[Krystyna]

   
   
Rozmaryn od dawna znany był praktykującym różne rytuały oczyszczania siebie i przestrzeni.
Ta roślina kojarzy się z pamięcią: greccy naukowcy nie bez powodu nosili jej wieniec na głowach, ale żeby wspomóc pamięć podczas debat!
Ta trawa była również tematem wielu wierszy i została wspomniana w pięciu sztukach samego Szekspira
Szekspir w swoim słynnym dziele Hamlet pisał:
Oto Rozmaryn, to na pamiątkę; módlcie się, kochajcie, pamiętajcie”.
Ponad 400 lat później badania naukowe potwierdziły, że Rozmaryn może rzeczywiście pomóc w utrzymaniu funkcji poznawczych w mózgu.
A poza tym ma silne właściwości antybakteryjne!

Zgodnie ze starożytną legendą, Dziewica Maryja zarzuciła swój niebieski płaszcz na krzak Rozmarynu, kiedy uciekła do Egiptu, powodując, że białe kwiaty krzewu Rozmarynu zmieniły kolor na niebieski, czyniąc go świętym i zdolnym odeprzeć czarną magię i złe duchy.
Dlatego od czasów starożytnych gałązki Rozmarynu były noszone jako amulet chroniący przed złym okiem, złymi słowami i paskudną osobą!
W średniowieczu wierzono, że Rozmaryn chroni przed infekcjami (witaj odkrycie antybakteryjnych właściwości roślin!).
A starożytni Grecy i Rzymianie używali Rozmarynu do wzmacniania pamięci w ten sposób: wdychali pachnące krzewy Rozmarynu podczas spaceru po pachnących ogrodach.
I jeszcze jedno: palili suche gałązki rozmarynu w aromatycznych kadzidłach.
W ten sposób nie tylko poprawiła się pamięć, ale również obniżył się poziom hormonu stresu!
Kapłani rzymscy używali Rozmarynu jako kadzidła podczas ceremonii religijnych, a wiele kultur uważało go za zioło odstraszające złe duchy i czarownice.
W Anglii spalono go w domach zmarłych na chorobę i złożono do trumny, zanim złożono ją do grobu.
Chrześcijański folklor mówi, że Rozmaryn jest tak wytrwały i bezpretensjonalny, że może żyć nawet do trzydziestu trzech lat (a to jest na chwilę wiek Chrystusa!).
Rozmaryn kojarzy się również z boginią miłości, Afrodytą.- ponieważ na wizerunkach i posągach tej bogini często można ją znaleźć!
W IX wieku Karol Wielki nalegał, aby to zioło rosło w jego królewskich ogrodach