08-06-2018, 17:13
Nawłoć pospolita – właściwości lecznicze, zastosowanie, sposób użycia
Nawłoć pospolita – Złota rózga, złota dziewica – to bylina o łodydze rozgałęzionej, wniesionych liściach naprzemianległych, eliptycznych.
Można ją spotkać na pastwiskach, brzegach pól, w lasach i zaroślach, w okolicy zabudowań.
Łodyga dorasta do wysokości od 30 do 100 cm, pokryta jest nielicznymi zaostrzonymi listkami.
Liście przyziemne mają kształt jajowaty.
Kwiaty są barwy żółtej i na szczycie tworzą wiechę, zajmującą ok. 1/3 długości pędu.
Gatunek ten występuje w szczególności w Europie, Azji i Ameryce Północnej.
Co ciekawe już ludy nordyckie wykorzystywały go jako środek wspomagający i leczący układ moczowy.
Surowcem jest ziele nawłoci pospolitej zbierane w okresie kwitnienia od lipca do września, przy czyn ścina się tyko wierzchołki rośliny długości do 30 cm.
Na świecie jest kilkaset odmian nawłoci, jednak nas będą interesować w tym poście trzy: nawłoć właściwa, nawłoć kanadyjska, nawłoć gigant.
Nawłoć właściwa jest taką „podstawową” nawłocią jeśli chodzi o zastosowania lecznicze – prawdopodobnie to właśnie tę nawłoć stosowali Rzymianie.
Nawłoć kanadyjska jest nawłocią bardzo ekspansywną i to właśnie ona zarasta duże tereny Stanów oraz naszego pięknego kraju – stąd też piszę post korzystając właśnie z nawłoci kanadyjskiej jako surowca.
Nawłoć gigantyczna: gigantea również występuje dość często.
Nawłoć pospolita – zastosowanie
W Ameryce Północnej, natywni mieszkańcy stosowali ją nieco podobnie jak bergamotkę – jako środek do dezynfekcji, przeciwzapalny, do opatrywania ran. Wydaje się, że gdzieś pomiędzy Starożytnością i Renesansem w Europie pamięć o nawłoci i jej zastosowaniach się zatarła – w XVI wieku opisano pierwszy raz jej właściwości diuretyczne.
Królowa Elżbieta sprowadziła również z Ameryki suszoną nawłoć jako środek leczniczy.
Ziele nawłoci pospolitej zawiera flawonoidy (głównie rutynę i kwercetynę), saponiny triterpenowe, olejek eteryczny z seskwiterpenami, substancje śluzowe, garbniki, kwasy organiczne.
Istnieje szereg zastosowań tego zioła.
Ziele nawłoci pospolitej zbiera się w pełni kwitnienia podczas słonecznej pogody.
Zaleca się suszenie głównie na siatkach lub też zawieszone w pęczkach w bardzo przewiewnym miejscu.
Dlaczego? Otóż tylko dzięki tej metodzie ziele zachowa swoją barwę oraz zapach.
Zaleca się suszenie w temperaturze która nie przekracza 40 C.
Nawłoć pospolita – właściwości lecznicze
Nawłoć pospolita posiada szerokie zastosowanie, miedzy innymi działa:
– ściągająco,
– przeciwzapalnie,
– przeciwgośćcowo
– moczopędnie,
– uszczelnia naczynia krwionośne,
– posiada właściwości przeciwzakrzepowe.
Surowiec nieznacznie uspokaja i wchodzi w skład mieszanek wzmacniających serce.
Ze względu na gorycze odwar pobudza wydzielanie soków trawiennych oraz żółci i wspomaga leczenie zaburzeń trawienia: gazów, wzdęć, niestrawności, czy nieżytu żołądka i jelit.
Garbniki hamują drobne krwawienia z przewodu pokarmowego.
Gotowym odwarem można przemywać zmiany skórne, drobne rany i podrażnione miejsca. Odkaża je, ściąga, zmniejsza krwawienia i przyspiesza gojenie. Nadaje się także do płukania jamy ustnej i gardła.
Dzięki obecności flawonoidów i saponiny surowiec nawłoci działa moczopędnie, a ze względu na obecność dużej ilości garbników i częściowo fenolokwasów działa ściągająco na błony śluzowe przewodu pokarmowego, a także przeciwbakteryjnie, przeciwzapalnie, a nawet przeciwkrwotocznie zapobiegając nadmiernej łamliwości naczyń włosowatych.
Stany zapalne łagodzą również seskwiterpeny, garbniki i substancje śluzowe.
