#1

   
Taxus-Cis
Rodzaj roślin z rodziny Cisowatych-Taxaceae), których przedstawiciele występują w Europie, Azji, północnozachodniej Afryce oraz Ameryce Północnej.
Cisy należą do najbardziej długowiecznych drzew i krzewów iglastych potrafiących żyć nawet 1000 lat.
 Na gałązkach igły pozostają przez cały rok i są zawsze dekoracyjne, większość krzewów kwitnie, a latem pojawiają się czerwone owoce.
Niektóre gatunki rośliny są śmiertelnie trujące.
Gatunkiem typowym jest Taxus Bccata
Iglaste krzewy lub niewielkie drzewa mające ulistnienie zimotrwałe w postaci miękkich, płaskich, ciemnozielonych, od spodu jaśniejszych – igieł.
Drewno jest ciężkie, twarde, o kolorze czerwonobrunatnym i z tych względów poszukiwane jako surowiec snycerski i meblarski.

Obejmuje osiem gatunków (choć niekiedy uznaje się je za podgatunki jednego gatunku):
Taxus Baccata
Taxus Cuspidata Siebold & Zucc.
Taxus Brevifolia
Taxus Canadensis
Taxus Celebica
Taxus Floridana
Taxus Globosa
Taxus ×Media Rehder
Taxus Hunnewelliana
Taxus Wallichiana
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#2

       
Taxus Cuspidata-Cis Japoński
Gatunek drzewa iglastego należący do rodziny cisowatych.
Występuje we wschodniej Azji, na terenie Rosji, Chin, Korei i wyspach Japonii.
Do Europy sprowadził go w 1855 roku szkocki łowca roślin Robert Fortune.
Obecnie wyróżnia się wiele kultywarów i mieszańców tego gatunku, w większości stanowiących rezultat krzyżowania go z Cisem Pospolitym.
Rozłożysty, szeroki, czasami stożkowaty.
Dorasta do 15 m wysokości.
Częściej rośnie jako krzew, tworząc zarośla
Roślina dwupienna, wiatropylna.
Kwiaty niepozorne, żółtawe.
Nasiono wypełnia czerwoną, mięsistą osnówkę i jest lekko wystające poza jej brzegi.
Wytwarza najwięcej nasion spośród wszystkich gatunków Cisu.
Rośnie powoli, jest bardzo odporny na trudne warunki klimatyczne.
Jak wszystkie Cisy, gatunek silnie trujący, aczkolwiek stanowiący źródło taksolu, wykorzystywanego w leczeniu nowotworów.
źródło
źródło
https://botany.cz/cs/taxus-cuspidata/
https://en.wikipedia.org/wiki/Taxus_cuspidata

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#3

       
       
Taxus Brevifolia-Cis Pacyficzny
Zwany także Cisem zachodnim pochodzi z północno-zachodniego Pacyfiku w Ameryce Północnej
Jest to małe i średnie wiecznie zielone drzewo , rosnące 10-15 m wysokości i z pnia do 50 cm średnicy, rzadko więcej.
W niektórych przypadkach, drzewa o wysokości przekraczającej 20 m występują w parkach i innych obszarów chronionych, dość często w wąwozach.
Drzewo ma bardzo powolny wzrost, a często gnije od środka, tworząc puste formy.
To sprawia, że trudno, a czasem jest niemożliwe określić wiek drzewa.
Plemię Concow nazywa drzewo yōl'-KO

Odmiany Taxus Brevifolia
Taxus Brevifolia var. Reptaneta
Taxus Brevifolia var. Polychaeta
więcej tutaj
źródło
źródło
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#4

   
       
