22-11-2018, 20:30
[ATTACHMENT NOT FOUND]
W lecznictwie stosowane jest ziele Hyzopu (Herba Hyssopi), zbierane na początku kwitnienia roślin (przełom czerwca i lipca).
Surowiec zawiera olejek eteryczny (0,2-2,0%), w skład którego wchodzi ponad 50 związków, w tym pinen, terpinen, kadinen, pinokamfen, metylomirtenol, cyneol, kamfen; flawonoidy (około 3%), w tym diosminę; kwasy triterpenowe, w tym oleanowy i ursolowy (0,6%); garbniki (do 8%); fitosterol, barwnik hyzopin, glikozyd hyzopinę, gorycz marubinę, cukry, sole mineralne, witaminę C.
W badaniach prowadzonych przez Katedrę Warzywnictwa, we współpracy z Katedrą Technologii Rolnej i Przechowalnictwa Akademii Rolniczej w Szczecinie stwierdzono, iż świeże ziele hyzopu, zebrane przed kwitnieniem, zawiera średnio 15,3% suchej masy, 1,8% popiołu w świeżej masie, 63,6 mg 100g-1 ś.m. witaminy C jako kwasu L-askorbinowego i 0,3% cukrów.
Garbniki i olejek eteryczny, zawarte w Hyzopie, nadają tej roślinie właściwości przeciwzapalne i bakteriostatyczne, co wykorzystywane jest w leczeniu dolegliwości żołądkowo-jelitowych, dla zwiększenia łaknienia i polepszenia trawienia.
Napary z Hyzopu zmniejszają nieznacznie napięcie mięśni gładkich przewodu pokarmowego oraz przywracają prawidłową perystaltykę jelit, dlatego polecane są przy wzdęciach i nieregularnych wypróżnieniach.
Hyzop stosowany jest także jako środek w leczeniu nadmiernej potliwości oraz w nieżytach górnych dróg oddechowych (wchodzi w skład kropli Pectosol).
Zewnętrznie bywa używany do płukania jamy ustnej i gardła przy infekcjach bakteryjnych i stanach zapalnych, a ostatnio także jako płukanka do włosów.
W lecznictwie ludowym Hyzop stosowano na trudno gojące się rany.
W „Zielniku klasztornym” Ojca Grzegorza, franciszkanina, Hyzop jest jednym z głównych składników mieszanki do sporządzania okładów na kontuzje.
Hyzopu nie zaleca się stosować w okresie ciąży.
W dużych dawkach, podobnie jak alkoholowe intrakty z ruty, może powodować naturalne poronienia.
Wybrane receptury
Przy bólu żołądka
kwitnące i ulistnione pędy hyzopu smażymy na maśle.
Można również sporządzać herbatę z dodatkiem miodu.
Przy potliwości nadmiernej:
odwar z ziela hyzopu w połączeniu z szałwią, orzechem włoskim, kwiatem maku polnego.
Pić 3 razy dziennie po 1/2 szklanki.
Przy nieżytach przewlekłych i ostrych, górnych dróg oddechowych i astmie:
napar z 2-3 łyżek stołowych ziela i czubków kwiatostanów hyzopu na litr wody.
Pić 3 razy dziennie po szklance.
Okłady na trudno gojące się rany i stłuczenia:
napar z kwitnących pędów hyzopu.
Reumatyczne bóle
napar z ziela hyzopu (2-3 łyżki stołowe na litr wody, z dodatkiem miodu).
Pić 3 razy dziennie po 1/2 szklanki.
Do płukania przy stanach zapalnych jamy ustnej, gardła i migdałków:
napar z kwitnących, ulistnionych szczytów pędów
3 łyżki stołowe na litr wody
W miejsce naparu niektórzy zalecają stosowanie odwaru, gdyż podczas gotowania do roztworu przechodzi większa ilość garbników.
Olejek Hyzopowy znalazł także szerokie zastosowanie w mieszankach aromaterapeutycznych
(do masażu, kąpieli, kompresów oraz inhalacji), przy napięciu nerwowym, reumatyzmie, przeziębieniu, astmie, zaburzeniach gastrycznych, kamicy nerkowej, stłuczeniach, ranach, egzemach.
Ziele Hyzopu wchodzi w skład recepturowych mieszanek ziołowych:
wiatropędnej, wykrztuśnej, przeciwpotnej, mieszanki stosowanej przy chorobach gardła i krtani oraz płukanek rozjaśniających i przyciemniających włosy.
dr Dorota Jadczak, dr Monika Grzeszczuk
źródło
W lecznictwie stosowane jest ziele Hyzopu (Herba Hyssopi), zbierane na początku kwitnienia roślin (przełom czerwca i lipca).
