[Krystyna]

   
Bożodrzew-Ailanthus
Rodzaj roślin z rodziny biegunecznikowatych (Simarubaceae). 
Obejmuje 7 gatunków występujących w tropikalnej Azji i Australii
Bożodrzew Gruczołowaty jest szeroko rozpowszechniony jako gatunek sadzony na terenach zieleni i wzdłuż dróg
W wielu obszarach gatunek inwazyjny, także w Polsce[7].

Morfologia
Pokrój
Drzewa osiągające do 30 m. 
Korowina szara 
Młode pędy omszone

Liście
Ulistnienie skrętoległe, złożone nieparzystopierzasto z 11–35 listkami. 
Poszczególne listki wyrastają w niemal naprzeciwległych parach. 
Blaszka ich jest cienka do skórzastej, całobrzega do piłkowanej, wierzchołek zaostrzony

Kwiaty
Drobne, jedno- i obupłciowe, zebrane w gęste, rozgałęzione kwiatostany na końcach pędów. 
Kielich pięcio-, rzadziej sześciodziałkowy. 
Korona z pięcioma, rzadziej sześcioma białawymi płatkami. pręcików jest od 2 do 5 w kwiatach obupłciowych i do 10 w kwiatach jednopłciowych. 
Zalążnia pięciokomorowa z pięcioma szyjkami słupków. 
W każdej komorze zalążni rozwija się pojedynczy zalążek
Owoce
Skrzydlaki z centralnie umieszczonym nasionem, powstające w wyniku rozpadu zalążni na poszczególne owocolistki

Wybrane gatunki
Liczba żyjących gatunków jest kwestionowana, niektóre organy uznają do dziesięciu gatunków, podczas gdy inne uznają sześć lub mniej. 
Gatunki obejmują:
*Ailanthus Altissima (Mill.) Swingle (drzewo niebieskie, syn. A. vilmoriniana Dode [ 4 ] ) – północne i centralne Chiny kontynentalne, Tajwan. 
Gatunek inwazyjny w Ameryce Północnej, Europie, Wielkiej Brytanii i Australii. 
Stanowi centralną metaforę w książce A Tree Grows in Brooklyn .

*Ailanthus Excelsa Roxb. – Indie i Sri Lanka
*Ailanthus Fordii Noot. – Chiny
*Ailanthus Integrifolia Lam. – Nowa Gwinea i Queensland w Australii
*Ailanthus Triphysa (Dennst.) Alston (biały siris syn. A. malabarica [ 7 ] ) – Indie, Azja Południowo-Wschodnia i Australia
*Ailanthus vietnamensis H.V.Sam & Noot. – Wietnam

Jedwabnik Ailanthus ( Samia cynthia ), żyje na liściach Ailanthus i wytwarza jedwab trwalszy i tańszy niż jedwab morwowy, ale gorszy pod względem delikatności i połysku. 
Ten ćma został sprowadzony do wschodnich Stanów Zjednoczonych i jest powszechny w pobliżu wielu miast; ma około 12 cm średnicy, kątowane skrzydła i jest koloru oliwkowo-brązowego z białymi znaczeniami. 
Inne motyle, których larwy żywią się Ailanthus , to Endoclita malabaricus i Atteva aurea (powszechnie znana jako ćma Ailanthus webworm)
https://en.wikipedia.org/wiki/Ailanthus

[Krystyna]

       
       
       
Ailanthus Altissima
Bożodrzew Gruczołowaty, znany również jako Ajlant Gruczołowaty, Bożodrzew Gruczołkowaty lub Bożodrzew Chiński 
Gatunek roślin z rodziny biegunecznikowatych (Simarubaceae).
Roślina pochodzi z Chin, ale pierwsze egzemplarze sprowadzono do Europy już w 1751 r.
 Obecnie rozpowszechniona zarówno w Europie jak i Ameryce Północnej.
 W Polsce dość często uprawiana, szczególnie w zachodniej części kraju.

Drzewo zaliczane do gatunków inwazyjnych, szkodliwych dla rodzimych gatunków flory
Okazałe drzewo, szybko rosnące (szczególnie w młodości, na dobrych stanowiskach do 2 m rocznie) dorastające w Polsce do 30 m.
Na starszych pniach korowina charakterystycznie spękana.
Jednoroczne pędy bardzo grube (grubsze niż u jesionu), młode gęsto, delikatnie omszone, żółtawe z bardzo dużymi śladami liściowymi.
Wierzchołki jednorocznych pędów tępo zakończone.
 Bożodrzew łatwo wydaje odrosty korzeniowe, szczególnie po mechanicznym uszkodzeniu korzeni, co wykorzystuje się przy wegetatywnym rozmnażaniu z sadzonek korzeniowych.

