07-12-2022, 16:05
Bylica Estragon
Rośnie dziko w środkowej i północnej Azji, nawet w górach na znacznych wysokościach.
Od średniowiecza zaś w naszych ogrodach.
Do Europy zawędrowała najprawdopodobniej w czasie wojen krzyżowych, a pierwsze wzmianki o tej roślinie pochodzą z zapisków lekarzy arabskich z XII wieku.
Uprawa Estragonu w Europie przyjęła się łatwo, zwłaszcza w zachodniej i południowej części kontynentu.
Początkowo można go było spotkać przede wszystkim w ogrodach przyklasztornych, w miarę jednak jak zyskiwał na popularności, pojawiał się także w ogródkach i ogrodach przydomowych.
Ten gatunek Bylicy szybko stał się jedną z najbardziej ulubionych przypraw, szczególnie w kuchni francuskiej.
Z czasem jej plantacje zaczęto zakładać również w USA oraz w niektórych krajach Ameryki Południowej – między innymi w Argentynie.
Znane są 2 odmiany Estragonu – bardziej aromatyczna i częściej uprawiana Niemiecka (nazywana też niekiedy Francuską)
i Rosyjska – nieco bujniejsza, ale o słabszym, łagodniejszym zapachu.
W Polsce mamy na ogół do czynienia z niemiecką.
Estragon jest byliną o silnych, prostych łodygach osiągających 120 cm wysokości, pokrytych siedzącymi, lancetowatymi listkami.
Jego niepozorne, zielonkawożółte kwiatki zakwitają w drobnych, kulistych, zwisających koszyczkach kwiatowych, zebranych w dość dużych wiechach.
Owockami są drobne, wydłużone niełupki.
W czasach rzymskich Estragon uchodził za roślinę niezwykle tajemniczą i noszenie przy sobie jego gałązek miało – podobnie jak w przypadku Bylicy Pospolitej – chronić przed urokami, „złym okiem” i chorobami zadawanymi przez czarownice.
W dawnej Polsce należał do roślin nie tylko przyprawowych, ale i leczniczych, działających przeciwmiażdżycowo, moczopędnie i ułatwiających trawienie.
Do celów leczniczych ziele Estragonu (Herba Dracunuli) zbiera się na początku kwitnienia – ścina się je kilka centymetrów nad ziemią, a następnie suszy rozłożone cienką warstwą w przewiewnym miejscu, w temperaturze nieprzekraczającej 35 stopni C.
Zarówno listki, jak i kwitnące ziele Estragonu zawierają olejek eteryczny, a w nim substancję zwaną estragonem, oraz karotenoidy, flawonoidy, garbniki i liczne związki mineralne zasobne w jod.
Do tego dochodzą pochodne kumaryny i inne substancje działające na organizm wzmacniająco, lekko moczopędnie, przeciwzapalnie, żółciopędnie i przeciwrobaczo.
Pobudzając wydzielanie soków trawiennych, korzystnie wpływają na pracę żołądka, wątroby, pęcherzyka żółciowego, nerki i pęcherz moczowy.
Przy dolegliwościach w tych narządach zaleca się picie Herbatki Estragonowej.
Polecana jest także dla osób ze schorzeniami nerek, serca, nadciśnieniem – dla wszystkich tych, którzy powinni unikać soli.
Przede wszystkim jednak estragon jest znaną przyprawą kulinarną, przy czym najwyżej ceni się jego świeże listki.
Dodaje się je do wielu sałatek, omletów i farszów.
Świetnie nadaje się również do dziczyzny, potraw z drobiu, ryb i baraniny, grzybów, a także do różnego rodzaju sosów.
Niezwykle ceniony w kuchni francuskiej, jest niezbędnym składnikiem między innymi słynnego sosu Bearnaise.
Teresa Lawkowicz-Mosiej
Herbatka z Estragonu
Łyżeczkę suszonego ziela zalać szklanką wrzątku, parzyć pod przykryciem 15–20 minut, odcedzić.
Aromatyczny ocet estragonowy 1
Świeże listki Estragonu ułożyć w szerokim naczyniu, rozgnieść drewnianym wałkiem, zalać wrzącym octem winnym, a następnie szczelnie zamknąć naczynie i pozostawić na 10 dni w ciepłym miejscu, co jakiś czas lekko wstrząsając.
Dla uzyskania silniejszego efektu można ocet zlać, dodać nową porcję listków i powtórnie zamknąć na 10 dni.
Ocet estragonowy 2
150–200 g rozdrobnionych listków Estragonu zalać litrem winnego octu i pozostawić do naciągnięcia na 3–4 tygodnie.
Można dorzucić także inne zioła – lubczyk, cząber, goździki, cebulę lub plasterki cytryny.
Octy ziołowe dodaje się do różnego rodzaju marynat i sałatek.
Sos estragonowy 1
2 łyżki oliwy, 2 łyżki octu winnego, 1 surowe żółtko, 1 łyżka drobno posiekanych świeżych liści Estragonu.
Wszystkie składniki dokładnie wymieszać, po czym przyprawić solą i pieprzem.
Sos estragonowy 2
1 szklanka majonezu, kilka łyżek śmietany lub jogurtu, 1 łyżeczka cukru, sok z cytryny, 3 łyżki drobno posiekanych listków Estragonu.
Wszystkie składniki dokładnie wymieszać, dodając do smaku sól i pieprz.
Takim sosem można polać połówki jaj na twardo ułożone z ćwiartkami pomidorów.
źródło
Rośnie dziko w środkowej i północnej Azji, nawet w górach na znacznych wysokościach.
Od średniowiecza zaś w naszych ogrodach.
Do Europy zawędrowała najprawdopodobniej w czasie wojen krzyżowych, a pierwsze wzmianki o tej roślinie pochodzą z zapisków lekarzy arabskich z XII wieku.
Uprawa Estragonu w Europie przyjęła się łatwo, zwłaszcza w zachodniej i południowej części kontynentu.
Początkowo można go było spotkać przede wszystkim w ogrodach przyklasztornych, w miarę jednak jak zyskiwał na popularności, pojawiał się także w ogródkach i ogrodach przydomowych.
Ten gatunek Bylicy szybko stał się jedną z najbardziej ulubionych przypraw, szczególnie w kuchni francuskiej.
Z czasem jej plantacje zaczęto zakładać również w USA oraz w niektórych krajach Ameryki Południowej – między innymi w Argentynie.
Znane są 2 odmiany Estragonu – bardziej aromatyczna i częściej uprawiana Niemiecka (nazywana też niekiedy Francuską)
i Rosyjska – nieco bujniejsza, ale o słabszym, łagodniejszym zapachu.
W Polsce mamy na ogół do czynienia z niemiecką.
Estragon jest byliną o silnych, prostych łodygach osiągających 120 cm wysokości, pokrytych siedzącymi, lancetowatymi listkami.
Jego niepozorne, zielonkawożółte kwiatki zakwitają w drobnych, kulistych, zwisających koszyczkach kwiatowych, zebranych w dość dużych wiechach.
Owockami są drobne, wydłużone niełupki.
W czasach rzymskich Estragon uchodził za roślinę niezwykle tajemniczą i noszenie przy sobie jego gałązek miało – podobnie jak w przypadku Bylicy Pospolitej – chronić przed urokami, „złym okiem” i chorobami zadawanymi przez czarownice.
W dawnej Polsce należał do roślin nie tylko przyprawowych, ale i leczniczych, działających przeciwmiażdżycowo, moczopędnie i ułatwiających trawienie.
Do celów leczniczych ziele Estragonu (Herba Dracunuli) zbiera się na początku kwitnienia – ścina się je kilka centymetrów nad ziemią, a następnie suszy rozłożone cienką warstwą w przewiewnym miejscu, w temperaturze nieprzekraczającej 35 stopni C.
Zarówno listki, jak i kwitnące ziele Estragonu zawierają olejek eteryczny, a w nim substancję zwaną estragonem, oraz karotenoidy, flawonoidy, garbniki i liczne związki mineralne zasobne w jod.
Do tego dochodzą pochodne kumaryny i inne substancje działające na organizm wzmacniająco, lekko moczopędnie, przeciwzapalnie, żółciopędnie i przeciwrobaczo.
Pobudzając wydzielanie soków trawiennych, korzystnie wpływają na pracę żołądka, wątroby, pęcherzyka żółciowego, nerki i pęcherz moczowy.
Przy dolegliwościach w tych narządach zaleca się picie Herbatki Estragonowej.
Polecana jest także dla osób ze schorzeniami nerek, serca, nadciśnieniem – dla wszystkich tych, którzy powinni unikać soli.
Przede wszystkim jednak estragon jest znaną przyprawą kulinarną, przy czym najwyżej ceni się jego świeże listki.
Dodaje się je do wielu sałatek, omletów i farszów.
Świetnie nadaje się również do dziczyzny, potraw z drobiu, ryb i baraniny, grzybów, a także do różnego rodzaju sosów.
Niezwykle ceniony w kuchni francuskiej, jest niezbędnym składnikiem między innymi słynnego sosu Bearnaise.
Teresa Lawkowicz-Mosiej
Herbatka z Estragonu
Łyżeczkę suszonego ziela zalać szklanką wrzątku, parzyć pod przykryciem 15–20 minut, odcedzić.
Aromatyczny ocet estragonowy 1
Świeże listki Estragonu ułożyć w szerokim naczyniu, rozgnieść drewnianym wałkiem, zalać wrzącym octem winnym, a następnie szczelnie zamknąć naczynie i pozostawić na 10 dni w ciepłym miejscu, co jakiś czas lekko wstrząsając.
Dla uzyskania silniejszego efektu można ocet zlać, dodać nową porcję listków i powtórnie zamknąć na 10 dni.
Ocet estragonowy 2
150–200 g rozdrobnionych listków Estragonu zalać litrem winnego octu i pozostawić do naciągnięcia na 3–4 tygodnie.
Można dorzucić także inne zioła – lubczyk, cząber, goździki, cebulę lub plasterki cytryny.
Octy ziołowe dodaje się do różnego rodzaju marynat i sałatek.
Sos estragonowy 1
2 łyżki oliwy, 2 łyżki octu winnego, 1 surowe żółtko, 1 łyżka drobno posiekanych świeżych liści Estragonu.
Wszystkie składniki dokładnie wymieszać, po czym przyprawić solą i pieprzem.
Sos estragonowy 2
1 szklanka majonezu, kilka łyżek śmietany lub jogurtu, 1 łyżeczka cukru, sok z cytryny, 3 łyżki drobno posiekanych listków Estragonu.
Wszystkie składniki dokładnie wymieszać, dodając do smaku sól i pieprz.
Takim sosem można polać połówki jaj na twardo ułożone z ćwiartkami pomidorów.
źródło