[Krystyna]

       
   
   
   
   
   
Pełnik alpejski (Trollius altissimus) 
Gatunek rośliny należący do rodziny jaskrowatych.
Występuje w Europie, wyłącznie w górach: w Karpatach, Sudetach, wschodnich Alpach, oraz w Górach Dynarskich.
W Polsce występuje w Tatrach, Sudetach, Pieninach, w Bieszczadach i jest rośliną rzadką.
Podano też jego stanowisko na Wyżynie Małopolskiej.
Przez niektórych botaników uważany jest za podgatunek lub odmianę pełnika europejskiego lub określany nazwą pełnika siedmiogrodzkiego.

Roślina wieloletnia o wysokości do 35 cm.
Jest bardzo podobny do pełnika europejskiego, różni się od niego głównie tym, że jest od niego mniejszy i ma większe (w stosunku do wielkości rośliny) kwiaty.
Kwiaty duże, kuliste kwiaty o cytrynowożółtej barwie (nieco jaśniejsze, niż u pełnika europejskiego).
Wyrastają przeważnie pojedynczo na szczycie łodygi.
Wyglądem przypominają różę.
Są pełne (stąd nazwa pełnik) i składają się z 10-15 płatków.

Rośnie powyżej górnej granicy lasu – najczęściej w piętrze halnym, na wapieniu i na granicie, na zarastających piargach.
Jest składnikiem traworośli i ziołorośli.
Kwiaty są owadopylne i lekko pachnące, kwitną od maja do lipca.
Szybko przekwitają, ale na ich miejsce stopniowo zakwitają następne, tak, że okres kwitnienia wydłuża się.
W czasie deszczu płatki kwiatów ciasno się stulają, chroniąc w ten sposób znajdujące się wewnątrz organy rozrodcze – pręciki i słupki.
Przy trwającej przez dłuższy czas niepogodzie również powstają nasiona – w wyniku samozapylenia.
Hemikryptofit.
Siedlisko: łąki i hale górskie, ziołorośla, wilgotne piargi, nad potokami.
Występuje zarówno na podłożu wapiennym, jak i granitowym.
Duże skupienia tej rośliny można spotkać na zboczach Małołączniaka i Małołąckiej Przełęczy w Tatrach – tworzy tutaj całe kępy.
W Tatrach występuje głównie w piętrze halnym i turniowym, ale znane są jego stanowiska na wysokości od 940 m n.p.m. (Siwa Polana) do 2135 m n.p.m. (Hawrań).

Kwiat pełnika był jednym z ulubionych motywów dekoracyjnych górali.
Występował np. przy haftach serdaka.
źrodło
źródło