15-05-2015, 19:45
Co to jest minerał Calcite
Są to wyspy koralowe i muszelki, antyczne marmurowe posągi i białe kamienne mury Moskwy, naszyjnik z Pereł i guzik z Masy Perłowej, stalaktyty jaskiniowe, skorupki jaj, kredki szkolne i wiele, wiele więcej, w tym nasze szkielety i zęby.
Wszystko to składa się z węglanów wapnia, czyli z Calcite mineralnego lub z jego odmiany - Aragonite
Różnorodne modyfikacje i szeroka dystrybucja spowodowały wiele nazw tego bezcennego naturalnego materiału, wielokrotnie opisywanego w najstarszych traktatach.
Współczesna nazwa sięga lat. calx - wapno.
Po raz pierwszy termin „Kalcyt” został użyty w 1836 r.
W odniesieniu do pseudomorfów węglanu wapnia nad Celestynem.
Z biegiem czasu nazwa ta rozprzestrzeniła się na całe gatunki minerałów.
Kalcyt był wcześniej znany jako Dźwigar Wapienny.
Inne synonimy najbardziej znane w naszych czasach: dźwigar armatni, Kryształ Islandzki, Alabaster Onyks, Serikolit.
Skład: węglan wapnia - Ca [CO3].
System jest trygonalny.
Zawartość CaO - 56%, CO2 - 44%.
Typowe zanieczyszczenia: Magnez, Mangan, Żelazo, Cynk.
Posiada bardzo silną dwójłomność, co jest związane z niezwykłą konfiguracją grup CO3 w strukturze kryształu.
Trzy atomy tlenu znajdujące się w tej samej płaszczyźnie i otaczające atom węgla polaryzują pole elektryczne w kierunku prostopadłym do tej płaszczyzny, z mniejszą intensywnością niż równolegle do niej.
W efekcie promienie świetlne odbijają się z różnymi prędkościami w kierunkach prostopadłych do siebie, a współczynniki załamania tych promieni mają różne wartości.
Kryształy Kalcytu tworzą się tylko w pustkach.
Ich wygląd może być bardzo zróżnicowany; zainstalował setki prostych kształtów.
Najczęściej spotykane są ośmiościany o trójkątnych ścianach (skalenościany), rzadziej kryształy tabelaryczne, pryzmatyczne, romboedryczne, blaszkowe.
Charakterystyczne są bliźnięta polisyntetyczne.
Często tworzy przezroczyste lub przeświecające gruboziarniste agregaty z wizualnie dostrzegalnym doskonałym rozszczepieniem poszczególnych ziaren.
Czasami pojawia się włóknista odmiana o jedwabistym połysku, podobna do gipsu - tzw. Dźwigar Satynowy.
Włókna azbestowe takich formacji są ułożone prostopadle do ścian szczelin w skale.
Znanymi formacjami Kalcytu w jaskiniach wapiennych są stalaktyty i stalagmity.
A same jaskinie powstają z tego, że wody podziemne przesączające się przez wapienie rozpuszczają Kalcyt.
Wapienie to gęste krypto krystaliczne skały, w których ziarna Kalcytu są wizualnie nierozróżnialne.
A duże, ziarniste skupiska z oddzielnymi ziarnami, rozpoznawalnymi na oko, to kulki.
Luźny Wapień zawierający maleńkie muszle najprostszych organizmów jednokomórkowych (protistów) - kreda.
Znane są również kuliste formacje oolitowe - tak zwany „kamień kawiorowy”.
Wylewająca się na powierzchnię woda wapienna stopniowo tworzy kroplówki i warstwowe osady - trawertyn lub gejzeryt lub tuf wapienny.
Czasami pod wpływem gorących źródeł mineralnych powstaje gęsta odmiana w cienkie paski - marmurowy onyks.
Takie nagromadzenia związane z zimnymi wodami to kras.
Wolny od zanieczyszczeń przezroczysty grubokrystaliczny Kalcyt nazywany jest Szpat Islandzki-z ang. Iceland Spar
Ta odmiana ma silną dwójłomność, dlatego obrazy lub przedmioty oglądane przez taki kamień są podwojone.
