[Krystyna]

   
Cedr (Cedrus Belon ex Trew, 1757)
Rodzaj długowiecznych (do 500 lat) drzew z rodziny sosnowatych.
Cedry występują w rejonach górskich Azji i Afryki Północnej.
Ich pierwotny areał to Himalaje i region śródziemnomorski.
Rosną na wysokościach 1500-3200 m n.p.m. w Himalajach i 1000-2200 m w basenie Morza Śródziemnego.
W przeszłości lasy cedrowe bujnie porastały europejskie obszary basenu Morza Śródziemnego.
Jednak wraz z rozwojem rolnictwa następowała ich degradacja i przekształcanie tych terenów na pastwiska dla owiec i kóz.
Obecnie dąży się do odrodzenia tych zbiorowisk leśnych, co niejednokrotnie okazuje się niemożliwe.
Cedr libański (Cedrus libani)
 Okazałe drzewa iglaste osiągające wysokość do 40 m, wyjątkowo do 60 m.
Gałęzie mają szerokie i rozłożyste.
Igły osiągają długość 8-60 mm, wiecznie zielone.  
Szyszki są cylindryczne mają długość od 10 cm do 13 cm.

Wyróżnia się pięć taksonów w tym rodzaju, klasyfikowanych w zależności od podejścia do 4 lub 2 gatunków.
*cedr himalajski (Cedrus deodara (Roxburgh) G. Don) - rośnie w Himalajach , od Afganistanu aż po Nepal . Nadal dostarcza cennego drewna. Jest to gatunek najbardziej rozpowszechniony. Igły długości 25-60 mm.
*cedr libański (Cedrus libani A. Richard) - igły długości 8-25 mm.
*cedr libański typowy (Cedrus libani A. Richard var. libani A. Richard) - najbardziej znany, występuje w górach Libanu , zachodniej Syrii i w południowo-centralnej Turcji . Uważany jest za narodowe drzewo Libanu. Umieszczony jest na jego fladze państwowej oraz godle. Igły ciemnozielone do niebieskozielonych o długości 10-25 mm.
*Cedrus libani var. stenocoma (Schwarz) Davis - góry południowo-zachodniej Turcji. Igły niebieskozielone, długości 8-25 mm.
*cedr cypryjski (Cedrus libani A. Richard var. brevifolia (Hooker f.) Henry, lub Cedrus brevifolia (Hooker f.) Henry) - najmniej znany, jest niższy niż inne cedry. Przez niektórych uważany za odrębny gatunek. Igły długości 8-20 mm.
*cedr atlaski (Cedrus libani A. Richard var. atlantica (Endlicher) Manetti ex Carriere, lub Cedrus atlantica (Endlicher) Manetti ex Carriere) - występuje na terenie Maroka i Algierii (w górach Atlas ). Igły ciemnozielone do niebieskozielonych, długości 10-25 mm.

Zastosowanie
Drewno cedrowe używane było do budowy statków, w meblarstwie oraz w budownictwie.
Służyło m.in. do budowy Pierwszej Świątyni Jerozolimskiej z X w p.n.e. i Świątyni Artemidy w Efezie (jednego z siedmiu cudów świata) z VI w p.n.e.
Na skutek prowadzonej intensywnej eksploatacji gatunki te zostały bardzo wyniszczone, w wyniku czego w wielu krajach znalazły się pod ochroną.
Drewno cedrowe stosuje się także na fornir, sklejkę, płyty wiórowe i pilśniowe, na deski i parkiet, na meble, do zabudowy wewnętrznej i zewnętrznej, na ramy, drzwi, okna.
Dobre jest do toczenia i rzeźbienia, na pudełka do cygar, na ołówki, listwy, łódki sportowe i instrumenty muzyczne.  
Wykonuje się z niego również humidory.

Roślina ozdobna: cedry są często uprawiane jako drzewa ozdobne w krajach o łagodnym klimacie.
W Polsce największy cedr libański (wysokość 21 m, obwód pnia 0,6 m) rośnie  w Arboretum w Wojsławicach, zasadzony w 1965

Ciekawostki
Oferowany w handlu tzw. olej cedrowy pozyskiwany z tzw. "cedrowych orzeszków" tzw. "cedru syberyjskiego" w istocie nic z cedrami nie ma wspólnego.
Jest to olej wytwarzany z nasion limby syberyjskiej (w języku rosyjskim nazywanej popularnie kедр сибирский).
warto poczytać...

