawiera przeciwutleniacze w postaci flawonoidów, olejki eteryczne, duże ilości witaminy C, karoten, cholinę, saponiny, a także minerały tj.: miedź, cynk, żelazo, mangan, bor, wapń, magnez i potas.

Warto również zwrócić uwagę na obecność witaminy K i dużą zawartość witaminy E, czyli jednego z najsilniejszych naturalnych antyoksydantów. 
Zwalcza ona wolne rodniki, które są odpowiedzialne za przyspieszony proces starzenia komórek organizmu.
Ziele Podagrycznika jest znane przede wszystkim ze swoich dobroczynnych właściwości związanych z leczeniem podagry i właśnie stąd wywodzi się polska nazwa tej rośliny. 

Czym jest podagra? 
To ostre zapalenie stawów, nazywana jest także artretyzmem czy dną moczanową. 
Jest to schorzenie metaboliczne prowadzące do stanów zapalnych, więc sposoby na dnę moczanową powinny skupiać się na niwelowaniu stanów zapalnych. 
Objawia się głównie ostrym bólem palców u stóp, a także okolicy śródstopia.
Najczęstsze objawy to ból, opuchlizna, zaczerwienienie i mrowienie. 
Długo utrzymujący się obrzęk może powodować trudności z chodzeniem czy poruszaniem stopą.

Dzięki substancjom zawartym w zielu Podagrycznika organizm łatwiej pozbywa się kwasu moczowego, który jest bezpośrednią przyczyną występowania podagry. 
Ponadto roślina działa rozgrzewająco, dzięki temu okłady z Podagrycznika pomagają zmniejszyć sztywność stawów oraz ich podatność na urazy mechaniczne. 
Natomiast regularne picie naparów z Podagrycznika rozgrzewa, co przyczynia się do uśmierzenia bólu.

Napar i okłady
Napar z podagrycznika jest głównie znany i kojarzony z dobroczynnych właściwości właśnie w przypadku ostrego zapalenia stawów, bólach nerwu kulszowego czy jako panaceum na chory reumatyczne, warto jednak z niego korzystać także przy innych dolegliwościach. 

Podagrycznik pomaga w leczeniu schorzeń układu moczowego takich jak stany zapalne pęcherza moczowego czy kamica nerkowa. Wspomaga on usuwanie kryształków kwasu moczowego, które mogą zbijać się w kamienie powodujące ból i dyskomfort. 
Przy tego typu problemach, warto regularnie pić napar z Podagrycznika, jednocześnie stosując go zewnętrznie w formie okładów. 
Najczęstsze zalecane proporcje w przygotowaniu naparu to jedna łyżka suszonego Podagrycznika zalana jedną szklanką wrzątku. 
Susz należy parzyć pod przykryciem przez około 15 minut i pić niewielkimi łykami przez kilka godzin. 
Tak samo przygotowany, lekko ostudzony, napar można stosować zewnętrznie. 
Wystarczy nasączyć płynem gazę bądź mały ręcznik i przykładać do obolałego miejsca. 

Związki zawarte w liściach podagrycznika mają działanie detoksykujące, dlatego regularnie picie naparów z tej rośliny, łagodzi choroby układu pokarmowego, w tym zaburzenia funkcjonowania jelit objawiające się naprzemiennymi biegunkami i zaparciami. 
Ponadto ziele Podagrycznika przyspiesza trawienie, ułatwiając zrzucanie zbędnych kilogramów. 
Warto włączyć do swojej diety także sok z Podagrycznika, który działa odkwaszająco. Można go kupić w aptekach, sklepach zielarskich bądź wykonać samodzielnie ze świeżo zebranych liści. 
Dawka rekomendowana osobom dorosłym, u których nie wykryto przeciwwskazań, to około dwadzieścia pięć mililitrów płynu spożywane dwa razy w ciągu dnia przed posiłkiem.

Działanie oczyszczające i odtruwające
Podagrycznik wspiera funkcjonowanie wątroby, dzięki właściwościom oczyszczającym i odtruwającym. 
Działa moczopędnie i przyspiesza trawienie, dlatego może być wykorzystany jako środek wspomagający w kuracji oczyszczającej. 

Ziele podagrycznika przyspiesza gojenie się ran. 
Duża zawartość witaminy K, czyli związku chemicznego odpowiedzialnego między innymi za prawidłową krzepliwość krwi oraz elastyczność naczyń krwionośnych. 
Konsekwencjami niedoboru witaminy K mogą być trudności z gojeniem się ran, zwapnienie żył, osteoporoza czy krwotoki. 
Podagrycznik pomaga też w leczeniu hemoroidów.