Ponadto surowiec ma zastosowanie w nieżytach przewodu pokarmowego, nadmiernej fermentacji jelitowej, drobnych krwawieniach w przewodzie pokarmowym i biegunkach, zwłaszcza u dzieci.
Napar z nawłoci może posłużyć do przemywania skóry łojotokowej, z trądzikiem młodzieńczym, zapaleniem mieszków włosowych, trądzikiem różowatym i z mokrymi wypryskami.
Zmniejsza i oczyszcza pory.
Rozjaśnia cerę.
Posiada właściwości antyseptyczne, przeciwzapalne, osuszające i ściągające.
W praktyce wykorzystywany jest w postaci naparu przy schorzeniach nerek, dróg moczowych, kolce nerkowej, przy nieżytach przewodu pokarmowego i dolegliwościach stawowych.
U dzieci przy nieżytach jelitowych i biegunkach
Zewnętrznie – na rany, wrzody, wykwity skórne, schorzenia jamy ustnej i gardła.
Działa skutecznie w przypadku chronicznego nieżytu oskrzeli, kaszlu i ataków astmy.
Nawłoć pospolita – sposób użycia
Odwar
Przepis;
należy 1 lub 2 łyżki surowca zalać szklanką wody i gotować przez 15 minut pod przykryciem.
Następnie odcedzić i pić przy problemach z nerkami takich jak: bakteryjne zakażenia, stany zapalne nerek, piasek nerkowy oraz reumatyzm.
Zastosowanie w kuchni
Najczęściej używaną częścią rośliny są liście. Można zaparzać je pod przykryciem jak herbatę. Istnieją doniesienia o objawach zatrucia zwierząt po spożyciu ziela nawłoci.
Jednak używanie w dawkach zalecanych poza alergią nie powinno wywołać żadnego poważnego negatywnego skutku.
Sok z nawłoci i maść na świeżym zielu z masłem (ucierać) stosowane były dawniej w leczeniu wyprysków, ran i oparzeń.
Przygotowanie naparu z nawłoci:
Przepis; należy łyżkę ziela nawłoci zalewamy szklanką wrzącej wody i odstawiamy pod przykryciem na 15-20 minut.
Kąpiel z dodatkiem nawłoci działa wzmacniająco , jest polecana na zwiotczałe mięśnie i skórę.
źródło
źródło
Nawłoć pospolita – Złota rózga, złota dziewica – to bylina o łodydze rozgałęzionej, wniesionych liściach naprzemianległych, eliptycznych.
Można ją spotkać na pastwiskach, brzegach pól, w lasach i zaroślach, w okolicy zabudowań.
Łodyga dorasta do wysokości od 30 do 100 cm, pokryta jest nielicznymi zaostrzonymi listkami.
Liście przyziemne mają kształt jajowaty.
Kwiaty są barwy żółtej i na szczycie tworzą wiechę, zajmującą ok. 1/3 długości pędu.
Gatunek ten występuje w szczególności w Europie, Azji i Ameryce Północnej.
Co ciekawe już ludy nordyckie wykorzystywały go jako środek wspomagający i leczący układ moczowy.
Surowcem jest ziele nawłoci pospolitej zbierane w okresie kwitnienia od lipca do września, przy czyn ścina się tyko wierzchołki rośliny długości do 30 cm.
Na świecie jest kilkaset odmian nawłoci, jednak nas będą interesować w tym poście trzy: nawłoć właściwa, nawłoć kanadyjska, nawłoć gigant.
Nawłoć właściwa jest taką „podstawową” nawłocią jeśli chodzi o zastosowania lecznicze – prawdopodobnie to właśnie tę nawłoć stosowali Rzymianie.
Nawłoć kanadyjska jest nawłocią bardzo ekspansywną i to właśnie ona zarasta duże tereny Stanów oraz naszego pięknego kraju – stąd też piszę post korzystając właśnie z nawłoci kanadyjskiej jako surowca.
Nawłoć gigantyczna: gigantea również występuje dość często.
Nawłoć pospolita – zastosowanie
W Ameryce Północnej, natywni mieszkańcy stosowali ją nieco podobnie jak bergamotkę – jako środek do dezynfekcji, przeciwzapalny, do opatrywania ran. Wydaje się, że gdzieś pomiędzy Starożytnością i Renesansem w Europie pamięć o nawłoci i jej zastosowaniach się zatarła – w XVI wieku opisano pierwszy raz jej właściwości diuretyczne.
Królowa Elżbieta sprowadziła również z Ameryki suszoną nawłoć jako środek leczniczy.