Zastosowanie
Surowiec zielarski: kora, pozyskiwana z młodych dwuletnich gałązek i owoce.
Zawartość: niewielkie ilości alkaloidów, do 12% garbników, saponiny, simarubina, związki kumarynowe i gorycze (m.in.: ajlantyna).
Działanie: W Chinach kora, w miarę możności świeża, posiadająca silne właściwości bakteriobójcze i bakteriostatyczne, stosowana jest wewnętrznie w postaci odwaru, do leczenia ciężkich i uporczywych biegunek, oraz jako środek wymiotny. Ten sam odwar jest specyfikiem przy pomocy którego zwalcza się tasiemce i glisty – pasożyty przewodu pokarmowego. Poza tym także stosuje się go jako specyfik przeciwgorączkowy, przeciwskurczowy i zwalniający akcję serca. Dalej – w leczeniu malarii, astmy, kołatania serca i czerwonki.
Owoce stosuje się jako środek pomocniczy w leczeniu nieregularnego miesiączkowania, zbyt obfitych krwawień menstruacyjnych oraz żylaków odbytu.
W medycynie ludowej narodów Azji Środkowej wywarem z liści Bożodrzewu leczy się wrzody. 
Ajlantem nie wolno się leczyć na własną rękę, ale zawsze za wiedzą i zgodą lekarza
Roślina ozdobna
Drewno: wykorzystywane w meblarstwie i przy produkcji papieru.
Liście: podobnie jak morwa wykorzystywane w hodowli jedwabników
Sok żywiczny: stosowany do produkcji pokostów
https://pl.wikipedia.org/wiki/Bo%C5%BCod...C5%82owaty
https://www.nybg.org/blogs/science-talk/...of-heaven/
https://en.wikipedia.org/wiki/Ailanthus_altissima

[Krystyna]

       
       
Ailanthus Excelsa
Ailanthus Excelsa, powszechnie znany jako Drzewo Nieba, to duże drzewo liściaste występujące w Indiach i Sri Lance 
W języku tamilskim jest również znany jako Pi-Nari Maram ze względu na nieprzyjemny zapach. 
Drzewa te uprawia się wzdłuż krawędzi pól i rzek, aby wyznaczać granice i zapobiegać erozji gleby

Drzewo ma wiele zastosowań w medycynie, ponieważ guma i gorzkie, aromatyczne liście mają właściwości lecznicze. 
Kora jest środkiem przeciwgorączkowym i może być stosowana w leczeniu astmy, zapalenia oskrzeli i czerwonki 
Liście i kora cieszą się również dobrą opinią jako środek tonizujący stosowany po porodzie. 
Sok z liści i świeża kora są stosowane jako środek na bóle poporodowe. 

Drzewo to jest również wykorzystywane w przemyśle zapałczanym, jako pasza dla kóz i jest jednym z najlepszych drzew wykorzystywanych do wychwytywania cząstek stałych zawieszonych (SPM)
https://en.wikipedia.org/wiki/Ailanthus_excelsa

[Krystyna]

   
Ailanthus Fordii
Ailanthus Fordii, znany również jako Ailanthus Zielony lub Ailanthus Wiecznie Zielony, jest wiecznie zielonym drzewem z rodziny amaroubowatych
Pochodzi z niskich lasów wiecznie zielonych Hongkongu

Historia
Ailanthus Fordii został po raz pierwszy odkryty na Przylądku D'Aguilar w latach 1884-1886.

Opis
Ailanthus Fordii to dwupienne , wiecznie zielone drzewo, które może osiągnąć wysokość do 5 metrów (16 stóp). 
Gałęzie są szarobrązowe i gęsto owłosione. 
Nieparzyste, pierzaste liście są zebrane w najwyższej części gałęzi i mają 40-60 centymetrów długości. 
Ogonek liściowy ma 0,7-1,3 cm (0,3-0,5 cala) długości i 13-27 listków, głównie naprzeciwległych
Listki są podłużno-jajowate i mają 7-13 centymetrów (2,8-5,1 cala) długości i 4-6 cm (1,6-2,4 cala) szerokości.
Pąki są kwiatostanami szczytowymi, wiechowatymi i mają 20-40 centymetrów długości. 
Kwiaty mogą być jednopłciowe lub poligamiczne i mają kształt kielicha-kubka. 
Płatki mają około 2–3 milimetry (0,08–0,12 cala). 
W kwiatach żeńskich pylniki są niedoskonale rozwinięte.

