Numerologia dzieci - Wersja do druku
+- Forum Ezoteryczne Dobry Tarot (https://dobrytarot.pl)
+-- Dział: Ezoteryka (https://dobrytarot.pl/forumdisplay.php?fid=19)
+--- Dział: Numerologia (https://dobrytarot.pl/forumdisplay.php?fid=23)
+--- Wątek: Numerologia dzieci (/showthread.php?tid=2533)
+- Forum Ezoteryczne Dobry Tarot (https://dobrytarot.pl)
+-- Dział: Ezoteryka (https://dobrytarot.pl/forumdisplay.php?fid=19)
+--- Dział: Numerologia (https://dobrytarot.pl/forumdisplay.php?fid=23)
+--- Wątek: Numerologia dzieci (/showthread.php?tid=2533)
Numerologia dzieci - Truelife - 11-12-2012
Numerologia dziecięca
Dziecko 1
Od najwcześniejszego okresu życia wyróżnia się silną osobowością. Jest niezależne, wyraża potrzebę utwierdzania swojej osobowości i poczucia wolności, buntuje się przeciw władzy rodzicielskiej, nauczycielskiej dominacji, szczególnie gdy jest ona natrętna lub arbitralna. Przy próbach zbyt silnej dominacji dziecko staje się agresywne i przekorne. Zawsze domaga się wysłuchania jego opinii oraz szacunku dla własnej osoby.
Jest bardzo inteligentne, o wszechstronnych zainteresowaniach, jednak zbyt niecierpliwe i ruchliwe; uparte, trudno mu wykonać polecenie nie podparte odpowiednią, dla niego zrozumiałą i celową argumentacją. Nie znosi przymusu. Jest wielkim indywidualistą i pionierem, nikogo nie naśladuje, szuka nowych rozwiązań.
Nigdy nie godzi się na zajmowanie drugiego miejsca. Chce być zawsze pierwsze i wyróżniać się w swoim otoczeniu. Lider. Domaga się uznania dla swojej inteligencji. Odpowiednio motywowane doskonale rozwinie drzemiące w nim ogromne pokłady intelektualne. Posiada cechy „badacza”, w związku z czym w przyszłości może okazać się wybitnym naukowcem. Posiada również odwagę, zdecydowanie oraz ambicje pozwalające osiągać wyznaczone przez siebie cele.
Dynamiką i ekstrawertyczną osobowością inspiruje i pobudza innych do dawania tego, co mają w sobie najlepsze.
Dziecku trudno uznać własne błędy, wówczas przedstawia sytuacje w sposób odwrotny. Może wykazywać egoistyczne, egocentryczne i dyktatorskie cechy osobowości. Owe cechy pojawiają się zwłaszcza wtedy, gdy nie udaje mu się osiągnąć pozycji odpowiedniej dla jego zdolności. Może niekiedy prezentować postawę machiavelliczną – „cel uświęca środki”.
Praca z takim dzieckiem, to umiejętność dostarczania nowych informacji, rozwiązań, akceptacja indywidualizmu, niehamowanie rozwoju intelektualnego.
Dziecko 2
To wyjątkowo nieśmiały osobnik, o niskim stopniu samooceny, niepewny własnego zdania, posłuszny i przymilny. Wielorakość kompleksów w postaci ukrytych lęków nie pozwala na swobodny rozwój intelektualny. Dziecko wyróżnia się łagodnością charakteru, skromnością i szeroko pojętą dobrocią, z usłużnością włącznie. Jest taktowne i poważne, wzbudzając tym samym szacunek kolegów i koleżanek.
Sympatia, serdeczność i wyrozumiałość pomagają w kontaktach. Wciąż żyje w cieniu innych, samemu nie mając dość odwagi aby zaprezentować swoje talenty.
W związku z ową niepewnością wymaga nieustannej stymulacji i pochwał celem wyeliminowania, a przynajmniej zminimalizowania różnorakich kompleksów.
Jest dzieckiem ostrożnym, o introwertycznych cechach osobowości. Poważne, pracowite, odpowiedzialne, przesadnie skrupulatne, drobiazgowe i wyjątkowo nadwrażliwe. Posiada dobrze rozwiniętą zdolność percepcji, potrafi wyważyć wszystkie za i przeciw przed podjęciem decyzji. Jego wybory są prawie zawsze trafne.
To kulturalne dziecko przejawia zainteresowania artystyczne i intelektualne. Skromne, niedbałe w ubiorze, większe znaczenie przywiązuje do zachowania. Przebywanie w atmosferze napięcia wśród dzieci agresywnych zupełnie je rozstraja, deprymuje, nie pozwala na skupienie.
Należy unikać umieszczania dziecka w kolektywie dzieci o agresywnych, hałaśliwych cechach charakteru. Praca z takim dzieckiem to stałą stymulacja i stosowane pochwał, nawet przy mało znaczącym zajęciu, delikatność postępowania pozwoli rozwinąć intelektualno-dyplomatyczne cechy charakteru.
Dziecko 3
To wesołe, swobodne w zachowaniu, psotne i wyjątkowo urocze stworzenie. Często się popisuje, aby wrócić na siebie uwagę. Odczuwa wielką potrzebę bycia w centrum zainteresowania, nie zauważone podejmuje się zobowiązań, których nie będzie mogło, albo chciało spełnić. To najbardziej ze wszystkich dziewięciu typów charakteru promienne, spontaniczne i stymulujące dziecko. Kocha życie i wszędzie wnosi radość, jest optymistyczne i entuzjastyczne, promienne, genialne, wyjątkowo utalentowane i wszechstronne. Posiada bystry i lotny umysł, co pozwala całościowo ogarniać otaczającą je rzeczywistość. Wszystko zauważy. Ogromna łatwość wysławiania się i komunikowania pozwala mu bez trudu nawiązywać kontakty ze wszystkimi. Dziecko trójka jest wyjątkowo absorbujące. Lubi być podziwiane, uwielbia imponować, nawet za cenę mijania się z prawdą. Będzie to wynik bardziej fantazji niż kłamstwa z premedytacją. Ponieważ dziecko jest osobą towarzyską, bardzo źle znosi wszelkie odosobnienia.Praca z takim dzieckiem to nauka koncentracji, samokontroli i realnego spojrzenia na świat. Wskazana jest również baczna obserwacja przyjaźni dziecka, ponieważ posiada ono łatwość ulegania cudzym wpływom i próbuje naśladować tych, którzy mu imponują. Przy negatywnych kontaktach, dziecko może zaprzepaścić wrodzony talent i wszechstronność.