Surowiec zawiera olejek eteryczny (0,2-2,0%), w skład którego wchodzi ponad 50 związków, w tym pinen, terpinen, kadinen, pinokamfen, metylomirtenol, cyneol, kamfen; flawonoidy (około 3%), w tym diosminę; kwasy triterpenowe, w tym oleanowy i ursolowy (0,6%); garbniki (do 8%); fitosterol, barwnik hyzopin, glikozyd hyzopinę, gorycz marubinę, cukry, sole mineralne, witaminę C.
W badaniach prowadzonych przez Katedrę Warzywnictwa, we współpracy z Katedrą Technologii Rolnej i Przechowalnictwa Akademii Rolniczej w Szczecinie stwierdzono, iż świeże ziele hyzopu, zebrane przed kwitnieniem, zawiera średnio 15,3% suchej masy, 1,8% popiołu w świeżej masie, 63,6 mg 100g-1 ś.m. witaminy C jako kwasu L-askorbinowego i 0,3% cukrów.
Garbniki i olejek eteryczny, zawarte w Hyzopie, nadają tej roślinie właściwości przeciwzapalne i bakteriostatyczne, co wykorzystywane jest w leczeniu dolegliwości żołądkowo-jelitowych, dla zwiększenia łaknienia i polepszenia trawienia.
Napary z Hyzopu zmniejszają nieznacznie napięcie mięśni gładkich przewodu pokarmowego oraz przywracają prawidłową perystaltykę jelit, dlatego polecane są przy wzdęciach i nieregularnych wypróżnieniach.
Hyzop stosowany jest także jako środek w leczeniu nadmiernej potliwości oraz w nieżytach górnych dróg oddechowych (wchodzi w skład kropli Pectosol).
Zewnętrznie bywa używany do płukania jamy ustnej i gardła przy infekcjach bakteryjnych i stanach zapalnych, a ostatnio także jako płukanka do włosów.
W lecznictwie ludowym Hyzop stosowano na trudno gojące się rany.
W „Zielniku klasztornym” Ojca Grzegorza, franciszkanina, Hyzop jest jednym z głównych składników mieszanki do sporządzania okładów na kontuzje.
Hyzopu nie zaleca się stosować w okresie ciąży.
W dużych dawkach, podobnie jak alkoholowe intrakty z ruty, może powodować naturalne poronienia.
Wybrane receptury
Przy bólu żołądka
kwitnące i ulistnione pędy hyzopu smażymy na maśle.
Można również sporządzać herbatę z dodatkiem miodu.
Przy potliwości nadmiernej:
odwar z ziela hyzopu w połączeniu z szałwią, orzechem włoskim, kwiatem maku polnego.
Pić 3 razy dziennie po 1/2 szklanki.
Przy nieżytach przewlekłych i ostrych, górnych dróg oddechowych i astmie:
napar z 2-3 łyżek stołowych ziela i czubków kwiatostanów hyzopu na litr wody.
Pić 3 razy dziennie po szklance.
Okłady na trudno gojące się rany i stłuczenia:
napar z kwitnących pędów hyzopu.
Reumatyczne bóle
napar z ziela hyzopu (2-3 łyżki stołowe na litr wody, z dodatkiem miodu).
Pić 3 razy dziennie po 1/2 szklanki.
Do płukania przy stanach zapalnych jamy ustnej, gardła i migdałków:
napar z kwitnących, ulistnionych szczytów pędów
3 łyżki stołowe na litr wody
W miejsce naparu niektórzy zalecają stosowanie odwaru, gdyż podczas gotowania do roztworu przechodzi większa ilość garbników.
Olejek Hyzopowy znalazł także szerokie zastosowanie w mieszankach aromaterapeutycznych
(do masażu, kąpieli, kompresów oraz inhalacji), przy napięciu nerwowym, reumatyzmie, przeziębieniu, astmie, zaburzeniach gastrycznych, kamicy nerkowej, stłuczeniach, ranach, egzemach.
Ziele Hyzopu wchodzi w skład recepturowych mieszanek ziołowych:
wiatropędnej, wykrztuśnej, przeciwpotnej, mieszanki stosowanej przy chorobach gardła i krtani oraz płukanek rozjaśniających i przyciemniających włosy.
dr Dorota Jadczak, dr Monika Grzeszczuk
źródło