[Krystyna]

   
   
   
Tussilago Farfara-Podbiał Pospolity
Gatunek rośliny z rodziny astrowatych (Asteraceae Dum.). 
Rodzime obszary jego występowania obejmują Europę, dużą część Azji oraz Algierię i Maroko 
Rozprzestrzenił się również poza tymi obszarami jako gatunek zawleczony (m.in. w Ameryce Północnej). 
W Polsce jest pospolity
Inne nazwy ludowe i zwyczajowe: Białkuch, Ośla Stopa, Końskie Kopyto, Boże Liczko, Kaczyniec, Grzybień, Białodrzew.

Roślina lecznicza
Naparem z Podbiału leczyli już starożytni medycy - Hipokrates, Galen i Pliniusz. 
Bł. Hildegarda stosowała go przy wszystkich chorobach piersiowych i jako środek wykrztuśny. 
Przy astmie i przewlekłym kaszlu, a także podczas zapalenia oskrzeli wdychano przez rurkę dym z korzeni tej rośliny spalanych na węglu z drzew cytrusowych. 
Palono też - tak jak papierosy - jej specjalnie wysuszone i zwinięte liście. 
Wykorzystywano Podbiał do leczenia schorzeń skórnych: ran, czyraków, wrzodów, ropni, odcisków, oparzeń, pękających brodawek u kobiet karmiących oraz przy tzw. róży i uporczywych bólach głowy.
Surowiec zielarski
Liść Podbiału-Folium Farfarae oraz rzadko Kwiat Podbiału-Flos Farfarae
Liść Podbiału ma głównie charakter surowca śluzowego. 
Zawartość kwaśnego śluzu wynosi 7-8%. 
Dalszymi składnikami są garbniki (około 4,5%), flawonoidy (około 0,8%): m.in. kwercetyna, kemferol a ponadto cholina, sole mineralne bogate w cynk, gorycze i nieco olejku eterycznego. 
Składnikami niepożądanymi są alkaloidy pirolizydynowe m.in. senkirkina i tussilagina. 
Zawartość ich wynosi maksymalnie 4,5·10-5%. 
W kwiatach Podbiału znajdują się liczne związki flawonoidowe (m.in. rutyna, hiperozyd i awikularyna), kwas kawowy i ferulowy, karotenoidy (np. taraksantyna), fitosterole, związki cukrowe oraz olejek eteryczny
źródło
źródło
źródło
https://www.youtube.com/watch?v=OUVR88SId-U