[Krystyna]

   
Helianthus-Słonecznik
Rodzaj roślin z rodziny astrowatych. 
Obejmuje ok. 70 gatunków pochodzących z kontynentu amerykańskiego.
Gatunkiem typowym jest Helianthus Annuus

Rośliny jednoroczne lub byliny o wzniesionych, grubych i sztywnych łodygach.
Liście pojedyncze, owłosione i zwykle lepkie. Kwiaty zebrane w koszyczki o średnicy do 60 cm (zwykle do 30 cm).
Na zewnątrz koszyczka duże, żółte kwiaty języczkowe (u odmian ozdobnych także w innych kolorach), wewnątrz również żółte kwiaty rurkowate.
Owocem jest niełupka o owocni skórzastej, nie zrastającej się, z pojedynczym nasieniem, bez puchu kielichowego.

Gatunki flory Polski
Helianthus Tuberosus
Helianthus Decapetalus
Helianthus x Laetiflorus Pers.
Helianthus Serotinus Tausch
Helianthus Salicifolius A. Dietr.
Helianthus Annuus

Inne gatunki (wybór)
Helianthus Strumossus
Helianthus Cucmerifolius
Helianthus Californicus
Helianthus ciliaris D.C.

Zastosowanie
Słonecznik Zwyczajny jest jedną z ważniejszych roślin oleistych
Niektóre gatunki są uprawiane jako rośliny ozdobne
Słonecznik Bulwiasty jest ważną rośliną paszową
Niektóre gatunki mają własności lecznicze.
źródło

[Krystyna]

   
   
   
Helianthus Tuberosus-Słonecznik Bulwiasty-Topinambur
Roślina wieloletnia występująca dziko w Ameryce Północnej; uprawiana w obu Amerykach, pół- nocnych Chinach, środkowej i południowej Europie, także w Polsce dziczejąca.
Został rozpowszechniony na różnych kontynentach jako roślina jadalna, pastewna i ozdobna.
Gatunek jest ceniony ze względu na duży potencjał produkcyjny biomasy zielonej oraz z powodu jadalnych bulw. Mają one oryginalny smak i są wartościowym warzywem, zwłaszcza w diecie cukrzycowej.
Poszczególne części rośliny znajdują wielorakie zastosowania, a rozwój technologii pozwala na coraz lepsze wykorzystanie uzyskiwanych plonów.
W ostatnich latach gatunek ten przykuwa uwagę naukowców jako roślina użytkowa o potencjalnie dużym znaczeniu.

Cechuje się niewielkimi wymaganiami, rośnie w bardzo różnych warunkach.
Ze względu na łatwość, z jaką odrasta z organów podziemnych, skutecznie się rozprzestrzenia i dziczeje z upraw.
W wielu obszarach jest z tego powodu uciążliwym gatunkiem inwazyjnym.

Znajomość użyteczności Topinamburu przejęli francuscy osadnicy w Kanadzie od miejscowych Indian, którzy uprawiali go dla jadalnych podziemnych bulw.
Do Europy Słonecznik Bulwiasty sprowadzono w 1612 roku.
Jego uprawa szybko się rozpowszechniła, jednak już w XVIII wieku roślinę tę wyparły Ziemniaki.
Od tego czasu uprawa bulwy utrzymała się tylko w niektórych rejonach, poza tym w krajach o wysokim poziomie gospodarki łowieckiej.
Rozpowszechniono tę roślinę jako dobrą karmę dla zwierzyny.
Bulwy Topinamburu w swoim składzie zawierają nie skrobię, lecz inulinę wykorzystywaną w lecznictwie do badań diagnostycznych chorób nerek.
Bulwy bogate w węglowodany i tłuszcze są cennym produktem spożywczym zwłaszcza dla diabetyków.
Używane są również w gorzelnictwie oraz jako pasza dla zwierząt.
Dużo masy zielonej, wytwarzanej przez Słonecznik Bulwiasty, pozwala na wykorzystanie jej do celów energetycznych.
Topinambur jako roślina kwitnąca od sierpnia do listopada może być traktowana jako późne źródło pyłku, który pszczoły zbierają w sprzyjających warunkach pogodowych.
źródło
źródło

[Krystyna]

   
   
   
   