       
Taxus Canadensis - Cis kanadyjski
Gatunek drzewa iglastego należący do rodziny Cisowatych.
Występuje na wschodnim wybrzeżu Ameryki Północnej, od Nowej Fundlandii po Wirginię
Niewielkie drzewo lub duży krzew, często nieprzekraczający 2 metrów wysokości.
Korona wybujała, rozgałęziona.
Igły zaostrzone, posiadające mniej substancji trujących od innych gatunków.
Z wierzchu ciemnozielone, pod spodem zdecydowanie jaśniejsze.
Do 2,5 cm długości.
Jedyny gatunek jednopienny Cisa.
Kwiaty męskie i żeńskie pojawiają się na tym samym drzewie.
Nasiona jajowate, kanciaste, otoczone czerwoną osnówką.
Dojrzewają późnym latem lub jesienią.
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#5

       
Taxus Celebica
Duży, wiecznie zielony krzew lub drzewo z rodziny Cisa ( Taxaceae ), szeroko rozpowszechnione w Chinach na wysokości do 900 metrów (3000 stóp)
 Jest powszechnie nazywany Cis Chiński, chociaż termin ten odnosi się również do Taxus Chinensis lub Taxus Sumatrana
Drzewo ma wysokość do 14 m (46 stóp) i jest szerokie i krzaczaste, gdy jest uprawiane.
Liście mają do 4 centymetrów (1,5 cala) długości - są szersze niż w większości innych Cisów - i często kończą się w bardzo małym, ostrym punkcie.
Spodnia strona każdego liścia ma dwa szerokie żółte paski i jest gęsto pokryta małymi wypustkami.
Jest, wraz z innymi gatunkami Cisa, zbierany w całej Azji w sposób niezrównoważony dla ich kory i igieł, które zawierają substancję chemiczną stosowaną w leku przeciwnowotworowym Taxol .
źródło
źródło
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#6

       
Taxus Floridana
Gatunek Cisa ,który występuje tylko w niewielkiej części 10 km ² na wschodniej stronie Apalachicola rzeki na północy Florydy na wysokości 15-30 metrów.
Jest wymieniony jako zagrożony gatunek.
Osiąga wysokość od 6-10m.
Bardzo rzadki w swoim rodzimym zasięgu rośnie w wąwozach w dolinie rzeki Apalachicola, z których większość znajduje się w parku stanowym.
Ten Cis rośnie do około 30 stóp.
Drzewo ma nieregularny kształt i elastyczne gałęzie.
Kora jest purpurowo-brązowa i łuszcząca się.
Liście są ciemnozielone, płaskie, spiczaste i mają około cala długości.
Są skręcone na łodydze, przez co sprawiają wrażenie, jakby znajdowały się w jednej płaszczyźnie.
Kwiaty męskie i żeńskie pojawiają się na osobnych drzewach, co jest nietypowe dla drzew iglastych.
Szyszki pyłku są małe, z łuskami.
Szyszki żeńskie to okrągła, czerwona, mięsista osnówka z pojedynczym nasieniem.
http://northamericantrees.com/taxus-floridana.html
https://en.wikipedia.org/wiki/Taxus_floridana
https://www.wildflower.org/plants/result...plant=TAFL

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#7

       
       
       
Taxus xMedia
Gatunek pochodzenia mieszańcowego należący do rodziny cisowatych.
Jest to mieszaniec Taxus Baccata i Taxus Cuspidata otrzymany w Hunnewell Pinetum w Stanach Zjednoczonych około 1900 r.
W uprawie rozpowszechnione są odmiany, często rozmnażane i sadzone także w Polsce.
https://en.wikipedia.org/wiki/Taxus_%C3%97_media

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#8

   
Taxus Baccata 'Fastigiata'posadzony w zamku Kenilworth
   
   
Taxus Baccata
Gatunek wiecznie zielonego iglastego drzewa lub dużego krzewu z rodziny cisowatych
Występuje naturalnie w Europie; na północy do południowej Skandynawii, na wschodzie do Iranu (w Azji) oraz w północnej Afryce (Algieria).
Największe osobniki znane są z Kaukazu i Szkocji.
Na Kaukazie rosną do wysokości ok. 2000 m n.p.m., osiągając wysokość do 25 m i średnicę w pierśnicy do 150 cm.
W Szkocji (Fortingall) osiągają do 32 m wysokości i 9 m obwodu pnia.
Niewysokie drzewo, o wysokości zwykle do 15 m, lub krzew o wysokości do 3-4 m.
Korona ciemnozielona, zwykle jajowato-stożkowata, u starych drzew lub osobników krzewiastych nieregularna.
Formy krzewiaste pojawiają się najczęściej w wyniku wczesnej straty pędu wierzchołkowego i zastąpienia go kilkoma innymi