Dziecko 4
To spokojne, zdyscyplinowane, posłuszne i bardzo sumienne dziecko. Odpowiedzialnie wypełnia swoje obowiązki. Jest bardzo wytrwałe i pracowite. Wszystko osiąga wielkim trudem, dużym nakładem pracy, nie jest zbyt błyskotliwe, jednak pracowitość pozwala mu na osiągnięcie planowanych celów. Dziecko posiada wyjątkowe wyczucie sprawiedliwości, wyrządzoną krzywdę pamięta bardzo długo. Poważne, praktyczne, działa skutecznie, lubi porządek i dyscyplinę. Logicznie myśli, jest konserwatywne i racjonalne. Twardo stąpa po ziemi, z trudem daje się ponieść fantazjom lub zachciankom, nie porywa go bezzasadny entuzjazm. Nie jest dzieckiem lekkomyślnym, można na nim polegać. W ważnych sprawach przejawia odwagę i siłę charakteru. Nie ulega wpływom innych. Jest małomówne, powściągliwe, mówi językiem zwięzłym i precyzyjnym. Nie lubi koloryzować. Nie miewa poczucia humoru, często jest drażliwe na własny temat.Praca z takim dzieckiem polega na poważnym traktowaniu jego problemów. Jest ono zbyt zamknięte, aby otwarcie mówić o własnych potrzebach, trudno też poznać jego myśli. Zaufanie można zdobyć poprzez traktowanie go w sposób czuły i wyrozumiały, w przeciwnym razie może stać się krnąbrne, aroganckie i agresywne. Nie można zawieść jego zaufania.
Dziecko 5
Wyjątkowo barwna osobowość. Nad wyraz ruchliwe, żywe aktywne i nerwowe, bardzo inteligentne i kreatywne. O wszechstronnych zainteresowaniach, wielkiej wrażliwości i zmienności. Najważniejsze w życiu dziecka jest poczucie wolności i nie tłumaczenie się ze swojego postępowania. Posiada ogromne zdolności twórcze, genialne pomysły i przenikliwy, lotny i dynamiczny oraz zawsze gotowy do eksperymentowania umysł. Pociąga je wszystko, co nowe, tajemnicze, niesamowite, futurystyczne. Jest entuzjastyczne, żyje dniem dzisiejszym, trudno mu się skupić na przeszłości, nowe jest bardziej ciekawe. Posiada bardzo rozwinięty zmysł intuicji i łatwość percepcji, twórczy niepokój wewnętrzny oraz zawsze napięte nerwy, dlatego jego reakcja na bodziec jest zawsze błyskawiczna, często odpowiada nie pytane. Wyjątkowo niecierpliwe, spieszy się do wyjścia oraz do każdego miejsca, do którego podąża, chce wszystko zobaczyć, mieć natychmiast i od razu, w jednej chwili. Jest dzieckiem odważnym i zuchwałym. Urodzony awanturnik. Nerwowość i niecierpliwość mogą być przyczyną problemów szkolnych, lekcja, nauka dla takiego dziecka trwa za długo. Powinny mieć indywidualny tok nauczania, aby nie zmarnować talentów.Praca z takim dzieckiem polega na naprzemiennym stosowaniu metody tolerancji i dyscypliny. Dziecko posiada potrzebę oglądania i sprawdzania wszystkiego, ponieważ jest wstydliwe dorośli zdają się nie dostrzegać jego bogatego świata wewnętrznego. Jeśli popełniono błędy wychowawcze, w wieku młodzieńczym pojawia się bunt, napastliwość i niezdyscyplinowanie. Obserwuje się dwa typy charakterów: wstydliwe, zamknięte i zależne od rodziców, a albo rozbrykane i niesforne. W jednym i drugim przypadku dziecku należ zapewnić kontrolowaną wolność. Na szczęście w wieku dorosłym cechy charakteru zmieniają się radykalnie.
Dziecko 6
To łagodne, miłe, wrażliwe, czułe i czarujące dziecko. Wszyscy je lubią i podziwiają za spokój, rozsądek i subtelność. Nie sprawia mu trudności nawiązywanie przyjaźni. Posiada dar rozsiewania spokoju i wytwarzania dobrej atmosfery. Od najmłodszych lat służy radą i pomocą. To mała romantyczna istota, niezwykle wrażliwa, nieodporna i nieprzygotowana do zmagań z kłopotami dnia codziennego. Bardzo utalentowana artystycznie. Istnieją dwa typy charakterów szóstek: bardzo pracowita, dzięki czemu spożytkuje wrodzone talenty, lub leniwa – która talenty zniweczy. Szóstka jest raczej konserwatywna i tradycjonalna, jest ciepła w kontaktach, etyczna, honorowa, wielkoduszna, może przyjąć na siebie cudze grzeszki. Prawa, uczciwa, szlachetna, może jednak być zazdrosna. Nie lubi zmagać się z problemami, preferuje spokój, jest bardzo dobrą osobą.Wobec dziecka szóstki powinno się postępować łagodne i ze zrozumieniem, ze względu na jego wielką wrażliwość. Jest ono nieśmiałe, naiwne i podatne na wpływy, często fantazjuje i wymyśla niewiarygodne historie, po to aby zwrócić na siebie uwagę otoczenia, z czasem jednak zaczyna w nie wierzyć.
Dziecko 7
Charakteryzuje się dużą powagą, co sprawia, że zazwyczaj jest bardzo dojrzałe, w porównaniu z rówieśnikami. Uchodzi za tzw. „małego starca”. Mądrość i sposób bycia zupełnie nie mają odzwierciedlenia w jego wieku. To często marzyciel, o szerokich horyzontach zainteresowań. Jest wyjątkowo ciekawską osobą, niezmiernie spostrzegawczą, nic nie ujdzie jego uwadze, posiada doskonale rozwiniętą wyobraźnię i intuicję. Często podróżuje wewnątrz własnej psychiki tracąc kontakt z rzeczywistością. Bywa nieobecne, hermetyczne, enigmatyczne i dziwne. Wnikliwość myślenia, uduchowienie, to cechy, które oddalają je od dzieci niespokojnych i hałaśliwych. Obdarzone jest wybitną umysłowością, posiada zadatki na geniusza. Obdarzone jest dużym poczuciem niezależności, nieufnością wobec nieznanego, posiada własną opinię na każdy temat, nie znosi tuzinkowości. To wielki indywidualista. Siódemka jest spokojnym dzieckiem, które lubi dyskutować, nie można zbyć go brakiem czasu, należy dokładnie wytłumaczyć i uzasadnić pytanie, z jakim się zwraca, szanując jego inteligencję i indywidualizm.Postępowanie z takim dzieckiem wymaga dużej cierpliwości w wysłuchaniu argumentów, taktu i delikatności. Od takiego dziecka bije godność i dostojeństwo. Jest ono mało komunikatywne, ostrożne i często powściągliwe. Nie należy go przymuszać, otworzy się samo, gdy nabierze zaufania.