   
Helianthus Decapetalus-Słonecznik Dziesięciopłatkowy
Pochodzi ze środkowej i wschodniej części Ameryki Północnej, poza tym rozprzestrzeniony jako roślina ozdobna
Uprawiany i dziczejący jest także w Polsce
Osiąga 1-1,5 m wysokości.
Kwiaty  zebrane w kwiatostany typu koszyczek, które na pędzie wyrastają często w znacznej liczbie.  
Koszyczki otulone są okrywą złożoną z luźnych, wąskich listków.
Brzeżne kwiaty języczkowe są żółte, mają długość 1–2,5 cm i zwykle występują w liczbie ok. 10.
Środkowe kwiaty rurkowe są drobne, ale ich korony też są żółte
W Europie Środkowej często nie odróżniany od Słonecznika Bulwiastego, od którego różni się nagimi (przynajmniej w dole) łodygami, niższym wzrostem, cieńszymi i nagimi od góry lub słabo szorstki liśćmi
źródło
źródło

[Krystyna]

   
   
   
   
Helianthus xLaetiflorus Pers.-Słonecznik Jaskrawy
Gatunek rośliny pochodzenia mieszańcowego z rodziny astrowatych. 
Jego rodzicami są Słonecznik Szorstki-Heliantus Pauciflorus i Bulwiasty-Heliantus Tuberosus
Pochodzi ze środkowej i wschodniej części Ameryki Północnej, poza tym rozprzestrzeniony jako roślina ozdobna.
Uprawiany jest także w Polsce, gdzie rzadko także dziczeje

[Krystyna]

   
   
   
Helianthus Salicifolius-Słonecznik Wierzbolistny
źródło

[Krystyna]

   
Helianthus Annuus-Słonecznik Zwyczajny
Pochodzi z Ameryki Północnej, obecnie rozprzestrzenił się także gdzieniegdzie poza rejonem swojego rodzimego występowania
Jest uprawiany w wielu rejonach świata, w Europie od XVI w. 
W Polsce występuje tylko jako roślina uprawna.
Roślina jednoroczna pochodząca z Meksyku i południowych stanów USA.
Słonecznik znany jest od 3000 lat.
Uważany był tam za symbol słońca.
W roku 1510 sprowadzono go do Hiszpanii jako roślinę ozdobną.
Do Rosji Słonecznik wprowadził car Piotr Wielki jako roślinę ozdobną i jadalną.
W XVIII wieku nauczono się wyciskać olej z niełupek.
Było to ważne odkrycie, gdyż spośród wszystkich tłuszczów roślinnych olej słonecznikowy najbardziej zbliżony jest do oliwy.
Znaczenie tego tłuszczu jako jadalnego szczególnie ważne było podczas długich postów przestrzeganych dawniej w cerkwi prawosławnej.
Makuchy stały się dobrą paszą treściwą.

W lecznictwie zastosowanie ma żółty, brzeżny kwiat Słonecznika pozyskiwany w pełni kwitnienia oraz olej słonecznikowy.
Napary i odwary z kwiatów działają przeciwgorączkowo, a zawarte w nich związki goryczkowe pobudzają wydzielanie soku żołądkowego i działają korzystnie na proces trawienia.
Stosowane zewnętrznie ułatwiają wchłanianie wylewów i krwawych wybroczyn podskórnych po urazach, także stłuczeń oraz łagodzą stany zapalne skóry np. przy trądziku.
Olej Słonecznikowy obniża poziom cholesterolu we krwi, zapobiega powstawaniu miażdżycy.
Bywa stosowany zewnętrznie do okładów na trudno gojące się rany, także w łuszczycy oraz używany do masażu ciała.
W farmacji olej jest dodawany do podłoży maściowych i kremów.
Swoje cenne właściwości olej zachowuje, gdy jest spożywany na zimno.
Owoce Słonecznika oprócz cennego oleju zawierają wartościowe białka i witaminę E.
Słonecznik jest rośliną owadopylną dostarczającą pszczołom nektaru i pyłku.
Wydajność miodowa 1 ha słonecznika wynosi 30 - 50kg, a wydajność pyłkowa 35 - 65kg.
Rdzeń łodyg był w Chinach używany do wyrobu papieru.