Ocenia się, że Cisy mogą żyć maksymalnie do 2–3 tysięcy lat.
Za najstarszy Cis na świecie uważany jest Llangernyw Yew, rosnący w północnej Walii, w wiosce Llangernyw.
Przypisywano mu wiek 3 tysięcy lat, ale obecnie przypisuje się mu raczej ok. 1,5 tysiąca lat

Najstarszym Cisem w Polsce jest Cis Henrykowski w Henrykowie Lubańskim na Dolnym Śląsku, jego wiek ocenia się na około 1200 lat.
Blisko 800-letni Cis rośnie w Bystrzycy (gm. Wleń), drzewo mierzy w obwodzie ponad 382 cm.
Jak głosi legenda posadzony był przez mieszkańców po zakończeniu budowy kościoła katolickiego (ok. 1217 r.) na cześć jego fundatorki księżnej Jadwigi uznanej później za świętą
Do najstarszych polskich drzew należą także Cisy Raciborskiego rosnące na terenie wsi Harbutowice.
 Wiek starszego okazu szacuje się na blisko 700 lat.
Inne stare Cisy w Polsce znajdują się w Wałbrzychu, Mogilnie, Gałkach

Cała roślina (za wyjątkiem osnówek) jest trująca.
Zawiera alkaliod taksynę.
Szczególnie wrażliwe na nią są konie, dla których dawka śmiertelna wynosi 50-100 g. igieł.

Już w 1423 r. Władysław Jagiełło wprowadził prawna ochronę Cisa w Polsce, mówiąc że kto wycina Cisa łamie prawo i podlega karze.
Cis odgrywał ważną role w mitologii i wierzeniach ludowych.
U Celtów był drzewem świętym, dla germanów symbolem wieczności, dlatego prawdopodobnie jest często sadzony na cmentarzach
https://en.wikipedia.org/wiki/Taxus_baccata
źródło
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#9

       
Taxus Chinensis
https://www.youtube.com/watch?v=hHEVdmxonPI
warto przeczytać...

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#10

       
Taxus Wallichiana 
Gatunek drzewa iglastego należący do rodziny cisowatych.
Naturalnie występuje w Azji, na terenie Chin, Tajwanu, Nepalu i Laosu.
 Rzadziej można go spotkać w Europie i Ameryce Północnej.
Jest uprawiany niemal wyłącznie w ogrodach botanicznych i arboretach
Dorasta do 20 m wysokości.
Drzewo najczęściej niewielkie lub średnie. 
Korona gęsta i krępa.
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#11

       
Cisy z Haye-de-Routot to dwa tysiącletnie Cisy posadzone w centrum wioski Haye-de-Routot we Francji 
 W ich pustym pniu mieści się kaplica i oratorium.
Dwa wspólne Cisy rosną w centrum Hagi - de - Routot , w Eure , na cmentarzu kościoła Notre - Dame
 Przekraczają one 10 mw obwodzie.
 U podstawy, pnie dwóch Cisów są puste, a każda z nich jest niewielkim budynkiem religijnym.
 Najdalej na wschód wysunięty Cis posiada kaplicę poświęconą św. Annie
Dalej na zachód znajduje się oratorium poświęcone Notre-Dame-de-Lourdes
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#12

   
   
