Dziecko rodzi się, posiadając wszystkie kanały energetyczne ciała, zaś centra, zwane czakramami,
które opisowo mogę porównać doskrzyżowania (np. do skrzyżowania rzek z wirem w centrum),
kształtują się wraz ze wzrostem ciała i co rok uaktywnia się kolejne. I tak pierwszy czakram u
podstawy kręgosłupa organizuje ruch, drugi pod pępkiem uaktywnia poznanie zmysłowe, trzeci na
splocie słonecznym aktywizuje poznanie logiczne. Do trzeciego roku życia dziecko jest
energetycznie podpięte do emocji któregoś z rodziców lub opiekuna, dopiero po aktywizacji
trzeciego centrum jest w stanie połowicznie pobierać energię samodzielnie.
Dlatego właśnie wszystkie doświadczenia do trzeciego roku życia są szalenie ważne. Dziecko wie,
co się o nim mówi, czuje otaczające je uczucia i emocje. Koduje zachowanie rodziców i ich sposób
reakcji. W przyszłości może nieświadomie powielać te głęboko zapamiętane wzorce. Zwłaszcza
jeśli zostanie skonfrontowane z podobnymi sytuacjami.
Traktując nasze dzieci jako doskonałe boskie istoty, które uczą nas związku z boską zasadą twórczą
wszechświata, możemy szanować je i uczyć zasad obecnej kreacji świata materialnego wokół nas.
Nigdy nie porównuj swego dziecka z innym dzieckiem
i jego osiągnięciami, bowiem każdy jest inny w swej doskonałości.
Formujemy jego osobowość. Proszę wszystkich, bądźmy odpowiedzialni za
własne poczynania. Kochajmy i uczmy dziecko kontroli emocji i myśli. Pamiętajcie, moi drodzy
czytelnicy, że dzieci mogą być naszym skarbem, możemy z nich jednak uczynić własne ofiary.
Jakość doświadczeń naszych dzieci zależy od naszej pracy dla siebie samych.
Dalej przedstawiam państwu specyfikę doświadczania dzieciństwa w każdej wibracji
numerologicznej.
DZIECKO jedynka
Selektywnie ukierunkowana pamięć dziecka jedynki wyostrza wspomnienia o dyscyplinie w
dzieciństwie, częstej krytyce i karaniu za przejawy talentu przywódczego. Doprowadza to do
obsesyjnej postawy dobrego zachowania, które ma uchronić przed popadnięciem w kłopoty.
Jedynka w dzieciństwie skupia swoją uwagę na tym, co należy zrobić, lub na tym, co musi być
wykonane. Nie pozostawia sobie żadnego marginesu na wewnętrzne potrzeby. Posiada konstytucję
nieustannego wewnętrznego krytyka, jest zirytowana własną domniemaną niedoskonałością. Cudza
krytyka jest nadmiarem tak silnie odczuwanym, że wręcz sprawia psychiczny ból. Samokontrola
zapewnia zaspokojenie potrzeby bycia grzecznym, odpowiedzialnym i odpowiedniego zachowania
się.
Silnie akcentowana przez wymogi otoczenia moralność wytwarza u dziecka jedynki potrzebę
samodoskonalenia. Odsuwa ono przyjemności, aby wszystko wykonać jak należy. Zachowanie
takie można ocenić jako nadmiar ambicji i brak zdolności do cieszenia się z osiągnięć. Dlatego
warto nagradzać dziecko, motywować i uczyć satysfakcji z dokonań. Mamy tu do czynienia z
nawykowym przekonaniem, że na dobre życie trzeba sobie zasłużyć, wskutek czego nieświadomie
dziecko jedynka odmawia sobie przyjemności. Pracoholizm jest sposobem na uciszenie
wewnętrznej krytyki.
Dziecko jedynka nie akceptuje gniewu. Zanim więc zacznie bronić swego stanowiska, szuka
potwierdzenia swej racji, aby mieć pewność, że się nie myli. Poczucie bezpieczeństwa w
dzieciństwie jedynek zależy od siły samokontroli. Dlatego nawyk ciągłego porównywania,
widzenia wad i zalet, utrudnia im relaks i odpoczynek.
Dziecko jedynka potrzebuje:
- rozwinięcia sztuki kompromisu,
- rozwinięcia umiejętności myślenia o ważnych dla siebie sprawach,
- doświadczania przyjemności i dopominania się o nie,
- rozwinięcia umiejętności komunikowania własnych emocji,
- świadomości, że każdy ma swoje miejsce i powołanie, aby nie czuć się zagrożonym
osiągnięciami innych,
- przytulania,
- pozytywnych opinii o sobie,
- prawa do wyrażania negatywnych emocji,
- sposobu na wyrażanie negatywnych emocji,
- rozluźniania silnie skoncentrowanej uwagi, tak aby dostrzegać różne możliwości.
