[Krystyna]

   
   
Gabro 
Zasadowa skała głębinowa, średnio lub gruboziarnista. 
Należy do grupy diorytoidów i gabroidów
Nazwa pochodzi prawdopodobnie od włoskiego miasta Gabbro (L. von Buch, 1810 r.)

Barwa szarozielona, zielona, zielonoczarna, czarna. 
Przełam nierówny, ziarnisty.

Powstawanie
W wyniku krystalizacji magmy; w ofiolitowych kompleksach dna oceanicznego (charakterystyczna trójdzielna budowa: w dolnej części zasadowe i ultrazasadowe skały magmowe, w środkowej gabroidy, lawy poduszkowe – bazalty, i w górnej krzemionkowe, ilaste i węglanowe skały osadowe)

Występowanie[
Gabra występują masowo w obrębie ziemskiej skorupy oceanicznej (pod bazaltoidami), stanowiąc tam składnik kompleksów ofiolitowych
Tworzą też niewielkie intruzje o charakterze pni magmowych, dajek i silli
Występuje w dużej ilości na Księżycu
W świecie:
USA (Montaka, Kalifornia) Kanada (Ontario) 
Wielka Brytania (Szkocja, Walia)
Niemcy (Góry Harz)
Włochy, Cypr, Turcja, Grecja, Norwegia, Polska

W Polsce:
dolnośląskie masywy gabrowe: masyw Ślęży k Sobótki, masyw Nowej Rudy, masyw Grochowej-Braszowic; w krystalicznym podłożu Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej(stwierdzone wierceniami); w krystalicznym podłożu Suwalszczyzny i Mazur (stwierdzone wierceniami).

Zastosowanie
źródło pozyskiwania miedzi, niklu, chromu, platyny, żelaza i tytanu
w budownictwie jako materiał okładzinowy
jako kruszywo drogowe
do produkcji nagrobków
Gabra są eksploatowane m.in. ze względu na przesłanki o występowaniu złóż niklu
źródło