Dziecko 8
Obdarzone jest wyjątkowo silną osobowością. Jest poważne, introwertyczne i opanowane. Upór, ambicja i siła woli wyróżniają je wśród innych dzieci. Energiczne, bojowe, zawsze walczy sukces w postaci dobrych wyników w nauce. Stara się wszelkimi sposobami, aby nikt nie przeszkodził mu w zaplanowanym sukcesie. To bardzo praktyczny osobnik, realnie oceniający sytuację, konstruktywny, prawy i praworządny. Nie okłamuje siebie, ani nie pozwala na to innym. Nie postępuje lekkomyślnie, wszystko dokładnie analizuje – czy mu się działanie opłaca – ponieważ jest materialnie ustosunkowany do świata. Od wczesnej młodości można zaobserwować interesowne cechy charakteru. Jest niestrudzonym dzieckiem, nadzwyczaj wydajnym i dyscyplinowanym. Trudno mu podzielić różnorodność zajęć, w każde angażuje się całkowicie, zaniedbując inne. Zachowuje zimną krew w obliczu zagrożenia. Dziecko jest zwykle opanowane, jednak gdy się je sprowokuje, potrafi zareagować wielką gwałtownością i agresywnością. Może również ujawnić spryt i przebiegłość w dążeniu do osiągnięcia celu. Posiada dolność manipulowania ludźmi, osiąga dzięki temu wszystko, co chce.Postępowanie takim dzieckiem polega na odwoływaniu się zawsze do jego poczucia sprawiedliwości i uczciwości, ponieważ traktowane surowo, czy z nadużyciem władzy może stać się zaczepne i niesforne. Wyróżniane są dwa typy dzieci ósemek: spokojne i opanowane oraz aroganckie i gwałtowne.
Dziecko 9
Szczere, szlachetne, wrażliwe i bardzo karne dziecko. Posiada wielką wyobraźnię, żyje we własnym świecie marzeń, posiada doskonale rozwiniętą intuicję. Bardzo uczuciowe, wyczulone na ludzką krzywdę, o szerokim umyśle, z niezwykłymi predyspozycjami psychicznymi. Obdarzone silnym, władczym, czasem wybuchowym charakterem. Jest aktywne, inteligentne i pojętne. Posiada zawsze sposób na rozwiązanie problemu. Umysł dociekliwy, ciekawy wiedzy i nowego. Każdej pracy oddaje się z wielkim entuzjazmem, traktując ją jak zbawianie świata. Bardzo wiele działań zaczyna, jednak brak mu wytrwałości do ich ukończenia. Umysł dziecka chce poznać właściwie wszystko, dlatego mniej interesujące zajęcie wywołuje w nim bunt przeciw ograniczeniu wolności. Nie uznaje poddaństwa, ani żadnych ograniczeń, należy do najbardziej niezależnych i indywidualistycznych istot. Bardzo szybko się uczy, aby mieć czas na inne, służące ogółowi zajęcia. To bardzo altruistyczne, ofiarne, pełne szlachetnych działań dziecko. Od najmłodszych lat nieobca jest mu walka z niesprawiedliwością, głodem i zaniedbaniami potrzeb ludzkich.Postępowanie wobec takiego dziecka powinno być jak najbardziej sprawiedliwe, bez arbitralnej władzy, w przeciwnym wypadku może stać się on nieposłuszne i zbuntowane. Należy zlecać mu drobne zadania, aby czuło się potrzebne, ważne i doceniane, ale nade wszystko powinno się akceptować jego poczucie niezależności.
Źródło : http://maitra.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=5&Itemid=11
Re: Numerologia dziecięca - Miriam - 14-12-2012
Dzięki za ten post.
Numerologia dziecięca II - Truelife - 14-12-2012
Dziecko rodzi się, posiadając wszystkie kanały energetyczne ciała, zaś centra, zwane czakramami,
które opisowo mogę porównać doskrzyżowania (np. do skrzyżowania rzek z wirem w centrum),
kształtują się wraz ze wzrostem ciała i co rok uaktywnia się kolejne. I tak pierwszy czakram u
podstawy kręgosłupa organizuje ruch, drugi pod pępkiem uaktywnia poznanie zmysłowe, trzeci na
splocie słonecznym aktywizuje poznanie logiczne. Do trzeciego roku życia dziecko jest
energetycznie podpięte do emocji któregoś z rodziców lub opiekuna, dopiero po aktywizacji
trzeciego centrum jest w stanie połowicznie pobierać energię samodzielnie.
Dlatego właśnie wszystkie doświadczenia do trzeciego roku życia są szalenie ważne. Dziecko wie,
co się o nim mówi, czuje otaczające je uczucia i emocje. Koduje zachowanie rodziców i ich sposób
reakcji. W przyszłości może nieświadomie powielać te głęboko zapamiętane wzorce. Zwłaszcza
jeśli zostanie skonfrontowane z podobnymi sytuacjami.
Traktując nasze dzieci jako doskonałe boskie istoty, które uczą nas związku z boską zasadą twórczą
wszechświata, możemy szanować je i uczyć zasad obecnej kreacji świata materialnego wokół nas.
Nigdy nie porównuj swego dziecka z innym dzieckiem
i jego osiągnięciami, bowiem każdy jest inny w swej doskonałości.
Formujemy jego osobowość. Proszę wszystkich, bądźmy odpowiedzialni za
własne poczynania. Kochajmy i uczmy dziecko kontroli emocji i myśli. Pamiętajcie, moi drodzy
czytelnicy, że dzieci mogą być naszym skarbem, możemy z nich jednak uczynić własne ofiary.
Jakość doświadczeń naszych dzieci zależy od naszej pracy dla siebie samych.
Dalej przedstawiam państwu specyfikę doświadczania dzieciństwa w każdej wibracji
numerologicznej.
DZIECKO jedynka
Selektywnie ukierunkowana pamięć dziecka jedynki wyostrza wspomnienia o dyscyplinie w
dzieciństwie, częstej krytyce i karaniu za przejawy talentu przywódczego. Doprowadza to do
obsesyjnej postawy dobrego zachowania, które ma uchronić przed popadnięciem w kłopoty.
Jedynka w dzieciństwie skupia swoją uwagę na tym, co należy zrobić, lub na tym, co musi być
wykonane. Nie pozostawia sobie żadnego marginesu na wewnętrzne potrzeby. Posiada konstytucję
nieustannego wewnętrznego krytyka, jest zirytowana własną domniemaną niedoskonałością. Cudza
krytyka jest nadmiarem tak silnie odczuwanym, że wręcz sprawia psychiczny ból. Samokontrola
zapewnia zaspokojenie potrzeby bycia grzecznym, odpowiedzialnym i odpowiedniego zachowania
się.
Silnie akcentowana przez wymogi otoczenia moralność wytwarza u dziecka jedynki potrzebę
samodoskonalenia. Odsuwa ono przyjemności, aby wszystko wykonać jak należy. Zachowanie
takie można ocenić jako nadmiar ambicji i brak zdolności do cieszenia się z osiągnięć. Dlatego
warto nagradzać dziecko, motywować i uczyć satysfakcji z dokonań. Mamy tu do czynienia z
nawykowym przekonaniem, że na dobre życie trzeba sobie zasłużyć, wskutek czego nieświadomie
dziecko jedynka odmawia sobie przyjemności. Pracoholizm jest sposobem na uciszenie
wewnętrznej krytyki.
Dziecko jedynka nie akceptuje gniewu. Zanim więc zacznie bronić swego stanowiska, szuka
potwierdzenia swej racji, aby mieć pewność, że się nie myli. Poczucie bezpieczeństwa w
dzieciństwie jedynek zależy od siły samokontroli. Dlatego nawyk ciągłego porównywania,
widzenia wad i zalet, utrudnia im relaks i odpoczynek.