[Krystyna]

   
   
Helianthus Occidentalis 
Słonecznik Małolistny lub Słonecznik Zachodni , jest jednym z najkrótszych z wielu Słoneczników pochodzących ze Stanów Zjednoczonych. 
Jest rodzimą rośliną z Missouri, występującą na polanach, preriach, suchych łąkach, polach i skalistych, otwartych lasach w środkowym i południowym Missouri (Steyermark)
Tam rośnie na suchych i piaszczystych łąkach. 
Nie należy go mylić z innymi Słonecznikami, ponieważ ma mały kwiatek i kilka liści . 
Kwitnie późno od sierpnia do października
W pozycji indywidualnej przewraca się i musi być podtrzymywany przez inne krzewy i trawy.
https://en.wikipedia.org/wiki/Helianthus_occidentalis

[Krystyna]

   
Słonecznik
Dostarczał Indianom pożywienia, kosmetyków i… chronił przed złem.
Zauważyli oni, że w ciągu dnia Słoneczniki „idą za słońcem”, zwracając ku niemu kwiatostany, a na noc kierują je ku wschodowi, jakby w oczekiwaniu na jego wzejście.
Uznali zatem Słonecznik za symbol naszej gwiazdy – kapłanki słońca nosiły podczas obrzędów korony wzorowane na jego kwiatach.
Wierzyli, że spija energię z promieni słonecznych i przechowuje ją w ziarnach.
Uważali, że jedząc je, nasycą się słońcem dającym zdrowie, siłę i piękno.
Naparami i odwarami z jego złocistych płatków leczyli choroby, którym towarzyszyła gorączka, reumatyzm, a także problemy z żołądkiem, przemywali stłuczenia, oparzenia i trudno gojące się rany.
Oleju wyciskanego z pestek używali do łagodzenia podrażnień i stanów zapalnych oraz niektórych chorób skóry (np. łuszczycy), a także w celach kosmetycznych.
Same pestki zaś mielili na mąkę, z której wypiekali chleb. 
Uważali je ponadto za wspaniały afrodyzjak – mężczyźni, by popisać się przed ukochanymi wigorem, opychali się słonecznikowymi nasionami, jak niegdyś u nas panowie pestkami dyni przed nocą poślubną.

Jedna z odmian Słonecznika znana była od starożytności i w Azji – hinduskie oraz chińskie piękności nacierały słonecznikowym olejem włosy, by były lśniące, gęste i łatwo się układały.

Do Europy przybył słonecznik w XV wieku na statkach Pizarra jako dar dla hiszpańskiego króla.
A z nim – indiańska wiara, że przynosi szczęście i odpędza złe duchy nocy.
Na obu półkulach zachwycano się jego urodą, urzekał poetów i malarzy – jak choćby Vincenta van Gogha.

Jest rośliną jednoroczną o łodydze wysokiej, pojedynczej lub w górnej części słabo rozgałęzionej, szorstkiej z zewnątrz, o białym, gąbczastym rdzeniu.
Liście ma duże, długoogonkowe, owalno-sercowate. 
Na szczycie łodygi znajduje się wielki, talerzykowaty koszyczek z osadzonymi na brzegach dużymi kwiatami języczkowymi.
Wnętrze koszyczka wypełniają płodne kwiaty rurkowe. 
Z nich powstają owoce-niełupki wypełnione nasieniem, którego zarodek magazynuje znaczne zapasy tłuszczu i białka, czyli niezwykle odżywcze i smaczne pestki.
Współcześnie są one – obok kwiatów i oleju – także surowcem leczniczym.

W Europie jednakże Słonecznik długo uchodził za roślinę głównie ozdobną i magiczną, choć jego nasiona czasem pogryzano.
Syreniusz w swoim Zielniku napisał o nim, „że ma dodawać siły mężom, a jego korzeń zawieszony na szyi broni od nagłej śmierci”.
Pomału odkrywano właściwości uzdrawiające Słonecznika, aż w końcu na dobre zadomowił się w lecznictwie zarówno ludowym, jak i w farmaceutyce naukowej.

Jako surowiec farmaceutyczny zbiera się wyłącznie kwiaty języczkowe Słonecznika i suszy w ocienionych miejscach (na słońcu tracą barwę) w temperaturze do 40 st. C. 
Zawierają saponozydy trójterpenowe, flawonoidy, karotenoidy, cholinę, betainę, ksantofil, związki goryczkowe, cukry i sole mineralne w dużej ilości.