Llangernyw Yew
Ten niezwykły Cis znajduje się na niewielkim cmentarzu kościoła św. Dygaina w miejscowości Llangernyw w północnej Walii.
Około 4000 lat temu, Llangernyw Yew został zasadzony kiedyś w prehistorycznej epoce brązu - i wciąż rośnie!
Z okazji złotego jubileuszu królowej Elżbiety II, drzewo zostało uznane przez Radę Drzew jako jedno z 50 drzew Wielkiej Brytanii
http://www.independent.co.uk/news/uk/hom...17796.html
https://www.theguardian.com/environment/...change-sex
https://www.theguardian.com/environment/...t-trees-uk
https://www.atlasobscura.com/places/llangernyw-yew

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#13

   
Cis - drzewo złowróżbne, groźne i niebezpieczne
Właściwości trujące cisa uczyniły z niego drzewo demoniczne, magiczne.
Już w starożytnej Grecji był drzewem śmierci.
W naszych zwyczajach ludowych przez długie stulecia tułały się pozostałości prastarych praktyk guślarskich, oparte na wierze w magiczną moc cisa;
i tak poświęcone w dni Trzech Króli gałązki cisa mogły przegonić śmierć od chorego bydła, dym z palnych wilgotnych gałęzi cisa miał zabijać czarne koty, w które lubił wcielać się diabeł, cisowe kołeczki, używane do przybijania gontów na dachy, miały zabezpieczać domprzed uderzeniem pioruna.
Zaś w całej Europie panowało przekonanie, że sen w cieniu cisa kończy się śmiercią.            
Czy dawne wierzenia i przesądy mogą być prawdziwe?
http://www.parki.org.pl/parki-miejskie/p...j-rawskiej

Doczekał się wielu opowieści o swojej szkodliwości, był przez wieśniaków na terenie Europy trzebiony.
Wiadomo, że Gallowie zatruwali sokiem z cisa groty strzał, bądź służył on jako trucizna.      
Autorom nie udało się jednak znaleźć wierszy do rozpoczęcia niniejszej informacji.
Cis wg wierzeń egipskich miał rosnąć w Hades.
Jest to drzewo trujące, zawierające groźny alkaloid - taksynę.
Trujące właściwości cisa znane były od dawna.
Juliusz Cezar podaje, że król Gallów Katywulkus otruł się sokiem cisowym po wytępieniu jego plemienia
przez Rzymian.
Klaudius Godenus - rzymski lekarz nazywa cisa "podstępną trucizną czyhającą na człowieka i bezrozumne bydlę".
Szczególnie konie ulegały zatruciu jedząc zimozielone igły cisa, ale ginęły też np. króliki.        
Stało się to jedną z przyczyn wytępienia cisa przez wieśniaków, którzy w trosce o swój dobytek
wyniszczali cisy w Europie.
W Grecji cis był drzewem śmierci, a i u Słowian miał zastosowanie w obrzędach pogrzebowych.
W całej Europie panowało przekonanie, że sen pod drzewem cisa może okazać się śmiertelny.
W medycynie ludowej napar z cisa był środkiem na poronienie.
Zastosowanie cisa dla celów wojskowych (łuki, kusze) i rozmaite drzewce skończyło się w początkach XVII wieku.
Z uwagi na duże zastosowanie i cenę tego drewna, rozwinięty był eksport cisa na zachód Europy
(Anglia, Holandia).
 
Cis jest drzewem rozsianym przez zwierzęta w formie bezpośredniej i pośredniej.
Forma bezpośrednia - spożywanie nasion z osnówką i ich wydalanie(Endozoochoria).
Forma pośrednia to gromadzenie nasion (Synzoochoria).
Z ptaków rozsiewają nasiona cisa kosy, drozdy, kwiczoły, jemiołuszki, pokrzewki, kowaliki, a także bażanty.
Z ssaków wymienia się wiewiórki, kuny i borsuki.

