[Krystyna]

   

   
Pigwa pospolita (Cydonia oblonga Mill.)
gatunek rośliny wieloletniej z rodziny różowatych (Rosaceae).
Jest jedynym przedstawicielem rodzaju pigwa.
Rośnie dziko na południu Europy, w Azji Mniejszej po Iran, gdzie dorasta nawet do 8 m.
U nas jest rzadko spotykana i dorasta jedynie do 2 m.
Kreteńczycy są przekonani, że ojczyzną pigwy są okolice miasta Chani, starożytnej Kydonii  
Według niektórych legend, to nie jabłko, ale właśnie bladozłota pigwa skusiła Ewę.                
Starożytni Grecy i Rzymianie poświęcili ten owoc Afrodycie i Wenus.
Pochodzi z obszarów Azji: Zakaukazia, Iranu, Turkiestanu, południowo-wschodniej Arabii,     Azji Mniejszej, rozprzestrzeniła się również w innych regionach.
Do Europy Południowej prawdopodobnie została zawleczona.
W Polsce jest uprawiana.
Czasami mylona bywa z pigwowcem.

Duży krzew lub niewielkie drzewko osiągające 5 m (w naszych warunkach rzadko do 3 m), z cienką łuskowatą korowiną, stale odpadającą płatami o zmiennym ubarwieniu zależnym od odmiany (czerwonawa, popielata lub prawie czarna).
Liście
Jajowate do owalnych, całobrzegie, wierzchnia strona naga, lekko błyszcząca, spodem kutnerowato filcowate, z owłosionym ogonkiem.
Kwiaty
Osadzone pojedynczo, ukazujące się po rozwoju liści, o kolorze białym, bladoróżowym
do różowego.
Obcopylne, pięciokrotne o 15-25 pręcikach i jednym słupku.
Kwitnie na przełomie maja i czerwca.
Owoce
Tzw. owoce jabłkowate, żółte, u większości odmian o średnicy 6 cm (u nowych odmian owoce bywają większe i osiągają nawet 1 kg), z pięcioma komorami nasiennymi, zawierającymi pestki.
Pokryte są kutnerem.
Nasiona czerwono-brązowe, odwrotnie jajowate, nieregularnie kanciaste, o silnie śluzowiejącej łupinie.
Miąższ owoców twardy i mocno cierpki, aromatyczny, z dużą ilością komórek kamiennych.

W Polsce jest uprawiana głównie jako skarlająca podkładka dla grusz i innych drzew owocowych z rodziny Rosaceae.
W tym celu uprawiane są wyselekcjonowane typy rozmnażane w sposób wegetatywny.        
Najczęstszym sposobem rozmnażania są odkłady pionowe.
W Polsce najpopularniejszym typem pigwy stosowanym jako podkładka skarlająca pod grusze jest Pigwa S1.
W Europie Zachodniej natomiast wyselekcjonowane w Anglii Pigwa MA, Pigwa MC oraz belgijska Pigwa Adams.
Znajduje się w rejestrze roślin uprawnych Unii Europejskiej.
Ostatnio wyhodowano odmiany o dużych i smacznych owocach.
Najbardziej znane odmiany to Bereczki i Portugalska.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Pigwa_pospolita
źródło

[Krystyna]

   
   
Pigwa, wlaściwości lecznicze
Owoce pigwy posiadają ogromne bogactwo składników mineralnych, magnez, fosfor, wapń, potas, żelazo, miedź, siarkę oraz prowitaminę A, pełny komplet witamin z grupy B, amigdalinę witaminę B17 oraz witaminę C.
Pigwa zawiera nie tylko cukry -  fruktoza, glukoza, kwasy organiczne - cytrynowy, jabłkowy, bursztynowy, chinowy, kawowy, fumarowy i winowy, ale także garbniki, flawonoidy (kwercetyna), antocyjany, karotenoidy, pektyny, śluzy, olejki lotne.
Pektyny w połączeniu z taniną regulują zaburzenia żołądkowe i wymiatają resztki z przewodu pokarmowego, rozmiękczają i ściągają.
Mają działanie przeczyszczające i przeciwzapalne.

Owoce pigwy są bogactwem miedzi, żelaza, węglowodanów, uodparniają organizm, wspomagają leczenie przeziębień, poprawiają apetyt, regulują przemianę materii, działają korzystnie na trawienie, wspomagają odchudzanie, obniżają ciśnienie krwi, niszczą wolne rodniki, działają kojąco, ochładzająco, pomagają w stanach zapalnych jamy ustnej, w leczeniu odmrożeń, hemoroidów, mają działanie przeciwbiegunkowe i przeciw wymiotne, wzmacniają cebulki włosowe, zmniejszają ryzyko zachorowania na nowotwory.