Ciało dziecka jedynki najszybciej uzewnętrznia problemy emocjonalne i zachwiane poczucie
własnej wartości. Realizuje się to poprzez dolegliwości głowy, serca, zaburzenia krążenia,
dolegliwości systemu nerwowego, choroby oczu a także anemię.
Pozytywne twierdzenia, które rodzice lub opiekunowie mogą zakodować w świadomości dziecka,
tak aby kreowały w przyszłości dobre emocje i wysoką samoocenę, są nieocenionym darem.
Zależnie od opinii i słów usłyszanych w dzieciństwie od otoczenia wykształci się system wartości
oraz nawykowych zachowań i reakcji na stres. Możemy wyposażyć dziecko jedynkę, w pomocne
dla niego przekonania o sobie samym i świecie. Są one wsparciem i podporą dla formującej się
osobowości.
Dla dziecka jedynki ważne są zdania:
1. Moje kochane dziecko, jesteś bezpieczne.
2. Zawsze cię kocham i aprobuję twoje wybory.
3. Możesz doświadczać radości w każdej chwili swego życia.
4. Życie zawsze cię kocha.
5. Łatwo poruszasz się wśród ludzi.
6. Zawsze masz szczęście.
7. Jesteś pod szczególną ochroną.
8. Potrafisz sobie radzić z innymi.
9. Jesteś skuteczny.
10. Ciesz się, radość dobrze ci zrobi.
DZIECKO dwójka
Selektywnie ukierunkowana pamięć dziecka dwójki wyostrza wspomnienia o takim dzieciństwie,
w którym dorośli mający różne oczekiwania kochają tym bardziej, im bardziej są zadowoleni i im
pełniej spełnione były ich wymagania. Dziecko to rozwija w sobie zdolność zadowalania dorosłych
poprzez granie odpowiedniej roli.
Dziecko dwójka, by podobać się różnym cenzorom, nawykowo tłumi swoje potrzeby. Stara się
zadowolić innych, być niezastąpionym, aby czuć się potrzebnym i kochanym. Identyfikuje się z
odgrywanymi rolami, aby utrzymać kontakt z wybraną osobą. Nie jest to fałsz ani maska, lecz
system obronny polegający na dostosowaniu się do zaistniałych warunków i sytuacji. Satysfakcja, a
nawet duma, są uwarunkowane poczuciem bycia potrzebnym. Trudno jest dziecku dwójce skupić
się na sobie, rozpoznawać i komunikować własne potrzeby. Kluczem do rozpoznania potrzeb
takiego dziecka jest obserwacja tego, co ono daje, bowiem daje ono innym to, czego samo
potrzebuje. Odwzajemnienie tego, co otrzymujemy, da dziecku satysfakcję i pozwoli umocnić
poczucie bezpieczeństwa. Nawykowe dawanie z nieuświadomionym oczekiwaniem rewanżu czyni
dziecko dwójkę szczególnie wrażliwym i drażliwym, bowiem wydaje mu się, że sytuacja jest jasna,
podczas gdy obdarowany może w istocie nie mieć pojęcia o tej zależności.
Wskutek szczególnie ukierunkowanej uwagi dziecka dwójki uzależnia ono poczucie własnej
wartości od opinii i uwagi innych. Do czternastego roku życia dwójka utożsamia się z
oczekiwaniami ludzi, którym pomaga. Spełniając oczekiwania, identyfikuje się z nimi. Przed
dwudziestym rokiem życia uwaga wewnętrzna dziecka dwójki przesuwa się na pozycję
obserwatora. Może ono przyjąć za swój skrajnie odmienny ideał.
Dziecko dwójka posiada szczególnie silną intuicję, predyspozycje mediumiczne dają mu zdolność
wyczuwania nastrojów, subtelnych energii emocji i oczekiwań. Często około trzeciego roku życia
opowiada o miejscach, w których niegdyś żyło, i o swoim wcześniejszym życiu. Jego powołaniem
jest wznoszenie nas na wyższy poziom rozwoju poprzez uwrażliwianie na innych, altruizm i
odczytywanie sygnałów własnego ciała. Gdy na przykład boli cię głowa, a twoje dziecko dwójka
mówi: „Mamo, może nie pojedziesz teraz do sklepu?", nie lekceważ jego zdania i swego ciała. Po
prostu mu zaufaj. Zakupy nie są najważniejsze na świecie.
Dzieci dwójki magicznie wyłuskują z otoczenia to, co w nim najlepsze, i pomagają innym osiągnąć
satysfakcję.
Dziecko dwójka potrzebuje:
- kierowania swojej uwagi na siebie,
- rozpoznania i komunikowania własnych oczekiwań i potrzeb,
- odwzajemnienia uwagi i prezentów,
- zainteresowania swoją osobą, aby mogło się oderwać od nawykowego zadowalania innych,
- ciszy i czasu dla siebie, by poznać własne, wewnętrzne oczekiwania wobec życia,
- poszanowania swojej godności,
- prawa do złości i oparcia w akceptacji, aby nawykowe pochlebstwa i pokora jej nie hamowały,
- wyjazdów, aby zmienić stałe towarzystwo.