[Krystyna]

       
Cedr himalajski Łac. Cedrus deodara
Drzewo iglaste wiecznie zielone, dorastające w naturze do 40 m wysokości.
Korona jest luźna, początkowo o stożkowym pokroju, w późniejszych latach jest mniej regularna.
Gałęzie są ułożone poziomo.
Wierzchołek drzewa jest mocno pochylony.
Igły - długości od 3-6 cm - barwy niebieskiej, miękkie.
Szyszki jajowate.
W naszym klimacie nie jest w pełni odporny na mróz.
Należy go sadzić w miejscach zacisznych, słonecznych i okrywać w pierwszych latach na zimę.
Gleby o odczynie obojętnym lub zasadowym, umiarkowanie wilgotne.

Jak sama nazwa wskazuje, cedr himalajski rośnie głównie na terenie górzystych na pograniczu Afganistanu i Nepalu.
Drzewo to można znaleźć powyżej 1500 metrów nad poziomem morza.
Należy ono do rodziny iglastych, a sięgać może nawet 50 metrów wysokości.
Ma też ono specyficzne beczkowate szyszki, które "wydają" nasiona w kształcie skrzydeł.

Ciekawą historią związaną z cydrem himalajskim jest fakt, że od czasów starożytnych drzewo to było wykorzystywane w medytacji przez mieszkańców Indii.
Można zaryzykować stwierdzenie, iż zapewniało ono w ich mniemaniu kontakt z bogiem – Shivą.
Wciąż zresztą w niektórych rejonach jest traktowane jako święte drzewo.
Przejdźmy jednak do typowo medycznych zastosowań cedru himalajskiego.
Przede wszystkim, najczęściej wykorzystywane są olejki eteryczne wytwarzane z części tego drzewa i to one są składnikiem wielu preparatów ziołowych.

Sam cedr ma działanie przeciwgrzybiczne i co ciekawe jest ono wykorzystywany jako naturalny składnik do przedłużania przydatności jedzenia.
Pozostając w tematyce żywieniowej należy dodać, że cedr himalajski wpływa pozytywnie na nasz układ pokarmowy.
Dodatkowo pozwala usuwać toksyny z jelit.
To jednak nie jedyne jego właściwości, bo stosowany jest również w preparatach, których zadaniem jest eliminacja kaszlu.
Cedru himalajskiego używa się też w produktach walczących z chorobami skórnymi, takimi jak łuszczyca.
Olejek eteryczny z tego drzewa stosowane są też często w perfumach, a nawet... w środkach owadobójczych.
źródło
źródło

[Krystyna]

       
   
   
Cedr libański / Aurea ,Łac. Cedrus libani ', Aurea' Lebanon-cedar
Drzewo iglaste wiecznie zielone, dorastające w naturze do 40 m wysokości,
u nas do około 8-10 m.
Rośnie dość wolno.
Odmiana o pokroju stożkowym, luźnym, niezbyt regularnym.
Młode igły są intensywnie żółte, z czasem nieco zielenieją.
Są sztywne.
Szyszki cylindryczne, brązowo-zielone.
W naszym klimacie nie jest w pełni odporny na mróz.
Należy go sadzić w miejscach zacisznych, słonecznych i okrywać w pierwszych latach na zimę.
Gleby o odczynie obojętnym lub zasadowym, umiarkowanie wilgotne.
źródło

[Krystyna]

       
Cedrus atlantica mariemont
W górach Atlas w północno-zachodniej Afryce rośnie Atlas cedr (C. atlantica) - ogromne drzewo do 60 m wysokości o piramidalnej koronie, igły niebiesko-zielone lub srebrno-szare.
Większość współczesnych źródeł traktuje je jako odrębny gatunek Cedrus atlantica , ale niektóre źródła uważają to za podgatunek libańskiego cedru ( C. libani subsp. atlantica ).
Botanicy nazywają Cedr Atlantica  "arystokrata świata roślin."
źródło

[Krystyna]

