[Krystyna]

   
Humulus Lupulus
Gatunek byliny z rodziny konopiowatych (Cannabaceae).
Występował w stanie dzikim prawdopodobnie w południowej Europie, na Bliskim Wschodzie i w Ameryce Północnej.
Jednak uprawiany przez człowieka skolonizował (jako zdziczała roślina uprawna) strefę klimatów umiarkowanych i ciepłych całej Eurazji.
Roślina wieloletnia, dwupienna – na jednej roślinie wyrastają tylko kwiaty żeńskie lub tylko męskie.
Co roku z podziemnej karpy wyrastają nowe pędy nadziemne i rozłogi.
Roślina, jeśli nie znajdzie podpory, płoży się.
W Polsce występuje w wilgotnych zaroślach, olsach i łęgach a także w starych parkach, ogrodach i ruderach.
Rośnie pojedynczo lub w skupiskach.

Rozróżnia się dwie odmiany Chmielu Zwyczajnego:
Chmiel Goryczkowy
Chmiel Aromatyczny
Klasyfikacja opiera się na zawartości i proporcjach między zawartością żywic i olejków eterycznych.

Zastosowanie
Żeńskie szyszki Chmielu wykorzystywane są w piwowarstwie jako przyprawa do brzeczki.
Roślina lecznicza:
Zawiera aromatyczną żywicę (lupulinę), olejek lotny, gorycze i inne substancje o właściwościach uspokajających, bakteriostatycznych i moczopędnych.
Napar z Chmielu działa skutecznie przy zasypianiu, łagodzi nadpobudliwość, ma zastosowanie w leczeniu gruczołu krokowego, usprawnia trawienie.
Wyciągu z szyszek używa się na wrzody i trudno gojące się rany, ze względu na silne właściwości bakteriobójcze
Roślina kosmetyczna:
Hormonalne działanie chmielu jest wykorzystywane w kosmetyce do opóźniania procesu starzenia się skóry.
Wyciąg z Chmielu jest używany do produkcji kremów, mleczek, lotionów oraz jako składnik kąpieli regeneracyjnych, a przede wszystkim do produkcji szamponów
Sztuka kulinarna:
Młode pędy mogą mieć zastosowanie w kuchni – surowe przyrządza się jako surówki, gotowane przypominają w smaku Szparagi.
Pliniusz Starszy, w swojej "Historii Naturalis" wymienia Chmiel jako delikatną jarzynę.          
Opinię tę potwierdza Marcjalis w jednym ze swoich epigramatów.
Młode pędy i liście mogą zostać wykorzystane także do przygotowania zupy
W Polsce historia uprawy Chmielu zwyczajnego sięga IX w.
Główne rejowy uprawy to południowo-wschodnie obszary kraju.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Chmiel_zwyczajny
https://botany.cz/cs/humulus-lupulus/