Ciało dziecka dwójki najszybciej uzewnętrznia problemy emocjonalne i zachwiane poczucie
własnej wartości poprzez dolegliwości psychosomatyczne, skórne, katar i bóle zębów.
Pozytywne twierdzenia, które rodzice lub opiekunowie mogą zakodować w świadomości dziecka,
tak aby kreowały w przyszłości jego dobre emocje i wysoką samoocenę, są nieocenionym darem.
To zależnie od opinii i słów usłyszanych od otoczenia wykształci się system wartości oraz
nawykowe zachowania i reakcje na stres. Możemy wyposażyć dziecko dwójkę w pomocne dla
niego przekonania o sobie samym i świecie. Są one wsparciem i podporą dla formującej się
osobowości.
Ważne dla dziecka dwójki są zdania:
1. Moje kochane dziecko, wiesz, czego chcesz.
2. Zawsze wiesz, co jest dla ciebie dobre.
3. Świetnie radzisz sobie w życiu.
4. Jesteś urodzonym dyplomatą.
5. Jesteś sobą i jesteś bezpieczne.
6. Potrafisz korzystać z nowości.
7. Masz w sobie doskonały spokój.
8. Potrafisz się cieszyć.
9. Zawsze sobie poradzisz.
10. Zasługujesz na wszystko, co najlepsze.
DZIECKO trójka
Selektywnie ukierunkowana pamięć dziecka trójki wyostrza wspomnienia o nagradzaniu w
dzieciństwie jego osiągnięć uwagą i pochwałami. Rodzice i opiekunowie więcej uwagi poświęcali
dokonaniom niż emocjom dziecka trójki. Dlatego trójka w dzieciństwie nawykowo podejmuje
zadane misje, wykonuje zadanie na medal i zyskuje uznanie otoczenia. Praca jest dla trójki
sposobem na zdobycie szacunku i pozycji. Intuicyjnie zespala się ze swoim celem i kreuje
wizerunek odpowiedni do oczekiwań otoczenia. Jest kameleonem, potrafi idealnie wpasować się w
każde miejsce, przekonania i w każde warunki, o ile uznaje za swoje.
Dziecko trójka lubi wygrywać. Skupia wtedy na sobie uwagę innych i czuje satysfakcję ze swoich
dokonań. Potrafi współpracować z każdym. Skupia swoją uwagę na cudzych oczekiwaniach i stara
sieje spełnić, dając jak największą satysfakcję otoczeniu.
Dziecko trójkę cechuje wewnętrzny optymizm i wspaniała wyobraźnia. Aktywność twórcza jest dla
niego lekarstwem na kłopoty, często pisze i rysuje. Lubi izolować się od codzienności. Maluje, gra,
tańczy, robi, co może, aby się wyróżniać i zapewnić sobie poczucie wyjątkowości.
Jest to istota szalenie wrażliwa, jak nikt inny potrafi wnieść radość w życie innych, cieszyć się
drobnostkami, niezbędne jest mu jednak słowne uznanie. Dziecko trójka lubi prestiż i do tego
właśnie dąży, nawykowo chcąc być najlepszym w dziedzinach, którymi się zajmuje. Potrzebuje
akceptacji grupy i bycia najlepszym.
Dziecko trójka potrzebuje:
- aktywności artystycznej,
- chwalenia i uwagi poświęconej jego osobowości,
- realizmu w ocenie rzeczywistości, aby nie zastąpić jej fantazją,
- nagradzania za sukcesy, aby nauczyć się nimi cieszyć,
- prawa do przeżywania lęku,
- pracy z własnymi uczuciami, aby nie zagłuszać emocji kolejnymi wyzwaniami,
- poczucia własnej wartości, aby nie uciekać przed krytyką,
- wsparcia przez dorosłych jego własnych pomysłów twórczych,
- pracy w grupie (np. teatr, chór, zajęcia plastyczne, sportowe).
Ciało dziecka trójki najszybciej uzewnętrznia problemy emocjonalne i zachwiane poczucie własnej
wartości poprzez dolegliwości stawów, nerwów, gardła, poprzez katar i zaburzenia krążenia krwi.
Pozytywne twierdzenia, które rodzice lub opiekunowie mogą zakodować w świadomości dziecka,
tak aby kreowały w przyszłości jego dobre emocje i wysoką samoocenę, są nieocenionym darem.
To zależnie od opinii i słów usłyszanych od otoczenia wykształci się system wartości oraz
nawykowe zachowania i reakcje na stres. Możemy wyposażyć dziecko trójkę w pomocne dla niego
przekonania o sobie samym i świecie. Są one wsparciem i podporą dla formującej się osobowości.