Napary i odwary ze Słonecznikowych kwiatów działają przeciwgorączkowo i przeciwkaszlowo, a zawarte w nich związki goryczkowe pobudzają wydzielanie soku żołądkowego i poprawiają pracę układu pokarmowego.
Indianie ponadto do dziś leczą za ich pomocą reumatyzm. 
Stosowane zewnętrznie przyspieszają gojenie się stłuczeń, uszkodzeń naskórka, ran, wchłanianie krwiaków i wylewów podskórnych. Łagodzą też stany zapalne skóry – np. trądzik.

W nasionach obok cennego białka znajduje się olej – od 35 do 60 proc.
Dopiero na początku XVIII wieku w Anglii pojawił się pomysł (w Ameryce i Chinach znany i realizowany już od dawna) na tłoczenie tego niezwykle wartościowego, leczniczego i odżywczego tłuszczu.
Zawiera on do 90 proc. zdrowych, nienasyconych kwasów tłuszczowych (w tym glicerydy kwasu linolowego) i więcej niż inne oleje witaminy E (zwanej witaminą młodości), a także A, z grupy B oraz witaminy K, F. Do tego minerały – wapń, potas i cynk, żelazo, miedź i inne, zbawiennie wpływające na skórę, włosy i paznokcie.
Olej ten obniża poziom cholesterolu we krwi, zapobiegając powstawaniu chorób serca i miażdżycy, a dzięki zdolności do wiązania wolnych rodników – chroni także przed nowotworami.
Poprawia koncentrację, pamięć, usprawnia myślenie. 
Zewnętrznie bywa używany do okładów na trudno gojące się rany, a także w niektórych chorobach skóry – na przykład łuszczycy.

Pestki i tłoczony z nich olej mają właściwości oczyszczające organizm – pomagają usunąć toksyny.
Chłopcy i dziewczyny walczący z trądzikiem młodzieńczym i łojotokiem (także dziewczęta cierpiące przed menstruacją na ropne wypryski) mogą się pozbyć tych szpecących dolegliwości, zjadając około 80 g pestek dziennie.
Nie muszą się przy tym obawiać, że utyją, bo olej słonecznikowy nie tuczy!
W medycynie ludowej poleca się oczyszczające organizm i likwidujące stany zapalne żucie pestek, mieszanie ich ze śliną i wypluwanie, albo ssanie oleju przez 15–20 minut, a następnie wypluwanie.
Po takim zabiegu należy starannie wypłukać usta.
Pomaga to między innymi przy uporczywych bólach głowy, alergiach oraz paradontozie, poprawia stan skóry – sprawia, że staje się ona gładka, elastyczna i traci niezdrowy odcień szarości.
Ponadto wybiela i wzmacnia zęby.

Zalety pestek słonecznika szybko odkryły Europejki i wzorem Indianek oraz Azjatek zaczęły ziarenka i tłoczony z nich tłuszcz używać do poprawiania urody.
Takie kosmetyki działają na skórę oczyszczająco i regenerująco, łagodzą podrażnienia i chropowatości, wzmacniają włosy i paznokcie.
Olej Słonecznikowy jest doskonałym podkładem do masażu, sprawdza się jako odżywczy składnik kremów, maści i balsamów – między innymi tych łagodzących podrażnienia słoneczne.
Stanowi także naturalny filtr przeciwsłoneczny, dlatego często wykorzystuje się go w kosmetykach chroniących skórę przed palącymi promieniami.
A ze względu na zawartość witamin E oraz A działających przeciwzapalnie i chroniących naskórek, fitosteroli i fosfolipidów chroniących przed utratą wilgotności, nienasyconych kwasów tłuszczowych zapobiegających uszkodzeniom skóry i zwalczających odpowiedzialne za starzenie się wolne rodniki, często jest składnikiem preparatów odmładzających.

Zarówno pestki, jak i olej stosuje się w kuchni – nasiona są częstym i smacznym dodatkiem do sałatek, surówek, pieczywa.
Olej także dosmacza wiele potraw, z tym że lepiej go używać na zimno, gdyż podgrzewany traci większość cennych dla zdrowia składników.
Katarzyna Bury-Słabicka
źródło

[Krystyna]

   
   
Herbata Ziołowa-Topinambur- Helianthus Tuberosus 
Tym razem nie będziemy mówić o jej roślinie okopowej, o której jest już wiele informacji i wszyscy znają jej wyjątkowe walory.

