Hel - Wersja do druku
+- Forum Ezoteryczne Dobry Tarot (https://dobrytarot.pl)
+-- Dział: Runy (https://dobrytarot.pl/forumdisplay.php?fid=81)
+--- Dział: Runiczna Mitologia (https://dobrytarot.pl/forumdisplay.php?fid=229)
+---- Dział: Boginie i Bogowie w Mitologii (https://dobrytarot.pl/forumdisplay.php?fid=321)
+---- Wątek: Hel (/showthread.php?tid=623)
+- Forum Ezoteryczne Dobry Tarot (https://dobrytarot.pl)
+-- Dział: Runy (https://dobrytarot.pl/forumdisplay.php?fid=81)
+--- Dział: Runiczna Mitologia (https://dobrytarot.pl/forumdisplay.php?fid=229)
+---- Dział: Boginie i Bogowie w Mitologii (https://dobrytarot.pl/forumdisplay.php?fid=321)
+---- Wątek: Hel (/showthread.php?tid=623)
Hel - Krystyna - 10-06-2011
Hel - Bogini śmierci i świata podziemnego, córka Lokiego i Angerbody.
Siostra Fenrisa i Jormunganda.
Według Eddy Młodszej Hel miała potworny wygląd, jedna połowa jej ciała była sinoczarna i wyglądała jak martwa, druga zaś sprawiała wrażenie żyjącej.
Twarz bogini była ponura, sroga i złowieszcza.
Według niektórych źródeł, Hel to także jeden z dziewięciu światów w mitologii nordyckiej.
Jest to miejsce, w którym rezyduje bogini Hel.
Potwornie straszna, ponieważ jej ciało jest pół-człowieka pół-trup, jest ona wspomagana przez 2 pracowników Ganglati ( "spóźnialski") i Ganglot ( "maruder")
Hel to także pierwotna nazwa piekła w mitologii norweskiej.
Dostęp do tej krainy wiedzie przez jaskinię o nazwie Gnipahellir i jest strzeżony przez dwugłowego psa o imieniu Garm.
Najgłębiej umieszczoną częścią tej krainy jest Nastrond, przedstawiany jako kraina poprzecinana rwącymi strumieniami i rozlanym wokół morzem kwasu i jadu, w którym brodzą najgorsi przestępcy, zdrajcy, itp.
http://norse-mythology.org/gods-and-creatures/giants/hel/
źródło
Re: Hel - Krystyna - 10-06-2011
HEL córka Lokiego i Angrbody,olbrzymki mrozu, władała światem podziemnym, uwięziona w nim przez Odyna
Kiedy się już w nim znalazła, zyskała moc większą od mocy Odyna, bowiem kiedy Baldr został zabity, Hel odmówiła wypuszczenia go i oddania rodzicom.
Jej bracia Wilk Fenris oraz Wąż Jormungand, byli równie przerażającymi istotami co ona.
Hel i jej upiorna siedziba dały w wielu językach nazwę chrześcijańskiemu królestwu potępionych.
Królestwo Hel, było przeciwieństwem miłego, godnego pozazdroszczenia życia pozagrobowego, którym cieszyli się zmarli bohaterowie, mieszkańcy cudownej sali Odyna, Walhalli.
Jednak zamieszkujący królestwo Hel byli czymś więcej niż tylko milczącymi poddanymi rozkładającej się królowej.
Hel uległa zresztą tylko częściowemu rozkładowi, zachowująć twarz i ciało żywej kobiety, jednak jej nogi i uda były szkieletem.
Tron Hel nosił nazwę "Łoża Chorych", a jej poddanymi byli "wszyscy, którzy zmarli w skutek choroby i podeszłego wieku".
źródło
Re: Hel - Krystyna - 10-06-2011
Hel
U plemion z terenu Niemiec: Hólle/Frau Hólle Córka Lokiego i olbrzymki Angrbody, siostra Jórmunganda i Fenrira.
Bogini ludzi zmarłych nie honorową śmiercią (czyli wszystkich mężczyzn, którzy nie zginęli na polu walki, i kobiet, które nie umarły jako dziewice,władająca w Niflheimie.
Wyglądała niemal jak normalna kobieta, ale twarz miała przerażającą: jedna jej połowa rozkładała się niczym ciało nieboszczyka, druga zaś jaśniała trupią bladością.
Z tego powodu bogowie stwierdzili, że Hel nie znajdzie męża, toteż postanowili oddać jej we władanie Niflheim, krainę zmarłych.
Sprawowała tam rządy bez okrucieństwa, ale też bez litości.
W jej królestwie nie było miejsca na radość.
