[Krystyna]

   
   
   
   
   
Malva Sylwestris 
W gwarach ludowych Ślaz Dziki nazywany jest: Ślazik, Ślazówka, Malwa Dzika, Guziczkowe Ziele, Ślaz Zajęczy, Kędzierzawiec
Jest szeroko rozprzestrzeniony. 
Rodzime obszary jego występowania to Europa, duża część Azji, Afryka Północna.
Rozprzestrzenił się także na Azorach i gdzieniegdzie poza obszarem swojego rodzimego występowania.
W Polsce występuje pospolicie na całym niżu i w niższych partiach gór.
Rośnie często w miejscach nasłonecznionych, w rowach i przy drogach. 
W wielu krajach jest uprawiany.

Roślina wieloletnia, o łodydze leżącej, podnoszącej się lub wzniesionej, szorstko owłosionej, od 30 do 100cm wysokości, rośnie na zboczach, skrajach pól, nieużytkach, pod żywopłotami, w zaroślach, na łąkach i w trawie
Liście długoogonkowe, dłoniaste, 3-7klapowane, brzegiem karbowane.
Kwiaty po 1-5 w kątach liści, płatki purpuroworóżowe z ciemniejszymi smugami, głęboko wcięte, dłuższe od działek kielicha, szypułki odstająco owłosione.
Owocem jest omszona rozłupnia rozpadająca się na 9-13 niełupek.
Kwitnie od czerwca do sierpnia.

Ślaz jako roślina lecznicza znany był już w starożytności, Hipokrates zalecał go jako środek śluzowy, osłaniający i wykrztuśny.
Wymienia go również Dioskurides, Pliniusz i św. Hildegarda jako środek na obrzęki płucne, krwawienia i zatrucia.
Współcześnie stosowany jest w medycynie jako środek łagodzący podrażnienia, wykrztuśny, ściągający, przyśpieszający gojenie wrzodów żołądka i jelit.
Wyciągi wodne stosuje się w nieżycie gardła , krtani, kaszlu i chrypce.
3.Surowcem zielarskim jest kwiat Ślazu i liście
źródło
źródło
źródło
źródło
źródło