Liście i kwiatostany Topinamburu - korzyści i właściwości lecznicze.
Słonecznik Topinambur, nazywany Izraelskim Karczochem, Karczochem Jerozolimskim, staje się coraz bardziej popularny wśród zwolenników zdrowego stylu życia. 
Jest to zrozumiałe, ponieważ bulwy tej rośliny zawierają bardzo dużą ilość witamin i minerałów. 
Jeśli jednak dobroczynne właściwości „korzeni” są znane większości ludzi, to niewiele osób wie o cudownych właściwościach „wierzchołków”. 
W rzeczywistości zarówno liście, jak i kwiaty Topinamburu mają również właściwości lecznicze.

Jak rozpoznać Topinambur po łodygach i kwiatach?
Gruszka ziemna często pozostaje niezauważona w ogrodach i miastach. 
Wielu po prostu postrzega tę roślinę jako nieokreślony dekoracyjny kwiat, a korzenie nigdy nie kopią. 
Możliwe, a nawet konieczne jest rozpoznanie Topinamburu na osobistej działce, ponieważ zarówno kwiatostany, jak i liście z łodygą można wykorzystać z korzyścią dla zdrowia. 
Roślina należy do rodziny astrowatych, ale wygląda bardziej jak mały słonecznik lub nawet stokrotka z małym środkiem. Kolor kwiatu jest jasnożółty, słoneczny i przyjemny. 
Łodygi są mięsiste, a liście z dużymi, spiczastymi liśćmi mają jasnozielony odcień. 
Roślina bardzo kocha światło i wilgoć i ma „przydatną” funkcję dla ogrodników. 
Część ogrodu, zajęta przez gruszkę ziemną, całkowicie wypiera chwasty z terenu, więc konieczność przebicia się i oczyszczenia terenu z niepotrzebnej roślinności sama znika. 
Skład chemiczny rośliny pozwala na wykorzystanie do leczenia zarówno bulw, jak i części nadziemnej, czyli kwiatów i łodyg. 
Są zbierane, starannie suszone i wykorzystywane do parzenia herbat i wywarów. 
Herbata z topinamburu jest dostępna dla każdego, bo nawet jeśli nie ma możliwości samodzielnej uprawy zioła leczniczego, można kupić gotową suszoną mieszankę. 
Jest nie tylko zdrowy, ale i bardzo smaczny!

Mielony liść Słonecznika Topinambur
Liście z wyglądu w ogóle nie wydają się być leczące i użyteczne, ale wcale tak nie jest. 
Można je parzyć i spożywać jako gorący napój, a także stosować jako balsamy i płukanki do ciała i włosów. 
Oczywiście dla widocznego efektu konieczne jest stosowanie takich preparatów przez długi czas, ale w przypadku herbaty z liści topinamburu korzyści widoczne są już po 1-2 tygodniach stosowania. 

Ta codzienna Herbata pomoże:
Poprawia krążenie krwi i funkcjonowanie mózgu. 
Substancje zawarte w liściach przyczyniają się do lepszej koncentracji, łagodzą bóle głowy i świetnie sprawdzają się w dużych ilościach informacji. 
Jest to bardzo przydatne dla osób, które pracują w trybie wielozadaniowym i wykonują złożone obliczenia. 
Uważność i opanowanie sprzyjają szybkiej reakcji i poszukiwaniu rozwiązań w przypadku trudnych pytań;
Pozbądź się nadwagi i popraw przemianę materii, ponieważ odpowiednio uwarzone i zebrane liście poprawiają przemianę materii oraz oczyszczają wątrobę i nerki z toksyn;
Stabilizują poziom cukru we krwi u pacjentów z cukrzycą. 
Fermentowana herbata Topinambur jest aktywnie wykorzystywana jako element kompleksowego leczenia cukrzycy, ponieważ liście i łodygi, podobnie jak bulwy, zawierają dużą ilość naturalnej insuliny, dzięki czemu poprawiają wchłanianie glukozy i funkcjonowanie trzustki.
Ponadto napar z liści jest często używany do leczenia ran, leczenia egzemy i ogólnie odmładzania skóry. 
Kąpiele z wywarami z liści i łodyg gruszki ziemnej są wskazane dla osób cierpiących na osteochondrozę, zapalenie stawów, miażdżycę i zapalenie kaletki.

Korzyści z kwiatostanów Topinamburu
Powietrzna część to nie tylko liście i łodyga, ale także kwiatostany. 
Lecznicza herbata z kwiatów topinamburu zawiera białka roślinne, węglowodany, niezbędne dla organizmu aminokwasy oraz witaminy z wielu grup. 
Ten napar świetnie nadaje się do:
 Zgaga i zatrucie, a także konsekwencje nadużywania alkoholu;
 Ból głowy;
 Wysokie ciśnienie krwi;
 Skurcze w żołądku.