Dziecko jedynka potrzebuje:
- rozwinięcia sztuki kompromisu,
- rozwinięcia umiejętności myślenia o ważnych dla siebie sprawach,
- doświadczania przyjemności i dopominania się o nie,
- rozwinięcia umiejętności komunikowania własnych emocji,
- świadomości, że każdy ma swoje miejsce i powołanie, aby nie czuć się zagrożonym
osiągnięciami innych,
- przytulania,
- pozytywnych opinii o sobie,
- prawa do wyrażania negatywnych emocji,
- sposobu na wyrażanie negatywnych emocji,
- rozluźniania silnie skoncentrowanej uwagi, tak aby dostrzegać różne możliwości.
Ciało dziecka jedynki najszybciej uzewnętrznia problemy emocjonalne i zachwiane poczucie
własnej wartości. Realizuje się to poprzez dolegliwości głowy, serca, zaburzenia krążenia,
dolegliwości systemu nerwowego, choroby oczu a także anemię.
Pozytywne twierdzenia, które rodzice lub opiekunowie mogą zakodować w świadomości dziecka,
tak aby kreowały w przyszłości dobre emocje i wysoką samoocenę, są nieocenionym darem.
Zależnie od opinii i słów usłyszanych w dzieciństwie od otoczenia wykształci się system wartości
oraz nawykowych zachowań i reakcji na stres. Możemy wyposażyć dziecko jedynkę, w pomocne
dla niego przekonania o sobie samym i świecie. Są one wsparciem i podporą dla formującej się
osobowości.
Dla dziecka jedynki ważne są zdania:
1. Moje kochane dziecko, jesteś bezpieczne.
2. Zawsze cię kocham i aprobuję twoje wybory.
3. Możesz doświadczać radości w każdej chwili swego życia.
4. Życie zawsze cię kocha.
5. Łatwo poruszasz się wśród ludzi.
6. Zawsze masz szczęście.
7. Jesteś pod szczególną ochroną.
8. Potrafisz sobie radzić z innymi.
9. Jesteś skuteczny.
10. Ciesz się, radość dobrze ci zrobi.
DZIECKO dwójka
Selektywnie ukierunkowana pamięć dziecka dwójki wyostrza wspomnienia o takim dzieciństwie,
w którym dorośli mający różne oczekiwania kochają tym bardziej, im bardziej są zadowoleni i im
pełniej spełnione były ich wymagania. Dziecko to rozwija w sobie zdolność zadowalania dorosłych
poprzez granie odpowiedniej roli.
Dziecko dwójka, by podobać się różnym cenzorom, nawykowo tłumi swoje potrzeby. Stara się
zadowolić innych, być niezastąpionym, aby czuć się potrzebnym i kochanym. Identyfikuje się z
odgrywanymi rolami, aby utrzymać kontakt z wybraną osobą. Nie jest to fałsz ani maska, lecz
system obronny polegający na dostosowaniu się do zaistniałych warunków i sytuacji. Satysfakcja, a
nawet duma, są uwarunkowane poczuciem bycia potrzebnym. Trudno jest dziecku dwójce skupić
się na sobie, rozpoznawać i komunikować własne potrzeby. Kluczem do rozpoznania potrzeb
takiego dziecka jest obserwacja tego, co ono daje, bowiem daje ono innym to, czego samo
potrzebuje. Odwzajemnienie tego, co otrzymujemy, da dziecku satysfakcję i pozwoli umocnić
poczucie bezpieczeństwa. Nawykowe dawanie z nieuświadomionym oczekiwaniem rewanżu czyni
dziecko dwójkę szczególnie wrażliwym i drażliwym, bowiem wydaje mu się, że sytuacja jest jasna,
podczas gdy obdarowany może w istocie nie mieć pojęcia o tej zależności.
Wskutek szczególnie ukierunkowanej uwagi dziecka dwójki uzależnia ono poczucie własnej
wartości od opinii i uwagi innych. Do czternastego roku życia dwójka utożsamia się z
oczekiwaniami ludzi, którym pomaga. Spełniając oczekiwania, identyfikuje się z nimi. Przed
dwudziestym rokiem życia uwaga wewnętrzna dziecka dwójki przesuwa się na pozycję
obserwatora. Może ono przyjąć za swój skrajnie odmienny ideał.
Dziecko dwójka posiada szczególnie silną intuicję, predyspozycje mediumiczne dają mu zdolność
wyczuwania nastrojów, subtelnych energii emocji i oczekiwań. Często około trzeciego roku życia
opowiada o miejscach, w których niegdyś żyło, i o swoim wcześniejszym życiu. Jego powołaniem
jest wznoszenie nas na wyższy poziom rozwoju poprzez uwrażliwianie na innych, altruizm i
odczytywanie sygnałów własnego ciała. Gdy na przykład boli cię głowa, a twoje dziecko dwójka
mówi: „Mamo, może nie pojedziesz teraz do sklepu?", nie lekceważ jego zdania i swego ciała. Po
prostu mu zaufaj. Zakupy nie są najważniejsze na świecie.
Dzieci dwójki magicznie wyłuskują z otoczenia to, co w nim najlepsze, i pomagają innym osiągnąć
satysfakcję.
Dziecko dwójka potrzebuje:
- kierowania swojej uwagi na siebie,
- rozpoznania i komunikowania własnych oczekiwań i potrzeb,
- odwzajemnienia uwagi i prezentów,
- zainteresowania swoją osobą, aby mogło się oderwać od nawykowego zadowalania innych,
- ciszy i czasu dla siebie, by poznać własne, wewnętrzne oczekiwania wobec życia,
- poszanowania swojej godności,
- prawa do złości i oparcia w akceptacji, aby nawykowe pochlebstwa i pokora jej nie hamowały,
- wyjazdów, aby zmienić stałe towarzystwo.
Ciało dziecka dwójki najszybciej uzewnętrznia problemy emocjonalne i zachwiane poczucie
własnej wartości poprzez dolegliwości psychosomatyczne, skórne, katar i bóle zębów.
Pozytywne twierdzenia, które rodzice lub opiekunowie mogą zakodować w świadomości dziecka,
tak aby kreowały w przyszłości jego dobre emocje i wysoką samoocenę, są nieocenionym darem.
To zależnie od opinii i słów usłyszanych od otoczenia wykształci się system wartości oraz
nawykowe zachowania i reakcje na stres. Możemy wyposażyć dziecko dwójkę w pomocne dla
niego przekonania o sobie samym i świecie. Są one wsparciem i podporą dla formującej się
osobowości.
Ważne dla dziecka dwójki są zdania:
1. Moje kochane dziecko, wiesz, czego chcesz.
2. Zawsze wiesz, co jest dla ciebie dobre.
3. Świetnie radzisz sobie w życiu.