   
       
       
       
Cedrus libani var. stenocoma - Turkish Cedar
Stenocoma jest postacią kolumnową, która jest szczególnie znana ze względu na lepszą zimotrwalosc niż wszystkie inne formy cedru libańskiego.
Pochodzi z gór Taurus w południowo-zachodniej Turcji
źródło

[Krystyna]

   
Cedr stary jak historia
Z dalekiego kraju Sumerów trafili tam w poszukiwaniu świętych cedrowych drzew dwaj przyjaciele-herosi, Gilgamesz i Enkidu.
Tam – tak przynajmniej twierdzili Egipcjanie – Izyda szukała i znalazła ciało swego brata i męża, Ozyrysa.

Święte drzewo
Cedr z kart Biblii trafił na libańską flagę i nikt nie uważa tego za uzurpację.
Jego najbliższy krewny rośnie na zachodnich stokach Himalajów.
Do gajów, gdzie rosną cedry, odwołują się wszystkie trzy religie
"Cedr na Libanie piękny, rozłożysty, o cienistych, wysokich konarach i wysokim wzroście.
Jego wierzchołek sięgał między chmury.
Woda sprawiała, że rósł.
Głębiny podziemne uczyniły go wysokim, rozlewając nurty swych wód wokół miejsca, gdzie wzrastał. (…) Piękny był przez swą wysokość, przez długość swych gałęzi, gdyż korzeniami swymi tkwił nad obfitymi wodami" – mówił o nim prorok Ezechiel (Ez 31, 3-4,7).

Od czasu Ezechiela ludzie przez kilka tysięcy lat ścinali jednak lasy porastające stoki gór Libanu.
Stało się tak, jak wszędzie: żyzne ziemie spłynęły w dół, zaczęły wysychać źródła.
Zmiana klimatu też nie jest bez znaczenia, dla całej wschodniej części basenu Morza Śródziemnego już jakiś czas temu nastały niewesołe dni: pustynia maszeruje na północ.

Pokonujemy jednak jeszcze kilka serpentyn i okazuje się, że w ukrytym między górami parowie ocalało ponad trzysta cedrów.
Nawet tyle wystarczy, by powstał swoisty mikroklimat.
Nic dziwnego, zważywszy, że w starożytności czczono cedr między innymi z racji jego czystości i odporności na choroby.
Cedru nie imają się mchy, huby, mech ani korniki.
Jako pierwsi odkryli to Egipcjanie, którzy zaczęli zapuszczać się po święte drzewo jeszcze przed powstaniem Starego Państwa, ustanawiając pierwsze związki z fenickimi polis.
Rosnący w siłę Egipt potrzebował cedrowego drewna do budowy łodzi i sarkofagów, sklepień i progów.
Cedrowa smoła i olejki wykorzystywane były podczas ceremonii pogrzebowych na całym Bliskim Wschodzie, a w Egipcie również do mumifikacji.
Cedrowe wiórki noszono w fałdach stroju, uważając, że nic skuteczniej nie odstrasza insektów.

A jak szczodrze wyrażano dlań podziw!
Faraon Tutmosis III uznał go za "drzewo, której jest miłe Amonowi".
Psalmista przyrównuje cedr do niezachwianego i sprawiedliwego sędziego (Ps 91,13), autor Drugiej Księgi Królewskiej uważa Świątynię Jerozolimską, zbudowaną pod kierunkiem Hirama, za "Cedrowy Dom" (Kr 2, 7,7), co potwierdza talmudysta Jochanan, zapisując w uniesieniu: "Świat niegodny jest cedrów!
Dlaczego Pan jest stworzył?
Z myślą o budowie Świątyni!".
Wydaje się, że w cieniu tych drzew rzeczywiście łatwiej myśleć o wieczności.
Przecięty cedr dożywa dwóch do trzech tysięcy lat, większość z tych, które rosną w zagajniku, jest więc świadkami i rówieśnikami chrześcijaństwa. (…).