Korzyści z Herbaty z Topinamburu są wyraźnie widoczne, gdy kwiatostany i liście są nie tylko uprawiane, ale także prawidłowo zbierane. 
Na przykład liście i łodygi do przygotowania naparu najlepiej odciąć przed pojawieniem się kwiatostanów, a same kwiaty dobrze wysuszyć suszarką do ziół lub owoców i przechowywać w suchym i hermetycznym pojemniku lub torbie.

Instrukcje krok po kroku dotyczące przygotowania napoju
Herbata z bulw 
Przydatne jest picie napoju z bulwy w celu oczyszczenia krwi z toksyn i cukrzycy.
Aby przygotować zdrową herbatę z bulw Topinamburu potrzebujemy:
Rozdrobnione bulwy karczocha jerozolimskiego - 1,5 łyżki stołowej.
Wrząca woda - 300 ml.
Zmiel bulwy karczocha jerozolimskiego blenderem, a następnie umieść powstałą masę w termosie i zalej wrzącą wodą. Napój parzyć przez 8 godzin i przyjmować 100 ml dziennie na pół godziny przed posiłkiem .

Herbata z kwiatów 
Herbata z kwiatostanów tej rośliny jest zdolna do: 
zwiększyć ilość hemoglobiny; 
zmniejszyć objawy zapalenia żołądka;
 usunąć objawy zatrucia alkoholem; 
zwiększyć ogólną odporność organizmu. 
Aby zrobić herbatę z  kwiatów, będziesz potrzebować : 
Kwiaty Słonecznika Topinambur - 2 łyżki.
Wrząca woda - 300 ml. 
Kwiaty zalać wrzątkiem i odstawić w ciepłe miejsce na 6 godzin. 
Zaleca się pić 3 razy dziennie przed posiłkami, 150 ml. 
Tak przygotowaną herbatę można spożywać z miodem .

 Herbata z liści Topinamburu 
W niczym nie ustępuje pod względem „przydatności” innym częściom tej rośliny leczniczej. 
Herbata liściasta jest używana: 
przy gojeniu ran i przywracaniu skóry;
 z przeziębieniem;
 z chorobami układu pokarmowego; 
ze zgagą i wzdęciami;
 podczas oczyszczania wątroby
z osteochondrozą i rwą kulszową.
 
Szczególnie polecana jest dla diabetyków herbata z liści Topinamburu. 
Herbata pomaga oczyścić krew z toksyn i niebezpiecznych substancji. 
Aby zrobić herbatę potrzebujesz : 
Suszone liście - 1 łyżka. l. 
Wrząca woda - 0,5 l. 
Liście rośliny zalewa się wrzącą wodą i pozostawia na około 3 godziny.
 Następnie herbatę można pić 3 razy dziennie po 100 ml przed posiłkami. 

Z suszonego proszku 
Herbatę przygotowuje się nie tylko ze świeżych bulw Topinamburu, ale także z suszonych bulw. 
Herbata w proszku polecana jest przy zwiększonym stresie fizycznym i psycho-emocjonalnym, a także przy zmniejszeniu sprawności i zmęczenia. 
Zaleca się również picie w profilaktyce ostrych i przewlekłych chorób zakaźnych. 
Herbata poprawia odporność i przywraca funkcje ochronne organizmu. 
Do przygotowania proszku potrzebne będą : 
Bulwy topinamburu - 1 łyżeczka 
Wrząca woda - 1 szklanka. 
Bulwy topinamburu pokroić w cienkie plasterki i osuszyć. 
Następnie zmiel powstałe plastry do stanu sproszkowanego w młynku do kawy. 
Łyżeczkę proszku zalać wrzątkiem i parzyć przez 20 minut. 
Powstały napar pije się 1 godzinę przed posiłkiem 2 razy dziennie.
 Przebieg przyjęcia wynosi 20 dni. 

Herbata z Topinamburu to niezastąpiony napój leczniczy w walce o własne zdrowie. 
Doda siły, odbuduje układ odpornościowy i wzmocni funkcję ochronną organizmu. 
Niech herbata z tej leczniczej rośliny stanie się znanym napojem na naszym stole
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

vvvvv