Najokazalszy i najstarszy cis rośnie w Henrykowie Lubańskim gmina Lubań woj. jeleniogórskie.
Liczy on 1250 lat, ma wysokość 13 m, obwód na wysokości1,3 m wynosi 512 cm, a średnica 163 cm.
Jest on zarazem najstarszym drzewem w Polsce.
Cis zasadzony w Ryńsku w 1397 roku przez Mikołaja z Ryńska upamiętnia powołanie tzw. "Związku Jaszczurczego" do walki z Zakonem Krzyżackim.
Długosz wspomina o stosowaniu drewna cisowego do obudowy chodników górniczych w okolicach Żywca.
Z drewna cisowego budowano też kościoły.
Na Huculszczyźnie jako powinność pańszczyźnianą dostarczano cisa w rozumieniu 1 cis na 1 gospodarstwo (Czartoryski A.).
Opracowanie:
doc. dr inż. Stanisław Spława-Neyman
mgr inż. Zofia Owczarzak
źródło

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#14

   
Cis o twardym, mocnym pniu, dobrze zakorzeniony w ziemi...wykazuje się nadzwyczajną zdolnością regeneracji.
Daje ogień cieplejszy niż inne drzewa.
Żyje do 1.000lat - symbolicznie wiąże się z długowiecznością i zdrowiem, z cyklem śmierci i odrodzenia, z życiem, które zmieniając formy, nie kończy się ...nigdy....
Jest też symbolem mądrości przodków, procesu inicjacji oraz wiedzy, przekazywanej drogą wtajemniczenia...
Cis, to wiecznie zielone drzewo
W miarę rozrastania się, jego centralny pień mięknie i zaczyna gnić
Jednocześnie Cis zaczyna puszczać nowe pędy.
Proces ten powtarza się wielokrotnie, tak że w końcu roślina złożona jest z wielu drzew, wyrastających z centrum.
Ta zadziwiająca zdolność regeneracji pozwala Cisom rozrastać się do olbrzymich rozmiarów i osiągać sędziwy wiek.
Powiada się, że Cis zaznaje wielu żyć, dlatego może pomagać człowiekowi w przypomnieniu sobie poprzednich wcieleń.
Ze względu na długowieczność jest tez uważany za strażnika mądrości przodków.
Stąd może się nasuwać wniosek, że jest także symbolem wtajemniczenia w to, co przedtem nie było znane...
Dodatkowo przenika przez wszystkie światy...koroną dotyka nieba, a korzeniami sięga świata zmarłych....
Ma kontakt z obszarem rajskim i chtonicznym.
Tworzy syntezę ciemnego z jasnym.
Z tych kilku powodów roślinę te łączono z cyklem śmierci i życia, z wtajemniczeniem w sprawy nieosiągalne dla zwykłego śmiertelnika.

Dodatkowo można szukać związku Cisu ze Skandynawskim Drzewem Świata...
Wiecznie zielonym YGGDRASILLEM- obejmującym konarami, niebo, pniem, ziemię, a korzeniami, podziemny świat zmarłych....
Tak jak pień Cisu, pień Drzewa-Osi Świata…gnił...
Ponadto orzeł zjadał jego liście, a wąż NIDHOGG obgryzał jego korzenie.
Od samego momentu powstania, boskiemu YGGDRASILOWI groziła zagłada.
Uosabiał on nietrwały los wszystkich istot i świata, który jednak mógł się odrodzić na początku nowego cyklu kosmicznego...
Ale o tym napiszę więcej w temacie Mitologia Runiczna...w dziale Runy.
Miłego czytania....