Mieszkała w pałacu Olund (Smutek), gdzie najczęściej leżała na łożu Kr (Letarg), ubrana w suknię zwaną Mdłością.
Ów pałac znajdował się pod jednym z korzeni Yggdrasilla.
Po śmierci Baldra przyjęła go jak króla w swojej krainie.
Zgodziła się, na prośbę bogów, by Baldr mógł powrócić do świata żywych, ale pod warunkiem, że zapłacze nad jego losem każde z ziemskich stworzeń.
Hel, jako jedyna z potomków Lokiego i Angrbody, nie wystąpiła przeciw bogom, nawet podczas Ragnaróku.
W wierzeniach niemieckich odpowiednikiem Hel była bogini, potem zdegradowana do grona demonów, Hólle (Frau Hólle), pani zimy i krainy umarłych
Re: Hel - Krystyna - 21-12-2011
HEL jest jedną z najsmutniejszych postaci skandynawskiego panteonu, córką boga zła, siostra odrażających potworow i odepchniętą przez bogow krolową podziemia
Kiedy olbrzymka ANGERBODA, pierwsza żona LOKIEGO wydala na świat potomstwo, bogowie zamarli i zaczęli się głowić, co pocąć z istotami, które ujrzeli.
A ujrzeli śliniącego się wilka, który wyglądał tak, jakby chciał pożreć ich wszystkich, oślizgłego węża rosnącego nieomal w oczach, oraz wyjatkowo potworną dziewczynkę, której ciało zaczynało gnić, jakby się nie narodziła, ale wlaśnie umarla.
Przez jakiś czas jeszcze, z sympatii do Lokiego, przymykali oczy na jego dziwne potomstwo, potem jednak postanowili spętać wilka FONRIRA, a ogromnego juz wówczas węża zepchnąc w najgłębsze odmęty morza.
HEL, która, jak zawyrokowano, z powodu swojej brzydoty raziłaby wszystkich w świetlistym ASGARDZIE, obdarowali podziemnym pałacem, do którego, od tej pory wędrowali zmarli.
Nie wszyscy jednak, jedynie tchórzliwi mężczyźni, którym nie dane było polec w bitwie, wiarołomne kobiety, dzieci i schorowani starcy....
NIFLHEIM, podziemny świat ciemności i zimna, w którym zamieszkala, zyskał nie jedną nazwę...
Kazda następna wydaje się jednak posępniejsza od poprzedniej...
Zwano go domem HEL- HELHEIMEM,
jej jaskinią-GNIPHELLIREM
i ciemnością HEL-NIFLHELEM, czyli jej strasznym losem.
Gdyby ktokolwiek pragnąl odwiedzic nieszczęsną, musialby przebrnąć przez niezmierzone lodowe pustynie, przejść BRAMĄ TRUPÓW i stanąc oko w oko z budzacymi grozę strażnikami mostu przerzuconego ponad cuchnącymi rzekami.
Następnie musiałby minąć ich i błąkając się pośród mroku, szukać pałacu OLUND.
Tam właśnie, pogrążona w wiecznej żałobie, przebywa królowa o twarzy zżartej trupim rozkładem.
Niemożliwe jednak, żeby ktokolwiek poszedł tam dobrowolnie, bo z pałacu ciemności nie można przecież wrócić.
Jedynie ODYN i HERMOD, którzy w czeluściach NIFLHEIMU poszukiwali ratunku dla BALDURA, odjechali z powrotem na grzbiecie SLEIPNIRA.
Mimo, że tak ponura, bogini HEL nie jawi się jako okrutna, choć można by się tego spodziewać po pani piekieł.
Podobno HEL karze tylko niegodziwców, którzy po śmierci muszą brodzić w płynących kwasem i siarkąrzekach jej królestwa.
Według przepowiedni zwiazanych z nadejściem RAGNAROK owa niesprawiedliwie potraktowana przez bogow osoba, HEL, nie stanie przeciwko nim.
Może dość już ma smutku i wszechobecnej w jej państwie śmieci.
Być może przyjmując BALDURA do swojej siedziby jak króla, dała wyraz swej dobrej woli.
A może chce pozostać tam, gdzie jest, u boku mitycznego szwedzkiego króla DYGGVIEGO, który wg. XII-wiecznego zbioru sag zatytułowanego HEIMSKRINGLA, został jej mężem?
W dniu zmierzchu bogów, RAGNAROK nie stanie u boku swych potwornych braci i spragnionego zemsty ojca-skazańca, LOKIEGO...
informacje zaczerpnięte z książki Ludy Skandynawskie
RE: Hel - Krystyna - 26-02-2022
Hel jest królową królestwa zaświatów Hel w mitologii nordyckiej .