Ważne dla dziecka trójki są zdania:
1. Moje kochane dziecko, masz talent.
2. Potrafisz się wszędzie odnaleźć.
3. Jesteś bezpieczne w ciszy.
4. Jesteś częścią doskonałego życia.
5. Jesteś wyjątkowe i masz szczęście.
6. Możesz swobodnie wyrażać to, co czujesz.
7. Jesteś radością życia.
8. Pięknie mówisz i łatwo ci to przychodzi.
9. Zawsze potrafisz się dopasować.
10. Wyższa opieka kieruje cię zawsze w dobrą stronę.
DZIECKO czwórka
Selektywnie ukierunkowana pamięć dziecka czwórki wyostrza wspomnienia o bólu straty i
nadmiernych obowiązkach. Dziecko czwórka doświadcza w dzieciństwie obciążenia obowiązkami
dorosłych, co wynika z nieobecności jednego z rodziców lub jego zupełnej nieodpowiedzialności.
Melancholia i pesymizm są tu formą samoobrony.
Dziecko czwórka cierpi, nie mając możliwości wyrażenia swoich emocji. Strata i cierpienie
kształtują schemat obronny w postaci gdybania i wyobrażania sobie bolących spraw z przeszłości,
aby ich uniknąć na przyszłość.
Uwaga dziecka czwórki skupia się na tym, czego mu brakuje. Idealizuje ono swe oczekiwania tak,
by były jak najbardziej romantyczne. Pamięć obraca się wokół przeświadczenia, że na początku
jego życia ktoś zabrał obfite źródło miłości. Stąd poczucie porzucenia, silnie zachwiane poczucie
własnej wartości i chwiejna samoocena.
Dziecko czwórka jest silne, potrafi dążyć do celu. Posiada zdolność realnej oceny sytuacji i
zdolność rozpoczynania na nowo po załamaniu wyjściowej sytuacji. Nawykowo powracająca w
życiu depresja jest wynikiem wiecznej i niespełnionej nadziei na wielką miłość i intensywną
partnerską przyjaźń.
Złość i wściekłość odczuwana po porzuceniu jest często nie wyartykułowana. Jest wtedy spychana
do wnętrza i przyjmuje rolę surowego samokrytyka. Dziecko czwórka potrzebuje światła i
akceptacji, przytulania i tulenia jak nikt inny.
Często pasywność dziecka czwórki jest wynikiem egocentrycznego skupienia na własnym
nieszczęściu, nieuchwytnym pragnieniu. Pierwszą reakcją jest melancholijne lenistwo, drugą
pracoholizm. Praca pozwala ekspresyjnie przeciwstawić się bólowi. Jest ona sposobem
doskonalenia siebie i kontroli nad własnymi emocjami. Intensywne przeżycia emocjonalne mogą
zamieniać się w pasywność działania, co jest widoczne w skłonności do wyolbrzymiania własnych
emocji, np. bólu, krzywdy, strachu itp.
Dziecko czwórka potrzebuje:
- radości dzieciństwa,
- nagradzania wolnym czasem,
- rozmów o jego emocjach i potrzebach,
- wspierania wewnętrznego poczucia własnej wartości,
- doprowadzania rozpoczętej pracy do końca, aby nie sabotować własnych osiągnięć,
- regularnych ćwiczeń sportowych, aby opanować umiejętność kontroli emocji i nastrojów,
- rozbudowanej grupy przyjaciół,
- możliwości pogłębiania własnych zainteresowań,
- optymizmu i zakodowanego nawyku pozytywnego myślenia np.: „Nie ma tego złego, co by na
dobre nie wyszło".
Ciało dziecka czwórki najszybciej uzewnętrznia problemy emocjonalne i zachwiane poczucie
własnej wartości poprzez dolegliwości oddechowe, tarczycy, nóg, strun głosowych, systemu
trawiennego, skrzywienia kręgosłupa, pojawienie się guzków i osłabienie systemu obronnego.
Pozytywne twierdzenia, które rodzice lub opiekunowie mogą zakodować w świadomości dziecka,
tak aby kreowały w przyszłości jego dobre emocje i wysoką samoocenę, są nieocenionym darem.
To zależnie od opinii i słów usłyszanych od otoczenia wykształci się system wartości oraz
nawykowe zachowania i reakcje na stres. Możemy wyposażyć dziecko czwórkę, w pomocne dla
niego przekonania o sobie samym i świecie. Są one wsparciem i podporą dla formującej się
osobowości.
Ważne dla dziecka czwórki są zdania:
1. Moje kochane dziecko, jesteś silne.
2. Znajdziesz w życiu radość i bezpieczeństwo.
3. Tobie też dobrze się ułoży.
4. Potrafisz wybaczać i to jest piękne.
5. Życie jest dla ciebie i daje ci radość.
