[Krystyna]

   
   
Surowiec
Kora chinowców zawierająca chininę
(po raz pierwszy wyodrębniona przez francuskich farmaceutów J. Pelletier'a i J. Caventou w 1820 r.)
i cynchoninę oraz inne alkaloidy (ok. 20), m.in. chinidynę (stereoizomer chininy) i cynonidynę (stereoizomer cynchoniny), (średnio ok. 3%, do 10% chininy).
Z kory otrzymuje się lek do zwalczania malarii.
Medycyna
Podstawową cechą chininy jest hamowanie erytrocytarnych form zarodźca malarycznego (zarodźca zimnicy).
Chinina jest szybko wchłaniana i równie szybko wydalana z organizmu.
Niestety powoduje szereg skutków ubocznych
Historia
Już Inkowie znali zastosowanie chinowca.
Tłuczoną korę macerowali jeden dzień wodą i podawali chorym na malarię.
Pierwsze wzmianki o drzewie chinowym pochodzą z 1638 r.
Pierwsze siewki poza Ameryką Południową uzyskano w Paryżu i Londynie w 1848 r. w Ogrodach Botanicznych z nasion sprowadzonych z Boliwii.
W latach 1854-56 przemysłowe plantacje chinowca, wywiezionego z Peru przez Gascarla założono na Jawie Hakgala.
Etymologia
Po raz pierwszy roślina została szczegółowo opisana przez francuskiego geodetę o nazwisku La Copdamine, który tenże opis przesłał Linneuszowi.
Ten nadał nazwanę Cinchona officinalis - 'chinowiec lekarski' na cześć żony wicekróla Peru - Don Luis Fernandez de Cabrera Bobadilla y Mendoza, czwartego hrabiego Cinchon, Dona Ana de Chinchon.
źródło
źródło