4. Jesteś urodzonym dyplomatą.
5. Jesteś sobą i jesteś bezpieczne.
6. Potrafisz korzystać z nowości.
7. Masz w sobie doskonały spokój.
8. Potrafisz się cieszyć.
9. Zawsze sobie poradzisz.
10. Zasługujesz na wszystko, co najlepsze.
DZIECKO trójka
Selektywnie ukierunkowana pamięć dziecka trójki wyostrza wspomnienia o nagradzaniu w
dzieciństwie jego osiągnięć uwagą i pochwałami. Rodzice i opiekunowie więcej uwagi poświęcali
dokonaniom niż emocjom dziecka trójki. Dlatego trójka w dzieciństwie nawykowo podejmuje
zadane misje, wykonuje zadanie na medal i zyskuje uznanie otoczenia. Praca jest dla trójki
sposobem na zdobycie szacunku i pozycji. Intuicyjnie zespala się ze swoim celem i kreuje
wizerunek odpowiedni do oczekiwań otoczenia. Jest kameleonem, potrafi idealnie wpasować się w
każde miejsce, przekonania i w każde warunki, o ile uznaje za swoje.
Dziecko trójka lubi wygrywać. Skupia wtedy na sobie uwagę innych i czuje satysfakcję ze swoich
dokonań. Potrafi współpracować z każdym. Skupia swoją uwagę na cudzych oczekiwaniach i stara
sieje spełnić, dając jak największą satysfakcję otoczeniu.
Dziecko trójkę cechuje wewnętrzny optymizm i wspaniała wyobraźnia. Aktywność twórcza jest dla
niego lekarstwem na kłopoty, często pisze i rysuje. Lubi izolować się od codzienności. Maluje, gra,
tańczy, robi, co może, aby się wyróżniać i zapewnić sobie poczucie wyjątkowości.
Jest to istota szalenie wrażliwa, jak nikt inny potrafi wnieść radość w życie innych, cieszyć się
drobnostkami, niezbędne jest mu jednak słowne uznanie. Dziecko trójka lubi prestiż i do tego
właśnie dąży, nawykowo chcąc być najlepszym w dziedzinach, którymi się zajmuje. Potrzebuje
akceptacji grupy i bycia najlepszym.
Dziecko trójka potrzebuje:
- aktywności artystycznej,
- chwalenia i uwagi poświęconej jego osobowości,
- realizmu w ocenie rzeczywistości, aby nie zastąpić jej fantazją,
- nagradzania za sukcesy, aby nauczyć się nimi cieszyć,
- prawa do przeżywania lęku,
- pracy z własnymi uczuciami, aby nie zagłuszać emocji kolejnymi wyzwaniami,
- poczucia własnej wartości, aby nie uciekać przed krytyką,
- wsparcia przez dorosłych jego własnych pomysłów twórczych,
- pracy w grupie (np. teatr, chór, zajęcia plastyczne, sportowe).
Ciało dziecka trójki najszybciej uzewnętrznia problemy emocjonalne i zachwiane poczucie własnej
wartości poprzez dolegliwości stawów, nerwów, gardła, poprzez katar i zaburzenia krążenia krwi.
Pozytywne twierdzenia, które rodzice lub opiekunowie mogą zakodować w świadomości dziecka,
tak aby kreowały w przyszłości jego dobre emocje i wysoką samoocenę, są nieocenionym darem.
To zależnie od opinii i słów usłyszanych od otoczenia wykształci się system wartości oraz
nawykowe zachowania i reakcje na stres. Możemy wyposażyć dziecko trójkę w pomocne dla niego
przekonania o sobie samym i świecie. Są one wsparciem i podporą dla formującej się osobowości.
Ważne dla dziecka trójki są zdania:
1. Moje kochane dziecko, masz talent.
2. Potrafisz się wszędzie odnaleźć.
3. Jesteś bezpieczne w ciszy.
4. Jesteś częścią doskonałego życia.
5. Jesteś wyjątkowe i masz szczęście.
6. Możesz swobodnie wyrażać to, co czujesz.
7. Jesteś radością życia.
8. Pięknie mówisz i łatwo ci to przychodzi.
9. Zawsze potrafisz się dopasować.
10. Wyższa opieka kieruje cię zawsze w dobrą stronę.
DZIECKO czwórka
Selektywnie ukierunkowana pamięć dziecka czwórki wyostrza wspomnienia o bólu straty i
nadmiernych obowiązkach. Dziecko czwórka doświadcza w dzieciństwie obciążenia obowiązkami
dorosłych, co wynika z nieobecności jednego z rodziców lub jego zupełnej nieodpowiedzialności.
Melancholia i pesymizm są tu formą samoobrony.
Dziecko czwórka cierpi, nie mając możliwości wyrażenia swoich emocji. Strata i cierpienie
kształtują schemat obronny w postaci gdybania i wyobrażania sobie bolących spraw z przeszłości,
aby ich uniknąć na przyszłość.
Uwaga dziecka czwórki skupia się na tym, czego mu brakuje. Idealizuje ono swe oczekiwania tak,
by były jak najbardziej romantyczne. Pamięć obraca się wokół przeświadczenia, że na początku
jego życia ktoś zabrał obfite źródło miłości. Stąd poczucie porzucenia, silnie zachwiane poczucie
własnej wartości i chwiejna samoocena.
Dziecko czwórka jest silne, potrafi dążyć do celu. Posiada zdolność realnej oceny sytuacji i
zdolność rozpoczynania na nowo po załamaniu wyjściowej sytuacji. Nawykowo powracająca w
życiu depresja jest wynikiem wiecznej i niespełnionej nadziei na wielką miłość i intensywną
partnerską przyjaźń.
Złość i wściekłość odczuwana po porzuceniu jest często nie wyartykułowana. Jest wtedy spychana
do wnętrza i przyjmuje rolę surowego samokrytyka. Dziecko czwórka potrzebuje światła i
akceptacji, przytulania i tulenia jak nikt inny.
Często pasywność dziecka czwórki jest wynikiem egocentrycznego skupienia na własnym
nieszczęściu, nieuchwytnym pragnieniu. Pierwszą reakcją jest melancholijne lenistwo, drugą
pracoholizm. Praca pozwala ekspresyjnie przeciwstawić się bólowi. Jest ona sposobem
doskonalenia siebie i kontroli nad własnymi emocjami. Intensywne przeżycia emocjonalne mogą
zamieniać się w pasywność działania, co jest widoczne w skłonności do wyolbrzymiania własnych
emocji, np. bólu, krzywdy, strachu itp.
Dziecko czwórka potrzebuje:
- radości dzieciństwa,
- nagradzania wolnym czasem,
- rozmów o jego emocjach i potrzebach,
- wspierania wewnętrznego poczucia własnej wartości,
- doprowadzania rozpoczętej pracy do końca, aby nie sabotować własnych osiągnięć,
- regularnych ćwiczeń sportowych, aby opanować umiejętność kontroli emocji i nastrojów,
- rozbudowanej grupy przyjaciół,
- możliwości pogłębiania własnych zainteresowań,
- optymizmu i zakodowanego nawyku pozytywnego myślenia np.: „Nie ma tego złego, co by na
dobre nie wyszło".
Ciało dziecka czwórki najszybciej uzewnętrznia problemy emocjonalne i zachwiane poczucie
własnej wartości poprzez dolegliwości oddechowe, tarczycy, nóg, strun głosowych, systemu
trawiennego, skrzywienia kręgosłupa, pojawienie się guzków i osłabienie systemu obronnego.