6. Myśl o nowym dniu, o możliwościach sukcesu.
7. Każdego dnia budujesz swój sukces.
8. Jesteś wolne, kochaj siebie.
9. Każdego dnia będzie coraz lepiej. 10. Zasługujesz na miłość.
DZIECKO piątka
Pamięć dziecka piątki ukierunkowana była w taki sposób, że wyostrza wspomnienia o potrzebie
wycofania się ze względu na nadopiekuńczość i autorytaryzm rodziny albo z uwagi na poczucie
opuszczenia przez innych.
Ponieważ w dzieciństwie potrzeba posiadania własnego intymnego terytorium nie została
zaspokojona, wykształciło się pragnienie wolności. Umiłowanie własnej niezależności daje
panowanie nad sytuacją. Dziecko piątka lubi ryzykować, czuć powiew silnych emocji. Doskonale
radzi sobie w sportach indywidualnych, wszędzie tam, gdzie coś zależy właśnie od niego.
Przeżywa swoje emocje w intymnej samotności, izolując się od zgiełku. Aby nie wchodzić w
niepożądane zaangażowanie, posługuje się izolacją i wycofaniem.
Obserwacja jest domeną umysłu dziecka piątki. Lubi ono sytuacje intensywnego zbierania
doświadczeń i przeżyć w określonym czasie (wycieczki, wyjazdy), potem następuje czas
rozkoszowania się wspomnieniami. Ogromna potrzeba poznania nowych miejsc i ludzi pcha do
działania, biegania, wspinania się, wdrapywania na meble. Powoduje to, że piątka jest bardzo
aktywnym dzieckiem.
Dziecko piątka doładowuje się energetycznie w samotności, w ciszy i spokoju. Nie potrzebuje
aprobaty innych, bowiem czuje swoją niezależność. Bycie obserwatorem daje piątce możliwość
istnienia w grupie niejako za parawanem, bez konieczności uzewnętrzniania własnych emocji.
Dziecko piątka potrafi angażować się we własne talenty, aspiracje i zainteresowania bez poparcia
najbliższych, często zupełnie samotnie.
Dziecko piątka potrzebuje:
- przestrzeni i możliwości ruchu,
- swobodnej aktywności ciała poprzez uprawianie indywidualnej dyscypliny sportu,
- zainteresowania jego własnymi uczuciami, aby umieć przeżywać swoje emocje bez cierpienia i
nie zastępować ich analizą,
- podejmowania ryzyka, aby móc realizować marzenia,
- motywacji do kończenia rozpoczętych działań,
- życia publicznego,
- umiejętnego korzystania z życia, przez wykorzystanie skłonności do poszukiwania wyjątkowej,
szczególnej wiedzy.
Ciało dziecka piątki najszybciej uzewnętrznia problemy emocjonalne i zachwiane poczucie własnej
wartości poprzez dolegliwości mięśni, nosa, niewłaściwe ciśnienie, nadmierny apetyt, potliwość.
Pozytywne twierdzenia, które rodzice lub opiekunowie mogą zakodować w świadomości dziecka,
tak aby kreowały w przyszłości jego dobre emocje i wysoką samoocenę, są nieocenionym darem.
To zależnie od opinii i słów usłyszanych od otoczenia wykształci się system wartości oraz
nawykowe zachowania i reakcje na stres. Możemy wyposażyć dziecko piątkę w pomocne dla niego
przekonania o sobie samym i świecie. Są one wsparciem i podporą dla formującej się osobowości.
Ważne dla dziecka piątki są zdania:
1. Moje kochane dziecko, jesteś bezpieczne.
2. Kocham cię i akceptuję.
3. Życie cię chroni.
4. Możesz swobodnie czuć i wyrażać emocje.
5. Jesteś zwycięzcą.
6. Jesteś piękną istotą.
7. Ciesz się, radość jest jak oddech.
8. Ufaj życiu, ono samo cię poprowadzi.
9. Masz silną intuicję.
10. Spokojnie, zdążysz, gdziekolwiek chcesz dojść.
DZIECKO szóstka
Pamięć dziecka szóstki przechowuje takie wspomnienia, które stwarzają przekonanie o braku
odpowiedzialności w rodzinie. System obronny został stworzony u dziecka szóstki przez
doświadczanie bólu i zawstydzenia, gdy nie było możliwości obrony. Nawykowe
powstrzymywanie się od działania stało się główną strategią obronną, wynikłą ze strachu przed
niezasłużoną karą.
Dziecko szóstka pragnie określenia stanowiska dorosłych wobec siebie, zanim samo zacznie
reagować. Często jego ogromna wrażliwość wewnętrzna, a nawet nadmiar empatii prowadzą do
ucieczki - rzeczywistej albo wewnętrznej. Konieczność przewidywania zachowania dorosłych
została uwarunkowana furiackimi atakami złości lub agresji, często bez widocznego powodu, czyli
bez przyczyny zewnętrznej. Takie zagrożenie wymusiło, poprzez ukrytą obserwację, uruchomienie
obronnego mechanizmu przewidywania zachowania agresywnego. Tu tkwi przyczyna
podejrzliwości, uległości albo buntu, poczucia przegranej, pasywności i pesymizmu.