Perscy królowie z dynastii Achemenidów, imperatorzy rzymscy, maroniccy patriarchowie Libanu i królowa Wiktoria – większość władców panujących nad tutejszymi górami zdawała sobie sprawę z nieprzeliczalnej na pieniądze wartości cedrów i starała się ograniczyć ich wyrąb lub w ogóle go zakazać.
Apetyty budowniczych okrętów, rzeźbiarzy i architektów były jednak silniejsze.
Dziś w całym Libanie ocalało pięć gajów cedrowych, przy czym ten w pobliżu Bsharreh jest największy.
O wyrębie nie ma dziś mowy.
Gromada strażników pilnuje, by nie zapalać papierosa w pobliżu drzew, obserwuje ich korony w poszukiwaniu ubytków.
Na doświadczalnych poletkach w pobliżu grono dendrologów troszczy się o kolejne sadzonki, te jednak źle się przyjmują.
Chciałoby się rzec, że drzewo to, niezależnie od zmian klimatu, suszy i rabusiów, po prostu niechętnie zapuszcza korzenie w naszych marnych czasach.

A jak szczodrze wyrażano dlań podziw!
Faraon Tutmosis III uznał go za "drzewo, której jest miłe Amonowi".
Psalmista przyrównuje cedr do niezachwianego i sprawiedliwego sędziego (Ps 91,13), autor Drugiej Księgi Królewskiej uważa Świątynię Jerozolimską, zbudowaną pod kierunkiem Hirama, za "Cedrowy Dom" (Kr 2, 7,7), co potwierdza talmudysta Jochanan, zapisując w uniesieniu: "Świat niegodny jest cedrów!
Dlaczego Pan jest stworzył?
Z myślą o budowie Świątyni!".
Wydaje się, że w cieniu tych drzew rzeczywiście łatwiej myśleć o wieczności.
Przecięty cedr dożywa dwóch do trzech tysięcy lat, większość z tych, które rosną w zagajniku, jest więc świadkami i rówieśnikami chrześcijaństwa. (…).

Perscy królowie z dynastii Achemenidów, imperatorzy rzymscy, maroniccy patriarchowie Libanu i królowa Wiktoria – większość władców panujących nad tutejszymi górami zdawała sobie sprawę z nieprzeliczalnej na pieniądze wartości cedrów i starała się ograniczyć ich wyrąb lub w ogóle go zakazać.
Apetyty budowniczych okrętów, rzeźbiarzy i architektów były jednak silniejsze.
Dziś w całym Libanie ocalało pięć gajów cedrowych, przy czym ten w pobliżu Bsharreh jest największy.
O wyrębie nie ma dziś mowy.
Gromada strażników pilnuje, by nie zapalać papierosa w pobliżu drzew, obserwuje ich korony w poszukiwaniu ubytków.
Na doświadczalnych poletkach w pobliżu grono dendrologów troszczy się o kolejne sadzonki, te jednak źle się przyjmują.
Chciałoby się rzec, że drzewo to, niezależnie od zmian klimatu, suszy i rabusiów, po prostu niechętnie zapuszcza korzenie w naszych marnych czasach.
Na pocieszenie zostają nam pamiątki: droga od parkingu do rezerwatu usiana jest kramikami, w których sprzedawane są drewniane puzderka i bibeloty.
Wszystko jest pod nadzorem władz: jedyne źródło surowca to uschnięte lub ścinane przez dendrologów gałęzie.
Popyt jest więc duży, nie należy się jednak obawiać, że wcisną nam podróbki: zapachu cedrowego drzewa nie sposób pomylić z niczym innym.
wiecej tutaj, warto przeczytac cały artykuł...
źródło

[Krystyna]

     
Ancient Cedars in the Forest of LebanonLebanon. Original steel engraving, engraved by J. Redaway after W. H. Bartlett. 1836.

   
Lebanon. Original steel engraving engraved by Weger. ca 1850.

   
Cedern Des LibanonLebanon. Original steel engraving,  Bibliograph. Institut in Hidlburghausen. 1852

Opowieść o trzech libańskich cedrach – Paulo Coelho
Mój dziadek opowiedział mi pewną legendę.
Trzy cedrowe drzewa wyrosły w jednym z najpięknięjszych lasów Libanu.
Jak wiadomo, cedry potrzebują dużo czasu na wzrost, przez co te drzewa spędziły całe wieki kontemplując życie, śmierć, naturę i ludzi.
Były świadkami przybycia ekspedycji z Izraela, wysłanej przez Salomona, widziały potem ziemię pokrytą krwią, w czasie wojen z Syrią.
Widziały Jezabel i proroka Eliasza, który zabijał wrogów.
Były przy wynalezieniu alfabetu i cieszyły się na widok przechodzących karawan, obładowanych kolorowymi tekstyliami.