Owoce i nasiona pigwy posiadają wiele właściwości leczniczych, znanych od czasów starożytnych, na różne dolegliwości i choroby przepisywał je sam Hipokrates.
Są bardzo cenione w medycynie ludowej, choć mało wykorzystywane w celach leczniczych. Wzmacniają odporność organizmu po długotrwałej chorobie, regenerują i wzmacniają wątrobę, mają właściwości antybakteryjne i ściągające.
Nasiona pigwy zawierają śluz, który znalazł zastosowanie w leczeniu stanów zapalnych dróg oddechowych, w infekcjach gardła i kaszlu, oraz zewnętrznie przy oparzeniach i podrażnieniach skóry, do dezynfekcji trudno gojących się ran.
Owoce pigwy szczycą się najwyższą zawartością pektyn spośród wszystkich owoców.
Pektyny wiążą metale ciężkie i pomagają usuwać je z organizmu, a także regulują poziom cholesterolu i glukozy we krwi.

Od dawna znano i zalecano okłady wodne z wyciągu nasion pigwy w leczeniu zapalenia spojówek, uczuciu piasku w oczach, przemęczeniu i podrażnieniu oczu, opuchnięciu w związku z długotrwałym patrzeniem w ekran telewizora lub komputera.
Napar z owoców pigwy jest bardzo  cennym kosmetykiem dla podrażnionej, suchej skóry, zwiotczałej i trądzikowej cery.
Napar i macerat z pigwy podnosi wilgotność i elastyczność skóry, dostarczając komórkom cenne wartości odżywcze, zmniejszając zmarszczki i likwidując stany zapalne skóry.
źródło

[Krystyna]

   
pigwa

   
pigwowiec japoński

Pigwa i pigwowiec mają podobne nazwy, ale to nie jest ta sama roślina.
Pigwa to biało kwitnące nieduże drzewo, pigwowiec zaś to krzew obsypany najczęściej czerwonymi kwiatami.

Pigwa i pigwowiec są mylone, bo mają podobne nazwy.
Różnią się pokrojem, wielkością, barwą kwiatów. Które z nich posadzić w ogrodzie?

Pigwa pospolita (Cydonia oblonga).
Według niektórych legend to owoc pigwy skusił Ewę.
Starożytni Grecy i Rzymianie poświęcili go Afrodycie i Wenus.
Pochodzi z Azji, ale dobrze rośnie też w Europie. Ma pokrój krzewu lub drzewa i wysokość nawet 8 m (u nas osiąga zwykle 2-3 m).
Jej szerokoeliptyczne liście na wierzchu są ciemnozielone, od spodu szaro omszone.
Kwitnie późną wiosną, w końcu maja lub na początku czerwca.
Kwiaty mają średnicę około 5 cm, są jasnoróżowe lub białe. Większość jej odmian nie zapyla się własnym pyłkiem, trzeba więc sadzić dwie odmiany kwitnące jednocześnie.
Owoce o kształcie jabłka lub gruszki początkowo są omszone, później pokryte woskowym nalotem.
Dojrzewają w październiku.
U niektórych odmian mają masę nawet 1 kg.
Po zerwaniu powinny kilka dni, a nawet tygodni poleżeć w domu.
Zmieniają wówczas barwę z zielonej na żółtą i wydzielają przyjemny aromat.
W naszym klimacie pigwa może przemarzać, nie nadaje się więc do uprawy w sadach, ale dobrze rośnie w przydomowym ogrodzie, w ciepłym osłoniętym miejscu. Potrzebuje gleby żyznej i próchnicznej, o lekko kwaśnym odczynie, zasobnej w wodę (ma płytki system korzeniowy).

Pigwowiec (Chaenomeles).
Uprawiane są trzy jego gatunki: japoński (Chaenomeles japonica), okazały (Chaenomeles speciosa) i pośredni (Chaenomeles x superba).
Są to krzewy ozdobne i użytkowe, wysokości od 1 do 2 m.
Ozdobne są jego różnokolorowe kwiaty – czerwone, różowe lub pomarańczowe, pojawiające się w kwietniu-maju.
Owoce o średnicy 2-5 cm są, podobnie jak u pigwy, aromatyczne, bogate w witaminę C i pektyny, niezdatne do spożywania na surowo, nadają się do przetworów.
Pigwowce mają małe wymagania – dobrze rosną w przeciętnej glebie, w miejscach słonecznych lub półcienistych.
Są odporne na suszę i mróz (w duże mrozy część pędów może przemarzać, ale po przycięciu krzew wypuszcza nowe).
Jedynym koniecznym zabiegiem pielęgnacyjnym jest przycinanie.
Pigwowce należy formować po kwitnieniu – usuwać pędy z miejsc zagęszczonych a także najstarsze, rozrośnięte gałęzie.
Można rozmnażać je z nasion lub przez odkłady.