Ukojenie dla cery trądzikowej
Włączenie produktów z Podagrycznikiem do diety może pozytywnie wpływać na skórę. 
Zawarte w nim antyoksydanty hamują bowiem rozwój wolnych rodników, które powodują między innymi zmniejszenie jędrności i elastyczności skóry oraz pogłębianie się zmarszczek. 
Co więcej, dobroczynne działanie Podagrycznika powoduje zmniejszenie podrażnień, mikrouszkodzeń i ran. 
Wykazuje też działanie antybakteryjne. 
Z tego powodu Podagrycznik warto wykorzystać także zewnętrznie, w codziennej pielęgnacji skóry, przez osoby z cerą trądzikową, mieszaną czy problematyczną. 

Ze świeżych liści Podagrycznika można wykonać maseczkę łagodzącą trądzik lub przygotować mgiełkę do twarzy. 
Taki delikatny, domowy kosmetyk ma działanie oczyszczające, odżywiające oraz antybakteryjne. 
Widoczne efekty przyniesie szczególnie regularne stosowanie preparatu.
Wystarczy zalać 2 łyżki suszonej rośliny łyżeczką octu jabłkowego oraz mniej więcej jedną szklanką wrzątku. 
Tak przygotowany napar należy zostawić pod przykryciem do całkowitego ostygnięcia. 
Całość przelać do buteleczki z atomizerem i stosować w formie mgiełki do ciała bądź zamiast toniku do twarzy. 

W ostatnim czasie coraz większą popularność zyskują kiszonki warzywne, owocowe ale również te ziołowe. 
Kiszony Podagrycznik, ma bardzo pozytywne oddziaływanie na stan mikroflory jelitowej, która jest odpowiedzialna za budowanie odporności organizmu oraz wspomaganie trawienia. 
Kwas mlekowy powstający w procesie fermentacji, czyli kiszenia, wspomaga zachowanie zdrowia, wspierając układ odpornościowy i poprawiając  zdolność do przeprowadzania procesów metabolicznych.

Ze względu na coraz większą świadomość ludzi w zakresie dobroczynnego działania Podagrycznika Pospolitego, można go kupić w większości aptek, w sklepach zielarskich i tych ze zdrową żywnością. 
Zakupić możemy najczęściej suszoną formę tego ziela, ale nie tylko, w sklepach możecie znaleźć także sok z podagrycznika, czy nalewki z jego dodatkiem. 
Wartym uwagi produktem jest również ocet z Podagrycznika, który działa detoksykująco i antybakteryjnie, a także pomaga obniżyć poziom cukru i cholesterolu we krwi. 

Jeśli zdecydujemy się na samodzielne zbieranie ziela Podagrycznika, powinniśmy poznać jego budowę i charakterystyczne cechy, aby nie pomylić go z inną podobną rośliną.
Ziele podagrycznika osiąga wysokość około 50-100 cm. 
Posiada nagą bądź skąpo owłosioną łodygę, pustą w środku i rozgałęziającą się ku górze. 
Specjaliści wskazują, że warto zwrócić uwagę na przekrój łodygi, który powinien mieć kształt trójkąta. 
Charakterystyczną cechą podagrycznika są nagie, pozbawione włosków liście, które przyrastają do łodygi. Kiedy podagrycznik kwitnie możemy zaobserwować drobne białe kwiaty tworzące duże rozłożyste baldachimy.

Kiedy zbierać podagrycznik?
Podagrycznik pospolity kwitnie od maja do września. 
Można go zbierać od wczesnej wiosny aż do późnej jesieni. 
Lubi obszary wilgotne i zacienione. 
Najlepiej szukać go w wilgotnych i zacienionych lasach, niższych partiach gór, zaroślach, łatwo spotkać go również we własnym ogrodzie, zwłaszcza w pobliżu ogrodzenia.
W celach leczniczych wykorzystuje się zarówno liście, łodygi, kwiaty, nasiona jak i korzeń rośliny, jednak każdy z tych elementów pozyskujemy w innym czasie. Inaczej wygląda też obróbka i przechowywanie poszczególnych części podagrycznika.
Liście oraz łodygi rośliny można zbierać cały sezon. 
Obróbka tych elementów polega na suszeniu ich w przewiewnym, zaciemnionym miejscu bądź w temperaturze 30-40 stopni. 
Korzenie pozyskujemy wyłącznie jesienią – należy je dobrze oczyścić, opłukać, a następnie wysuszyć. 
W przypadku posługiwania się suszarką spożywczą, należy proces przeprowadzać powoli i nie przekraczać temperatury 45 stopni. 
Kwiaty zbiera się w okresie kwitnienia, czyli w lipcu i sierpniu – suszenie wygląda dokładnie tak samo, jak w przypadku liści.
https://www.popko.pl/podagrycznik-pospolity-zastosowanie-w-leczeniu-wlasciwosci