[Abigail]

Witam! Z kartami zetknęłam się dosyć późno, w całkiem już dorosłym życiu. Moi rodzice zachęcali mnie do wróżenia, bo uważali, że mam dar. Od dziecka przytrafiały mi się dziwne zdarzenia, czasami coś przepowiedziałam, czasami zobaczyłam jakieś zdarzenie, które później rzeczywiście się stało. Już w podstawówce zaczęłam wróżyć, ale nie z kart. Patrzyłam kolegom w oczy i starałam się zobaczyć przyszłość. Po jakimś czasie okazywało się, że bardzo wiele z tych przepowiedni się sprawdziło. To mnie nie zachęciło, ale przeraziło. Nie chciałam tego kontynuować. Jednak nic to nie dało, bo im bardziej uciekałam przed samą sobą, tym częściej zdarzały mi się dziwne sprawy. Do kart chciałam zajrzeć od dawna, ale tak jak pisałam, bałam się. Same wpadły mi w ręce i od pierwszej chwili zaczęły do mnie mówić. Dzisiaj są dla mnie, jak przyjaciele, bez których nie potrafię się obyć.