Pewnego pięknego dnia, zdecydowały się porozmawiać o przyszłości.
- Po tym co widziałem – powiedziało pierwsze drzewo – chciałbym aby zrobiono ze mnie tron władcy najpotężniejszego królestwa na ziemi.
- Ja chciałbym stać się częścią czegoś, co zamieni zło w dobro na zawsze- powiedziało drugie.
- Ja chciałbym, aby każdy, kto na mnie spojrzy, pomyślał o Bogu. – odpowiedział trzeci.

Minęło trochę czasu, kiedy przybyli drwale.
Cedry zostały ścięte, po czym statek przetransportował je w odległe strony.

Każde z tych drzew miało życzenie, lecz rzeczywistość nigdy nie pyta co zrobić z marzeniami;
pierwsze zostało użyte do budowy schronienia dla zwierząt, a z tego, co pozostało zrobiono stojak na siano.
Drugie drzewo zostało pocięte na kawałki, które następnie sprzedano handlarzowi mebli.
Drewno z trzeciego drzewa nie znalazło jeszcze kupca.
Było pocięte i ułożone w magazynie, który stał w dużym mieście.
Drzewa zawodziły boleśnie: „Nasze drewno było tak dobrej jakości, a jednak nikt nie znalazł na nie żadnego wartościowego przeznaczenia.”

W pewną gwiaździstą noc, przechodząca para, która nie miała gdzie się zatrzymać zdecydowała się spędzić noc w stajni, zbudowanej z pierwszego drzewa.
Kobieta jęczała, w bólach porodowych, po czym urodziła, ułożyła swojego syna na sianie podrzymywanym przez stojak.
Właśnie wtedy, pierwsze drzewo zrozumiało, że jego marzenie spełniło się, że właśnie to był najpotężniejszy król Ziemi.

Wiele lat po tym wydarzeniu, w skromnym domu, kilku ludzi siedziało wokół stołu, zrobionego z drugiego drzewa.
Zanim zjedli, jeden nich powiedział kilka słów o chlebie i winie, znajdującym się na stole.
Wtedy drugie drzewo zrozumiało, że nie jest tylko podstawką pod kielich i kawałek chleba, lecz zjednoczeniem człowieka z Bogiem.

Następnego dnia, dwa kawałki trzeciego drzewa zostały wykorzystane przy konstrukcji krzyża, który następnie odłożono na bok.
Po kilku godzinach, okrutnie bity człowiek został przyprowadzony i przybity do krzyża.
Przerażone drzewo lamentowało nad barbarzyńskim końcem, jakie zgotował mu los.
Nie zdążyły minąć trzy dni, kiedy także trzecie drzewo pojęło swoje
źródło
źródło

[Krystyna]

   
   
   
   
   
   

Las Bożych Cedrów – rezerwat cedrów libańskich w rejonie miasta Baszarri w Libanie.
Niewielki las na zboczach góry Makmal na wysokości ponad 2000 m n.p.m.
Jest to pozostałość lasów, które kiedyś porastały większość szczytów gór Liban.
Najstarsze z drzew w rezerwacie mają ponad 1500 lat.
Razem z Wadi Kadisza (Świętą Doliną), Las Bożych Cedrów został w 1998 roku
wpisany na Listę dziedzictwa światowego UNESCO
W czasach Starego Testamentu, Liban, którego wiekszość obszaru nalezala do Królestwa Judy i Izraela, pokryta była dużą ilością różnych drzew, w tym olbrzymich cedrów.
Ale juz w w Bibli przewidziano los cedrow libańskich...
Było to cenne, pieknie pachnace drzewo, z których budowano pałace, światynie, czy trumny faraonów...
Historia długa, ciekawa...kto zainteresowany znajdzie w necie..naprawdę warto poszperać...
Pozostał Las Bożych cedrow...raczej mały lasek...
źródło
źródło