Jego kryształy mogą mieć do 7 m średnicy i ważyć do 25 ton.
W Rosji w dorzeczu rzeki znajdują się doskonałe próbki Szpatu Islandzkiego Dolna Tunguska.
W czystej postaci Kalcyt jest biały lub bezbarwny, ale często jest zabarwiony zanieczyszczeniami w różnych kolorach: szarym, różowym, czerwonym, żółtym, brązowym, niebieskim.
W dużych kryształach kolor jest czasami strefowy.
W zależności od koloru spowodowanego zanieczyszczeniami wyróżnia się szereg odmian:
Manganokalcyt,
Ferrokalcyt,
Cerulen.
Kalcyt może być jaskrawoczerwony z zanieczyszczeń Hematytu, Cupritu, Cynobru, Kobaltu;
niebieski - z Pirytu,
zielony - z Malachitu i Chlorytów.
W kryształach Islandzkiego Szpatu jest przezroczysty, ale częściej występuje w postaci półprzezroczystych kryształów i matowych agregatów.
Szklisty, czasem perłowy połysk.
Czasami ma luminescencję.
Naelektryzowany po ściśnięciu.
Po kalcynacji rozkłada się na wapno palone i dwutlenek węgla.
Natychmiast reaguje z każdym, nawet słabym kwasem.
Dobrze rozpuszcza się w zimnej wodzie, ale znacznie gorzej w ciepłej wodzie.
Dlatego rafy koralowe występują tylko w wodach równikowych - tutaj łatwo osadzają się warstwami.
Przy normalnym ciśnieniu atmosferycznym temperatura rozkładu Kalcytu wynosi około 900 ° C.
Kalcyt jest bardzo rozpowszechnionym minerałem skałotwórczym.
Pochodzenie jest bardzo różne: osadowe, hydrotermalne, magmowe, metasomatyczne.
Skały, które go zawierają, powstają wszędzie - w oceanach, jeziorach, wulkanach.
Kalcyt pochodzenia hydrotermalnego krystalizuje podczas ponownego osadzania wapienia.
Występuje w osadach kontaktowo-metasomatycznych, pegmatytach, żyłach siarczkowych, w jamach między skałami magmowymi; zdeponowany ze źródeł mineralnych w postaci tufu wapiennego.
Po zwietrzeniu tworzy nieznaczne ilości w strefach utleniania złóż rud.
Formacje stalaktytów w grotach wapiennych jaskiń rosną, gdy wapno węglowe osadza się z nasyconych roztworów przesiąkających do pustek.
Kalcyt pochodzenia osadowego tworzy ogromne nagromadzenia w basenach morskich.
Powstają z resztek alg i zwierząt o wapiennym szkielecie.
Początkowo takie masy składają się z Aragonitu, który później przekształca się w Kalcyt.
Kalcyt jest dość odporny na warunki atmosferyczne; często zastępuje go Opal i Chalcedon, rzadziej Getyt, Hematyt, Gips, Malachit, Dolomit i inne minerały.
W karbonatytach towarzyszy mu Oliwin, Flogopit, Pirochlor, Magnetyt, Pirokseny; w żyłach hydrotermalnych - Fluoryt, Baryt, Kwarc.
W skałach alkalicznych często występuje asocjacja: Kalcyt - Apatyt
Wykorzystanie Kalcytu i tworzonych przez niego skał jest bardzo zróżnicowane.
Znajdują szerokie zastosowanie w przemyśle chemicznym, lakierniczo-farbiarskim i metalurgicznym, rolnictwie, przy produkcji sody i cukru.
Wapień złożony z Kalcytu jest najważniejszym składnikiem cementu, a zatem podstawą każdej konstrukcji.
Islandzki Szpat jest używany w przyrządach astronomicznych i optycznych, holografii i sprzęcie laserowym.
Marmur to doskonały kamień budowlany i okładzinowy; od czasów starożytnych był używany jako materiał do prac rzeźbiarskich.