Jest córką boga Lokiego i olbrzymki Angrbody oraz siostrą wilka Fenrira i Węża Świata Jörmunganda
Chociaż często nazywana jest boginią, Hel jest bardziej półboginią i jötunn , istotą z Jotunheimu, królestwa gigantów .
Jej imię oznacza „ukryty” i odnosi się do zmarłych, którzy są chowani lub kremowani i których dusze są niewidzialne dla żywych.
Większość uczonych zgadza się, że nie istniała ona w przedchrześcijańskiej Skandynawii i jest mniej więcej dziełem islandzkiego mitografa Snorriego Sturlusona (1179-1241), który zachował sagi nordyckie.
Jednakże Sturluson był dziełem chrześcijańskim przeznaczonym dla chrześcijańskiej publiczności, dlatego przyjmuje się, że zmienił pewne aspekty pogańskich opowieści, aby uczynić je bardziej akceptowalnymi dla chrześcijan.
Wielu współczesnych uczonych doszło do wniosku, że w przedchrześcijańskich wierzeniach Skandynawskich nie było istoty zwanej jako Hel
Uważa się, że Hel jest przykładem tej zmiany, ponieważ wcześniej wydawało się, że Hel był miejscem i synonimem „grobowca ” , którego nie nadzoruje żadna nadprzyrodzona istota.
Istota Hel jest przedstawiana jako w połowie piękna kobieta, w połowie niebieskie, rozkładające się zwłoki i nie przypomina postaci Heli z filmu Thor : Ragnarök z 2017 roku (nie jest też siostrą Thora ani Lokiego).
Czasami nazywa się ją Olbrzymką, ponieważ jej matka, Angrboda mieszkała w Jotunheim.
Jak zauważono, w dzisiejszych czasach nazywa się ją również Boginią, ponieważ jest córką boga Lokiego.
Jednak główne źródła sugerują, że była Jötunn – niekoniecznie Olbrzymką czy Boginią – ale kimś potomkiem Jötnara z Jotunheimu, który mógł być Olbrzymem , ale niekoniecznie nim był.
W tekstach nordyckich nie ma jej jasnej definicji i prawdopodobnie najlepiej jest ją rozumieć jako nadprzyrodzoną istotę (być może półboginię) normalnych rozmiarów.
https://www.worldhistory.org/image/14571/lokis-brood/
Loki's Brood by the German artist Emil Doepler, illustration from page 43 of Walhall, die Götterwelt der Germanen, Martin Oldenbourg, Berlin. 1905.
The drawing depicts the Norse god Loki's three children by the giantess Angrboda (shown in the background): Fenrir the wolf, Jörmungandr the serpent, and Hel the jötunn and Queen of the Dead in the realm of Hel. All three children, abused by the gods of Asgard, contribute to Ragnarök, the Twilight of the Gods.
Pochodzenie dzieci Lokiego
Oryginalne opowieści tworzące sagi nordyckie były przez wieki przekazywane ustnie i spisane dopiero w czasach naszej ery.
Wcześniej pismo przybierało formę Run z alfabetem składającym się z 24 znaków, ale używano ich tylko w krótkich fragmentach, takich jak pomniki wyryte na kamieniach lub patykach Runicznych.
Uczony John Lindow komentuje:
Chociaż nieliczne zachowane laski Runiczne i inne rodzaje inskrypcji Runicznych pokazują, że Runy można wykorzystać na wiele sposobów, Skandynawia przez całą epokę Wikingów była pod każdym względem społeczeństwem ustnym, w którym prawie wszystkie informacje były zakodowane w pamięci śmiertelnej – a nie w książkach, które można przechowywać – i przekazywanych z jednego wspomnienia do drugiego poprzez akty mowy.
Niektóre akty mowy miały charakter formalny, inne nie.
Jednak podobnie jak przemówienia, które politycy dostosowują do różnych odbiorców, duża część starożytnej wiedzy musiała ulegać zmianom w przekazie ustnym.
Bez autorytetu dokumentu pisanego nie było możliwości porównania wersji tekstu, dlatego nie można zakładać, że tekst zapisany w źródle trzynastowiecznym przetrwał w niezmienionej formie przez wieki przekazu ustnego. (11-12)
Odnosi się to do każdego aspektu mitologii nordyckiej , ale szczególnie w odniesieniu do Helu.