Dziecko szóstka nie wierzy w pomoc innych i w siłę autorytetu. Nawykowe poczucie niepewności i
potrzeba obrony własnego terytorium przed ingerencją silniejszego powodują zwątpienie i
odkładanie spraw na później, czyli niekończenie zaczętych dzieł. Jest to rodzaj obrony przed
grożącą karą.
Jeśli dziecko szóstka jest przerażone i czuje się wewnętrznie zagrożone, to rozprasza uwagę
podczas obserwacji otoczenia i domniemuje, iż ludzie wokół mają negatywne intencje. Prowadzi to
często, wskutek silnego, emocjonalnie wzburzonego dialogu wewnętrznego, do gaf i fizycznej
niezdarności.
Dziecko szóstka potrzebuje:
- spokoju w domu, sytuacji jasnej emocjonalnie,
- poczucia bezpieczeństwa psychicznego i fizycznego,
- stabilizacji uczuciowej,
- ochrony przed wybuchowym egocentrycznym autorytetem,
- docenienia swojego wyczucia artystycznego i artystycznych zdolności manualnych,
- otwartej pomocy z jasną motywacją,
- przeżywania uczuć i pragnień, a nie myślenia, co należy uczynić,
- doświadczeń, które pozwolą uwierzyć, że okazywane czułości nie kończą się ciosem i wstydem.
Ciało dziecka szóstki najszybciej uzewnętrznia problemy emocjonalne i zachwiane poczucie
własnej wartości poprzez dolegliwości nerek, układu moczowego i organów płciowych, senność lub
bezsenność, choroby skóry, otyłość, zaburzenia wzroku i pracy tarczycy, skrzywienia pleców.
Pozytywne twierdzenia, które rodzice lub opiekunowie mogą zakodować w świadomości dziecka,
tak aby kreowały w przyszłości jego dobre emocje i wysoką samoocenę, są nieocenionym darem.
To zależnie od opinii i słów usłyszanych od otoczenia wykształci się system wartości oraz
nawykowe zachowania i reakcje na stres. Możemy wyposażyć dziecko szóstkę, w pomocne dla
niego przekonania o sobie samym i świecie. Są one wsparciem i podporą dla formującej się
osobowości.
Ważne dla dziecka szóstki są zdania:
1. Moje kochane dziecko, zawsze chroni cię Boska Mądrość.
2. Jesteś ważne i masz prawo do własnego życia.
3. Życie cię kocha.
4. Nowości są dla ciebie bezpieczne.
5. Zawsze kochaj i akceptuj siebie.
6. Jesteś świetne i niezastąpione.
7. Bądź sobą, jesteś wspaniałym opiekunem.
8. Złość trzeba wyrażać, pokrzycz sobie, to ci dobrze zrobi.
9. Każdy dzień przynosi coś dobrego.
10. Zasługujesz na miłość i wszystko, co najlepsze.
DZIECKO siódemka
Selektywnie ukierunkowana pamięć dziecka siódemki wyostrza wspomnienia o przyjemnych
doznaniach, kolorowych chwilach i zdarzeniach. Nawet jeśli doświadczenia były bolesne, uwaga
dziecka siódemki skupia się na pozytywnych aspektach sytuacji. Potrafi ono wyciągnąć dla siebie z
przeszłości to, co najlepsze.
Po burzy emocji lub w trudnej sytuacji odreagowuje w ciszy i spokoju. Lubi samotność spaceru i
intymną atmosferę czytanej tylko przez siebie książki. Poczucie wyobcowania dziecka siódemki
jest związane z jego dumą wewnętrzną. Aby nie dać się zranić i skrzywdzić, tworzyono nawykowy
system obronny polegający na odsunięciu ewentualnego zagrożenia. Po prostu dystansuje się.
Dziecko siódemka jest głęboko uduchowione, posiada wiarę w sprzyjający los, lubi aktywność
fizyczną. Dostrzega wiele możliwości samospełnienia. Jeśli grupa nie dostrzega jego wyjątkowości
i traktuje je jak dziwaka, odsuwając na margines, dziecko siódemka pociesza się własnym
towarzystwem i byciem sobą.
Pragnieniem motywującym działanie jest dla dziecka siódemki możliwość robienia czegoś
ciekawego, potwierdzenie własnej wyjątkowości oraz zdobycie szacunku.
Budzi często podziw nieuchwytnym czarem osobowości opartym na głębi ducha. Czuje się w nim
wiecznie coś do odkrycia. Dziecko siódemka poszukuje filozoficznego sensu vlqzt>/, lubi wiedzieć
i pogłębiać wiedzę.