Przezroczyste fasety Kalcytu do kolekcji; przetwarzalne kryształy są zwykle żółte lub bezbarwne.
Idealny dekolt w trzech kierunkach znacznie komplikuje jego cięcie.
Ze względu na bardzo silną dwójłomność obszar kamienia jest zorientowany prostopadle do długiej osi kryształu.
Na rombie przebitym przez rozszczepienie, przeciwległe krawędzie są odcięte; jeśli taki kamień zostanie umieszczony na nieobrobionej fasadzie bocznej, można przez niego zaobserwować rozwidlenie tekstu lub obrazu, a jeśli zostanie przeniesiony na wypolerowaną ścianę, praktycznie nie obserwuje się dwójłomności.
Z ozdobnych skał zbudowanych z Kalcytu do najcenniejszych należą: Marmur, Wapień, Ofikalcyt, Trawertyn.
Odmiana falista-atynowy drzewc, po obróbce kaboszonu daje efekt kociego oka.
Ozdobne są przezroczyste kryształy Kalcytu z wtrąceniami rodzimej Miedzi.
Pseudomorfy Kalcytu nad Ikaite (Glendonit), a także kopalne Korale zwane „kamieniami petosque” są używane jako amulety lub pamiątki.
Kalcyt można łatwo zidentyfikować po gwałtownym uwalnianiu dwutlenku węgla w kontakcie z rozcieńczonym kwasem solnym; w dużych kryształach - dzięki silnej dwójłomności, naturze dekoltu (idealna wzdłuż rombu) i stosunkowo małej twardości (zarysowana nożem).
Jeśli podczas krystalizacji Kalcytu połowa wapnia zostanie zastąpiona Magnezem, powstaje Dolomit.
Jeśli miejsce wapnia w składzie minerału zajmują inne pierwiastki chemiczne, powstają inne węglany: Żelazo-Syderyt, Mangan-Rodochrozyt, Ołów-Cerusyt,
Cynk-Smithsonit, Magnez-Magnezyt, Bar-Witerytitp.
źródło
Są to wyspy koralowe i muszelki, antyczne marmurowe posągi i białe kamienne mury Moskwy, naszyjnik z Pereł i guzik z Masy Perłowej, stalaktyty jaskiniowe, skorupki jaj, kredki szkolne i wiele, wiele więcej, w tym nasze szkielety i zęby.
Wszystko to składa się z węglanów wapnia, czyli z Calcite mineralnego lub z jego odmiany - Aragonite
Różnorodne modyfikacje i szeroka dystrybucja spowodowały wiele nazw tego bezcennego naturalnego materiału, wielokrotnie opisywanego w najstarszych traktatach.
Współczesna nazwa sięga lat. calx - wapno.
Po raz pierwszy termin „Kalcyt” został użyty w 1836 r.
W odniesieniu do pseudomorfów węglanu wapnia nad Celestynem.
Z biegiem czasu nazwa ta rozprzestrzeniła się na całe gatunki minerałów.
Kalcyt był wcześniej znany jako Dźwigar Wapienny.
Inne synonimy najbardziej znane w naszych czasach: dźwigar armatni, Kryształ Islandzki, Alabaster Onyks, Serikolit.
Skład: węglan wapnia - Ca [CO3].
System jest trygonalny.
Zawartość CaO - 56%, CO2 - 44%.
Typowe zanieczyszczenia: Magnez, Mangan, Żelazo, Cynk.
Posiada bardzo silną dwójłomność, co jest związane z niezwykłą konfiguracją grup CO3 w strukturze kryształu.
Trzy atomy tlenu znajdujące się w tej samej płaszczyźnie i otaczające atom węgla polaryzują pole elektryczne w kierunku prostopadłym do tej płaszczyzny, z mniejszą intensywnością niż równolegle do niej.
W efekcie promienie świetlne odbijają się z różnymi prędkościami w kierunkach prostopadłych do siebie, a współczynniki załamania tych promieni mają różne wartości.
Kryształy Kalcytu tworzą się tylko w pustkach.