Wielu współczesnych uczonych doszło do wniosku, że w przedchrześcijańskich wierzeniach skandynawskich nie istniała żadna istota znana jako Hel, a wśród nich Rudolf Simek zauważa:
„Ogólnie rzecz biorąc, nic nie przemawia na korzyść wiary w Boginię Hel w czasach przedchrześcijańskich” (138), ale jednocześnie przyznaje się, że nie można z całą pewnością powiedzieć, jakie były wierzenia przed chrześcijaństwem, ponieważ nie ma o nich żadnej pisemnej wzmianki.
Pierwsza wzmianka o Helu pochodzi z XIII-wiecznej Gylfaginning of the Prose Edda , rozdział 34, gdzie wspomina się o niej jako o jednym z trójki dzieci Lokiego, urodzonym przez Olbrzymkę Angrbodę mieszkającą w Jotunheim.
Bogowie Asgardu otrzymują proroctwo, że te dzieci dorosną, powodując ich niepokój, a Odyn albo posyła po nie, albo jedzie do Jotunheimu, aby sprowadzić je z powrotem do samego Asgardu, gdzie będzie mógł monitorować ich poczynania.
Trójka dzieci to młoda kobieta Hel, Wilczy szczeniak Fenrir i mały Wąż Jörmungandr.
Odyn niemal natychmiast wrzuca Jörmungandra do morza i wrzuca Hel w dół pod lodową krainę Niflheim, gdzie przyznaje jej „władzę” nad Dziewięcioma Krainami kosmologii nordyckiej .
Wydaje się, że ta władza jest ograniczona do dusz zmarłych, które przejdą Helvegr, drogą umarłych, do jej królestwa pod Niflheim, znanego jako Niflhel lub Hel.
Odyn przetrzymuje Wilka Fenrira w Asgardzie z nigdy nie wyjaśnionych powodów, gdzie rośnie w coraz bardziej zastraszającym tempie, aż stanie się tak ogromny i tak silny, że bogowie obawiają się, że nie będą w stanie go ujarzmić, jeśli kiedykolwiek zdecyduje się odwrócić na nich.
Oszukują Fenrira, aby zgodził się na związanie go kajdanami wykonanymi przez Krasnoludy, które trzymają go mocno na wyspie, a następnie tam go zostawiają.
W tym czasie Jörmungandr również rozwijał się pod powierzchnią morza, aż stał się tak ogromny, że otaczał świat Midgard, w którym żyją śmiertelnicy; jest wówczas znany jako Wąż Świata.
Podczas gdy losy jej braci się toczą, Hel siedzi jako Królowa Umarłych w swoim mrocznym królestwie, którego nie może opuścić bardziej niż jej poddani.
Kraina Helu
Hel znajdował się na północy i prowadziła do niego droga prowadząca w dół, przez most nad rzeką włóczni, przez bramę w wysokim płocie strzeżonym przez wilka Garma.
Królestwo Helu było zarezerwowane przede wszystkim dla tych, którzy zmarli ze starości lub chorób (choć zdarzały się wyjątki obejmujące, jak się wydaje, wypadki), a nie chwalebnie w bitwie lub z innych powodów.
Dusze wojowników udały się do Sali Odyna w Walhalli , te, które utonęły, zostały zabrane przez Boginię Ran, żonę Boga Morza Aegira, a dusze zwykłych ludzi udały się do Fólkvangr („pola ludu”), któremu przewodniczyła Bogini Freyja .
Nie jest jasne, kto dokładnie, oprócz chorych i starszych, znalazł się w Helu, ale nie była to kraina kar ani męk.
W Helu dusze były dobrze traktowane, co jasno wynika z historii o przybyciu tam Boga Baldra, kiedy podłoga była pokryta złotem, a ławki przywitały go świeżą słomą.
Simek zauważa, że „Hel nie jest miejscem kary, ani piekłem, to po prostu miejsce zamieszkania umarłych”, ale ogólnie nie jest to miejsce przyjemne.
Gdy zmarli już przybędą, nigdy nie będą mogli odejść, a ich świat jest wilgotny, ciemny, zimny i mglisty.
Simek komentuje aspekty pałacu Helu :
Jej przedpokój nazywa się Eljudnir „wilgotnym miejscem”, jej talerz i nóż „'hunger',”, jej służąca Ganglati „powolna”, służąca Ganglot „leniwa”, próg Fallandaforad „przeszkodą”, a łóżko Kor „choroba”, zasłony łóżka Blikjanda-bolr „czarne nieszczęście”.
Opierając się na wzmiankach o nim w różnych opowieściach, wydaje się, że każda dusza nie należąca do wojownika, który zginął w bitwie, może trafić do Helu, ale nie ma żadnego powodu, dla którego dusza miałaby znaleźć się w Helu, a nie w Fólkvangr, chyba że umrze z powodu choroby lub starości wiek.