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#15

   
   
   
Taxus Globosa
Taxus Globosa, the Mexican Yew, to wiecznie zielony krzew i jeden z ośmiu gatunków Cisa
Cis meksykański jest rzadkim gatunkiem ,o którym wiadomo, że występuje tylko w niewielkiej liczbie miejsc we wschodnim Meksyku, Gwatemali, Salwadorze i Hondurasie i jest wymieniony jako gatunek zagrożony.
Cis Meksykański to krzew dorastający do średniej wysokości 4,6 m.
Ma duże, ostre, jasnozielone igły rosnące w rzędach po obu stronach gałęzi.
https://en.wikipedia.org/wiki/Taxus_globosa#cite_note-2
Taxus Globosa to drzewo, które nie przekracza 15 m wysokości i 60 cm średnicy pnia; jest to więc gatunek mniejszy niż Taxus Baccata i bardziej spokrewniony z resztą gatunków amerykańskich wzdłuż wschodniego wybrzeża, takimi jak krzewopodobny Taxus Canadensis
https://article.sciencepublishinggroup.c...01.13.html
https://www.conifers.org/ta/Taxus_globosa.php
https://conifersociety.org/conifers/taxus-globosa/

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#16

   
   
   
   
   
Taxus Sumatrana
Taxus Sumatrana to wiecznie zielony krzew i jeden z ośmiu gatunków cisa.
Występuje w wielu krajach, w tym w Afganistanie, Tybecie, Nepalu, Sumatrze, Filipinach, Wietnamie, Indiach, Birmie, Tajwanie i Chinach , i jest znany zarówno jako Cis Tajwański , jak i Cis Chiński .Zwykle występuje na wysokościach od 400 do 3100 m w subtropikalnych lasach i na górskich grzbietach.
Jest to gatunek chroniony w Parku Narodowym Taroko na Tajwanie
https://en.wikipedia.org/wiki/Taxus_sumatrana
Rozmieszczenie:
Ze względu na problemy taksonomiczne wymienione w nocie gatunkowej, rozmieszczenie jest również niejasne.
Z pewnością występuje na wyspach Sumatra, Sulawesi w Indonezji oraz na filipińskich wyspach Luzon i Mindanao.
Według niektórych autorów takson ten, jeszcze w węższym znaczeniu, rozciąga się na Tajwan, Tajlandię, południowe Chiny i na zachód przez Birmę i wschodnie Indie po Nepal.
Ekologia:
Rośnie w wilgotnych lasach subtropikalnych i tropikalnych, zwłaszcza w górach, do wysokości około 3100 m.
Opis:
Zimozielone dwupienne drzewo iglaste dorastające do wysokości 15(–18) m, grubość pnia sięga około 1(–1,5) m średnicy.
Kora jest czerwonawa, łuszcząca się. Liście są siedzące, blaszki liniowo-lancetowate, lekko sierpowate, długości 1,2–2,7 cm, szerokości 2–2,5 mm, spiczaste, z wierzchu niebieskawozielone, z tyłu jaśniejsze z dwoma żółtawymi paskami.
Męskie szyszki głowowe, utworzone przez 6–14 łusek, żeńskie szyszki składają się z kilku ułożonych jak dach łusek, na których znajduje się końcowe jajo z dyskiem u podstawy.
Cis z czerwoną osnową, nasiona spłaszczone, jajowate, długości 6–7 mm, szerokości 3–4 mm.
Uwaga:
Cisy wschodnioazjatyckie są bardzo problematyczne z systematycznego punktu widzenia.
W obrębie grup Taxus Wallichiana i Taxus Sumatrana występuje tu kilka typów, które morfologicznie się pokrywają, ich różnicowanie jest trudne, a wartość taksonomiczna wątpliwa.
Możemy spotkać się z dwoma podejściami, gdy autorzy albo rozróżniają wiele małych taksonów, albo klasyfikują wszystko pod jeden.
Prawda prawdopodobnie będzie leżeć gdzieś pośrodku i potrzebne będą dalsze badania, aby do niej dojść.
https://botany.cz/cs/taxus-sumatrana/
https://www.conifers.org/ta/Taxus_sumatrana.php

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#17

       
Taxus Florinii
Przydomek Florinii honoruje szwedzkiego botanika Carla Rudolfa Florina (1894-1965), który opublikował pierwsze opisy kilku taksonów nagonasiennych, a także jest autorem wielu wpływowych prac na temat drzew iglastych, a zwłaszcza taksadów.
Krzewy lub drzewa do 13 m wysokości.
Kora nie opisana.
Gałązki żółtozielone, w 2. roku przechodzące w czerwonawo-purpurowe; łuski pąków utrzymujące się na 1-2-letnich gałązkach u większości okazów, 2-3-rzędowe, naramienne, wklęsłe, długości 0,3-0,5 mm, niejasne do wyraźnie ząbkowanych, ściśle przylegające.