Ziele nawłoci pospolitej zawiera flawonoidy (głównie rutynę i kwercetynę), saponiny triterpenowe, olejek eteryczny z seskwiterpenami, substancje śluzowe, garbniki, kwasy organiczne.
Istnieje szereg zastosowań tego zioła.
Ziele nawłoci pospolitej zbiera się w pełni kwitnienia podczas słonecznej pogody.
Zaleca się suszenie głównie na siatkach lub też zawieszone w pęczkach w bardzo przewiewnym miejscu.
Dlaczego? Otóż tylko dzięki tej metodzie ziele zachowa swoją barwę oraz zapach.
Zaleca się suszenie w temperaturze która nie przekracza 40 C.
Nawłoć pospolita – właściwości lecznicze
Nawłoć pospolita posiada szerokie zastosowanie, miedzy innymi działa:
– ściągająco,
– przeciwzapalnie,
– przeciwgośćcowo
– moczopędnie,
– uszczelnia naczynia krwionośne,
– posiada właściwości przeciwzakrzepowe.
Surowiec nieznacznie uspokaja i wchodzi w skład mieszanek wzmacniających serce.
Ze względu na gorycze odwar pobudza wydzielanie soków trawiennych oraz żółci i wspomaga leczenie zaburzeń trawienia: gazów, wzdęć, niestrawności, czy nieżytu żołądka i jelit.
Garbniki hamują drobne krwawienia z przewodu pokarmowego.
Gotowym odwarem można przemywać zmiany skórne, drobne rany i podrażnione miejsca. Odkaża je, ściąga, zmniejsza krwawienia i przyspiesza gojenie. Nadaje się także do płukania jamy ustnej i gardła.
Dzięki obecności flawonoidów i saponiny surowiec nawłoci działa moczopędnie, a ze względu na obecność dużej ilości garbników i częściowo fenolokwasów działa ściągająco na błony śluzowe przewodu pokarmowego, a także przeciwbakteryjnie, przeciwzapalnie, a nawet przeciwkrwotocznie zapobiegając nadmiernej łamliwości naczyń włosowatych.
Stany zapalne łagodzą również seskwiterpeny, garbniki i substancje śluzowe.
Ponadto surowiec ma zastosowanie w nieżytach przewodu pokarmowego, nadmiernej fermentacji jelitowej, drobnych krwawieniach w przewodzie pokarmowym i biegunkach, zwłaszcza u dzieci.
Napar z nawłoci może posłużyć do przemywania skóry łojotokowej, z trądzikiem młodzieńczym, zapaleniem mieszków włosowych, trądzikiem różowatym i z mokrymi wypryskami.
Zmniejsza i oczyszcza pory.
Rozjaśnia cerę.
Posiada właściwości antyseptyczne, przeciwzapalne, osuszające i ściągające.
W praktyce wykorzystywany jest w postaci naparu przy schorzeniach nerek, dróg moczowych, kolce nerkowej, przy nieżytach przewodu pokarmowego i dolegliwościach stawowych.
U dzieci przy nieżytach jelitowych i biegunkach
Zewnętrznie – na rany, wrzody, wykwity skórne, schorzenia jamy ustnej i gardła.
Działa skutecznie w przypadku chronicznego nieżytu oskrzeli, kaszlu i ataków astmy.
Nawłoć pospolita – sposób użycia
Odwar
Przepis;
należy 1 lub 2 łyżki surowca zalać szklanką wody i gotować przez 15 minut pod przykryciem.
Następnie odcedzić i pić przy problemach z nerkami takich jak: bakteryjne zakażenia, stany zapalne nerek, piasek nerkowy oraz reumatyzm.
Zastosowanie w kuchni
Najczęściej używaną częścią rośliny są liście. Można zaparzać je pod przykryciem jak herbatę. Istnieją doniesienia o objawach zatrucia zwierząt po spożyciu ziela nawłoci.
Jednak używanie w dawkach zalecanych poza alergią nie powinno wywołać żadnego poważnego negatywnego skutku.
Sok z nawłoci i maść na świeżym zielu z masłem (ucierać) stosowane były dawniej w leczeniu wyprysków, ran i oparzeń.
Przygotowanie naparu z nawłoci:
Przepis; należy łyżkę ziela nawłoci zalewamy szklanką wrzącej wody i odstawiamy pod przykryciem na 15-20 minut.
Kąpiel z dodatkiem nawłoci działa wzmacniająco , jest polecana na zwiotczałe mięśnie i skórę.
źródło
źródło