Pozytywne twierdzenia, które rodzice lub opiekunowie mogą zakodować w świadomości dziecka,
tak aby kreowały w przyszłości jego dobre emocje i wysoką samoocenę, są nieocenionym darem.
To zależnie od opinii i słów usłyszanych od otoczenia wykształci się system wartości oraz
nawykowe zachowania i reakcje na stres. Możemy wyposażyć dziecko czwórkę, w pomocne dla
niego przekonania o sobie samym i świecie. Są one wsparciem i podporą dla formującej się
osobowości.
Ważne dla dziecka czwórki są zdania:
1. Moje kochane dziecko, jesteś silne.
2. Znajdziesz w życiu radość i bezpieczeństwo.
3. Tobie też dobrze się ułoży.
4. Potrafisz wybaczać i to jest piękne.
5. Życie jest dla ciebie i daje ci radość.
6. Myśl o nowym dniu, o możliwościach sukcesu.
7. Każdego dnia budujesz swój sukces.
8. Jesteś wolne, kochaj siebie.
9. Każdego dnia będzie coraz lepiej. 10. Zasługujesz na miłość.
DZIECKO piątka
Pamięć dziecka piątki ukierunkowana była w taki sposób, że wyostrza wspomnienia o potrzebie
wycofania się ze względu na nadopiekuńczość i autorytaryzm rodziny albo z uwagi na poczucie
opuszczenia przez innych.
Ponieważ w dzieciństwie potrzeba posiadania własnego intymnego terytorium nie została
zaspokojona, wykształciło się pragnienie wolności. Umiłowanie własnej niezależności daje
panowanie nad sytuacją. Dziecko piątka lubi ryzykować, czuć powiew silnych emocji. Doskonale
radzi sobie w sportach indywidualnych, wszędzie tam, gdzie coś zależy właśnie od niego.
Przeżywa swoje emocje w intymnej samotności, izolując się od zgiełku. Aby nie wchodzić w
niepożądane zaangażowanie, posługuje się izolacją i wycofaniem.
Obserwacja jest domeną umysłu dziecka piątki. Lubi ono sytuacje intensywnego zbierania
doświadczeń i przeżyć w określonym czasie (wycieczki, wyjazdy), potem następuje czas
rozkoszowania się wspomnieniami. Ogromna potrzeba poznania nowych miejsc i ludzi pcha do
działania, biegania, wspinania się, wdrapywania na meble. Powoduje to, że piątka jest bardzo
aktywnym dzieckiem.
Dziecko piątka doładowuje się energetycznie w samotności, w ciszy i spokoju. Nie potrzebuje
aprobaty innych, bowiem czuje swoją niezależność. Bycie obserwatorem daje piątce możliwość
istnienia w grupie niejako za parawanem, bez konieczności uzewnętrzniania własnych emocji.
Dziecko piątka potrafi angażować się we własne talenty, aspiracje i zainteresowania bez poparcia
najbliższych, często zupełnie samotnie.
Dziecko piątka potrzebuje:
- przestrzeni i możliwości ruchu,
- swobodnej aktywności ciała poprzez uprawianie indywidualnej dyscypliny sportu,
- zainteresowania jego własnymi uczuciami, aby umieć przeżywać swoje emocje bez cierpienia i
nie zastępować ich analizą,
- podejmowania ryzyka, aby móc realizować marzenia,
- motywacji do kończenia rozpoczętych działań,
- życia publicznego,
- umiejętnego korzystania z życia, przez wykorzystanie skłonności do poszukiwania wyjątkowej,
szczególnej wiedzy.
Ciało dziecka piątki najszybciej uzewnętrznia problemy emocjonalne i zachwiane poczucie własnej
wartości poprzez dolegliwości mięśni, nosa, niewłaściwe ciśnienie, nadmierny apetyt, potliwość.
Pozytywne twierdzenia, które rodzice lub opiekunowie mogą zakodować w świadomości dziecka,
tak aby kreowały w przyszłości jego dobre emocje i wysoką samoocenę, są nieocenionym darem.
To zależnie od opinii i słów usłyszanych od otoczenia wykształci się system wartości oraz
nawykowe zachowania i reakcje na stres. Możemy wyposażyć dziecko piątkę w pomocne dla niego
przekonania o sobie samym i świecie. Są one wsparciem i podporą dla formującej się osobowości.
Ważne dla dziecka piątki są zdania:
1. Moje kochane dziecko, jesteś bezpieczne.
2. Kocham cię i akceptuję.
3. Życie cię chroni.
4. Możesz swobodnie czuć i wyrażać emocje.
5. Jesteś zwycięzcą.
6. Jesteś piękną istotą.
7. Ciesz się, radość jest jak oddech.
8. Ufaj życiu, ono samo cię poprowadzi.
9. Masz silną intuicję.
10. Spokojnie, zdążysz, gdziekolwiek chcesz dojść.
DZIECKO szóstka
Pamięć dziecka szóstki przechowuje takie wspomnienia, które stwarzają przekonanie o braku
odpowiedzialności w rodzinie. System obronny został stworzony u dziecka szóstki przez
doświadczanie bólu i zawstydzenia, gdy nie było możliwości obrony. Nawykowe
powstrzymywanie się od działania stało się główną strategią obronną, wynikłą ze strachu przed
niezasłużoną karą.
Dziecko szóstka pragnie określenia stanowiska dorosłych wobec siebie, zanim samo zacznie
reagować. Często jego ogromna wrażliwość wewnętrzna, a nawet nadmiar empatii prowadzą do
ucieczki - rzeczywistej albo wewnętrznej. Konieczność przewidywania zachowania dorosłych
została uwarunkowana furiackimi atakami złości lub agresji, często bez widocznego powodu, czyli
bez przyczyny zewnętrznej. Takie zagrożenie wymusiło, poprzez ukrytą obserwację, uruchomienie
obronnego mechanizmu przewidywania zachowania agresywnego. Tu tkwi przyczyna
podejrzliwości, uległości albo buntu, poczucia przegranej, pasywności i pesymizmu.
Dziecko szóstka nie wierzy w pomoc innych i w siłę autorytetu. Nawykowe poczucie niepewności i
potrzeba obrony własnego terytorium przed ingerencją silniejszego powodują zwątpienie i
odkładanie spraw na później, czyli niekończenie zaczętych dzieł. Jest to rodzaj obrony przed
grożącą karą.
Jeśli dziecko szóstka jest przerażone i czuje się wewnętrznie zagrożone, to rozprasza uwagę
podczas obserwacji otoczenia i domniemuje, iż ludzie wokół mają negatywne intencje. Prowadzi to
często, wskutek silnego, emocjonalnie wzburzonego dialogu wewnętrznego, do gaf i fizycznej
niezdarności.
Dziecko szóstka potrzebuje:
- spokoju w domu, sytuacji jasnej emocjonalnie,
- poczucia bezpieczeństwa psychicznego i fizycznego,
- stabilizacji uczuciowej,
- ochrony przed wybuchowym egocentrycznym autorytetem,
- docenienia swojego wyczucia artystycznego i artystycznych zdolności manualnych,
- otwartej pomocy z jasną motywacją,
- przeżywania uczuć i pragnień, a nie myślenia, co należy uczynić,
- doświadczeń, które pozwolą uwierzyć, że okazywane czułości nie kończą się ciosem i wstydem.
