[Krystyna]

   
   
Borówka czernica (Vaccinium myrtiłlus L.)
Inne nazwy: czarna jagoda, czernica, borówka czarna, borówka, borowina, jagodzina, leśna jagoda.
Francuska: Myrtille.
Niemiecka: Heidel-beere.
Rosyjska: Czernika.
Wydarzyło się to w carskiej Rosji około 1900 roku na dworze Mikołaja II.
Carewicz Aleksy cierpiał na upartą dyzenterię (czerwonkę) i żaden z ówczesnych sławnych lekarzy z arsenałem najlepszych leków nie był w stanie go uzdrowić, a zrozpaczony car postanowił sięgnąć po znachorów.
I oto jeden z nich, chłop z tobolskiej guberni — urodzony w 1864 roku Grigorij J. Nowych  (czyli słynny później Rasputin) podaje obłożnie choremu... odwar z czarnych jagód i dokonuje cudownego uzdrowienia, odnosząc nie tylko sukces medyczny, ale zyskując tym samym sympatię i zaufanie na dworze Mikołaja II.

Co się wydarzyło później, wiemy już z historii: wpływy znachora, który nazywał siebie świętym i prorokiem, z biegiem lat sięgnęły tak daleko, że podczas I wojny światowej w Rosji bez jego zgody nie mianowano żadnego ministra i wyższego dowódcy.

Chociaż o czarnych jagodach piszą Dioskorides, Pliniusz, Paracelsus i św. Hildegarda, to w starożytności (a w średniowieczu w południowej Europie) należały one do mało znanych roślin leczniczych.
Od najdawniejszych czasów borówki czernice zbierały natomiast plemiona słowiańskie, a w północnej Europie są jednym z najstarszych leków ziołowych.
więcej na tej stronie...

Co mówią stare księgi?
Dr Stanisław Breyer tak oto na początku XX stulecia pisał na temat wykorzystywania właściwości borówki czernicy.
„W celach lekarskich używano jagód, od najdawniejszych czasów, w biegunkach; w tym celu służyła herbata, przyrządzona z garści suszonych jagód, sok lub wino.
Osoby skłonne do biegunki zaopatrują się w niewielką ilość suszonych jagód i żując je zapobiegają rozwolnieniu, zwłaszcza w podróży.
Pędzlowanie zgęszczonym sokiem z jagód, lub płukanie herbatą z jagód leczy choroby jamy ustnej i gardła, zwłaszcza białe grzybki, zwane bedłkami u dzieci (pleśniawki – A.J.S.).
Wywar z liści może zastąpić herbatę chińską , zaleca się ją także w chorobie cukrowej (cukrzycy – A.J.S.).”
(Stanisław Breyer, dz. cyt., s. 87 – 88)