[Krystyna]

   
Dzieje jodły, jak ustalili uczeni, sięgają 70 tysięcy lat wstecz.
W starożytności jodła poświęcona była w Grecji bogini Artemidzie - dziewiczej bogini lasów i opiekunce dzikich zwierząt.
Starożytny Rzym przejął od Greków kult jodły wykorzystując jej "wróżebne" właściwości.
Również u Żydów jodła była drzewem boskim, z niej to budowano przybytki sakralne (np. w świątyni Salomona belki stropowe były z drewna jodłowego).
Generalnie wszędzie tam, gdzie występuje jodła w kulturze licznych narodów - jest ona drzewem świętym, ale u Rumunów (Dacja) jest to drzewo najświętsze.
W Polsce jodła nie miała wprawdzie takiego kultu jak na południu Europy, ale otaczana była szacunkiem.
Zwłaszcza górale w wielu pieśniach zwyczajowych i obrzędach odwołują się do jodły i jej magicznych, ale życzliwych dla człowieka właściwości.
Podobnie jak liczne inne polskie drzewa jodła ma silnie ugruntowaną pozycję jako drzewo lecznicze.
Najmłodsze pędy i pąki jodłowe zbierano na napar, który miał pomagać na choroby płucne.
Również górale sadzali swoich chorych pod pniem jodły, która miała im przywrócić zdrowie.
Jodła jest gatunkiem bardzo wrażliwym na zanieczyszczenie powietrza.
Z gatunków iglastych jest najbardziej zagrożona przez zanieczyszczenia przemysłowe.
źrodło

Wiele plemion wróżyło z szumu jodeł i zachowania się ptaków na jej konarach.
Drzewo to uchodziło za znak dumy i wzniosłości, symbolizowało trwałość, długowieczność, cierpliwość i powagę życia.
Dla Żydów jodła była drzewem boskim.
Wznoszono z niej często budowle sakralne.
Jodłowa igła i jodłowa miotełka broniły przed dostępem złych duchów
http://paganwheel.w.interia.pl/magia/drzewa/moc.html