Ciało dziecka szóstki najszybciej uzewnętrznia problemy emocjonalne i zachwiane poczucie
własnej wartości poprzez dolegliwości nerek, układu moczowego i organów płciowych, senność lub
bezsenność, choroby skóry, otyłość, zaburzenia wzroku i pracy tarczycy, skrzywienia pleców.
Pozytywne twierdzenia, które rodzice lub opiekunowie mogą zakodować w świadomości dziecka,
tak aby kreowały w przyszłości jego dobre emocje i wysoką samoocenę, są nieocenionym darem.
To zależnie od opinii i słów usłyszanych od otoczenia wykształci się system wartości oraz
nawykowe zachowania i reakcje na stres. Możemy wyposażyć dziecko szóstkę, w pomocne dla
niego przekonania o sobie samym i świecie. Są one wsparciem i podporą dla formującej się
osobowości.
Ważne dla dziecka szóstki są zdania:
1. Moje kochane dziecko, zawsze chroni cię Boska Mądrość.
2. Jesteś ważne i masz prawo do własnego życia.
3. Życie cię kocha.
4. Nowości są dla ciebie bezpieczne.
5. Zawsze kochaj i akceptuj siebie.
6. Jesteś świetne i niezastąpione.
7. Bądź sobą, jesteś wspaniałym opiekunem.
8. Złość trzeba wyrażać, pokrzycz sobie, to ci dobrze zrobi.
9. Każdy dzień przynosi coś dobrego.
10. Zasługujesz na miłość i wszystko, co najlepsze.
DZIECKO siódemka
Selektywnie ukierunkowana pamięć dziecka siódemki wyostrza wspomnienia o przyjemnych
doznaniach, kolorowych chwilach i zdarzeniach. Nawet jeśli doświadczenia były bolesne, uwaga
dziecka siódemki skupia się na pozytywnych aspektach sytuacji. Potrafi ono wyciągnąć dla siebie z
przeszłości to, co najlepsze.
Po burzy emocji lub w trudnej sytuacji odreagowuje w ciszy i spokoju. Lubi samotność spaceru i
intymną atmosferę czytanej tylko przez siebie książki. Poczucie wyobcowania dziecka siódemki
jest związane z jego dumą wewnętrzną. Aby nie dać się zranić i skrzywdzić, tworzyono nawykowy
system obronny polegający na odsunięciu ewentualnego zagrożenia. Po prostu dystansuje się.
Dziecko siódemka jest głęboko uduchowione, posiada wiarę w sprzyjający los, lubi aktywność
fizyczną. Dostrzega wiele możliwości samospełnienia. Jeśli grupa nie dostrzega jego wyjątkowości
i traktuje je jak dziwaka, odsuwając na margines, dziecko siódemka pociesza się własnym
towarzystwem i byciem sobą.
Pragnieniem motywującym działanie jest dla dziecka siódemki możliwość robienia czegoś
ciekawego, potwierdzenie własnej wyjątkowości oraz zdobycie szacunku.
Budzi często podziw nieuchwytnym czarem osobowości opartym na głębi ducha. Czuje się w nim
wiecznie coś do odkrycia. Dziecko siódemka poszukuje filozoficznego sensu vlqzt>/, lubi wiedzieć
i pogłębiać wiedzę.
Dziecko siódemka potrzebuje:
- czasu dla siebie samego, aby wyłączyć się z codziennej krzątaniny, by czytać, uczyć się,
medytować, modlić się,
- poczucia własnej wartości,
- potwierdzenia swojej wyjątkowości szczególnymi doświadczeniami i umiejętnościami, które
mogą uczynić z niego duszę towarzystwa,
- poczucia rzeczywistości i przeżywania emocji, by nie uciekać w fantazje,
- kontaktu z cudownymi zjawiskami natury: wschodem i zachodem słońca, mgłą,
rozgwieżdżonym niebem, tęczą itp.,
- rozładowania napięcia i cierpienia wewnętrznego, gdy popada w obronny pracoholizm,
- głębi i przyjemności w kontaktach z innymi, aby nie poszukiwać coraz to nowych zajęć.
Ciało dziecka siódemki najszybciej uzewnętrznia problemy emocjonalne i zachwiane poczucie
własnej wartości poprzez dolegliwości kolan, stawów, uszu, poprzez nerwowość, obsesyjność i
depresję.
Pozytywne twierdzenia, które rodzice lub opiekunowie mogą zakodować w świadomości dziecka,
tak aby kreowały w przyszłości jego dobre emocje i wysoką samooceną, są nieocenionym darem.
To zależnie od opinii i słów usłyszanych od otoczenia wykształci się system wartości oraz
nawykowe zachowania i reakcje na stres. Możemy wyposażyć dziecko siódemkę w pomocne dla
niego przekonania o sobie samym i świecie. Są one wsparciem i podporą dla formującej się
osobowości.
Ważne dla dziecka siódemki są zdania:
1. Moje kochane dziecko, potrafisz się porozumieć.
2. Mówisz z sercem o tym, co ważne.
3. Jesteś bezpieczne, proces życia cię chroni.
4. Masz prawo wyrażać złość. Tupnij sobie.
5. Zasługujesz na przyjemności w życiu.
6. Ciesz się życiem.
7. Ufaj swojej intuicji.
8. Miłość jest esencją wszystkiego.
9. Miłość jest dobra na wszystko. 10. Mów, życie cię słucha.
DZIECKO ósemka
Selektywnie ukierunkowana pamięć dziecka ósemki wyostrza wspomnienia o potrzebie siły, walki
i obrony własnego stanowiska w konfrontacji z większymi i silniejszymi osobami. Dziecko ósemka
szanowane jest za siłę, potrafi walczyć i bronić. Jest wojownikiem w pełnym tego słowa znaczeniu,
podejmuje walkę tylko wtedy, gdy nie widzi innego rozwiązania. Posiada umiejętność wyczucia
sytuacji, instynkt samozachowawczy pozwala mu działać logicznie i intuicyjnie, z odsunięciem
emocji na plan dalszy. Dziecko ósemka przeżywa emocje dopiero po opanowaniu sytuacji.
Nawykowy system obronny przerażonego dziecka ósemki to walka, bycie twardym i sprawdzanie
ludzi, którzy mają nad nim władzę, ich kompetencji i poczucia sprawiedliwości.
Dziecko ósemka czuje się wolne, jeśli posiada prawo wyboru, możliwość podejmowania decyzji.
Lubi panować nad sytuacją i czuć władzę nad swoim losem. Nigdy nie pogodzi się z dominacją i
próbą ustawiania. Po czternastym roku życia przesuwa się jego uwaga wewnętrzna: z identyfikacji
z potrzebą bycia silnym w dzieciństwie na potrzebę buntu i rewolucji, aby przejąć ster własnego
życia w swoje ręce. Jeśli dziecko ósemka twierdzi, że się nudzi, jest to znak, że maskuje prawdziwe
odczucia.
