[Krystyna]

   
   
Aloes opisany został przez Dioskuridesa (I w.) i Galena (II w.). W W XX wieku dobroczynne właściwości aloesu znalazły potwierdzenie w badaniach klinicznych.
Aloes stał się w minionych latach prawdziwym przebojem.
Nie bez powodu: sokowi tej rośliny można przypisać niezwykłe właściwości.
Na całym świecie miliony ludzi zachwycają się niezwykłą siłą tej pustynnej rośliny.
Pierwsze zapisy dotyczące soku aloesowego pochodzą sprzed ponad 6 tysięcy lat ze starożytnego Egiptu.
Aloes był bardzo ceniony przez Kleopatrę w pielęgnacji skóry.
Sok tej rośliny stał się już wtedy receptą na nieprzemijające piękno.
Mniej więcej z tego samego okresu pochodzą zapisy o aloesie z chińskiego cesarstwa.
W tym regionie sok z aloesu należał do najczęściej stosowanych lekarstw.
Około I wieku naszej ery użycie aloesu rozpowszechniło się również w Europie. Preparat uzyskiwany po wysuszeniu soku z liści aloesu znany był w lecznictwie starożytnej Grecji i Macedonii.
Rzymianie, wykorzystując doświadczenia Egipcjan, dołączali aloes - ku zdumieniu żołnierzy - do ich wojennego ekwipunku.
Później aloes i wyciągi z jego liści stosowano zarówno w średniowieczu, jak i w czasach nowożytnych.

Jak wysoko ceniono właściwości aloesu świadczy, fakt że gdy Kolumb odkrył tę roślinę w Nowym Świecie, określił ją mianem "lekarza w doniczce".

Przez wiele lat aloes otaczała zła sława, że działa on silnie przeczyszczająco, co sprawiło, że nikt nie zauważał jego dobroczynnego wpływu na zdrowie i urodę.
Punktem zwrotnym było odkrycie faktu, że substancje o niepożądanych działaniach ubocznych (przeczyszczające aloina i emodyna) znajdują się jedynie w skórce liścia.
Co ciekawe, to właśnie dzięki ich zawartości aloesu w stanie naturalnym nie zjadają żadne zwierzęta, nie siadają na nim owady i nie niszczy go większość roślinnych szkodników.
W ten sposób aloes sam broni swojego bezcennego wnętrza przed intruzami.
Dzięki temu odkryciu zaczęto szerzej poznawać nieznane dotąd dobroczynne właściwości tej rośliny, dostępne po starannym usunięciu zewnętrznej skórki liścia.
Do celów doraźnego użytku domowego obrywa się liście wraz z obejmującymi łodygę pochwami, lecz nie ścina się nożem, i otrzymuje świeży liść aloesu – Folium Aloe recens.
Surowiec powinien pochodzić z roślin co najmniej trzyletnich i przed dalszym użyciem być przechowywany w lodówce 10-15 dni.”
więcej tutaj...