Mydlnica Saponaria officinalis L
Jak można domyślić się z nazwy, mydlnicę stosuje się jako mydło.
Często stosowana jest jako zamiennik detergentów piorących.
Już w starożytnej Grecji pisano na temat rośliny, która pomaga czyścić tkaniny.
W XVII wieku mydlnicę wykorzystywano w celu leczenia żółtaczki.
W dzisiejszych czasach, mydlnica znajduje zastosowanie jako środek wykrztuśny oraz wspomagający leczenie problemów reumatycznych.
Czasami jest stosowana w leczeniu niektórych chorób skóry.
Mydlany wyciąg, otrzymywany z bladego, zdrewniałego korzenia oraz łodygi tej rośliny, często wykorzystuje się jako składnik detergentów i szamponów.
Mydlnica znalazła również zastosowanie kulinarne, zwłaszcza na Bliskim Wschodzie.
W Ameryce mydlnicę na ogół możemy znaleźć w sklepach ze zdrową żywnością, często w postaci proszku.
Najcenniejszą częścią tej rośliny są kawałki korzenia i kory, które można znaleźć w niektórych sklepach przy odrobinie szczęścia.
Opis mydlnicy
Mydlnica pochodzi z Europy, Ameryki Północnej i Azji. Jest to zazwyczaj pojedyncza prosta łodyga dorastająca do wysokości dwóch metrów lub więcej.
Liście mają owalny kształt, rosną naprzeciwlegle, są zaostrzone na końcu, a ich brzegi są równe i gładkie.
Mydlnica kwitnie od lipca do września.
Jej kwiaty mają pięć płatków.
Mydlnica jest rośliną rodzimą strefy umiarkowanej Europy, Azji i Ameryki Północnej.
Roślina rośnie i kwitnie na otwartych obszarach leśnych, a także na obszarach torów kolejowych.
Zwykle uprawia się ją w ogródkach ziołowych.
Podczas gdy kwiaty mydlnicy lekarskiej są zbierane w lecie, korzenie wykopuje się jesienią.
Korzeń bulwiasty oraz liście posiadają dużą wartość terapeutyczną.
Kwiaty mydlnicy mają kolor od różowego do białawego i mają około 2,5 cm szerokości.
Rosną w pęczkach na szczycie łodygi.
Zastosowania kulinarne mydlnicy
Mydlnica służy jako emulgator podczas produkcji chałwy, popularnego Środkowo-wschodniego deseru składającego się z rozgniecionych nasion sezamu, cukru i aromatów.
Stanowi ona również bazę kremowego dipu o nazwie naatif, a także wypieków karabij z orzechami, które są popularne w Libanie i Syrii.
Substytutem mydlnicy w naatif może być prawoślaz, jednak dobrze jest doprawić go wtedy kilkoma kroplami soku z cytryny i wody z kwiatów pomarańczy.
Przyrządzenie chałwy lub naattif rozpoczynamy od przygotowania ekstraktu z mydlnicy lekarskiej.
Najpierw należy opłukać kwiaty, kawałki kory i korzeni, a następnie doprowadzić je do wrzenia w jednej szklance wody.
Tak przygotowany wywar odstawiamy na dzień lub dłużej, by wreszcie, zagotować ponownie, zmniejszając jego objętość do jednej czwartej szklanki.
W przypadku mydlnicy w proszku, należy wymieszać jedną łyżkę z jedną trzecią szklanki wody, aż wytworzy się piana. Należy uważać, aby nie wdychać proszku.
Następnie należy przykryć miskę i odłożyć na godzinę lub więcej. Po tym czasie odcedzamy ciecz przez gazę, i lekką ją wykręcamy. Tak przygotowany wyciąg jest gotowy do użycia. Do jednej trzeciej szklanki wody wrzucamy kostkę cukru i gotujemy aż się rozpuści.
Dodajemy po łyżce soku z cytryny i wody z kwiatu pomarańczy lub wody różanej i gotujemy syrop, odkryty, aż do momentu, gdy wrzucona jego kropla do zimnej wody utworzy niteczki. Należy pamiętać, żeby oprzeć się impulsowi mieszania przez czas gotowania!