Dla dziecka ósemki postawa poddańcza jest niemożliwa do przyjęcia. Przywiązanie do prawdy i
prawa powoduje poszukiwanie sprawiedliwości. Czuje się przygniecione własnym wewnętrznym
poczuciem winy tak mocno, że gniew jest często nie uzewnętrzniany.
Nuda jest zastępowana przesadną intensywnością doznań, np. nadmiarem jedzenia, towarzystwa,
używek itp.
Dziecko ósemka potrzebuje:
- prawa do jawnego wyrażania agresji,
- prawa do podejmowania decyzji, możliwości wyboru,
- prawdy i przestrzegania przez autorytety (dorosłych) ustanowionych przez nich reguł,
- komunikowania swoich głębokich potrzeb i emocji,
- jasnego określenia reguł i mówienia o rzeczach ważnych,
- logiki w postępowaniu otoczenia,
- wskazywania przyczyn konkretnych zdarzeń,
- czułości, przytulania i gestów dających poczucie bezpieczeństwa.
Ciało dziecka ósemki najszybciej uzewnętrznia problemy emocjonalne i zachwiane poczucie
własnej wartości poprzez dolegliwości kości, kręgosłupa, stawów, żołądka, systemu trawiennego,
poprzez alergie i dolegliwości sercowe.
Pozytywne twierdzenia, które rodzice lub opiekunowie mogą zakodować w świadomości dziecka,
tak aby kreowały w przyszłości jego dobre emocje i wysoką samoocenę, są nieocenionym darem.
To zależnie od opinii i słów usłyszanych od otoczenia wykształci się system wartości oraz
nawykowe zachowania i reakcje na stres. Możemy wyposażyć dziecko ósemkę w pomocne dla
niego przekonania o sobie samym i świecie. Są one wsparciem i podporą dla formującej się
osobowości.
Ważne dla dziecka ósemki są zdania:
1. Moje kochane dziecko, życie wspiera twoje pomysły.
2. Oddychasz pełnią życia.
3. Rozluźnij się, życie cię wspiera.
4. Jesteś silne i wiesz, czego chcesz.
5. Jesteś bezpieczne.
6. Miłość wybacza i jest wolna.
7. Zasługujesz na miłość.
8. Ciesz się i płyń radośnie przez życie.
9. Świat cię lubi, jest bezpieczny i przyjazny.
10. Kochaj i akceptuj siebie.
DZIECKO dziewiątka
Selektywnie ukierunkowana pamięć dziecka dziewiątki wyostrza wspomnienia o omijaniu przez
dorosłych jego własnych potrzeb i pomysłów. Często ignorowane przez otoczenie nauczyło się
skupiać na potrzebach innych i pomniejszać własne. Dorastanie w cieniu rodzeństwa wykształciło
nawykowe wycofywanie się z okazywania gniewu. Dziecko dziewiątka przywykło do tego, że nie
ma realnego wpływu na sytuację w rodzinie.
Wskutek znacznego pomniejszenia poczucia własnej wartości, trudno jest dziecku dziewiątce
mówić „nie". Nawykowo powtarza ono zachowania i tłumi fizyczny gniew oraz energię.
Warunkiem poczucia wolności dla dziecka dziewiątki jest możliwość wręcz fizycznego
doświadczania przestrzeni.
Dziecko dziewiątka ma trudności w odróżnianiu spraw pilnych od mniej ważnych. Nawykowo
broni się przed zranieniem, odsuwając własne potrzeby na później, najpierw zaspokajając
oczekiwania innych.
Ugodowość wynika z umiejętności wyczuwania pragnień i potrzeb innych i niesprzeciwiania się
im. Do czternastego roku życia dziecko dziewiątka utożsamia się z potrzebami dorosłych członków
rodziny, potem następuje przesunięcie uwagi na ludzi z zewnątrz i rozpoczyna się dostrzeganie
własnych potrzeb.
Silną cechą charakteru jest buntowniczy upór. Jeśli dziecko dziewiątka nakłaniane jest do
konkretnej opcji, po prostu zaprze się i nie podejmie decyzji, aby odsunąć konieczność wyboru.
Dziecko dziewiątka potrzebuje:
- doświadczania przestrzeni,
- tańca i możliwości wyrazu przez instrumenty perkusyjne,
- słownego potwierdzania własnej wartości,
- szacunku otoczenia dla jego stanowiska,
- zwracania uwagi na osobiste potrzeby i emocje,
- zwierzaka, jako istoty słabszej, nad którą można roztoczyć opiekę,
- umiejętności ustalania terminów wykonawczych części podjętych zamierzeń, aby osiągnąć cel
końcowy przez skupianie uwagi na jednym kierunku działań,
- prawa do własnej opinii i wysłuchania jej przez dorosłych,
- wyładowywania własnego gniewu poprzez wyobraźnię.
Ciało dziecka dziewiątki najszybciej uzewnętrznia problemy emocjonalne i zachwiane poczucie
własnej wartości poprzez dolegliwości nerek, narządów płciowych, gardła, poprzez zaburzenia
wzroku, słuchu i dolegliwości skóry.
Pozytywne twierdzenia, które rodzice lub opiekunowie mogą zakodować w świadomości dziecka,
tak aby kreowały w przyszłości jego emocje i samoocenę, są nieocenionym skarbem. To zależnie
od opinii i słów usłyszanych od otoczenia wykształci się system wartości i nawykowych zachowań,
nawykowych reakcji na stres. Możemy wyposażyć dziecko dziewiątkę w pomocne dla niego
przekonania o sobie samym i świecie. Są one wsparciem i podporą dla formującej się osobowości.
Ważne dla dziecka dziewiątki są zdania:
1. Moje kochane dziecko, jesteś ważne.
2. Zasługujesz na miłość.
3. Każdy następny dzień jest coraz lepszy.
4. Masz prawo głośno mówić, co czujesz.
5. Zmiany w życiu są dla ciebie bezpieczne.
6. Jesteś wolne i kochane.
7. Uda ci się, jesteś wielkie.
8. Potrafisz to robić, robisz to świetnie.
9. Jesteś bosko doskonałe.
10. Przyszłość cię chroni, życie cię kocha.
Re: Numerologia dziecięca II - Krystyna - 14-12-2012
Zawsze podawaj źrodło...
Re: Numerologia dziecięca - Truelife - 14-12-2012
Źródło : Brzoza Małgorzata Numerologia związków
Re: Numerologia dziecięca - Krystyna - 14-12-2012
Sprawdzilaś prawa autorskie??
Dlatego nie przepisujemy książek bez zgody autora...
Re: Numerologia dziecięca - Truelife - 18-12-2012
Źródło : http://s824.chomikuj.pl/File.aspx?e=IQpwtBr6YFONEv5jy5jMImTVPlD2haMz2BkgYJiuntYneOJr9uAZLu5VtfyUed28KCFaUL77ZpE0rbXgH_rMOeGMJb3vmIWqBUg51zHzhVMS217n7bdRZQE5PCcF733Vpcc0YqDzr4AAREpZWiftW-_U1AUzooFJ-X1JOPRXAt3TEtxCfSe6j030w3_71VyJ&pv=2