30-04-2021, 22:25
Szmaragd to dość popularny kamień jubilerski oprawiany bardzo często w Platynę razem z Brylantami.
Szlifuje się go w opracowany dla niego szlif schodkowy o czterech narożnikach stępionych fasetkami albo rozetowy, czasami brylantowy.
Mętne kamienie obrabiane są w kaboszon bądź kulki przeznaczone na naszyjniki.
Cechuje się wyraźną dwubarwnością, dając w dychroskopie jeden obraz o barwie zielonej, a drugi o barwie niebieskozielonej.
Ma twardość w granicach od 7,5 do 8 w skali Mohsa, barwę Szmaragdowozieloną, zieloną, żółtawozieloną, niewyraźną łupliwość, gęstość od 2,67 do 2,78 g/cm3, połysk szklisty, jest przezroczysty do nieprzezroczystego i zazwyczaj pozbawiony fluorescencji.
Nazwa tego kamienia wywodzi się od greckiego słowa „smaragdus”, które pochodzi przypuszczalnie od perskiego określenia oznaczającego zielony kamień.
Za najbardziej pożądane uchodzą okazy o niepowtarzalnym zielonym odcieniu, któremu nadano samodzielne określenie „Szmaragdowy”.
Domieszką odpowiedzialną za tą barwę jest Chrom.
Szmaragdami nie należy nazywać Beryli zabarwionych na zielono Wanadem, powinno je się wówczas określać jako Zielone Beryle
Kolor ten jest wytrzymały na światło i temperaturę, ulega zmianie dopiero przy 700 do 800 oC.
Nierzadko barwy rozkładają się nieregularnie, a przezroczystość spotykana jest tylko w kamieniach najwyższej jakości.
Często zawiera inkluzje gazowe, ciekłe i mineralne nadające Szmaragdowi zmętniały wygląd.
Inkluzje, gdy nie występują zbyt licznie, nie są traktowane jako wada i są one nazywane przez handlarzy kamieni z słowem języka francuskiego – „jardin”, oznaczającym ogród.
Gęstość, współczynnik załamania światła oraz dwójłomność, a także pleochroizm są nieco odmienne dla każdego złoża.
Szmaragdy są kruche, wrażliwe na nacisk, wymagają dużej ostrożności przy podgrzewaniu.
Najpiękniejsze okazy Szmaragdów najczęściej obrabiane są szlifem schodkowym (nazywanym niekiedy Smaragdowym).
Kamienie ze skazami, ale o pięknej barwie, wykorzystywane są do rzeźbienia, a te o gorszej jakości i posiadające skazy szlifuje się na kaboszony lub kulki.
Większość kryształów dostępnych w sprzedaży wymaga polepszenie wyglądu i wypełnienia defektów takich jak: ubytków, otwartych inkluzji, szczelin, pęknięć czy rys naprężeniowych.
Uzyskuje się to, poddając je działaniu substancjom impregnacyjnym do których zalicza się: olejki eteryczne, żywice naturalne, woski i żywice epoksydowe.
Okazy o mało wyrazistym kolorze są podmalowywane, bądź podklejane od spodu folią wzmacniającą barwę.
Wykrycie tych poprawek jest stosunkowo proste, z uwagi na inne współczynniki załamania kamienia i wypełniaczy.
Pomocna bywa także obserwacja w mikroskopie refrakcyjnym, w świetle przechodzącym.
Pomylić je można z Awenturynem, Demantoidem, Diopsydem, Dioptazem, Fluorytem, Grossularem, Hiddenitem, Perydotem, Uwarowitem i Verdelitem.
Jako imitacje Szmaragdów wykorzystuje się m.in. dublety z Granatem, sklejane kawałki Kwarcu, Spinelu lub szkła.
Złoża występują w Kolumbii, Brazylii, Zimbabwe, RPA, na Uralu, a także w Afganistanie, Australii, Chile, Chinach, Indiach, Madagaskarze, Malawi, Mozambiku, Namibii, Nigerii, Pakistanie, Tanzanii, USA i Zambii.
W Polsce Szmaragdy spotykane są na Dolnym Śląsku w okolicach Strzelina oraz Strzegomia i nie nadają się do celów jubilerskich.
Syntetyczne Szmaragdy zaczęto wytwarzać tuż prze II wojną światową, a te o bardzo dobrej jakości uzyskano na skalę przemysłowa w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku.
Cechą ułatwiającą odróżnienie ich od kamieni naturalnych, jest zdolność do przepuszczania krótkofalowego promieniowania UV.
Zielona barwa Szmaragdów przypominająca kolory otaczającej nas przyrody, ma wpływać kojąco, wzmacniać nerwy, łagodzić podrażnienia.
Szmaragd wycisza emocjonalnie, sprzyja harmonii, ukojeniu, wpływa na poprawię nastroju, ucisza gniew.
Wspomaga jasnowidzenie uduchowionych osób.
Jest klejnotem zakochanych, chroni przed zdradą.
Szmaragd ma mieć pozytywny wpływ na pracę serca.
Działa leczniczo na oczy, wspomaga leczenie tarczycy, żołądka czy reumatyzmu.