Jednocześnie wydaje się, że w Helu jest sporo dusz, które nie umarły z żadnej z tych przyczyn, a dwie najbardziej znane to bóg Baldr i jego żona Nanna .
RE: Hel - Krystyna - 04-01-2024
Ragnarök
Ragnarök był Zmierzchem Bogów, kiedy obecny cykl Dziewięciu Królestw zakończył się kataklizmiczną bitwą pomiędzy siłami porządku i siłami chaosu.
Ragnarök został zarządzony przez Norny – Losy – i nie można było go powstrzymać ani nie podano żadnego powodu, aby tak się stało, ale bogowie swoimi działaniami (a zwłaszcza Odyna) przyczynili się do jego nieuniknionego sposobu, w jaki traktowali dzieci Lokiego.
Po śmierci Baldra Loki został związany pod ziemią, a nad nim znajdował się wąż, który kapał na jego głowę płonący jad.
W tym samym czasie jego syn Fenrir został uwięziony na wyspie, Jörmungandr został uwięziony w morzu, a Hel nie była w stanie opuścić swojego mrocznego królestwa.
W Żelaznym Lesie były przyjaciółka Lokiego, Angrboda, wychowała swoje wnuki (synów Fenrira), wilki Sköll i Hati, odkąd ich ojciec był uwięziony.
Chociaż sam Loki został sprawiedliwie ukarany za śmierć Baldra, Odyn i inni bogowie Asgardu byli bezpośrednio odpowiedzialni za przetrzymywanie dzieci Lokiego, które nie były winne żadnych wykroczeń i żyły spokojnie z matką w Jotunheimie, dopóki nie zostały porwane i wykorzystywane.
W określonym momencie armia umarłych powstanie, gdy Fenrir zerwie kajdany i zawyje u bram Hel.
Relacje międzyludzkie rozpadną się, a tradycje zostaną zapomniane, a jednocześnie pogoda drastycznie się zmieni, przynosząc trzy surowe zimy bez lata, podczas gdy Loki wije się pod ziemią, gdy uderza go jad, powodując trzęsienia ziemi, aż w końcu się uwolni. .
Trzęsienia ziemi trwały nadal, gdy statek Naglfar, zbudowany z paznokci zmarłych, uniósł się z fal sterowanych przez giganta Hryma, podczas gdy Hel pomagała Lokiemu, dostarczając mu drugi statek, który sprowadził Surtra i jego kolegów Ognistych Gigantów na pole bitwy.
Jörmungandr wypłynął z morza, wysyłając fale przez królestwa, gdy siły chaosu spotkały się w bitwie z bogami i bohaterami Walhalli.
Prawie wszyscy bogowie zostają zabici, w tym Odyn, Thor i Loki, a Dziewięć Królestw pogrąża się w ognistym zniszczeniu, ale chaos zostaje pokonany, a porządek zostaje utrzymany, dając początek nowemu cyklowi życia i zupełnie nowemu światu królestw.
Wniosek
Hel nie zajmuje ważnego miejsca w opowieści o Ragnaröku, ale uważa się, że pomogła zebrać armię umarłych na ostatnie wydarzenie i wspierała wysiłki Lokiego.
Nie jest jasne, czy przeżyła Ragnarök, ale wydaje się to mało prawdopodobne, ponieważ zarówno Baldr, jak i Nanna zostają uwolnieni z królestwa, co sugeruje, że ona, która trzymała zmarłych w miejscu, nie miała już tej mocy.
Prawdopodobnie została zniszczona w Światowym Ogniu rozpętanym przez Ognistego Giganta Surtra, który niszczy wszystkie Dziewięć Królestw.
Jej drugoplanowa rola w Ragnarök jest zgodna nie tylko z jej naturą, ale także z tym, jak pojawia się w opowieściach nordyckich.
Jak zauważono, jej imię oznacza „ukryta” i zawsze jest graczem działającym za kulisami.
Nawet w opowieści o śmierci Baldra pojawia się ona najkrócej ze wszystkich bohaterów.
Było to najprawdopodobniej celowe, ponieważ Hel reprezentował śmierć, która rzadko ogłasza lub zwraca na siebie uwagę, dopóki się nie pojawi i kogoś nie zabierze.
Sugeruje to jej przedstawienie jako młodej, zdrowej i pięknej kobiety widzianej z jednej strony i niebieskiego trupa z drugiej.
Śmierć może zmienić życie w mgnieniu oka lub w mgnieniu oka i w końcu właśnie to reprezentowałaby Hel, być może zachęcając żyjących do maksymalnego wykorzystania swojego czasu, zanim ten czas upłynie.
https://www.worldhistory.org/Hel/#google_vignette