Samara ma 3–5 centymetrów (1,2–2,0 cala) długości i 1–1,8 cm (0,4–0,7 cala) szerokości. 
Okres kwitnienia przypada na październik–listopad, a okres owocowania przypada na grudzień–kwiecień następnego roku.
https://en.wikipedia.org/wiki/Ailanthus_fordii

[Krystyna]

   
Ailanthus Integrifolia
Ailanthus integrifolia, siris biały
Drzewo z rodziny Simaroubaceae . 
Epitet gatunkowy integrifolia pochodzi z języka łacińskiego i oznacza „całe liście”, odnosząc się do brzegów listków

Opis
Ailanthus Integrifolia rośnie jako duże drzewo do 55 metrów (180 stóp) wysokości z pniem o średnicy do 65 centymetrów (26 cali). 
Gładka kora jest jasnobrązowa lub szara. 
Elipsoidalne owoce, uskrzydlona forma zwana samarą , mierzą do 22 cm (9 cali) długości na pięć cm (2 cale) szerokości, prawdopodobnie największe znane samary.

Dystrybucja i siedlisko
Ailanthus Integrifolia rośnie naturalnie w Indiach, Wietnamie, Malezji i Papui
Jego głównym siedliskiem jest pierwotny las deszczowy od poziomu morza do wysokości 900 m (3000 stóp)
https://tropical.theferns.info/viewtropi...tegrifolia
https://en.wikipedia.org/wiki/Ailanthus_integrifolia

[Krystyna]

   
Ailanthus Triphysa
Ailanthus Triphysa (również Ailanthus malabarica ) to średnie lub wysokie wiecznie zielone drzewo lasów deszczowych, które pochodzi z Azji i Australii. 
Drewno jest wykorzystywane do produkcji drewna zapałczanego i sklejki. 
Drzewo to jest znane w Indiach jako Halmaddi , gdzie jego żywica, zwana również Halmaddi , może być używana w kadzidle 
Niewłaściwe metody ekstrakcji powodowały obumieranie drzew, dlatego w latach 90. indyjski departament leśnictwa zakazał ekstrakcji.

Dystrybucja
Ailanthus Triphysa występuje w Indiach, w tym na Wyspach Andamańskich, Sri Lance, Mjanmie, południowo-środkowych i południowo-wschodnich Chinach, Tajlandii, Laosie, Malezji, w tym na Półwyspie Malajskim, Sarawaku i Sabah, Kambodży, Wietnamie, Filipinach, Jawie, Kalimantanie, Sulawesi i Molukach w Indonezji oraz w Australii
W Australii Ailanthus triphysa występuje jako dwie izolowane populacje w Australii Zachodniej (nad rzeką Prince Regent i na przybrzeżnej Wyspie Koronacyjnej, w Kimberley) oraz od przylądka York w Queensland i aż po rezerwat przyrody Susan Island nad rzeką Clarence (Nowa Południowa Walia)

Opis
Ailanthus triphysa to średnio wysokie wiecznie zielone drzewo dorastające do 30 m i średnicy pnia 1,2 m
Pień nie jest podparty, ale raczej prosty i cylindryczny. 
Kora jest szara, nieco szorstka i przypominająca papier ścierny w dotyku. 
Łodygi są soczewkowate ; są jaskrawożółte z czerwonymi plamkami. 
Liście są pierzaste , zakrzywione i sierpowate, wyciągnięte do punktu i są szczególnie ukośne u nasady. 
Użyłkowanie jest widoczne, siatkowe żyłki są bardziej widoczne pod liściem. 
Kwiaty są kremowozielone, kwitną od listopada do stycznia w Australii. 
Owocem jest niełupki , często tworzące się po trzy.

Liście mają gałązki o średnicy 1 cm lub większej, a przylistki są bardzo małe. 
Blaszki listkowe są sierpowate, około 5-12 x 0,9–2 cm, bardzo nierówne, szczególnie u nasady. 
Żyłki boczne tworzą pętle dobrze wewnątrz brzegu blaszki. 
Nerw główny jest uniesiony w zagłębieniu na górnej powierzchni blaszki listkowej. 
Liczne, gęsto rozmieszczone punkty olejowe są widoczne za pomocą soczewki.

Kwiaty są poligamiczne i mają zielonkawożółty kolor. 
Kwiatostan jest pachowy w rozgałęzionej wiechowatej wiechcie, około 10–20 cm długości. 
Działki kielicha mają około 0,5–0,8 mm długości. 
Płatki mają około 3,5–4,5 x 2 mm, pręciki mają około 3–4 mm długości w kwiatach męskich, a słupki mają 2–4 mm (zwykle 3 mm) długości. 
Zalążki są jeden na słupek. 
Okres kwitnienia w Indiach trwa od grudnia do maja.