Dziecko siódemka potrzebuje:
- czasu dla siebie samego, aby wyłączyć się z codziennej krzątaniny, by czytać, uczyć się,
medytować, modlić się,
- poczucia własnej wartości,
- potwierdzenia swojej wyjątkowości szczególnymi doświadczeniami i umiejętnościami, które
mogą uczynić z niego duszę towarzystwa,
- poczucia rzeczywistości i przeżywania emocji, by nie uciekać w fantazje,
- kontaktu z cudownymi zjawiskami natury: wschodem i zachodem słońca, mgłą,
rozgwieżdżonym niebem, tęczą itp.,
- rozładowania napięcia i cierpienia wewnętrznego, gdy popada w obronny pracoholizm,
- głębi i przyjemności w kontaktach z innymi, aby nie poszukiwać coraz to nowych zajęć.
Ciało dziecka siódemki najszybciej uzewnętrznia problemy emocjonalne i zachwiane poczucie
własnej wartości poprzez dolegliwości kolan, stawów, uszu, poprzez nerwowość, obsesyjność i
depresję.
Pozytywne twierdzenia, które rodzice lub opiekunowie mogą zakodować w świadomości dziecka,
tak aby kreowały w przyszłości jego dobre emocje i wysoką samooceną, są nieocenionym darem.
To zależnie od opinii i słów usłyszanych od otoczenia wykształci się system wartości oraz
nawykowe zachowania i reakcje na stres. Możemy wyposażyć dziecko siódemkę w pomocne dla
niego przekonania o sobie samym i świecie. Są one wsparciem i podporą dla formującej się
osobowości.
Ważne dla dziecka siódemki są zdania:
1. Moje kochane dziecko, potrafisz się porozumieć.
2. Mówisz z sercem o tym, co ważne.
3. Jesteś bezpieczne, proces życia cię chroni.
4. Masz prawo wyrażać złość. Tupnij sobie.
5. Zasługujesz na przyjemności w życiu.
6. Ciesz się życiem.
7. Ufaj swojej intuicji.
8. Miłość jest esencją wszystkiego.
9. Miłość jest dobra na wszystko. 10. Mów, życie cię słucha.
DZIECKO ósemka
Selektywnie ukierunkowana pamięć dziecka ósemki wyostrza wspomnienia o potrzebie siły, walki
i obrony własnego stanowiska w konfrontacji z większymi i silniejszymi osobami. Dziecko ósemka
szanowane jest za siłę, potrafi walczyć i bronić. Jest wojownikiem w pełnym tego słowa znaczeniu,
podejmuje walkę tylko wtedy, gdy nie widzi innego rozwiązania. Posiada umiejętność wyczucia
sytuacji, instynkt samozachowawczy pozwala mu działać logicznie i intuicyjnie, z odsunięciem
emocji na plan dalszy. Dziecko ósemka przeżywa emocje dopiero po opanowaniu sytuacji.
Nawykowy system obronny przerażonego dziecka ósemki to walka, bycie twardym i sprawdzanie
ludzi, którzy mają nad nim władzę, ich kompetencji i poczucia sprawiedliwości.
Dziecko ósemka czuje się wolne, jeśli posiada prawo wyboru, możliwość podejmowania decyzji.
Lubi panować nad sytuacją i czuć władzę nad swoim losem. Nigdy nie pogodzi się z dominacją i
próbą ustawiania. Po czternastym roku życia przesuwa się jego uwaga wewnętrzna: z identyfikacji
z potrzebą bycia silnym w dzieciństwie na potrzebę buntu i rewolucji, aby przejąć ster własnego
życia w swoje ręce. Jeśli dziecko ósemka twierdzi, że się nudzi, jest to znak, że maskuje prawdziwe
odczucia.
Dla dziecka ósemki postawa poddańcza jest niemożliwa do przyjęcia. Przywiązanie do prawdy i
prawa powoduje poszukiwanie sprawiedliwości. Czuje się przygniecione własnym wewnętrznym
poczuciem winy tak mocno, że gniew jest często nie uzewnętrzniany.
Nuda jest zastępowana przesadną intensywnością doznań, np. nadmiarem jedzenia, towarzystwa,
używek itp.
Dziecko ósemka potrzebuje:
- prawa do jawnego wyrażania agresji,
- prawa do podejmowania decyzji, możliwości wyboru,
- prawdy i przestrzegania przez autorytety (dorosłych) ustanowionych przez nich reguł,
- komunikowania swoich głębokich potrzeb i emocji,
- jasnego określenia reguł i mówienia o rzeczach ważnych,
- logiki w postępowaniu otoczenia,
- wskazywania przyczyn konkretnych zdarzeń,
- czułości, przytulania i gestów dających poczucie bezpieczeństwa.
Ciało dziecka ósemki najszybciej uzewnętrznia problemy emocjonalne i zachwiane poczucie
własnej wartości poprzez dolegliwości kości, kręgosłupa, stawów, żołądka, systemu trawiennego,
poprzez alergie i dolegliwości sercowe.
