28-04-2013, 19:26
Betula Pendula var. Oycoviensis
Betula Oycoviensis-Brzoza Ojcowska
Gatunek drzewa lub krzewu należący do rodziny brzozowatych.
Według danych na 2006 w Polsce występuje na 5 stanowiskach: Chojnik w Sudetach, Dolina Kobylańska i Hamernia na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej,
Czerwona Góra koło Opatowa na Wyżynie Sandomierskiej oraz Skiełek w Beskidzie Wyspowym.
Poza Polską spotykany jest w Siedmiogrodzie, na Słowacji, Ukrainie, Danii i Szwecji, jednak są to pojedyncze stanowiska.
Jest mieszańcem Betula Pendula z Betula Szaferi
Według nowszych ujęć taksonomicznych nie jest odrębnym gatunkiem, lecz tylko odmianą Brzozy Brodawkowatej i ma nazwę Betula Pendula Roth var. Oycoviensis
Wysoka na 2–15 m, pień o białej i niełuszczącej się korze, bardzo blisko spokrewniona z brzozą brodawkowatą.
Gałęzie o krótkopędach dłuższych (szczególnie tych zakończonych kotką żeńską) niż u innych brzóz.
Historia
Brzoza ta znaleziona została w 1805.
Opisana po raz pierwszy w 1809 r. przez polskiego botanika Wilibalda Bessera jako Betula oycoviensis.
W 1860 niemiecki botanik Schur odkrył ten sam gatunek Brzozy w Siedmiogrodzie.
W roku 1920 znalazła ją Janina Jentys-Szaferowa, która, po długich badaniach, ogłosiła ich wyniki w roku 1928 w Roczniku Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego i w 1953 r. w Ochronie Przyrody (rocznik XXI)
źródło
źródło
źródło