[Krystyna]

   
Pigwowiec pośredni (Chaenomeles x superba )
Jest to mieszaniec pigwowców japońskiego i chińskiego
Jest to dzieło ogrodników hodowców.
W zależności od odmiany od 120 cm do 2 m.
Kwitnie w maju, ale posadzone w zacisznym miejscu, np. pod murem może zakwitnąć wcześniej.

Kolor kwiatu w różnych odcieniach różu i czerwieni.
Dla przykładu można wymienić:
Cardinalis’ – kwiaty ciemnopurpurowe,
Crimson and Gold’ – kwiaty żywo czerwone z dużymi, żółtymi pylnikami,
‘Pink Lady’ – kwiaty ciemnoróżowe.
Są też odmiany biało kwitnące (‘Nivalis’) i odmiany o kwiatach barwy bladego koralu.

Pigwowiec jest średnim krzewem, lecz rozrasta się dość szeroko na boki dzięki odrostom korzeniowym. Na pędach znajdują się ostre ciernie długości około l cm.
Liście ma jajowate, wyraźnie piłkowane, ciemnozielone, nieco skórzaste, na zimę opadają nie zmieniając barwy.
Charakterystyczną cechą są przylistki  - małe, półkoliste utwory u nasady liści.
Największym walorem zdobniczym pigwowca są kwiaty – podobne do kwiatów jabłoni, lecz grające bardzo żywymi barwami.
[ATTACHMENT NOT FOUND]
Owoce pigwowca, osadzone na bardzo krótkich  szypułkach,  przypominają niewielkie jabłka.
Skórkę mają cytrynowożółtą, miejscami rdzawo omszoną.
Są bardzo twarde i kwaskowate, toteż nie spożywa się ich na surowo, lecz używa na przetwory (konfitury, dżemy), które odznaczają się niepowtarzalnym aromatem i dużą zawartością witaminy C.
Z drobno pokrajanych owoców można sporządzać aromatyczny syrop (surowe owoce zasypuje się cukrem), oryginalny smak ma też nalewka

Lubią słońce, a więc nie należy ich umieszczać od północnej strony domu i pod drzewami.
Krzewy te mogą rosnąć na każdej przeciętnej glebie, jednak dobrze kwitną i owocują tylko na żyznej, dość wilgotnej i szybko się nagrzewającej, gdyż korzenie mają słabo rozwinięte.
Nie powinno się ich sadzić na glebach podmokłych, zadarnionych i zachwaszczonych.
Cięcie krzewów na ogół nie jest potrzebne. Jedynie krzewy rozpinane na ścianach i podporach  wymagają wycinania niektórych starszych pędów.
źródło
źródło
źródło