14-08-2013, 22:49
[ATTACHMENT NOT FOUND]
Do celów leczniczych wykorzystuje się korzenie i liście chrzanu, które to surowce zawierają glikozydy siarkocyjanowe, m.in. sinigrynę wywołującą podrażnienia skóry i błon śluzowych, ponadto olejek eteryczny, sole mineralne (zawierające fosfor, siarkę, potas, wapń, żelazo, sód i magnez), fitoncydy, witaminy C, B, E i rowitaminę A oraz flawonoidy, cukry, enzymy i aminokwasy.
Świeże liście i korzenie chrzanu mają działanie bakterio-, wiruso-, grzybo- i pierwotniakobójcze.
Dodatek chrzanu do posiłków pobudza wydzielanie soków trawiennych, wzmaga przemianę materii, poprawia pracę wątroby i nerek.
Z uwagi na dużą zawartość wit. C (0,3%) przetwory z chrzanu i z jego dodatkiem zwiększają odporność organizmu.
W medycynie ludowej chrzan od wielu wieków cieszył się dużą popularnością.
Marcin z Urzędowa w swoim "Herbarzu Polskim" z 1593 r. wspomina chrzan jako "... ziele znakomite w Polsce, które wpływa na zdrowie i przedłuża życie".
Pozytywne działanie lecznicze chrzanu, przede wszystkim kontaktowe na skórę, jest często podkreślane przez lekarzy naturoterapeutów i radiestetów.
Niektórzy z nich zalecają, aby w schorzeniach układu krążenia nosić w płóciennych woreczkach na piersiach czyste, oskrobane, małe kawałeczki chrzanu.
Dolne długie liście chrzanu ułożone na głowie i przewiązane płócienną chustką chronią skutecznie w upalne dni przed porażeniem słonecznym.
Uśmierzają również ból głowy.
Były i nadal są często używane na wsiach przez kobiety pracujące w polu jako ochrona głowy przed słońcem.
Liście chrzanu również zabezpieczają żywność przed szybkim zepsuciem.
Mięso, wędliny, mado, ser, jaja szczelnie owinięte czystymi liśćmi chrzanu(również liśćmi pokrzywy) zachowują długo świeżość, nie jełczeją i nie psują się, gdyż zawarte w liściach glikozydy siarkocyjanowe niszczą bakterie, wirusy i grzyby.
W warunkach domowych używa się najczęściej drobno utartego chrzanu z sokiem z cytryny jako przyprawę do mięs, pasztetów, wędlin, jaj czy surówek w celu poprawienia ich smaku, lepszego trawienia i dostarczenia organizmowi cennych witamin oraz soli mineralnych, szczególnie w okresie jesienno-zimowym i wczesnowiosennym
Łatwe do sporządzania są surówki, np. utarta marchew z jabłkiem, sokiem z cytryny i olejem, surówka z czerwonych buraków, surówka z dyni z jabłkiem.
Do dziczyzny, tłustych, ciężko strawnych mięs są szczególnie polecane zimne sosy sporządzone z chrzanu i przecieru jabłkowego lub dżemu borówkowego.
Można je również podawać do potraw z jaj i ryb.
Uwaga!!!
Nie wolno spożywać chrzanu osobom cierpiącym na marskość wątroby,
stany zapalne przewodu pokarmowego, schorzenia nerek!
źródło
Do celów leczniczych wykorzystuje się korzenie i liście chrzanu, które to surowce zawierają glikozydy siarkocyjanowe, m.in. sinigrynę wywołującą podrażnienia skóry i błon śluzowych, ponadto olejek eteryczny, sole mineralne (zawierające fosfor, siarkę, potas, wapń, żelazo, sód i magnez), fitoncydy, witaminy C, B, E i rowitaminę A oraz flawonoidy, cukry, enzymy i aminokwasy.
Świeże liście i korzenie chrzanu mają działanie bakterio-, wiruso-, grzybo- i pierwotniakobójcze.
Dodatek chrzanu do posiłków pobudza wydzielanie soków trawiennych, wzmaga przemianę materii, poprawia pracę wątroby i nerek.
Z uwagi na dużą zawartość wit. C (0,3%) przetwory z chrzanu i z jego dodatkiem zwiększają odporność organizmu.
W medycynie ludowej chrzan od wielu wieków cieszył się dużą popularnością.
Marcin z Urzędowa w swoim "Herbarzu Polskim" z 1593 r. wspomina chrzan jako "... ziele znakomite w Polsce, które wpływa na zdrowie i przedłuża życie".
Pozytywne działanie lecznicze chrzanu, przede wszystkim kontaktowe na skórę, jest często podkreślane przez lekarzy naturoterapeutów i radiestetów.
Niektórzy z nich zalecają, aby w schorzeniach układu krążenia nosić w płóciennych woreczkach na piersiach czyste, oskrobane, małe kawałeczki chrzanu.
Dolne długie liście chrzanu ułożone na głowie i przewiązane płócienną chustką chronią skutecznie w upalne dni przed porażeniem słonecznym.
Uśmierzają również ból głowy.
Były i nadal są często używane na wsiach przez kobiety pracujące w polu jako ochrona głowy przed słońcem.
Liście chrzanu również zabezpieczają żywność przed szybkim zepsuciem.
Mięso, wędliny, mado, ser, jaja szczelnie owinięte czystymi liśćmi chrzanu(również liśćmi pokrzywy) zachowują długo świeżość, nie jełczeją i nie psują się, gdyż zawarte w liściach glikozydy siarkocyjanowe niszczą bakterie, wirusy i grzyby.
W warunkach domowych używa się najczęściej drobno utartego chrzanu z sokiem z cytryny jako przyprawę do mięs, pasztetów, wędlin, jaj czy surówek w celu poprawienia ich smaku, lepszego trawienia i dostarczenia organizmowi cennych witamin oraz soli mineralnych, szczególnie w okresie jesienno-zimowym i wczesnowiosennym
Łatwe do sporządzania są surówki, np. utarta marchew z jabłkiem, sokiem z cytryny i olejem, surówka z czerwonych buraków, surówka z dyni z jabłkiem.
Do dziczyzny, tłustych, ciężko strawnych mięs są szczególnie polecane zimne sosy sporządzone z chrzanu i przecieru jabłkowego lub dżemu borówkowego.
Można je również podawać do potraw z jaj i ryb.
Uwaga!!!
Nie wolno spożywać chrzanu osobom cierpiącym na marskość wątroby,
stany zapalne przewodu pokarmowego, schorzenia nerek!
źródło