Taxus Wallichiana ma 12-18 równoległych linii aparatów szparkowych w każdym paśmie szparkowym, większość łusek pąków jest trwała, a wierzchołek jest spiczasty.
Natomiast Taxus Florinii ma tylko 8-11 linii aparatów szparkowych w każdym paśmie szparkowym; kilka łusek pąków jest trwałych, a wierzchołek jest ostry do tępego.
Oba gatunki różnią się od innych cisów chińskich zakrzywionymi lub esowatymi (nie prostymi) liśćmi i gęsto brodawkowatym nerwem głównym (Möller et al. 2013).

Dystrybucja i ekologia
Chiny: Syczuan i Yunnan.
Występuje na wysokościach 2500-3700 m, zwykle na glebach kwaśnych do obojętnych.
Występuje jako drzewo podszytu lub niższego baldachimu w lasach górskich, umiarkowanych lub ciepłych; lub na skalistych zboczach i klifach może tworzyć duży, szeroko rozłożysty krzew. Może wyrosnąć z pniaków.
Może występować w czystych drzewostanach o ograniczonym zasięgu lub być rozproszony w podszycie borów mieszanych Quercus, Tsuga, Abies i Picea (Spjut 2007, Thomas i Gao 2018).
https://www.conifers.org/ta/Taxus_florinii.php
https://threatenedconifers.rbge.org.uk/c...s-florinii

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#18

Taxus Masonii
Taxus Masonii to wymarły gatunek drzewa iglastego z rodziny cisów, Taxaceae, znany wyłącznie z osadów środkowego eocenu odsłoniętych w północno-środkowym Oregonie
Gatunek został po raz pierwszy opisany na podstawie serii izolowanych kopalnych nasion w chert
Historia i klasyfikacja
Taxus Masonii został zidentyfikowany z jednego miejsca w formacji Clarno , w łóżkach orzechów Clarno, typowej lokalizacji zarówno dla formacji, jak i dla gatunku.
Łóżka orzechów znajdują się około 3 km (1,9 mil) na wschód od nieposiadającej osobowości prawnej społeczności Clarno w stanie Oregon i są uważane za wiek środkowego eocenu, na podstawie uśrednionego datowania radiometrycznego z rozszczepienia cyrkonu, które dało wiek 43,6 i 43,7 ± 10 milionów lat temu i datowanie radiometryczne datowanie argonowo-argonowe , które dało datę 36,38 ± 1,31 do 46,8 ± 3,36 milionów lat temu.
Średnia z dat dała przedział wiekowy od 45 do 43 milionów lat temu.
Warstwy składają się z piaskowców tufowych, mułowców i konglomeratów cementowanych krzemionką i węglanem wapnia, które chronią albo środowisko delty jeziora, albo alternatywnie okresowe powodzie i wulkaniczne spływy błotne zachowane dzięki aktywności gorących źródeł.

Gatunek został opisany na podstawie serii okazów typowych, okazu holotypowego USNM355474, który jest obecnie przechowywany w zbiorach paleobotanicznych Narodowego Muzeum Historii Naturalnej w Waszyngtonie oraz czternastu okazów paratypowych
Cztery paratypy znajdują się również w zbiorach Muzeum Narodowego, dziewięć w zbiorach Uniwersytetu Florydy, a pozostały okaz jest częścią Muzeum Paleontologii Uniwersytetu Kalifornijskiego.Skamieliny były częścią około 20 000 okazów zebranych w latach 1942-1989 przez Thomasa Bonesa, Alonzo W. Hancocka, RA Scotta, Stevena R. Manchestera i wielu uczniów szkół średnich.