Pozytywne twierdzenia, które rodzice lub opiekunowie mogą zakodować w świadomości dziecka,
tak aby kreowały w przyszłości jego dobre emocje i wysoką samoocenę, są nieocenionym darem.
To zależnie od opinii i słów usłyszanych od otoczenia wykształci się system wartości oraz
nawykowe zachowania i reakcje na stres. Możemy wyposażyć dziecko ósemkę w pomocne dla
niego przekonania o sobie samym i świecie. Są one wsparciem i podporą dla formującej się
osobowości.
Ważne dla dziecka ósemki są zdania:
1. Moje kochane dziecko, życie wspiera twoje pomysły.
2. Oddychasz pełnią życia.
3. Rozluźnij się, życie cię wspiera.
4. Jesteś silne i wiesz, czego chcesz.
5. Jesteś bezpieczne.
6. Miłość wybacza i jest wolna.
7. Zasługujesz na miłość.
8. Ciesz się i płyń radośnie przez życie.
9. Świat cię lubi, jest bezpieczny i przyjazny.
10. Kochaj i akceptuj siebie.
DZIECKO dziewiątka
Selektywnie ukierunkowana pamięć dziecka dziewiątki wyostrza wspomnienia o omijaniu przez
dorosłych jego własnych potrzeb i pomysłów. Często ignorowane przez otoczenie nauczyło się
skupiać na potrzebach innych i pomniejszać własne. Dorastanie w cieniu rodzeństwa wykształciło
nawykowe wycofywanie się z okazywania gniewu. Dziecko dziewiątka przywykło do tego, że nie
ma realnego wpływu na sytuację w rodzinie.
Wskutek znacznego pomniejszenia poczucia własnej wartości, trudno jest dziecku dziewiątce
mówić „nie". Nawykowo powtarza ono zachowania i tłumi fizyczny gniew oraz energię.
Warunkiem poczucia wolności dla dziecka dziewiątki jest możliwość wręcz fizycznego
doświadczania przestrzeni.
Dziecko dziewiątka ma trudności w odróżnianiu spraw pilnych od mniej ważnych. Nawykowo
broni się przed zranieniem, odsuwając własne potrzeby na później, najpierw zaspokajając
oczekiwania innych.
Ugodowość wynika z umiejętności wyczuwania pragnień i potrzeb innych i niesprzeciwiania się
im. Do czternastego roku życia dziecko dziewiątka utożsamia się z potrzebami dorosłych członków
rodziny, potem następuje przesunięcie uwagi na ludzi z zewnątrz i rozpoczyna się dostrzeganie
własnych potrzeb.
Silną cechą charakteru jest buntowniczy upór. Jeśli dziecko dziewiątka nakłaniane jest do
konkretnej opcji, po prostu zaprze się i nie podejmie decyzji, aby odsunąć konieczność wyboru.
Dziecko dziewiątka potrzebuje:
- doświadczania przestrzeni,
- tańca i możliwości wyrazu przez instrumenty perkusyjne,
- słownego potwierdzania własnej wartości,
- szacunku otoczenia dla jego stanowiska,
- zwracania uwagi na osobiste potrzeby i emocje,
- zwierzaka, jako istoty słabszej, nad którą można roztoczyć opiekę,
- umiejętności ustalania terminów wykonawczych części podjętych zamierzeń, aby osiągnąć cel
końcowy przez skupianie uwagi na jednym kierunku działań,
- prawa do własnej opinii i wysłuchania jej przez dorosłych,
- wyładowywania własnego gniewu poprzez wyobraźnię.
Ciało dziecka dziewiątki najszybciej uzewnętrznia problemy emocjonalne i zachwiane poczucie
własnej wartości poprzez dolegliwości nerek, narządów płciowych, gardła, poprzez zaburzenia
wzroku, słuchu i dolegliwości skóry.
Pozytywne twierdzenia, które rodzice lub opiekunowie mogą zakodować w świadomości dziecka,
tak aby kreowały w przyszłości jego emocje i samoocenę, są nieocenionym skarbem. To zależnie
od opinii i słów usłyszanych od otoczenia wykształci się system wartości i nawykowych zachowań,
nawykowych reakcji na stres. Możemy wyposażyć dziecko dziewiątkę w pomocne dla niego
przekonania o sobie samym i świecie. Są one wsparciem i podporą dla formującej się osobowości.
Ważne dla dziecka dziewiątki są zdania:
1. Moje kochane dziecko, jesteś ważne.
2. Zasługujesz na miłość.
3. Każdy następny dzień jest coraz lepszy.
4. Masz prawo głośno mówić, co czujesz.
5. Zmiany w życiu są dla ciebie bezpieczne.
6. Jesteś wolne i kochane.
7. Uda ci się, jesteś wielkie.
8. Potrafisz to robić, robisz to świetnie.
9. Jesteś bosko doskonałe.
10. Przyszłość cię chroni, życie cię kocha.