Owoce są zielone do zielonobrązowych, papierowe w fakturze. 
Skrzydła mają około 5-6 x 1–2 cm. 
Istnieje główna wiązka naczyniowa do nasienia połączona z żyłką wewnątrzbrzeżną na skrzydle.

Siedlisko
Na wyspie Yamdena , we wschodniej Indonezji, drzewo występuje w gęstym suchym lesie liściastym, rośnie w podszycie, osiąga wysokość ponad 4 m, a pierśnica jest mniejsza niż 30 cm. W koronach tych lasów dominują Ebenaceae (szczególnie Diospyros ) i Fabaceae . [ 6 ] Na Wyspie Koronacyjnej, u wybrzeży Kimberley, w Australii Zachodniej, drzewo rośnie w zaroślach winorośli (kieszenie lasów deszczowych monsunowych). Ze względu na ograniczoną i odizolowaną naturę populacji Australii Zachodniej, mają one znaczenie dla ochrony.

Zastosowania
Drewno jest żółtawe i kruche; oprócz tego, że jest doskonałym węglem drzewnym, i jest używane do produkcji drewna zapałczanego i sklejki.
Po nacięciu kory wydziela się lepka żywica, która staje się krucha po wyschnięciu; żywicę tę można stosować w celach leczniczych, a w szczególności, ze względu na jej aromatyczną naturę, można ją spalać jako kadzidło, bezpośrednio lub jako składnik kadzidełek. 
W Indiach żywicę kadzidlaną nazywa się Halmaddi, od lokalnej nazwy samego drzewa.
Ze względu na prymitywne metody ekstrakcji, które skutkowały obumieraniem drzew, w latach 90. XX wieku Departament Leśnictwa w Indiach zakazał ekstrakcji żywicy; 
Podniosło to cenę Halmaddi, a jej wykorzystanie w produkcji kadzideł spadło. 
W Kambodży żywica jest również stosowana jako kadzidło, podczas gdy kora jest stosowana w lokalnej medycynie ludowej przeciwko czerwonce i obrzękowi jelit.
Drewno zawiera różne alkaloidy i kwasynoidy, w tym beta -karbolinę  i było stosowane w leczeniu niestrawności, zapalenia oskrzeli, zapalenia oczu i ukąszeń węży.
https://en.wikipedia.org/wiki/Ailanthus_triphysa

[Krystyna]

Ailanthus Vietnamensis
Ailanthus vietnamensis H.V.Sam & Noot.
Pierwszy raz opublikowano w Blumea 52: 555 (2007)
Ten gatunek jest akceptowany
Rodzimym zasięgiem tego gatunku jest Wietnam. 
Jest to drzewo i rośnie głównie w wilgotnym biomie tropikalnym.
https://powo.science.kew.org/taxon/urn:l...77087223-1

Ailanthus Vietnamensis to drzewo liściaste z rodziny bodziszkowatych, występujące endemicznie w wilgotnych tropikach Wietnamu.
Opis
Ailanthus Vietnamensis to jednopienne drzewo, które może osiągnąć 8 metrów wysokości i średnicę 20 centymetrów na wysokości piersi 
Kora jest żółtoszara i gładka, a gałązki są grube i żółtozielone. 
Soczewki są koloru ochry, a blizny liściowe są duże i sercowate. 
Liście są spiralnie ułożone, pierzasto złożone, do 45 cm długości, i są skupione na końcach z 6-10 parami naprzeciwległych liści. 
Ogonek łączący liście ma 4-11 centymetrów długości i jest owłosiony. 
Listki są całe i są wąskojajowate o 5-11 na 1,5-3,5 cm. 
Są przeważnie gładkie na górze i bardziej owłosione na dole. 
Listki są spiczaste na szczycie z tępym końcem, a nerwy boczne mają 6-18 par. 
Nerwy środkowe i boczne są wyraźnie widoczne na spodniej części ciała, są owłosione i zwykle mają czarne, okrągłe, eliptyczne gruczoły, zwłaszcza na nerwach

Wiechy pachowe kwiatostanów mogą mieć do 19 centymetrów długości i mogą być owłosione lub owłosione. 
Kwiaty obupłciowe mają do 1-3 milimetrów, a szypułki są gęsto owłosione. 
Owocem jest samara , która jest wąsko eliptyczna i może być oddalona od kwiatu o 7–10 na 1,7–2,4 centymetra na smukłej łodydze. 
Cienkie skrzydełka otaczają każde pojedyncze płaskie nasiono 
https://en.wikipedia.org/wiki/Ailanthus_vietnamensis