Okazy Taxus Masonii były badane przez paleobotanika Stevena R. Manchestera z University of Florida.
Opublikował swój opis typu T. masonii z 1994 r. w Journal Palaeontographica Americana
Specyficzny epitet Masonii został wybrany na cześć botanika Herberta L. Masona za jego pracę nad kopalnymi drzewami iglastymi z zachodniej części Ameryki Północnej.
https://en.wikipedia.org/wiki/Taxus_masonii
https://en.wikipedia.org/wiki/Taxus_masonii

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#19

   
   
   
Taxus Mairei
Taxus Mairei, Cis Maire'a , to gatunek drzewa iglastego z rodziny cisów Taxaceae, pochodzący z Nepalu, Assamu , środkowych i południowych Chin, Hainan , Tajwanu i Wietnamu.
Jest szeroko zbierany ze względu na zawartość paklitakselu (taksolu) w Chinach.
https://en.wikipedia.org/wiki/Taxus_mairei
Taxus Mairei, opisany w 1960 przez (Lemée & H. Lév.) Shiu Ying Hu w Illustrations of Native and Introduced Ligneous Plants of Taiwan , wydanie 1; jest powszechnie znany jako Cis Maire'a, a także 台灣紅豆杉 (nanfang hongdoushan) w języku chińskim.
Nazwa gatunku honoruje francuskiego misjonarza i kolekcjonera roślin, Edouarda-Ernesta Maire'a (1848 - 1932), który zebrał typowy okaz w pobliżu Dongchuan Shi w NE Yunnan.
Należy zauważyć, że Taxus Mairei został opisany przed Taxus Chinensis, dlatego traktowanie w ramach tego taksonu jest nieprawidłowe.
Niezależnie od tego, jak zauważono w dyskusji na temat Taxus, analiza wykorzystująca zarówno dane morfologiczne, jak i molekularne potwierdziła, że chińskie taksony są wystarczająco odrębne, aby uzasadnić traktowanie na poziomie gatunkowym, pomimo pewnych dowodów na naturalną hybrydyzację w przeszłości między Taxus chinensis, Taxus Mairei i Taxus Wallichiana .
Cis Mairei to wiecznie zielony, iglasty gatunek krzewu lub małego drzewa, który dorasta do wysokości 100 stóp (30 m), z zwykle pojedynczym pniem o średnicy do 60 cali (150 cm), mierzonej na wysokości piersi.
https://conifersociety.org/conifers/taxus-mairei/

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#20

   
   
Taxus Calcicola
Gatunek ten został niedawno opisany z południowo-zachodnich Chin i północnego Wietnamu.
Od tego czasu notowano go również z Lao PDR pod nazwą Taxus Wallichiana .
Chociaż nie znajduje się jeszcze na Czerwonej Liście IUCN, prawdopodobnie zostanie oceniony jako Zagrożony lub Narażony na Kryterium A i prawdopodobnie C.
https://www.conifers.org/ta/Taxus_calcicola.php
https://threatenedconifers.rbge.org.uk/c...-calcicola

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz
#21

Taxus Contorta
Taxus Contorta , synonim Taxus Fuana, powszechnie znany jako Cis zachodni Himalajski, to gatunek drzewa z rodzaju Taxus .
Pochodzi z umiarkowanych lasów Afganistanu, północnych Indii, Tybetu i Pakistanu .
Krzewy lub drzewa do 20 m wysokości i 300 cm pierśnicy, jedno- lub wielopniowe; bardzo duże okazy zwykle puste z regeneracją wewnątrz pnia
Jest powszechnie sprzedawany jako drewno do budowy domów i mebli i jest uważany za zagrożony.
https://en.wikipedia.org/wihttps://www.c...s_contorta

[Obrazek: attachment.php?aid=75737]
Odpowiedz




Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości