[Krystyna]

   
   
   
Hibiscus Moscheutos L. – Ketmia Bagienna
Występowanie: Gatunek północnoamerykański, który występuje głównie we wschodniej części kontynentu, ale rozciąga się także na północ od Meksyku, do stanu Chihuahua. 
Północna granica jego występowania przebiega przez południowe Ontario w Kanadzie. 
Zasięg podgatunku nominalnego leży głównie na wschód od rzeki Mississippi, podgatunek Hibiscus moscheutos subsp. Lasiocarpos następnie na zachód od Mississippi i na Florydzie. 
Uprawiana jako roślina ozdobna w wielu rejonach świata, została sprowadzona do południowo-zachodniej Europy i wschodniej Azji.
Ekologia: Rośnie na słodkowodnych i słonawych terenach podmokłych, na brzegach cieków i terenów zalewowych, w strefach zalewowych i w rowach wokół dróg, w strefie od wybrzeża morskiego do wysokości ok. 400 m. 
Kwitnie od końca czerwca do Wrzesień.
Opis: Bylina dorastająca do 250 cm wysokości. 
Łodyga jest wznosząca się do prostej, nagiej lub owłosionej. 
Liście są naprzemienne, ogonkowe, wąskie do szeroko lancetowatych, czasami prawie okrągłe, całe lub nawet 3-klapowe, 8–20 cm długości i 3–13 cm szerokości, klinowate do sercowatych u podstawy, ząbkowane do ząbkowanych wzdłuż krawędź spiczasta do spiczastej u góry, czasem naga, czasem w różnym stopniu okryta; 
przylistki są spiczaste, o długości 1–4 mm. 
Kwiaty wyrastają pojedynczo z kątów górnych liści; przylistki kielicha są (8–) 10–14 (–15), liniowe, długości 5–45 mm, orzęskowane (w subsp. lasiocarpos) lub bez rzęsek (dla podgatunków nominalnych), owłosione; 
kielich szeroko dzwonkowaty, długości 15–40 mm, rosnący w trakcie owocowania, podzielony na 1/2–2/3, listki trójkątne do jajowatych, owłosione, spiczaste; 
korona lejkowata, płatki 4–12 cm długości i 3,5–6,5 cm szerokości, różowe lub białe, czasem z czerwoną plamką u podstawy, u odmian również czerwone do ciemnofioletowych, wzdłuż krawędzi lekko pofalowane, lekko falisty na odwrocie owłosiony; 
kolumna pręcika jest prosta, biała lub biaława, o długości 12–50 mm, końcówka jest biała, o długości 10–40 mm. Owoce to jajowate kapsułki o długości 14–35 mm, nagie (podgatunki nominalne) lub owłosione (subsp. lasiocarpos ).

Zastosowanie: Hibiskus bagienny sadzi się w wielu odmianach także w ogrodach Europy Środkowej
Jego efektowne, olbrzymie kwiaty sprawiają, że jest to bardzo modna roślina ogrodowa, którą dobrze sadzić w miejscu w pełni nasłonecznionym, a jednocześnie dostatecznie wilgotnym. 
W łagodne zimy nie potrzebuje nawet ochrony, nowe pędy wypuszczają niezawodnie w maju lub czerwcu (np. podczas dwóch ostatnich bardzo łagodnych zim w Polabí), w chłodniejszych regionach lub podczas mroźniejszych zim, jednak po pierwszych przymrozkach roślina potrzebuje mocno przyciąć i posypać warstwą suchych liści lub drzazg, ewentualnie przykryć włókniną.
https://botany.cz/cs/hibiscus-moscheutos/
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ketmia_bagienna
https://www.biolib.cz/en/taxon/id39348/