Ich wygląd może być bardzo zróżnicowany; zainstalował setki prostych kształtów.
Najczęściej spotykane są ośmiościany o trójkątnych ścianach (skalenościany), rzadziej kryształy tabelaryczne, pryzmatyczne, romboedryczne, blaszkowe.
Charakterystyczne są bliźnięta polisyntetyczne.
Często tworzy przezroczyste lub przeświecające gruboziarniste agregaty z wizualnie dostrzegalnym doskonałym rozszczepieniem poszczególnych ziaren.
Czasami pojawia się włóknista odmiana o jedwabistym połysku, podobna do gipsu - tzw. Dźwigar Satynowy.
Włókna azbestowe takich formacji są ułożone prostopadle do ścian szczelin w skale.
Znanymi formacjami Kalcytu w jaskiniach wapiennych są stalaktyty i stalagmity.
A same jaskinie powstają z tego, że wody podziemne przesączające się przez wapienie rozpuszczają Kalcyt.
Wapienie to gęste krypto krystaliczne skały, w których ziarna Kalcytu są wizualnie nierozróżnialne.
A duże, ziarniste skupiska z oddzielnymi ziarnami, rozpoznawalnymi na oko, to kulki.
Luźny Wapień zawierający maleńkie muszle najprostszych organizmów jednokomórkowych (protistów) - kreda.
Znane są również kuliste formacje oolitowe - tak zwany „kamień kawiorowy”.
Wylewająca się na powierzchnię woda wapienna stopniowo tworzy kroplówki i warstwowe osady - trawertyn lub gejzeryt lub tuf wapienny.
Czasami pod wpływem gorących źródeł mineralnych powstaje gęsta odmiana w cienkie paski - marmurowy onyks.
Takie nagromadzenia związane z zimnymi wodami to kras.
Wolny od zanieczyszczeń przezroczysty grubokrystaliczny Kalcyt nazywany jest Szpat Islandzki-z ang. Iceland Spar
Ta odmiana ma silną dwójłomność, dlatego obrazy lub przedmioty oglądane przez taki kamień są podwojone.
Jego kryształy mogą mieć do 7 m średnicy i ważyć do 25 ton.
W Rosji w dorzeczu rzeki znajdują się doskonałe próbki Szpatu Islandzkiego Dolna Tunguska.
W czystej postaci Kalcyt jest biały lub bezbarwny, ale często jest zabarwiony zanieczyszczeniami w różnych kolorach: szarym, różowym, czerwonym, żółtym, brązowym, niebieskim.
W dużych kryształach kolor jest czasami strefowy.
W zależności od koloru spowodowanego zanieczyszczeniami wyróżnia się szereg odmian:
Manganokalcyt,
Ferrokalcyt,
Cerulen.
Kalcyt może być jaskrawoczerwony z zanieczyszczeń Hematytu, Cupritu, Cynobru, Kobaltu;
niebieski - z Pirytu,
zielony - z Malachitu i Chlorytów.
W kryształach Islandzkiego Szpatu jest przezroczysty, ale częściej występuje w postaci półprzezroczystych kryształów i matowych agregatów.
Szklisty, czasem perłowy połysk.
Czasami ma luminescencję.
Naelektryzowany po ściśnięciu.
Po kalcynacji rozkłada się na wapno palone i dwutlenek węgla.
Natychmiast reaguje z każdym, nawet słabym kwasem.
Dobrze rozpuszcza się w zimnej wodzie, ale znacznie gorzej w ciepłej wodzie.
Dlatego rafy koralowe występują tylko w wodach równikowych - tutaj łatwo osadzają się warstwami.
Przy normalnym ciśnieniu atmosferycznym temperatura rozkładu Kalcytu wynosi około 900 ° C.
Kalcyt jest bardzo rozpowszechnionym minerałem skałotwórczym.
Pochodzenie jest bardzo różne: osadowe, hydrotermalne, magmowe, metasomatyczne.
Skały, które go zawierają, powstają wszędzie - w oceanach, jeziorach, wulkanach.
