[Krystyna]

   
Marula (Sclerocarya birrea)
– gatunek średniej wysokości drzewa z rodziny nanerczowatych.
Roślina rozdzielnopłciowa, występuje w Afryce południowej i zachodniej.
Gatunek ma długą tradycję wykorzystywania i ochrony przez ludność miejscową
Drzewo o pojedynczym pniu z szeroką, rozgałęzioną koroną.
Kora szara, cętkowana.
Osiąga wysokość do 18 m.
Owoce są wielkości piłki golfowej, koloru żółtego, budową podobne do owoców mango – posiadają grubą skórę, soczysty miąższ i bardzo twardą, dużą pestkę.

Zastosowanie
Owoce mają smak kwaskowy.
Zawartość witaminy C jest osiem razy wyższa niż w pomarańczach.
Owoce zbierane są z ziemi, w zależności od położenia geograficznego od końca stycznia do początku marca.
Posiadają miły i bardzo mocny aromat, jak terpentyna wymieszana z cytryną i alkoholem.  
To właśnie ten miły zapach przywołuje zwierzęta z dużych odległości, głównie słonie, które trąbami
obtrząsają owoce.
Pestka jest bardzo twarda i trudna do otwarcia.
Podczas wysychania z jej ścianek wypadają 2-3 niewielkie zaślepki, umożliwiając dostanie się do wnętrza.
W pestkach znajdują się dwa albo trzy jadalne nasiona.
W czasie II Wojny światowej używano je w zastępstwie importowanych orzechów.              
Zawartość protein w nich wynosi aż 28%.
Z powodu bardzo dużej ilości oleju, (50 do 60%) mogą one się palić jak miniaturowe świece.
Owoce maruli są używane do produkcji dostępnego też w Polsce likieru "Amarula".
Drzewa nie są uprawiane; owoce są zbierane z dzikich drzew, jednak możliwości uprawy były już testowane w południowej Afryce i w Izraelu na pustyni Negew, gdzie 12 letnie drzewa wydały plon po 500 kg owoców.
Średni zbiór maruli z dzikiego drzewa wynosi 570 kg, jednakże zanotowano rekordowe plony wielkości 1000 kg, doliczono się wtedy 70 000 owoców.
źródło
źródło