[Krystyna]

   
Albicja jedwabista (Albizia julibrissin)
– jest to gatunek roślin należący do rodziny bobowatych, podrodziny mimozowych.            
Występuje naturalnie w południowej i wschodniej Azji od Iranu na wschód do Chin i Korei
Nazwa rodzaju pochodzi od włoskiego szlachcica Filippo del Albizzi, który wprowadził go do Europy w połowie XVIII wieku, nazwa gatunkowa julibrissin pochodzi z języka perskiego co oznacza "kwiat jedwabiu" ( گل gul "kwiat" + ابریشم abrisham "jedwab").

Albicja jedwabista – jest to małe liściaste drzewo dorastające do 5-12 m wysokości, z szeroką
parasolowatą koroną.
Kora jest ciemno zielonkawa, starsze okazy mają korę szarą w pionowe paski.
Liście są podwójnie pierzaste, 20-45 cm długości i 12-25 cm szerokości, podzielone na 6-12 par odnóg,
każda z nich ma 20-30 par małych listków, są one podłużne, 1-1,5 cm długości i 2-4 mm szerokości.
Kwitnie przez całe lato.
Kwiaty są zebrane w gęste główki, a te z kolei wyrastają w szczytowych gronach.
Kwiaty nie posiadają płatków, ale sterczące wiązki pręcików, długości 2-3 cm, różowych lub bladoróżowych, wyglądających jak jedwabiste nici.
Są one atrakcyjne dla pszczół, motyli i kolibrów.
Owocem jest płaski brązowy strąk około 10-20 cm długości i ok. 2-2,5 cm szerokości,          zawierający kilka – kilkanaście nasion w środku.

Istnieją dwie odmiany
• Albizia julibrissin var. julibrissin. Typowa odmiana, opisana powyżej.
• Albizia julibrissin var. mollis. Różni się tym, że pędy są gęsto owłosione.

Istnieje także forma, Albizia julibrissin f. rosea,
Jest to mniejsze drzewo, dorastające do 5-7 m wysokości, z kwiatami zawsze różowymi.    
Występuje na północy swojego zasięgu w Korei Północnej i Chinach, bardziej toleruje zimno niż typowa forma, wytrzymuje mrozy co najmniej -25° C.

Uprawa i zastosowanie
Drzewo jedwabne jest powszechnie sadzone jako roślina ozdobna, uprawiana dla pięknych liści i kwiatów.
Szeroka korona u starszych drzew sprawia, że przydatna jest w upalne dni by zapewnić cień.
W stanie dzikim drzewo ma tendencję do wzrostu na suchych równinach, piaszczystych dolinach i wyżynach.
Jest inwazyjna w Japonii i Stanach Zjednoczonych, a rozpowszechniana od południowej części Nowego Jorku, New Jersey, Connecticut na zachód do Missouri i Illinois, a na południe do Florydy i Teksasu,
jest również uprawiana w Kalifornii i Oregonie.
Uprawia się ją także w Europie, na przykład na Krymie.
W Stanach Zjednoczonych prowadzone są prace w celu wyhodowania roślin nie wytwarzających nasion
i przez to pozbawionych skłonności inwazyjnych.
Albicja jest bardzo podatna na grzybicze choroby spowodowane przez gatunki z rodzaju Fusarium, choć choroba nie wydaje się oddziaływać zbyt poważnie na stan jej populacji.
Ze względu na swoje skłonności inwazyjne i wrażliwość na choroby rzadko zalecana jest jako roślina ozdobna w USA, choć jest nadal powszechnie sadzona w różnych częściach Europy.
Odporna na mróz forma A. julibrissin f. rosea może być uprawiana w gruncie również w ciepłych regionach Polski

Kora jest używana do leczenia siniaków i jako środek przeciw robakom.
Nasiona są wykorzystywane jako pokarm dla zwierząt hodowlanych i dzikich, jej słodko pachnące kwiaty
są dobrym źródłem nektaru dla pszczół.
źrodło