[Krystyna]

   

„Był raz król taki, co miał wielkie królestwo, wszelkiego dobra i bogactwa pełne,
tylko, że w nim złota nie było(…)
Potrzeba mi złota – mówi król – żeby w ziemi było,
żebym je dobywać mógł i cały mój lud bogacił i siebie.” (M. Konopnicka, „Jak to ze lnem było”)

„Odkryj walory i piękno lnu a poprawisz standard swojego życia.
Jeśli stać Cię na len, to znaczy, że jesteś człowiekiem sukcesu”
(http://www.fwlinen.com.pl)

Historia lnu sięga neolitu około 7500 p.n.e. (VIII tysiąclecie p.n.e.). 
Początkowo prawdopodobnie używano włókien lnu do zszywania skór lub jako sznurka. 
Tkanina lniana, w wyrafinowanej formie, bardzo cienka, przejrzysta, miała swój początek w starożytnym Egipcie, w okresie Starego Państwa ok. XXVII wiek p.n.e. - XXII wiek p.n.e. 
Zachowało się wiele malowideł i zapisów o produkcji lnu i jego wykorzystaniu przez starożytnych Egipcjan. 
Wytwarzano różnej jakości płótno lniane, zależnie od przeznaczenia. 
Najdelikatniejsze i najczystsze tkaniny służyły do wystroju świątyń i na ubiory kapłanów i królów.

Około 1000 metrów delikatnej tkaniny lnianej zużyto m. in. do mumifikacji zwłok faraona Tutankhamuna (1333–23 BC). Grób odkryto w  1922.  

Słynny Całun Turyński -  jest kawałkiem tkanego ręcznie płótna lnianego, o wymiarach: wysokość 441 cm, szerokość od 112,5 do 113 cm.

Przez wieki wypracowano różnego rodzaju techniki wyrobu tkanin lnianych, ale postęp nastąpił po odkryciu w XIX w. metody przędzenia włókna lnianego na mokro (przędza mokroprzędna).
źródlo