Kalcyt pochodzenia hydrotermalnego krystalizuje podczas ponownego osadzania wapienia.
Występuje w osadach kontaktowo-metasomatycznych, pegmatytach, żyłach siarczkowych, w jamach między skałami magmowymi; zdeponowany ze źródeł mineralnych w postaci tufu wapiennego.
Po zwietrzeniu tworzy nieznaczne ilości w strefach utleniania złóż rud.
Formacje stalaktytów w grotach wapiennych jaskiń rosną, gdy wapno węglowe osadza się z nasyconych roztworów przesiąkających do pustek.
Kalcyt pochodzenia osadowego tworzy ogromne nagromadzenia w basenach morskich.
Powstają z resztek alg i zwierząt o wapiennym szkielecie.
Początkowo takie masy składają się z Aragonitu, który później przekształca się w Kalcyt.
Kalcyt jest dość odporny na warunki atmosferyczne; często zastępuje go Opal i Chalcedon, rzadziej Getyt, Hematyt, Gips, Malachit, Dolomit i inne minerały.
W karbonatytach towarzyszy mu Oliwin, Flogopit, Pirochlor, Magnetyt, Pirokseny; w żyłach hydrotermalnych - Fluoryt, Baryt, Kwarc.
W skałach alkalicznych często występuje asocjacja: Kalcyt - Apatyt
Wykorzystanie Kalcytu i tworzonych przez niego skał jest bardzo zróżnicowane.
Znajdują szerokie zastosowanie w przemyśle chemicznym, lakierniczo-farbiarskim i metalurgicznym, rolnictwie, przy produkcji sody i cukru.
Wapień złożony z Kalcytu jest najważniejszym składnikiem cementu, a zatem podstawą każdej konstrukcji.
Islandzki Szpat jest używany w przyrządach astronomicznych i optycznych, holografii i sprzęcie laserowym.
Marmur to doskonały kamień budowlany i okładzinowy; od czasów starożytnych był używany jako materiał do prac rzeźbiarskich.
Przezroczyste fasety Kalcytu do kolekcji; przetwarzalne kryształy są zwykle żółte lub bezbarwne.
Idealny dekolt w trzech kierunkach znacznie komplikuje jego cięcie.
Ze względu na bardzo silną dwójłomność obszar kamienia jest zorientowany prostopadle do długiej osi kryształu.
Na rombie przebitym przez rozszczepienie, przeciwległe krawędzie są odcięte; jeśli taki kamień zostanie umieszczony na nieobrobionej fasadzie bocznej, można przez niego zaobserwować rozwidlenie tekstu lub obrazu, a jeśli zostanie przeniesiony na wypolerowaną ścianę, praktycznie nie obserwuje się dwójłomności.
Z ozdobnych skał zbudowanych z Kalcytu do najcenniejszych należą: Marmur, Wapień, Ofikalcyt, Trawertyn.
Odmiana falista-atynowy drzewc, po obróbce kaboszonu daje efekt kociego oka.
Ozdobne są przezroczyste kryształy Kalcytu z wtrąceniami rodzimej Miedzi.
Pseudomorfy Kalcytu nad Ikaite (Glendonit), a także kopalne Korale zwane „kamieniami petosque” są używane jako amulety lub pamiątki.
Kalcyt można łatwo zidentyfikować po gwałtownym uwalnianiu dwutlenku węgla w kontakcie z rozcieńczonym kwasem solnym; w dużych kryształach - dzięki silnej dwójłomności, naturze dekoltu (idealna wzdłuż rombu) i stosunkowo małej twardości (zarysowana nożem).
Jeśli podczas krystalizacji Kalcytu połowa wapnia zostanie zastąpiona Magnezem, powstaje Dolomit.
Jeśli miejsce wapnia w składzie minerału zajmują inne pierwiastki chemiczne, powstają inne węglany: Żelazo-Syderyt, Mangan-Rodochrozyt, Ołów-Cerusyt,
Cynk-Smithsonit, Magnez-Magnezyt, Bar-Witerytitp.
źródło