30-11-2011, 00:39
[ATTACHMENT NOT FOUND]
Komosa biała (Chenopodium album L.), lebioda
[ang: fat-hen (pigweed), fr: ansérine blanche, niem: weißer Gänsefuß]
Gatunek rośliny jednorocznej należący do rodziny komosowatych.
Jest gatunkiem kosmopolitycznym rozprzestrzenionym na całym świecie.
W Polsce jest pospolita na całym obszarze.
Roślina jednoroczna osiągająca wysokość 15-100 cm (w uprawach kukurydzy znajdowano okazy o wysokości 2,5 m).
Cała roślina jest mączysto owłosiona.
Rośnie na przydrożach, śmietniskach, rowach.
Jest rośliną ruderalną i częstym chwastem w uprawach rolniczych.
Zastosowanie
Roślina uprawna:
Historia uprawy: w Europie była uprawiana przez ludzi od prehistorycznych czasów aż do XVIII wieku.
Obecnie jest lokalnie uprawiana w Azji.
Roślina lecznicza:
Surowiec zielarski: korzeń i ziele (Herba Chenopodii albi).
Działanie: wewnętrznie pomaga przy kaszlu i przewlekłym zapaleniu oskrzeli, zewnętrznie stosowana była na rany.
Obecnie nie jest używana w ziołolecznictwie.
Sztuka kulinarna:
nasiona i młode liście są jadalne, liście bywają stosowane zamiast szpinaku.
Mają dużo białka (16%), węglowodanów (49%), witaminy C, prowitaminy A.
Starsze liście i nasiona są trujące.
Łatwo jednak pozbawić ich trujących składników – przed spożyciem muszą być gotowane, a wodę po gotowaniu odlewa się.
Z nasion można przyrządzać mąkę i kasze.
Ciekawostki
Zwyczajowo nazywana była lebiodą.
W Europie na tzw. przednówku, oraz w czasie braków żywności podczas I i II wojny światowej była zbierana i wykorzystywana do spożycia, jako warzywo.
Podczas oblężenia Leningradu uratowała wielu ludzi przed szkorbutem i śmiercią głodową
Była zbierana i zjadana przez liczne plemiona Indian amerykańskich.
W Ameryce Południowej uprawiana jest spokrewniona z nią komosa ryżowa, będąca źródłem pożywnych nasion zbieranych na kaszę.
Pyłki komosy u osób uczulonych powodują alergię.
W uprawach buraków może być wykorzystywana jako roślina pułapkowa dla mszyc, które bardzo chętnie składają na niej jajka.
źródło
Komosa biała (Chenopodium album L.), lebioda
[ang: fat-hen (pigweed), fr: ansérine blanche, niem: weißer Gänsefuß]
Gatunek rośliny jednorocznej należący do rodziny komosowatych.
Jest gatunkiem kosmopolitycznym rozprzestrzenionym na całym świecie.
W Polsce jest pospolita na całym obszarze.
Roślina jednoroczna osiągająca wysokość 15-100 cm (w uprawach kukurydzy znajdowano okazy o wysokości 2,5 m).
Cała roślina jest mączysto owłosiona.
Rośnie na przydrożach, śmietniskach, rowach.
Jest rośliną ruderalną i częstym chwastem w uprawach rolniczych.
Zastosowanie
Roślina uprawna:
Historia uprawy: w Europie była uprawiana przez ludzi od prehistorycznych czasów aż do XVIII wieku.
Obecnie jest lokalnie uprawiana w Azji.
Roślina lecznicza:
Surowiec zielarski: korzeń i ziele (Herba Chenopodii albi).
Działanie: wewnętrznie pomaga przy kaszlu i przewlekłym zapaleniu oskrzeli, zewnętrznie stosowana była na rany.
Obecnie nie jest używana w ziołolecznictwie.
Sztuka kulinarna:
nasiona i młode liście są jadalne, liście bywają stosowane zamiast szpinaku.
Mają dużo białka (16%), węglowodanów (49%), witaminy C, prowitaminy A.
Starsze liście i nasiona są trujące.
Łatwo jednak pozbawić ich trujących składników – przed spożyciem muszą być gotowane, a wodę po gotowaniu odlewa się.
Z nasion można przyrządzać mąkę i kasze.
Ciekawostki
Zwyczajowo nazywana była lebiodą.
W Europie na tzw. przednówku, oraz w czasie braków żywności podczas I i II wojny światowej była zbierana i wykorzystywana do spożycia, jako warzywo.
Podczas oblężenia Leningradu uratowała wielu ludzi przed szkorbutem i śmiercią głodową
Była zbierana i zjadana przez liczne plemiona Indian amerykańskich.
W Ameryce Południowej uprawiana jest spokrewniona z nią komosa ryżowa, będąca źródłem pożywnych nasion zbieranych na kaszę.
Pyłki komosy u osób uczulonych powodują alergię.
W uprawach buraków może być wykorzystywana jako roślina pułapkowa dla mszyc, które bardzo chętnie składają na niej jajka.
źródło