Owoce pigwy i pigwowca różnią się wyglądem, ale mają podobne właściwości.
Oba nie nadają się do jedzenia tuż po zerwaniu, są bardzo twarde i wymagają przetworzenia.
W przepisach zazwyczaj brak rozróżnienia między tymi gatunkami owoców, choć wiadomo, że te z pigwowca są mniejsze, ale bardziej aromatyczne.
Jednych i drugich używa się do przygotowywania konfitur, nalewek, kompotów, dżemów, galaretek, ze względu na oryginalny smak i aromat oraz bogactwo witamin (mają wielokrotnie więcej witaminy C niż cytryna).
Można je dodać do mięsa, kiszonej kapusty, ciasta.
Mają też zastosowanie w lecznictwie – działają ochładzająco, kojąco, powlekająco i rozmiękczająco.
Pomagają w stanach zapalnych jamy ustnej, gardła i żołądka, a zewnętrznie w gojeniu stanów zapalnych spojówek, odmrożeń, zajadów, hemoroidów.
Surowcem leczniczym są także nasiona pigwy łagodzące dolegliwości żołądkowe.
źródło
źródło

[Krystyna]

   
Konfitura z pigwy
Konfiturę robimy z umytych owoców, należy przekroić i wypestkować owoce.
Potem najlepiej pokroić je w kostkę, ale jeśli jest bardzo twarda to można również przemielić w maszynce do mięsa na dużych oczkach.
W dużym rondlu, garnku dusić pigwę z dodatkiem cukru, na 1 kg owoców ok. 0,5 kg cukru i 1 litra wody.
Można dodać imbir lub cynamon jeśli ktoś lubi takie aromaty.
Ja lubię z cynamonem
Gdy owoce zmiękną, miksujemy je i dalej dusimy by woda wyparowała.
Gorącą masę pigwową przekładamy do małych wyparzonych słoiczków, zakręcamy wyparzonymi zakrętkami i pozostawiamy do ostygnięcia, stawiając słoiczki je do góry dnem. I gotowe.
Dla złamania smaku do konfitury z pigwy można jeszcze dodać słodkie jabłka, wtedy ilość cukru można zmniejszyć.
Konfitura jest doskonała do herbaty, naleśników, do gofrów.
źródło

[Krystyna]

   
Owoce pigwy to symbol końca lata i początku jesieni. Warto wtedy przygotować przetwory z pigwy. Podajemy wypróbowany przepis na dżem z pigwy z dodatkiem jabłek. Smakuje wybornie

Składniki
1kg jabłek
50dag pigwy
200ml wody
50-70 dag białego cukru
Przygotowanie krok po kroku:
Jabłka starannie umyć, obrać i pokroić w ćwiartki lub ósemki.
Dokładnie usunąć z owoców gniazda nasienne.
Pigwę dobrze umyć i pokroić na ćwiartki. Należy także koniecznie usunąć pestki.

Zagotować wodę w garnku, włożyć do niej pigwę, wsypać cukier i gotować przez około 10 minut.
Kiedy owoce pigwy zmiękną, dodać jabłka.
Wszystko gotować jeszcze przez 20 minut, od czasu do czasu mieszając, by owoce się nie przypaliły.

Przełożyć wrzący dżem do wyparzonych słoiczków i natychmiast zakręcić.
Dżem z jabłek i pigwy najlepiej smakuje z białym pieczywem.
Można go też dodawać jako masę do ciast
źródło

[Krystyna]

   
Syrop z pigwy do herbaty wykonuje się późną jesienią.
Chroni przed przeziębieniem i grypą.
 Jest źródłem witaminy C – posiada jej aż 7 razy więcej niż cytryna.
Przygotowanie syropu z pigwy jest proste i nie zabiera wiele czasu.
Sposób przygotowania:
1. Przygotowane wcześniej owoce pigwy (umyte, obrane i wydrążone) koimy w małą kostkę.
2. Wkładamy je do słoika, zasypując cukrem.
3. Odkładamy tak przygotowane owoce na co najmniej 2 dni.
4. Po upływie dwóch dni syrop jest gotowy do spożycia.
 Można go również zapasteryzować, aby miał dłuższy termin spożycia.
 
Dodawany do herbaty syrop z pigwy słodzi ją i dostarcza właściwości leczniczych.
 Można go dodać do deseru jako polewę lub zrobić z niego później nalewkę.
 Warto zapamiętać, że nie powinno się wyrzucać pokrojonych kawałków pigwy z syropu, ponieważ to w nich jest najwięcej składników odżywczych i witaminy C.
żródło