[Krystyna]

   
   
   
Arctium Lappa-Łopian Większy
Łopień, Łopuch, Łopustka, Głowacz, Kostropacz, Kobierz i najpopularniejsze chyba - Rzep - to regionalne nazwy Łopianu większego, zwanego też Lekarskim, będącego jednym z najtańszych naturalnych leków na świecie. 
Od wieków powszechnie wierzono w jego cudowne właściwości. 
Jedna ze starych legend mówiła, że gdy ścięto głowę  Janowi Chrzcicielowi, wrzucono ją w liście Łopianu, a głowa zrosła się z ciałem.  
Stąd też pewnie powstał zwyczaj ozdabiania domów liśćmi Łopianu w wigilię św. Jana, które później namoczone w wodzie lub w wódce przykładano do bolącej głowy.

Łopian obecny w medycynie ludowej od wieków, powszechnie używany za jedno z najważniejszych ziół oczyszczających krew, należy w Polsce do najpopularniejszych niezwykle uciążliwych  chwastów - rośnie w zasadzie wszędzie.
Części jadalne  to korzeń, młode liście i pędy.
Brunatny, mocny, mięsisty palowy korzeń Łopianu o białym miąższu może osiągać długość do 50 cm i najlepiej wykopywać go z młodych roślin, wiosną przed kwitnieniem lub jesienią. 
Stare korzenie są zdrewniałe a często spróchniałe.

W wielu krajach świeże korzenie Łopianu zwane po japońsku „gobo” można kupić w sklepach z azjatycką żywnością, w naszych sklepach jeszcze ich nie widziałam. 
W lodówce, po wykopaniu, można je przetrzymywać ok. 3 tygodni.
Co z nim robić?
Należy wybierać korzenie młode długie, niezbyt grube, porządnie wyszorować - obieranie nie jest konieczne gdyż skórka też jest jadalna - pociąć na cienkie plasterki, zanurzyć w wodzie z odrobiną octu aby nie ściemniały. 
Cieniutkie plasterki korzenia o smaku słodko-gorzkim, można dusić wraz z innymi jarzynami i gotować w zupie grochowej zamiast kartofli; stosować  do dań krótko gotowanych lub duszonych .
W kuchni japońskiej powszechnie używa się korzeni  i liści Łopianu jako warzywa, a w całej kuchni orientalnej często stosuje się marynowane korzenie Łopianu.
Młode liście  można przyrządzać jak Szpinak, a młode obrane łodygi i pędy  - jak Szparagi.
więcej tutaj...

Łopian jest do dzisiaj uprawiany w Japonii jako warzywo. 
Jadalne są korzenie, młode liście i pączki.
Młode korzenie można spożywać na surowo, świeżo utarte lub suszone, starsze muszą być gotowane, smażone lub marynowane. 
Można z nich robić placki lub używać do zupy zamiast ziemniaków. 
Prażone i zmielone mogą służyć jako namiastka kawy. 
Ponieważ Łopian jest rośliną dwuletnią (w pierwszym roku rosną tylko liście, w drugim łodyga z kwiatami) należy zbierać korzenie między jesienią pierwszego roku a wypuszczeniem łodygi kwiatowej na wiosnę drugiego roku.
Młode liście dodaje się do zup i sałatek (zawierają do 350 mg witaminy C w 100 g). 
źródło