Zdejmujemy patelnię z ognia natychmiast, gdy syrop osiągnie pożądaną konsystencję.
Wreszcie, w misce na tyle dużej, aby umożliwić podwojenie objętości, skrapiamy powoli gorący syrop cukrowy do ekstraktu mydlnicy, mieszając energicznie do momentu otrzymania błyszczącej, gęstej i jasno-białej mieszaniny.
Czasami dodaje się w tym momencie ubitą na sztywną pianę z białek, nie jest to jednak ani konieczne, ani zalecane ze względu na ryzyko salmonelli. Otrzymany słodki, biały, gęsty i kremowy sos to naatif, znakomity dodatek do ciast karabij.
W Turcji, dzięki mydlnicy istnieje popularny łakoć zwany kagit helvasa, składający się z dwóch cienkich jak papier wafelków, sklejonych tym niezwykłym sosem. Chałwa Tahini powstaje przez połączenie słodkiego syropu z mydlnicy z rozgniecionymi nasionami sezamu.
Następnie mieszanina ta zostaje przyprawiona i formowana w duże bloki.
Korzeń mydlnicy charakteryzuje się delikatnym herbacianym smakiem oraz przyjemnym świeżym i czystym zapachem.
Z tego powodu, kawałki drewna mydlnicy w Arabii są dodawane do bulionu, w celu zachowania świeżego i słodkiego smaku, podobnie jak
liście laurowe w Europie i liście
mięty w Meksyku.
Mydlnicę często wykorzystuje się w ten sposób podczas przyrządzania słynnej arabskiej potrawy z ryby i ryżu, zwanego sayadiyyah.
Do gotującego się bulionu rybnego dodaje się kawałki korzeni, które przed podaniem należy usunąć.
Właściwości lecznicze mydlnicy
Chociaż istnieje wiele korzyści terapeutycznych, wynikających z działania mydlnicy, roślina ta znana jest przede wszystkim jako środek wykrztuśny i lekarstwo na kaszel.
Uważa się, że właściwości silnie drażniące układ pokarmowy pobudzają kaszel i wydzielanie śluzu wewnątrz dróg oddechowych.
W wyniku tej właściwości mydlnicy lekarskiej, zielarze zalecają jej stosowanie pomocniczo w leczeniu zapalenia oskrzeli, kaszlu, a nawet niektórych przypadków astmy (choroby układu oddechowego wywołanej przez alergie).
Mydlnica posiada również szereg innych właściwości terapeutycznych: stosuje się ją w leczeniu bólów reumatycznych i artretycznych; wywar przygotowany z korzeni jest skuteczny w leczeniu chorób skóry, takich jak egzema i swędzenie; a napary sporządzone z części nadziemnych mydlnicy okazują się pomocne w myciu, przynosząc ulgę w przypadku podrażnień skóry.
Ostrzeżenie: Mydlnica, podobnie jak inne tak zwane "rośliny mydlane” takie jak juka sina (Yucca glauca), mydłokrzew właściwy (Quillaja saponaria) i orzechy roślin z rodziny Mydleńcowatych (Sapindus), mają stosunkowo wysokie stężenie saponin, substancji, dzięki którym powstaje długo utrzymująca się piana podczas mieszania rośliny z wodą.
Saponiny występują w różnych ilościach w wielu jadalnych ziołach i warzywach, należy jednak uważać, gdyż w dużych dawkach mogą działać drażniąco na drogi oddechowe i przewód pokarmowy, wywołując efekt przeczyszczający.
W przypadku nadmiernego spożycia, saponiny mogą niszczyć czerwone krwinki.
Należy używać bardzo małej ilości mydlnicy lekarskiej - tylko niewielka porcja potrzebna jest do przyrządzenia dania. Jeśli mamy sproszkowany korzeń, nie wolno go wdychać, ponieważ działa szczególnie drażniąco na błony śluzowe.
źródło