Działa także przeciwbólowo i pomaga przy nadciśnieniu, bezsenności oraz regeneracji organizmu.
źródło
Szlifuje się go w opracowany dla niego szlif schodkowy o czterech narożnikach stępionych fasetkami albo rozetowy, czasami brylantowy.
Mętne kamienie obrabiane są w kaboszon bądź kulki przeznaczone na naszyjniki.
Cechuje się wyraźną dwubarwnością, dając w dychroskopie jeden obraz o barwie zielonej, a drugi o barwie niebieskozielonej.
Ma twardość w granicach od 7,5 do 8 w skali Mohsa, barwę Szmaragdowozieloną, zieloną, żółtawozieloną, niewyraźną łupliwość, gęstość od 2,67 do 2,78 g/cm3, połysk szklisty, jest przezroczysty do nieprzezroczystego i zazwyczaj pozbawiony fluorescencji.
Nazwa tego kamienia wywodzi się od greckiego słowa „smaragdus”, które pochodzi przypuszczalnie od perskiego określenia oznaczającego zielony kamień.
Za najbardziej pożądane uchodzą okazy o niepowtarzalnym zielonym odcieniu, któremu nadano samodzielne określenie „Szmaragdowy”.
Domieszką odpowiedzialną za tą barwę jest Chrom.
Szmaragdami nie należy nazywać Beryli zabarwionych na zielono Wanadem, powinno je się wówczas określać jako Zielone Beryle
Kolor ten jest wytrzymały na światło i temperaturę, ulega zmianie dopiero przy 700 do 800 oC.
Nierzadko barwy rozkładają się nieregularnie, a przezroczystość spotykana jest tylko w kamieniach najwyższej jakości.
Często zawiera inkluzje gazowe, ciekłe i mineralne nadające Szmaragdowi zmętniały wygląd.
Inkluzje, gdy nie występują zbyt licznie, nie są traktowane jako wada i są one nazywane przez handlarzy kamieni z słowem języka francuskiego – „jardin”, oznaczającym ogród.
Gęstość, współczynnik załamania światła oraz dwójłomność, a także pleochroizm są nieco odmienne dla każdego złoża.
Szmaragdy są kruche, wrażliwe na nacisk, wymagają dużej ostrożności przy podgrzewaniu.
Najpiękniejsze okazy Szmaragdów najczęściej obrabiane są szlifem schodkowym (nazywanym niekiedy Smaragdowym).
Kamienie ze skazami, ale o pięknej barwie, wykorzystywane są do rzeźbienia, a te o gorszej jakości i posiadające skazy szlifuje się na kaboszony lub kulki.
Większość kryształów dostępnych w sprzedaży wymaga polepszenie wyglądu i wypełnienia defektów takich jak: ubytków, otwartych inkluzji, szczelin, pęknięć czy rys naprężeniowych.
Uzyskuje się to, poddając je działaniu substancjom impregnacyjnym do których zalicza się: olejki eteryczne, żywice naturalne, woski i żywice epoksydowe.
Okazy o mało wyrazistym kolorze są podmalowywane, bądź podklejane od spodu folią wzmacniającą barwę.
Wykrycie tych poprawek jest stosunkowo proste, z uwagi na inne współczynniki załamania kamienia i wypełniaczy.
Pomocna bywa także obserwacja w mikroskopie refrakcyjnym, w świetle przechodzącym.
Pomylić je można z Awenturynem, Demantoidem, Diopsydem, Dioptazem, Fluorytem, Grossularem, Hiddenitem, Perydotem, Uwarowitem i Verdelitem.
Jako imitacje Szmaragdów wykorzystuje się m.in. dublety z Granatem, sklejane kawałki Kwarcu, Spinelu lub szkła.
Złoża występują w Kolumbii, Brazylii, Zimbabwe, RPA, na Uralu, a także w Afganistanie, Australii, Chile, Chinach, Indiach, Madagaskarze, Malawi, Mozambiku, Namibii, Nigerii, Pakistanie, Tanzanii, USA i Zambii.
W Polsce Szmaragdy spotykane są na Dolnym Śląsku w okolicach Strzelina oraz Strzegomia i nie nadają się do celów jubilerskich.
Syntetyczne Szmaragdy zaczęto wytwarzać tuż prze II wojną światową, a te o bardzo dobrej jakości uzyskano na skalę przemysłowa w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku.
Cechą ułatwiającą odróżnienie ich od kamieni naturalnych, jest zdolność do przepuszczania krótkofalowego promieniowania UV.
Zielona barwa Szmaragdów przypominająca kolory otaczającej nas przyrody, ma wpływać kojąco, wzmacniać nerwy, łagodzić podrażnienia.
Szmaragd wycisza emocjonalnie, sprzyja harmonii, ukojeniu, wpływa na poprawię nastroju, ucisza gniew.
Wspomaga jasnowidzenie uduchowionych osób.
Jest klejnotem zakochanych, chroni przed zdradą.
Szmaragd ma mieć pozytywny wpływ na pracę serca.
Działa leczniczo na oczy, wspomaga leczenie tarczycy, żołądka czy reumatyzmu.
Działa także przeciwbólowo i pomaga przy nadciśnieniu, bezsenności oraz regeneracji organizmu.
źródło